VAMACHARA - ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΤΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑΣ

[Rainmaker]

Χμμμμ... Ναι ναι θα επιζήσεις.. Ή καλύτερα.... Θα Ζήσεις....

[nikos]

Γειαααα!
λοιπόν να τοποθετηθώ κι εγώ...

στο ζήτημα που αναφέρθηκε στη σελίδα 2 περί ομαδικών "δραστηριοτήτων" θα κρατήσω το:

Η πνευματική ωριμοτητα, δεν πιστεύω ότι περιέχει την λέξη "λάθος"...

όπου θα περιλάβω και το κάθε σημείο διαδρομής του καθενός στην σεξουαλική του ζωή. Αν αυτή η εμπειρία(όπως και οποιαδήποτε άλλη) είναι χρήσιμη για το άτομο, τότε καλώς να βιωθεί!
Η ταυτόχρονη συνεύρεση -για εμένα- εμπεριέχει συναισθήματα τα οποία δεν με εκφράζουν για διάφορους λόγους πλέον.
Όμως δέχομαι την επιλογή κάποιου -απόλυτα- να βρεθεί σε τέτοια βιωματική κατάσταση και δεν πιστεύω πως είναι κάτι "κακό" αν συνενούν οι εμπλεκόμενοι.

Στην...γενικότερη συνεύρεση τώρα έχω ξανατοποθετηθεί υπέρ στο παρελθόν αν ήταν να επιλέξω μεταξύ αυτού και του αντιθέτου του.
Σέβομαι όμως τους μονογαμικούς καθώς ήμουν στο παρελθόν και πιστεύω πως είναι δρόμος για εις βάθος καθαρισμό σε πολλά επίπεδα όταν υπάρχει αγάπη στο ζευγάρι.
Απλώς το καθάρισμα σε εμένα και τη σύντροφό μου όσο προχωρούσε, αποκάλυπτε αισθήματα τα οποία ήταν περισσότερο κρυστάλλινα (και στους δύο)και η αγάπη σταματούσε να χρειάζεται την οποιαδήποτε απόδειξη-πράξη για να γίνει εσωτερικά αντιληπτή. Απλά ήταν...και είναι...
Σταδιακά δηλαδή, γινόταν η εξελικτική διαδικασία και αυξανόταν η αίσθηση της ψυχής μου πως η αγάπη βιώνεται όλο και πιο αληθινά αλλά και δεν εγκλωβίζεται αφού γίνεται η συνειδητοποίηση του απείρου κι εκεί. Έτσι όταν καθάρισε τελείως ο δρόμος αυτός,σταμάτησε κι οριστικά η ταμπέλα του μονογαμικού/πολυγαμικού μέσα μου και πλέον πιστεύω πως την αγάπη τη βλέπω παντού και μπορεί να εκδηλωθεί και με αυτόν τον τρόπο(μέσω σεξουαλικότητας δηλαδή) στο πρόσωπο άλλων ανθρώπων χωρίς αυτό να αποτελεί επιδίωξη του μυαλού (ή των νευρώσεων αν θέλετε) για επιβεβαίωση ή οτιδήποτε άλλο.
Η διαφορά είναι πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος για μένα είναι εκείνος που έχω αγαπήσει και αγαπώ πιο βαθιά, κι εκείνος που ζω στην πράξη του έρωτα το ζενίθ των επιπέδων όλων.
Αν τώρα θα έκανε έρωτα με κάποιον άλλο άνθρωπο, αυτό δεν είναι από μόνο του -πια- αιτία χωρισμού καθώς ο πόνος που θα προκαλούσε ένα τέτοιο ενδεχόμενο έχει δώσει τη θέση του σε επίγνωση μέσα μου και όταν μετά από τόσα χρόνια κοιτάζουμε και οι δύο στα μάτια του άλλου το Θεό και νιώθουμε το Όλο, ένα τέτοιο γεγονός δείχνει πολύ μικρό...

Έτσι, για να κλείσω απαντώντας και στο ερώτημα του αετού, δεν θέλω να είναι αλλιώς ο άνθρωπος που είμαι μαζί για να νιώθω έρωτα.
Μπορώ να πω πως αν για κάποιο λόγο δεν ήμουν με το συγκεκριμένο πρόσωπο, δεν νομίζω πως θα έκανα κάποια άλλη "μόνιμη" σχέση καθώς πιστεύω και νιώθω πως δεν έχω πια να δω τίποτα στον συντροφικό τομέα και σίγουρα δεν έχω καμμία όρεξη να ξαναρχίσω από την αρχή όταν νιώθω πως εκεί πλέον υπάρχει μόνο φως, αγάπη κι ευχαρίστηση. Τα συναισθηματικά στάνταρ είναι πολύ υψηλά για να προχωρήσω με κάποιον που δεν έχει επίσης καθαρίσει το δρόμο αυτό.

