Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΑΝ ΘΕΩΡΙΑ...ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ

[Vasoula]

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΑΝ ΘΕΩΡΙΑ…ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ

Από μικρό κοριτσάκι είχα την ελευθερία σαν κυρίαρχο συναίσθημα, χωρίς όμως να μπορώ να την προσδιορίσω. ΄Ελεγαν πάντα πως ήμουν αντιδραστική. Οτιδήποτε οι άλλοι (ακόμα και οι γονείς μου) προσπαθούσαν να μου επιβάλλουν, οτιδήποτε θεωρούσα «νόμο», το καταπατούσα…Θεωρούσα πάντα ότι γνώριζα την ελευθερία μέσα από τον σεβασμό του εαυτού μου και έτσι αυτή η ελευθερία έδινε απεριόριστο χώρο στους άλλους και στα όρια που είχαν θέσει για να προσδιορίσουν την δική τους ελευθερία. Η ελευθερία με έκανε πάντα να αξιολογώ και να αποδέχομαι ή να απορρίπτω.
Ηταν μια ευλογία αυτή μου η αντίληψη. Μου έδωσε την δυνατότητα να πειραματίζομαι και να ερευνώ τα δικά μου όρια, να ανακαλύπτω τις νέες προοπτικές, να απορρίπτω παλιές και σκουριασμένες πεποιθήσεις, που ανήκαν στην σφαίρα των «νόμων», που οι άνθρωποι ενσωματώνουν στην ζωή τους, χωρίς να ξέρουν το γιατί!

Θεωρούσα πάντα ότι η ελευθερία δεν ήταν ανθρώπινο προνόμιο, που μπορούσαν να παραχωρήσουν ή να αφαιρέσουν κάποιοι συνάνθρωποι μου. Η ελευθερία ήταν δικαίωμα μου στο καθήκον της ουράνιας τάξης και αισθανόμουν ότι δεν είχα κανέναν λόγο να ρωτάω, για να πειραματίζομαι. ΄Εχοντας αυτήν την αντίληψη, σεβόμουν την ελευθερία των άλλων να δοκιμάσουν και να αναπτύξουν τις δικές τους εμπειρικές διαδρομές, χωρίς να τους κρίνω.

΄Ετσι δεν θεώρησα ποτέ σαν απόρριψη, ό,τι οι άλλοι δεν μπορούσαν να δεχτούν από εμένα σαν αλήθεια. Δεν θεώρησα ποτέ σαν απόρριψη, όταν οι άλλοι εξέφραζαν την
δική τους ελευθερία, ακόμα και αν αυτή η ελευθερία τους έκανε να μην με αγαπούν.

Μέσα στα πλαίσια αυτής της ελευθερίας, δεν με κατέλαβαν ποτέ οι ενοχές, για κάτι που έπρεπε να απορρίψω, ακόμα κι αν αυτό τους στενοχωρούσε.΄Ολες οι επιλογές της ζωής μου, στην νεότερη ηλικία, έγιναν με βάση αυτήν την ελευθερία, που όμως μερικές φορές ήταν απλά αντίδραση και όχι δράση. ΄Όμως…ευλογημένα τα λάθη, όταν προέρχονται αποκλειστικά από σένα και όχι από τους άλλους! Η ευθύνη τους ήταν δική μου υπόθεση και έτσι δεν μπήκα στην διαδικασία να μετανιώνω γιατί ακολούθησα ή επηρεάσθηκα, αλλά πάντα αξιολογούσα την δυνατότητα που μου έδωσαν οι λάθος επιλογές να εξελιχθώ.

