ΣΤΟΧΟΣ...

[Vasoula]

Υπάρχει άραγε κάποιος άνθρωπος που αναζήτησε τον Θεό με ειλικρίνεια και δεν τον βρήκε?

Η αναζήτηση ενός Πυρήνα Ζωής, Αγάπης και Σοφίας, μπορεί να παραπλανηθεί στους στόχους της, αλλά όχι στην Αλήθεια της...

Ο Θεός μπορεί να βρεθεί παντού, εκτός από εκεί που στ’ αλήθεια βρίσκεται…

Στα όρη και στα βουνά, στις θάλασσες και τα ποτάμια, στα δάση και τις ερήμους, στον συνωστισμό και την απομόνωση, στους φίλους και τους εχθρούς, στους έρωτες και τα μίση, στο γέλιο και στο κλάμα, παντού υπάρχει χώρος για να βρούμε τον Θεό…

Και όμως…Πάντα θα υπάρχει ένα μέρος που δεν θα μπορέσουμε να τον βρούμε, αν δεν κοιτάξουμε πιο εστιασμένα και με μεγαλύτερη κατανόηση και Αγάπη τον Εαυτό μας…

Και αυτό το μέρος είναι η Καρδιά μας…

Μέσα στην αναζήτηση του Θεού κρύβονται οι στόχοι μας…Πίσω από αυτούς όμως υπάρχει μόνο μία Αλήθεια, που αν δεν γίνουμε κοινωνοί της, θα πετάμε βέλη στους στόχους και εκείνα θα πληγώνουν την Καρδιά μας…

Το να θεραπεύσουμε την απιστία μας είναι ένας στόχος…
Υπάρχει ή δεν υπάρχει ο Θεός…

Ας μην υπάρχει…τι αλλάζει?
Εκτός από μια αιώνια καταδίκη να στοχεύουμε τον Θεό, δεν αλλάζει τίποτα…

Κι αν ακόμα υπάρχει, τι αλλάζει?
Εκτός από μια αιώνια καταδίκη να στοχεύουμε τον Εαυτό μας, δεν αλλάζει τίποτα…

Σημασία έχει πως Θέλουμε να Υπάρχουμε Εμείς…
Σαν άπιστοι, χωρίς Θεό…
Ή σαν πιστοί, χωρίς τον Εαυτό μας…

Γιατί και οι δύο καταστάσεις έχουν ακριβώς το ίδιο νόημα…
Να μας Θεραπεύσουν από τους λανθασμένους στόχους μας, σαν Άνθρωποι!

[Ελενίτσα]

Πάντα θα υπάρχει ένα μέρος που δεν θα μπορέσουμε να τον βρούμε, αν δεν κοιτάξουμε πιο εστιασμένα και με μεγαλύτερη κατανόηση και Αγάπη τον Εαυτό μας…

Και αυτό το μέρος είναι η Καρδιά μας…

[konstantinos s.]

[Stefanos]

Τι πιο οδυνηρό για τον άνθρωπο, να χάνει το Άνθρωπο,
με πρόσχημα το θεό, χάνοντας την επαφή του με το Θεό.

[Βικούλα]

Μέσα στην αναζήτηση του Θεού κρύβονται οι στόχοι μας…Πίσω από αυτούς όμως υπάρχει μόνο μία Αλήθεια, που αν δεν γίνουμε κοινωνοί της, θα πετάμε βέλη στους στόχους και εκείνα θα πληγώνουν την Καρδιά μας…

Γιατί και οι δύο καταστάσεις έχουν ακριβώς το ίδιο νόημα…
Να μας Θεραπεύσουν από τους λανθασμένους στόχους μας, σαν Άνθρωποι!

Βασούλα μπορείς να το εξηγήσεις λίγο παραπάνω αυτό σε παρακαλώ?

[Vasoula]

ποιό από όλα Βικούλι?

τους λανθασμένους στόχους μας σαν Άνθρωποι?