[Vasoula]

Πολύ σαφής η τοποθέτησή σου Νίκο και περιλαμβάνει και την δική μου άποψη, που δέχεται την εξέλιξη μέσα και από την σεξουαλικότητα που εκδηλώνεται με όποιο τρόπο.
Η επιθυμία να επιλέξουμε σύντροφο μοναδικό και με τα χαρακτηριστικά που έχουμε στο νου μας, σαν πρότυπα, χαρακτηρίζεται αρχικά από δικές μας ανασφάλειες, που μας κάνουν να αναζητάμε μετάθεση ρόλων σε όποια σχέση. Ακόμα και σ’ αυτήν με τα παιδιά μας!

Η συντροφική σχέση ξεκινάει να γίνεται συν-τροφική, μόνο όταν εμείς έχουμε την ωριμότητα να αντιληφθούμε ακέραιο τον εαυτό μας και να νιώσουμε ασφάλεια μέσα σ’ αυτόν.

Η αναζήτηση και η άντληση ευχαρίστησης μέσα από πολλές επιλογές συντρόφων ίσως ήταν ένα αρχικό στάδιο πειραματισμού με την ζωτική ενέργεια, για μένα που σήμερα έχει να κάνει με την ωριμότητα και την ακεραιότητα της ψυχής μου, να μην διασκορπίζεται σε σεξουαλικές συνευρέσεις που δεν ανταποκρίνονται στην ολότητα του Εαυτού μου, αλλά παραμένουν στατικά στο φυσικό σώμα.
Για μένα δεν είναι αναγκαιότητα πια, η συναισθηματική αγάπη, σαν ολοκλήρωση μιας σχέσης, αλλά είναι σημαντική η επικοινωνία σε βαθύτερα και πιο ουσιαστικά πεδία που περιλαμβάνουν χώρο και όγκο και δεν είναι νοητικά μόνο!

Η εξοικείωση με τον σύν-τροφο μου σε όλα τα επίπεδα, δεν θα μπορούσε ποτέ να εκφραστεί χωρίς την εξέλιξη και στην φυσική μου ζωή και η σεξουαλική συνεύρεση μαζί του, θα περιλάμβανε σίγουρα και το πνεύμα μας σε δράση και όχι σε πεποίθηση!

Θεωρώ ότι οποιαδήποτε προσπάθεια συν-τροφικότητας, χωρίς τα παραπάνω, θα ήταν απλά ένα κομβικό σκοτεινό σημείο μέσα μου, που θα έπρεπε να λύσω. Για μένα το πειραματικό στάδιο με την ζωτική ενέργεια έχει τελειώσει, και αυτή τη στιγμή η δική μου πορεία περνάει μέσα από την αλχημική χρήση της σεξουαλικής ζωτικής ενέργειας για διεύρυνση και εξέλιξη και όχι για πρακτική φυσική ανάγκη.

Είμαι της άποψης ότι η πίστη σε έναν σύντροφο έρχεται από την ανάγκη μας να συγχωνευθούμε με τον άλλον, για να ολοκληρώσουμε την «δράση» της θεότητας που οι πόλοι αναπαύονται μέσα της σε ένωση. Αν αυτό έχει εξερευνηθεί από τον Εαυτό μας, τότε παύει να ισχύει η πίστη και η απιστία, γιατί αυτόματα δεν θεωρείς τον άλλον «ιδιοκτησία» και σέβεσαι τις επιλογές της ψυχής του, σε όποια σχέση κι αν βρίσκεσαι μαζί του.

Η σεξουαλικότητα μετά έρχεται σαν φυσική δραστηριότητα μοιράσματος και συνεύρεσης και δεν σε οδηγεί να φαντάζεσαι μια τέλεια ένωση, που τελικά σε φυσικό επίπεδο είναι πλασματική!

Είναι προφανές το διαφορετικό στάδιο φυσικής ζωής που βρισκόμαστε, και χαίρομαι ιδιαίτερα όταν οι άνθρωποι που βρίσκονται σε αναπαραγωγική διαδικασία διακατέχονται από αλήθειες κρυστάλλινες...
΄Εχουμε ελπίδες έτσι για την νέα γενιά!!!!