Σήμερα, θεωρώ απαραίτητη προϋπόθεση για την εξελικτική διαδρομή του πνευματικού ανθρώπου, την ελευθερία, η οποία σε κάνει εκούσια να «υποτάσσεσαι» στην αιώνια τάξη, μέσα από την εκούσια υποταγή. Είναι σημαντική η «εκούσια» υποταγή, που περιέχει την ελευθερία του «ανήκω» στην αρχή, του «είμαι» στην συνέχεια. Η εκούσια «υποταγή», δεν έρχεται μέσα από ανάγκη να ανήκεις, αλλά μέσα από την βιωματική γνώση του «είμαι».
Η ανάγκη του «ανήκω», σε κάνει να προσαρμόζεσαι, αλλά αυτό δεν είναι ελευθερία, γιατί αναζητάς φυσικούς δασκάλους να σε οδηγήσουν και η υποταγή είναι ακούσια, έρχεται δηλαδή μέσα από την ανάγκη σου να «ανήκεις». Αυτόματα, λοιπόν, διαχωρίζεσαι.
Από εκεί προκύπτει η άνιση αξιολόγηση που κάνουν ορισμένοι άνθρωποι, για όσους δεν «ανήκουν», είτε αυτό το «δεν ανήκουν» εμπεριέχεται στην κοινωνική μας ζωή, είτε στην πνευματική διαδρομή,

Η ελευθερία του «είμαι», σε κάνει να αγαπάς χωρίς όρια ΑΥΤΟ που σε περιέχει, μέσα από την γνώση του, βιωματικά, και όχι από περιγραφές. Και η υποταγή είναι καθαρά η εσωτερική ελευθερία να νιώθεις το μεγαλείο του απεριόριστου ακόμα και σε ότι πριν θεωρούσες «δεσμευμένο» και «κακό» και να το αγαπάς κι αυτό, σαν μέρος ΑΥΤΟΥ που σε περιέχει. Γιατί αναγνωρίζεις την ελευθερία του, να επιλέγει να μην αγαπά, ΑΥΤΟ που το περιέχει…!! ΄Ετσι δεν το απομονώνεις, αλλά του δείχνεις απλά…πως είναι να αγαπά!!!

[Nalidar]

Ελευθερία-πόσο όμορφη λέξη, αλλά δύσκολη στην εφαρμογή της.
Πόσοι άνθρωποι έχουν θυσιάσει τη ζωή τους για χάρη της, πόσοι πίνουν νερό στο άκουσμά της..και πόσοι ταλαιπωρήθηκαν για να είμαστε ελεύθεροι εμείς σήμερα;
Γιατί είναι πολύτιμη στον άνθρωπο και χωρίς αυτήν η ουσία της ζωής θα ήταν απλά μια φυλακή με πολλά προβλήματα και δυσκολίες...
Μόνο για σήμερα, είμαι ελεύθερος.

[Vasoula]

για να είμαστε ελεύθεροι εμείς σήμερα

Είμαστε άραγε?

Αναρωτιέμαι απλά...

[galazia_sfaira]

Μου έδωσε την δυνατότητα να πειραματίζομαι και να ερευνώ τα δικά μου όρια, να ανακαλύπτω τις νέες προοπτικές, να απορρίπτω παλιές και σκουριασμένες πεποιθήσεις, που ανήκαν στην σφαίρα των «νόμων», που οι άνθρωποι ενσωματώνουν στην ζωή τους, χωρίς να ξέρουν το γιατί!

Νόμοι που ενσωματώνου στην ζωή τους.........όποιος μπορεί να το νοιώσει θα απαντήσει κι αν ειναι ελευθερος.
Οχι όχι δεν θα απαντήστε εδω,στον καθρέφτη οταν σας κοιτάτε στα ματια

[Vasoula]

Στον καθρέφτη Καλλιόπη μου δεν έχει όφελος!

Στον "παραμορφωτικό" καθρέφτη έχει, εκεί κάτω στον λαβύρινθο!

Μόνο εκεί...

Αλλά επειδή δεν είναι εύκολο να κατέβεις στα "υπόγεια", χρησιμοποιείς τους άλλους σαν καθρέφτες.

Δυστυχώς...

