αετος έγραψε:Αγαπητέ Σκαπανέα, θα ήθελα να πω μια γνώμη επάνω σε αυτά που είδα. Δεν ανήκω στο χωρο του ρείκι και αν θέλουμε να ακριβολογήσουμε και να συμβιβαστούμε με την ορολογία περί ατραπών [ που εδω την είδα πρώτη φορα] τείνω σε κατι ενδιάμεσο.
Αυτό που ο Θιβετανός εννοεί με τον Νου, είναι η νόηση, Σκαπανέα
Η νόηση περιέχει και την λογική και το αίσθημα που σε βάζει στην ισορροπία του ΕΙΜΑΙ, αφού σε ενώνει με την διάνοια του θεϊκού σου μέρους. Μα μόνο με τον νου, δεν καταφέρνεις παρά να έχεις γνώση της εσωτερικής αλήθειας. Να είσαι η αλήθεια όμως δεν μπορείς, γιατί θα σου λείπει η συναίσθηση αυτής και θα ρωτάς διαρκώς τρόπους για να την νιώσεις.
Πιστεύω οτι εδω είναι ολη η σημασία του εσωτερισμού. Ο Θιβετιανός δεν είπε κάτι διαφορετικό απο αυτά που λένε εδω και σε πολλά άλλα μέρη.... Ολοι τα ίδια διδάσκουν αφού η διδασκαλία είναι μια, αλλά αλλάζουν οι λέξεις.
Η λέξη νους , οπως και η λέξη νοημοσύνη σημαίνουν την αντίληψη της εσωτερικής μας φωνής. [ ανώτερος εαυτός, συνείδηση κλπ είναι οι άλλες έννοιες της]. Αυτή όμως την εσωτερική φωνή δεν την αντιλαμβανόμαστε ως μια ''λογική σκέψη'' που είναι απόρια συνειρμών η επαγωγικής μεθόδου
αλλά ως αίσθημα.
Οταν λέμε
αίσθημα όμως εδω θέλουμε να περιγράψουμε μια κατάσταση συνεδητότητας που διαφέρει απο τις συνηθισμένες που ξέραμε πιο πρίν.
Επιχειρώ να κάνω μια ελάχιστη περιγραφή με την βοήθεια της μουσικής που ακουω γράφοντας....
Είναι μια αίσθηση γλυκειά και ήρεμη που οταν βρίσκεσαι εκεί τα έχεις όλα...΄
Συγχρόνως η σκέψη υπάρχει αλλά και δεν υπάρχει. Μεσα στη γαλήνη βρίσκεις τις απαντήσεις που χρειάζεσαι
αλλά στο τέλος ανακαλύπτεις οτι όλες οδηγούν στην αγάπη....οχι σαν ερωτα, ουτε σαν ανάγκη..οχι σαν εξάρτηση ουτε σαν εικόνα...
Μόνο που δεν μπορεί να είναι πάντα εκεί....
Φιλικά
Αετε σου απαντω με τον ιδιο τροπο και το ιδιο υφος και την αισθηση που αποπνεει ο λογος σου.
Αυτη η αισθηση για την οποια μιλας δεν ειναι τιποτα αλλο παρα το βιωμα ( οπως το λεγω εγω ) που "εισερχεται" στην συνειδηση του οντος δια μεσου των αισθητηριων του εσωτερικων και εξωτερικων.
Ειναι η απ΄ευθειας εισπραξη απο το Συμπαν χωρις τη μεσολαβηση του νοος, αυτου που ειναι ή που εισαι αν θελεις, χωρις να κανεις καμια συγκεκριμενη νοητικη διεργασια επαναλαμβανω και κατα συνεπεια χωρις καμια συνειδητη πραξη που να σε οδηγει σε αυτο.
Ειναι η ακτινοβοληση κατ΄ευθειαν στο σωμα σου ή στα σωματα σου της ποικιλοειδους, οσον αφορα τις δονησεις που εμπεριεχει ενεργειας του συμπαντος, η οποια ενεργεια αναλογα με την δεκτικοτητα σου και την καθαροτητα σου την εσωτερικη, γιατι απο αυτο εξαρταται η δεκτικοτητα σου, γινεται αντιληπτη με τον ενα ή τον αλλο λεπτοφυη και ακομα πιο λεπτοφυεστερο τροπο.
Και αυτο ειναι ακριβως που ονομαζεις εσωτερικη γλυκεια αισθηση μαζι με οτι αλλο συνεπαγεται στον καθενα απο μας.
Αυτα που σου λεγω τα αντιλαμβανομαι νοητικα και πληρως.