[galazia_sfaira]

Εσενα τι να σε κανουμε ώστε να γραφεις πιο συχνά με λες;
Πάρε μια αγκαλιά!

[Επισκέπτης]

Απολύτως κατανοητά όσα αναφέρονται πιο πάνω.
Προφανώς περνάμε όλοι απο παρεμφερή μονοπάτια.
Μια ερώτηση που στριφογυρίζει.

Έτσι όταν καθάρισε τελείως ο δρόμος αυτός,σταμάτησε κι οριστικά η ταμπέλα του μονογαμικού/πολυγαμικού μέσα μου και πλέον πιστεύω πως την αγάπη τη βλέπω παντού και μπορεί να εκδηλωθεί και με αυτόν τον τρόπο(μέσω σεξουαλικότητας δηλαδή) στο πρόσωπο άλλων ανθρώπων χωρίς αυτό να αποτελεί επιδίωξη του μυαλού (ή των νευρώσεων αν θέλετε) για επιβεβαίωση ή οτιδήποτε άλλο.
Η διαφορά είναι πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος για μένα είναι εκείνος που έχω αγαπήσει και αγαπώ πιο βαθιά, κι εκείνος που ζω στην πράξη του έρωτα το ζενίθ των επιπέδων όλων.
Αν τώρα θα έκανε έρωτα με κάποιον άλλο άνθρωπο, αυτό δεν είναι από μόνο του -πια- αιτία χωρισμού καθώς ο πόνος που θα προκαλούσε ένα τέτοιο ενδεχόμενο έχει δώσει τη θέση του σε επίγνωση μέσα μου και όταν μετά από τόσα χρόνια κοιτάζουμε και οι δύο στα μάτια του άλλου το Θεό και νιώθουμε το Όλο, ένα τέτοιο γεγονός δείχνει πολύ μικρό...

Παρ΄οτι σαν ιδέα είναι και όμορφη και βολική αναρωτιέμαι αν απο πίσω κρύβει ενα συμβιβασμό η όχι.
Γνωρίζω αυτή την αίσθηση παραδόξως ...και πιστεύω οτι παρουσιάζεται όσο μεγαλώνει η δική μας σταθερότητα. Δεν μου ετυχε όμως να μπω σε κατάσταση έρωτα για να δω αν θα μου φαινόταν συμβατή.

Δλδ νομίζω οτι οταν αγαπάμε ΄μπορούν να γίνουν αυτά..
<<Έτσι όταν καθάρισε τελείως ο δρόμος αυτός,σταμάτησε κι οριστικά η ταμπέλα του μονογαμικού/πολυγαμικού μέσα μου και πλέον πιστεύω πως την αγάπη τη βλέπω παντού και μπορεί να εκδηλωθεί και με αυτόν τον τρόπο(μέσω σεξουαλικότητας δηλαδή) στο πρόσωπο άλλων ανθρώπων χωρίς αυτό να αποτελεί επιδίωξη του μυαλού (ή των νευρώσεων αν θέλετε) για επιβεβαίωση ή οτιδήποτε άλλο.
Η διαφορά είναι πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος για μένα είναι εκείνος που έχω αγαπήσει και αγαπώ πιο βαθιά, κι εκείνος που ζω στην πράξη του έρωτα το ζενίθ των επιπέδων όλων.
Αν τώρα θα έκανε έρωτα με κάποιον άλλο άνθρωπο, αυτό δεν είναι από μόνο του -πια- αιτία χωρισμού καθώς ο πόνος που θα προκαλούσε ένα τέτοιο ενδεχόμενο έχει δώσει τη θέση του σε επίγνωση μέσα μου και όταν μετά από τόσα χρόνια κοιτάζουμε και οι δύο στα μάτια του άλλου το Θεό και νιώθουμε το Όλο, ένα τέτοιο γεγονός δείχνει πολύ μικρό... >>
Το βλέπω οτι γίνονται...

Αυτό που δεν ξέρω είναι αν θα μπορούσαν να γίνουν τότε που έιμαστε ερωτευμένοι.... :roll:
Επίσης μου εχει περάσει απο το μυαλό και η εξής σκέψη..
Αποκλείεται να είναι και όλη αυτή η θεωρία [ που και εμένα μου αρέσει και την βλέπω ως πράξη] άλλη μια ασπίδα του νου μας ....
Μπορεί και να μην είναι αλλά αν είναι?