[Ichor]

Από μικρό κοριτσάκι είχα την ελευθερία σαν κυρίαρχο συναίσθημα, χωρίς όμως να μπορώ να την προσδιορίσω. ΄Ελεγαν πάντα πως ήμουν αντιδραστική. Οτιδήποτε οι άλλοι (ακόμα και οι γονείς μου) προσπαθούσαν να μου επιβάλλουν, οτιδήποτε θεωρούσα «νόμο», το καταπατούσα…

Πέρασαν πολλά χρόνια ....μέχρι να καταλάβω γιατί θεωρούσα τον εαυτό μου "ανάποδη"....!

Βρέθηκα εδώ σήμερα....τώρα.... να αντιληφθώ ότι τελικά σε αυτή την "αναποδιά" δεν ήμουν μόνη....!

Δεν μπορούσα να εξηγήσω, ακόμα και σήμερα, και να μεταδώσω το γιατί αυτοί που από τότε θεωρούντουσαν "περιθωριακοί", "ιδιαίτεροι", εμένα με προκαλούσαν να τους μελετήσω....!
Ακόμα και σήμερα μου λένε.... "ποτέ δεν άκουσες", "δεν παίρνεις από συμβουλές"
και πόσο με εκνεύριζε η φράση "παρασύρεσαι". Βλέπεις για το πρότυπο του καλού γονιού, δεν ήταν δυνατόν το παιδί τους να έχει επιλέξει κάτι "λάθος". Το λάθος ήταν ΠΑΝΤΑ αποτέλεσμα ενός κακού που απλά παρασύρει το παιδί τους...!

Βέβαια η δική μου διαδρομή, περιέχει και την πειθαρχία.... στα πρότυπα των γονέων......, την οποία όμως ποτέ δεν κατάλαβαν.
Όσο κι αν "πειθαρχούσα", ήμουν "ανάποδη"....! ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ...!

Ακόμα και σήμερα.....δεν είναι δυνατόν να αντιληφθούν ότι δεν "παρασύρομαι", αλλά "ψάχνω", "αγγίζω", "νοιώθω" και βρίσκω τις δικές μου αλήθειες...... οι οποίες δεν είναι απαραίτητα ίδιες με κανενός άλλου....!

Αγαπημένη μου μητέρα,
όσο κι αν σε πληγώνει.... δεν παρασύρομαι....... απλά αυτή ΕΙΜΑΙ, νοιώθω την ανάγκη να μην εγκλωβίζομαι σε ότι περίτεχνα με "ταϊζουν"....!
Νοιώθω τα φτερά μου ανοιχτά....... να με τραβάνε προς τον ουρανό....
Νοιώθω ότι ο μόνος δάσκαλός μου και καθοδηγητής μου ....είναι η ψυχή μου....
Και γνωρίζω οτι ..... είμαι ελεύθερη να ψάξω....
:roll: :roll:

Με αγάπη....

[Vasoula]

Βρέθηκα εδώ σήμερα....τώρα.... να αντιληφθώ ότι τελικά σε αυτή την "αναποδιά" δεν ήμουν μόνη....!

Χαχαχαχα, Πέννη μου!
Δεν ήσουν η μόνη, αλλά έτσι νόμιζες κι εσύ!

Παρ' όλα αυτά, απτόητη ε???

χαχαχαχα!!!


Μόνο που εμένα δεν με ένιαζε και πολύ που ήμουν η μόνη!
Γι' αυτό είχα και μεγαλύτερες αντιδράσεις από τους "γονείς" μου!
Μέχρι θανάτου!! Που λέει ο λόγος...
Ημουν η "απογοήτευσή" τους, χαχαχαχα!!!!
Αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν και πολλά πράγματα μαζί μου!
Και άρχισαν να με πενεύουν...Παγίδα ε???