το ότι αναζητάμε τον Θεό σε λάθος χώρους?

στο ότι εγκαταλείψαμε τον Εαυτό μας, πιστεύοντας στον θεό πατέρα?

τι από όλα?

:roll:

[Θοδωράκος]

[Ταρούλα]

στο ότι εγκαταλείψαμε τον Εαυτό μας, πιστεύοντας στον θεό πατέρα?

Με πόνεσε αυτό

[ΙΩΑΝΝΑ]

Γιατί και οι δύο καταστάσεις έχουν ακριβώς το ίδιο νόημα…
Να μας Θεραπεύσουν από τους λανθασμένους στόχους μας, σαν Άνθρωποι!

Βασούλα πώς να μας θεραπέυσουν από τους λανθασμένους στόχους ,ειδικά αν και οι δύο καταστάσεις δεν μας προσφέρουν πνευματική ωριμότητα ( εκτός και αν το καταλαβαίνω λάθος )

το σαν πιστοί χωρίς τον Εαυτό μας το καταλαβαίνω οτι δηλ αποποιούμαστε της εθύνες μας και της έχουμε εναποθέσει σε έναν εξωτερικό θεό και περιμένουμε να εκπληρώσει το κάθε τι που του ζητάμε.
το σαν άπιστοι χωρίς Θεό δεν μπορώ να το καταλάβω

[Vasoula]

Ιωαννούλα, πιστεύεις στον Θεό?

[ΙΩΑΝΝΑ]

Βασούλα μου θυμάμαι όταν ήμουνα μικρή λάτρευα να χαζέυω τον ουρανό γιατί ένιωθα με κάποιον τρόπο ότι υπήρχε μία μαγική δύναμη ας το πώ που την ένιωθα πολύ οικεία χώρις κάποια μορφή όμως και σίγουρα όχι αυτήν που πήρε μέσα μου αργότερα αναζητώντας των σε λάθος μέροι.
εξακολουθώ να πιστέυω σε αυτήν την ας την πώ απρόσωπη δύναμη απλά νιώθω ότι εγώ δεν έχω βρεί ακόμα τον τρόπο να την νιώσω μέσα μου ,νιώθω να είμαι αρκετά μακριά από την πηγή

[Vasoula]

άρα, είσαι στην κατηγορία "άπιστη, χωρίς Θεό" που έχει το ίδιο νόημα με αυτό που περιγράφεις..."πιστή χωρίς τον Εαυτό σου"...

τι δεν καταλαβαίνεις λοιπόν?

απλά νιώθω ότι εγώ δεν έχω βρεί ακόμα τον τρόπο να την νιώσω μέσα μου ,νιώθω να είμαι αρκετά μακριά από την πηγή

ο Θεός, Ιωαννούλα, δεν βρίσκεται με τρόπους και τεχνικές...

[Alexandros]

Μεγάλα ερωτήματα...

Ποιος μπορεί να πει ότι πιστεύει στο Θεό?
Σε ποιον Θεό?
Πως είναι ο Θεός, τι σκέφτεται???
Και τι είναι ο Θεός?

Ερωτήματα που με βασάνιζαν από καιρό…
Αν με ρωτούσε κάποιος… πιστεύεις στο Θεό??
Δεν ήξερα τι να του απαντήσω… και το πιο πιθανό ήταν ότι θα έδινα μια βιαστική απάντηση ότι ναι πιστεύω... για να μην με περάσει και για άθεο…

Τώρα έχω μερικές απαντήσεις αλλά είναι μόνο για μένα αφού η Αλήθεια είναι μόνο μια και δεν γίνετε να την κατέχω αλλά μόνο να την προσεγγίζω.