[galazia_sfaira]

Εγω παλι αετέ μου το ένοιωσα ως Ελευθερία ψυχής κι όχι ως ασπίδα.

Το έχω βιώσει αυτό που λέει ο Νίκος αλλά όχι σε μια σχεση ζωής.Αλλά ξερω ότι είναι εφικτό.ΑΠλά τα κομμάτια του παζλ δεν έχω καθαρά ακόμα γιατί καποια μου είναι σκοτεινιασμένα μεσα μου.Εμπεριέχουν φοβο και ανάγκη των Εγώ μου.Δύσκολο να το εξηγήσω αλλα οσα αναφέρει ο Νικος δεν τα ειδα θεωρητικά,τα έχω ακουμπήσει και είναι αλλη διάσταση.Δεν μπορω όμως να απομονώσω το τι με εφερε ως εκεί,και γιατί το έχασα.Αλλά μάλλον έχει να κάνει με τα σκιασμενα μου σημεία,γιατί ποτε δεν χάνεις κάτι αν το έχεις κερδίσει ,αν το έχεις φωτίσει απόλυτα.

[Vasoula]

Παρ΄οτι σαν ιδέα είναι και όμορφη και βολική αναρωτιέμαι αν απο πίσω κρύβει ενα συμβιβασμό η όχι.

αετέ ο συμβιβασμός δεν ταιριάζει με την γνώση του εαυτού μας, σε επίπεδο διερεύνησης. Το "τσιμπάς" από την αρχή ότι "ωραιοποιείς" μια πεποίθηση και δεν είναι αξία του Εαυτού....Και ενώ το λες, δεν μπορείς μετά να το στηρίξεις. Τα λόγια έρχονται σε αντιπαράθεση με την εσωτερική σου αλήθεια και το επίπεδο που αυτή έχει διευρυνθεί.

Δέχομαι σαν αλήθεια μόνο ότι στηρίζεται με περισσότερη γνώση εσωτερική και αυτό σημαίνει συμμετοχή μας σ' αυτήν ολικά!

Ωραία να λέω ότι δεν χρειάζομαι μονιμότητα στην σχέση και πόσο θα με αποσυντονίσει κάθε ενέργειά μου σε φυσικό επίπεδο, που θα με οδηγεί στην σύναψη μιας τέτοιας σχέσης? Θα με φέρει αμέσως σε ανισορροπία τόσο μεγάλη που θα το καταλάβω...

Γι' αυτό είπα τα λόγια μας πρέπει να είναι και βιωματικές δράσεις. Το να το φαντάζομαι μόνό με βάζει στην διαδικασία, να βρίσκω και αιτίες να δικαιολογώ, το ο,τιδήποτε νιώθω σαν αλήθεια.

Η αλήθεια δεν χρειάζεται δικαιολογίες, ούτε λόγια για να στηριχθεί.
Χρειάζεται πράξεις για να εξελιχθεί και στην φυσική μας πραγματικότητα.
Ωραία να λέω ότι δεν πιστεύω στην έννοια "απιστία", άλλά την έχω βιώσει? ΄Εχω βιώσει τα συναισθήματά της και το σημείο επαφής μου μμε ο,τιδήποτε υπάρχει μέσα μού σαν πίστη? ΄Εχει ολοκληρωθεί εσωτερικά η διαδικασία αντιθέτων και η σημασία της στην πόλωση?

Νιώθω αλήθεια με αυτό...

κοιτάζουμε και οι δύο στα μάτια του άλλου το Θεό και νιώθουμε το Όλο, ένα τέτοιο γεγονός δείχνει πολύ μικρό...

αρκεί αυτήν την αλήθεια να την μοιραζόμαι και με τον άλλον!
Και να μην είναι μόνο δικιά μου...γιατί τότε τον πονάω, και είναι κάτι που δεν θα ήθελα!

Γι' αυτό εγώ προσωπικά δεν λέω τι νιώθω σε μια σχέση και που την έχω φτάσει, αλλά θα έλεγα πολύ πιο ουσιαστικά, τι νιώθουμε μέσα σ' αυτήν και πως την εξελίσσουμε, ατομικά μεν, αλλά και μαζί δε!

[nikos]

Σφαιρούλα...