[Ichor]

:roll: :roll:

Πλάκα, πλάκα Βάσω μου........ για φαντάσου........
πόσο δύσκολα τους κάναμε να περνάνε.....!
Μη βλέπεις τη δική σου πορεία...... για τη δική τους μιλάμε
Με τα πρότυπά τους, τα βιώματά τους, τις ενοχές τους, την αντίληψή τους περί "καθώς πρέπει", την κοινωνική τους καταξίωση (1η επίγνωση)........ και με μια κόρη σαν εσένα/εμένα.....!


ΕΕΕεεεεεεεεε!!!!!!!
Ήταν θαρραλέοι................!

Φιλάκια....

[Vasoula]

΄Οχι Πέννη μου! Τι θαρραλέοι?

Εμείς τους επιλέξαμε, για να τους το μάθουμε! χαχαχα!!!

Τι τραβήξαμε όμως? Εγώ τουλάχιστον!

[Ichor]

Γνώριζαν όμως ........τι θα φέρουν στον κόσμο τούτο......!

[Vasoula]

Αυτό δεν το έχω τσεκάρει, για να σου πω την αλήθεια

Αν κρίνω από την μητέρα μου όμως, τι έλεγε για μένα, αμφιβάλλω

[galazia_sfaira]

...τι μου θυμίζετε...τι μου θυμίζετε..... :roll:

[Vasoula]

Είδατε σιγά-σιγά πως βρισκόμαστε???

[Ichor]

Αυτό δεν το έχω τσεκάρει, για να σου πω την αλήθεια

Αν κρίνω από την μητέρα μου όμως, τι έλεγε για μένα, αμφιβάλλω

Σε συνειδητό επίπεδο........κανείς τους δεν ήταν έτοιμος να "γνωρίζει"
Και η δική μου έλεγε πολλά.........ο εγωισμός του Κριού την κράτησε λιγάκι....! :lol: :lol:

Οι μητέρες....που έφεραν "ιδιαίτερα", "ανάποδα" παιδιά ..εμπνέονται.......αν το ψάξεις λίγο, θα βρεις τις στιγμές που σιωπούσε.... γιατί σίγουρα υπήρξαν.......! :lol: :lol:
Ψάχνοντας και λίγο παραπάνω/παρακάτω.......βρίσκουμε και τις στιγμές που ο πατέρας.......βοηθούσε προς αυτή την κατεύθυνση υλοποιόντας τον αρχέτυπο προορισμό του. Δηλαδή ως βοηθός της μητέρας (Θηλυκό- αρσενικό, νόηση-καρδιά, Μητέρα-Δημιουργός, υπολογισμός-συναίσθημα)
καθώς και τον προορισμό του απέναντι στο παιδί.... απέναντι στο θηλυκό....!

Για θυμηθείτε..........!

[Vasoula]

Αχ Πέννη μου τι να πρωτοθυμηθώ...

Με έκαναν να πιστεύω ότι είμαι η πιο όμορφη, η πιο έξυπνη, η πιο προικισμένή...
Πόσες παγίδες...που έπρεπε να ξεπεράσω!!
Δεν είναι καλό να σε τροφοδοτούν οι γονείς σου με τέτοιες "ταμπέλες"...
Μέσα σε όλο αυτό αναγνώριζαν την "ξεροκεφαλιά" μου να κάνω ότι θέλω, με όποιο κόστος! Και φυσικά όταν κατάλαβαν ότι δεν "παίρνω" με το άγριο, άρχισαν τον ψυχολογικο βιασμό!!!

Η μητέρα μου (Λιοντάρι) με "έδειχνε" σαν φαινόμενο στο σόι!!
Αλλά δεν με ανεχόταν κι όλας!! Από την μια "διαλαλούσε" την πραμάτεια, από την άλλη με έκανε να πιστεύω ότι είμαι για τα σίδερα. Τρέλλα σου λέω...

΄Ομως ξέρω καλά γιατί την επέλεξα!

Τώρα απλά, με σέβεται!