Μπορει και να τα βιωνω ομως και να μην εχω την καταλληλη ορολογια για να τα μεταφερω στους αλλους και να "συμφωνησω" επιτελους μαζι τους για κατι το οποιο μπορει και να ειναι τελικα κοινο και ταυτοχρονο εν αγνοια "μου".
Το ζητημα ειναι οτι οι "περισσοτεροι" εδω μιλανε για το συναισθηματικο βιωμα αυτης της ενεργειας και οχι για την κατανοηση της που ειναι και το νοητικο της βιωμα.
Δηλαδη καθως αντιλαμβανομαι, μιλανε για την προσεγγιση της συμπαντικης ενεργειας μεσω του συναισθηματικου σωματος και οχι του νοητικου, χωρις αυτο να σημαινει οτι αυτη η προσεγγιση ειναι υποδεεστερη ή καλυτερη της νοητικης.
Απλα ειναι διαφορετικη !
Συμφωνα με την αντιληψη μου, το συναισθηματικο βιωμα της συμπαντικης ενεργειας, δινει μια "καλυτερη" αισθηση της πληροτητας της θείκης ενεργειας απο οτι το νοητικο βιωμα της αυτης συμπαντικης και θειας ενεργειας, με την εννοια οτι εισπραττεται πιο αμεσα και πιο αισθητα στο φυσικο σωμα.
Το "προβλημα" και η "διαμαχη" αν εχεις διαπιστωσει κατι τετοιο εδω, βρισκεται ουσιαστικα στο γεφυρωμα των δυο τροπων προσεγγισης του θεου.
Αν καποιος βιωνει το θεο νοητικα, τοτε πως μπορει αυτη την αισθηση να τη μεταφερει και στο συναισθηματικο του σωμα, ωστε να εισπραξει και συναισθηματικα τις νοητικες του κατακτησεις ;
Και φυσικα πως συμβαινει ( και πρεπει να συμβαινει ) και το αντιστροφο ;
Δηλαδη τελικα μιλαμε για το γεφυρωμα των δυο σωματων, νοητικου και συναισθηματικου, το οποιο δεν υπαρχει κατα τα φαινομενα και αρα δεν υπαρχει μεταβαση ή μεταφραση απο τη μια κατασταση στην αλλη.
Ειναι επομενο λοιπον να υπαρχει μια διαφορετικη καταγραφη της συμπαντικης ενεργειας στη συνειδηση των οντων και αρα να μην υπαρχει πεδιο συννενοησης τελικα, αν αυτα ειναι συναισθηματικης και νοητικης πολωσης αντιστοιχα.
Η δικη μου η "απαιτηση", και εδω μαλλον ειναι το παραλογο του πραγματος απο μενα, βρισκεται στο οτι "ζητω" απο τους συναισθηματικα προσεγγιζοντες την συμπαντικη ενεργεια, να μου εξηγησουν με νοητικο τροπο το γεφυρωμα των δυο σωματων, συναισθηματικου και νοητικου, ωστε να καταστει δυνατο σε ενα νοητικο τυπο σαν και μενα, καθως λενε, να μεταφερει τις νοητικες του συλληψεις στο συναισθηματικο του σωμα, ωστε να εισπραξει και βιωματικα την ενεργεια που εχει ηδη προσεγγισει νοητικα.
Και για χρησιμοποιησω μια νοητικη εικονα, ειναι σα να ζηταω απο ενα Γαλλο
που δεν γνωριζει Ελληνικα, να μου διδαξει χρησιμοποιωντας τη γλωσσα μου τα Γαλλικα, για να μπορω να μεταφραζω και εγω με τη σειρα μου τα βιωματα μου απο τα Ελληνικα στα Γαλλικα!
Η απαντηση την οποια και παιρνω απο "ολους"και τη διατυπωνω δημοσια ( χρησιμοποιωτας και παλι την παραπανω εικονα ) ειναι τουτη : μαθε μονος σου γαλλικα με οποιο τροπο μπορεις, για να μπορεις να κανεις τη δουλεια σου, γιατι οτι και να σου πουμε εμεις τα Γαλλικα μας αποδεδειγμενα δεν θα σου κανουν !
Η ουσια του πραγματος τελικα, ειναι οτι δεν υπαρχει καταγραμμενος και "διδασκομενος" τροπος συνειδητης γεφυρωσης του συναισθηματικου σωματος με το αντιστοιχο νοητικο σωμα.
Και αρα ο καθενας θα πρεπει να επινοησει το δικο του ιδιαιτερο τροπο, ωστε να γεφυρωσει τα δυο αυτα εσωτερικα του μερη, για να μπορεσει με τη συνεχη και συνειδητη χρηση αυτης της γεφυρας να φτασει στην ολοκληρωση της προσωπικοτητας του και στην ουσιαστικη ενωση με τον Ανωτερο Εαυτο Του.