Η επιθυμία να επιλέξουμε σύντροφο μοναδικό και με τα χαρακτηριστικά που έχουμε στο νου μας, σαν πρότυπα, χαρακτηρίζεται αρχικά από δικές μας ανασφάλειες, που μας κάνουν να αναζητάμε μετάθεση ρόλων σε όποια σχέση

Συμφωνώ με αυτό που λες Βάσω απόλυτα.
Προσωπικά μιλώντας πιστεύω πως χάρηκα πολύ και αυτό το κομμάτι κοιτώντας πίσω. Λέω κοιτώντας πίσω γιατί όταν παίρνεις ρόλο ο οποίος είναι εκτός προτύπου τότε νιώθεις πως κάτι δεν πάει καλά, και δεν είσαι cool και άνετος εκείνη τη στιγμή που το πρωτοσυνειδητοποιείς .
Η αποδοχή των διάφορων ρόλων όμως και η αναγκαιότητα σε μια βαθιά σχέση να εκφραστούν και να αναγνωριστούν όλες οι πλευρές του καθενός, είναι κάτι απαραίτητο -για εμένα- για να πάει μια σχέση σε επίπεδο ουσίας

Πέρα από αυτό, ο σημαντικότερος παράγοντας για να εδραιωθεί αυτή η "μεταμόρφωση" είναι η λίμπιντο και η σχέση που έχει με τα παραπάνω.
Η κίνηση του σώματος και η συμπεριφορά προϋποθέτουν βαθύ βύθισμα στα συναισθήματα -τα οποία γεννιούνται στη σεξουαλική πράξη- για να μπορέσουν να στηρίξουν το καθάρισμα των προτύπων σε ψυχοπνευματικό επίπεδο.
Εννοώ πως η ρίζα για την εκδήλωση της πνευματικής αλήθειας βρίσκεται στο σώμα και πραγματώνεται μέσα από την ενέργεια της λίμπιντο η οποία όταν τη βιώνεις στον έρωτα -συνειδητά- αρχίζεις να αφήνεις στην άκρη συναισθήματα και θεωρίες τις οποίες πιστεύεις, και καταλαβαίνεις πως κι αυτό το μονοπάτι "άλλο να το αντιλαμβάνεσαι κι άλλο να το βαδίζεις".
Ο καθαρισμός των προτύπων χωρίς το βίωμα των συναισθημάτων που συνοδεύουν τη λίμπιντο -κατά την ενεργοποίησή της- όταν κάνεις το "ταξίδι" αυτό με κάποιο άλλο άνθρωπο, μου θυμίζει την άποψη που ακούω πως τα καρμικά κόβονται με ένα εκκρεμές ή όταν δέχομαι πχ ρέικι χωρίς να χρειαστεί να συμμετέχω στη διαδικασία πέρα από την παρουσία μου... κάτι το ανέφικτο δηλαδή.

Η είσοδος στη σεξουαλικότητα προϋποθέτει για εμένα την εμπιστοσύνη στη διαδικασία, αλλά και το θάρρος εξερεύνησης στην αποδιοργάνωση που έρχεται μέσα από την έλλειψη ενέργειας των κατώτερων κέντρων όταν υφίσταται η εκσπερμάτωση.
Κάτι τέτοιο μειώνει την αίσθηση ισορροπίας μεταξύ πνεύματος-σώματος και γίνεται η είσοδος για την συνειδητοποίηση της συμπεριφοράς και των συναισθημάτων που συνοδεύουν τη ρίζα των προτύπων(που εδρεύει στο σώμα) και αποκωδικοποιείται από τον κάθε ένα με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο.
Η εμπιστοσύνη μεταξύ του ζευγαριού οδηγεί σε μια σταδιακή πιο συνειδητή αίσθηση της διαδρομής αυτής που ακολουθεί η ενέργεια στην ερωτική πράξη και συμβαίνει το να μπορέσει το πνεύμα να ενωθεί με την ύλη σε συμπεριφορικό-κινησιολογικό επίπεδο όπου το παρόν ενώνεται με το άπειρο και η πράξη η ίδια γίνεται το Όλο όπου βιώνεται -για εμένα-με τη βαθύτερη έννοιά του.
Αυτό οδηγεί με τη σειρά του στην πηγαία κι αυθεντική συμπεριφορά του πνεύματος μέσα από το σώμα.
Έτσι για μένα πάνω σε αυτό:

Η σεξουαλικότητα μετά έρχεται σαν φυσική δραστηριότητα μοιράσματος και συνεύρεσης και δεν σε οδηγεί να φαντάζεσαι μια τέλεια ένωση, που τελικά σε φυσικό επίπεδο είναι πλασματική!