Μερικά στοιχεία που θα μπορούσα όμως να δώσω μέσα απο την δικιά μου οπτική γωνία είναι ότι όποια απάντηση και να δώσεις στο ερώτημα αν πιστεύεις στο Θεό ή όχι είναι λάθος…

Ο Θεός είναι ασύλληπτος από την ανθρώπινη νόηση όπως ένα σωρό ακόμα έννοιες…
Ποιος για παράδειγμα μπορεί να πει ότι έχει αίσθηση του άπειρου? Σαν απάντηση πάλι βιαστικά θα λέγαμε ότι είναι αυτό που δεν έχει αρχή και τέλος, αλλά αυτό αποτελεί μόνο έναν απλό λόγο χωρίς να μπορεί να περάσει στην βαθειά αντίληψη και κατανόηση του ανθρώπου.

Έτσι είναι και ο Θεός… ποιος μπορεί να πει τι είναι ο Θεός αφού είναι έξω από την νόηση του ανθρώπου.

Αν κάποιος πει ότι πιστεύει στο Θεό τότε πιστεύει σε κάτι της φαντασίας του και όχι στον Αληθινό Θεό.
Αν κάποιος πει ότι είναι άθεος και το πιστεύει πραγματικά και όχι θεωρητικά τότε είναι πνευματικά ανάπηρος.
Στην πρώτη περίπτωση ο άνθρωπος πιστεύει σε έναν «νεκρό» φανταστικό Θεό ενώ στην δεύτερη περίπτωση έχουμε έναν «νεκρό» άνθρωπο…

Ο ένας είναι άπιστος πιστός ενώ ο άλλος είναι ένας πιστός άπιστος.

Η θέση του ανθρώπου δεν είναι στα άκρα αλλά στην μέση…
Μακριά από την πόλωση του φανατικού ναι & όχι..

Αν κολλήσεις σε ένα δογματικό ναι η όχι είσαι νεκρός…

ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ…
Ποτέ στα άκρα… Το άκρον είναι στο τέρμα και το τέρμα είναι αδρανές, νεκρό…

Στην μέση πρέπει να βρίσκετε ο άνθρωπος και να ταλαντεύετε ανάμεσα στο ναι και όχι χωρίς όμως να φτάνει στα άκρα…
Η ταλάντευση αυτή θα γίνει δόνηση και θα γυμνάζει το μυαλό, την νόηση και το πνεύμα για να πλησιάσει στο απλησίαστο ανοίγοντας το Δρόμο προς το Θείο…

Εκεί στην μέση είναι ο Ζωντανός Παλλόμενος!

Αυτός είναι ο τρόπος που ο άνθρωπος θα γυμνάζει και θα καλλιεργήσει την εσωτερικότητα του για να βρει το Θείο εντός του και να το αναγνωρίσει και εκτός αυτού…

Ο Δρόμος μας για το Φως ξεκινά απο το κέντρο και ίσως από πολύ χαμηλά με μια ταλάντωση δεξιά και αριστερά που δεν είναι ποτέ ακραία αλλά με τελικό στόχο και κατεύθυνση προς τα άνω…

Σκέψεις...

[Vasoula]

όμορφες σκέψεις Αλεξ μου

οι δύο δρόμοι που αναφέρω, αυτός της πίστης και αυτός της απιστίας είναι ακριβώς το συναίσθημα και η νόήση που κοντράρουν. Είτε το ένα, είτε το άλλο, δεν μπορούν να σε φτάσουν στην Αληθεια...
Γιατί η Αλήθεια είναι μια, αλλά οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί και γι' αυτό φαίνονται οι αληθειες πολλές και μπερδεύουν...

Ποτέ κανείς δεν θα βρει τον Θεό, πριν μπορέσει και Θυμηθεί ότι Είναι ο Άνθρωπος...
είτε τον πιστεύει, είτε δεν τον πιστεύει, είτε βρίσκεται κάπου στην μέση (όπως οι περισσότεροι) ο Θεός θα του ξεγλιστρά, στην πρώτη προσδοκία που δεν θα εκπληρώνεται...

[Fotinoula]

ο Θεός θα του ξεγλιστρά, στην πρώτη προσδοκία που δεν θα εκπληρώνεται...