θα έλεγα πως βιώνεις μετά την τελειότητα παντού, δεν σκέφτεσαι κάτι το ιδεατό αφού η ένωση μεταξύ ανώτερου εαυτού και έργου μέσω σώματος έχει ανοίξει στον τομέα αυτό. 'Ετσι στις διαπροσωπικές σχέσεις από ερωτικής απόψεως οι άλλοι βιώνονται σαν κομμάτια του Θεϊκού και τίποτε λιγότερο. Το βάθος που θα πας όμως είναι για εμένα ανάλογο του βάθους που μπορούν να πάνε και οι δύο μαζί, δηλαδή μέχρι του βάθους του συντονισμού των επιπέδων τους.

Πάνω σε αυτό που λέει ο αετός που μόλις είδα.
Πιστεύω πως όταν πηγαίνει ο οποιοσδήποτε προς τα μέσα τα παιχνίδια του νου(τα οποία προέρχονται από μπλοκαρίσματα) σταματούν και ξεδιαλύνονται όλο και περισσότερο.
Από μόνη της η συνειδητή πράξη της διαδικασίας της ενδοσκόπησης και της ένωσης των επιπέδων οδηγεί στη συνειδητοποιημένη αλήθεια τους.
Κάποια στιγμή σε διάφορα θέματα γνωρίζεις τι είναι και τι δεν είναι για εσένα χωρίς να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία αφού πλέον υπάρχει η επίγνωση.
Έτσι η καθομιλουμένη έννοια του έρωτα εμένα μου ακούγεται ως κάτι που περιέχει εξάρτηση και σε κάποιες περιπτώσεις καρμικά δεσμά.
Όμως αυτή είναι η δική μου άποψη βάσει των εμπειριών μου και δεν θέλω όλα τα παραπάνω να παρερμηνευτούν ως κήρυγμα για το "σωστό".
Αν για εσένα τα λόγια μου σε σχέση με την αγάπη σημαίνουν συμβιβασμό στη ζωή (σου), ίσως κάτι κρύβουν αλλά είναι και η πραγματικότητά σου τότε είναι απόλυτα σεβαστή.
Απλώς για εμένα είναι η αλήθεια μου και προϊόν επίγνωσης του εαυτού μου και δεν μπαίνω σε διαδικασίες διαπραγμάτευσης τους στη ζωή μου πια, αλλά μόνο μοιράσματος.

[Vasoula]

Συμφωνώ με αυτό που λες απόλυτα.

μόνο Νίκο που αυτό δεν το έγραψε η σφαιρούλα, αλλά η Βασούλα...

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

[nikos]

Στη σφαιρούλα πήγαινε η αγκαλια ως ανταπόδοση.
Δυστυχώς δεν άφησα κενό μετά :roll:
το ξέρω πως ήσουν εσύ! :lol:

[Vasoula]

α ωραία...τώρα το διόρθωσες! :(

Εγώ αγκαλίτσα όχι?

οεο! 8)


:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

δεν πειράζει, πάρε μία από μένα, το ίδιο κάνει...

[nikos]

Δεν ήξερα πως ήθελες!
Πολλές!

Υ.Γ Το διόρθωσα!

[Vasoula]

Δεν ήξερα πως ήθελες!

oύτε εγώ, αλλά σου έδωσα... :lol: :lol: :lol: :lol:

αυθόρμητα και γιατί δεν με πειράζει, κι αν δεν ήθελες...

χαχαχαχαχαχα!!!!!!!

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

ποιός είπε ότι η αυτογνωσία δεν εντείνει τον "εγωισμό"? :lol: :lol: :lol:

...ή την κατανόηση?

[nikos]

αυθόρμητα και γιατί δεν με πειράζει, κι αν δεν ήθελες...

παλιο"εγωίστρια" με κατανόηση! :shock: :lol:

[Madraoulas]

Βασω και Νικο αυτα που γραφετε μου 'χτυπανε' πολυ εντονα και αληθινα μεσα μου!....και ειναι πολυ ομορφα!!...ισως ακομα δεν τα συνειδητοποιω απολυτα(αυτο ειναι σιγουρο)..αλλα θελω να φτασω σε τετοια επιπεδα με τον συντροφο μου με αυτα που περιγραφετε(και οι δυο βεβαια και αυτη ειναι αλλη μια δυσκολια, ενα σκαλοπατι καλυτερα θα ελεγα)....δεν ξερω πως ακριβως θα 'κινηθω' αλλα βλεπω - το 'στοχο'-....φανταζομαι ο δρομος θα μου αποκαλυπτεται σιγα-σιγα στην πορεια εφ οσον ξερω τι θελω
σας ευχαριστω!!