Εισπνέω Φως, εκπνέω Φως...
Στο εξής μόνο τέτοια γεγονότα θα συμβαίνουν...Πως αλλιώς η ανθρωπότητα, οι λαοί, ο κάθε άνθρωπος, θα φτάσουμε στο σημείο 0, με ακέραιο τρόπο?
Το σημείο 0 είναι μια ευκαιρία για όλους...
Όλα αυτά τα χιλιάδες χρόνια που πέρασαν μέσα στην καταπίεση, έφεραν και τον καταπιεστή και τον καταπιεζόμενο πολλές φορές τούμπα...
μια ο ένας, μια ο άλλος...Κανένας δεν ήταν μόνο το ένα, ή μόνο το άλλο...
Βασάνισαν και βασανίστηκαν, πολέμησαν και πολεμήθηκαν, εξαπάτησαν και εξαπατήθηκαν...Οι μεν και οι δε...
Τώρα βλέπουμε ότι ο ένας έχει δίκιο, ο άλλος άδικο...Αύριο μπορεί να συμβεί το ανάποδο...Αυτός είναι ο κόσμος που ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΜΕ!
Αυτοί που τώρα κυβερνούν, ένα μεγάλος μέρος από αυτούς, ήταν οι επαναστάτες της Χούντας, οι ήρωες του Πολυτεχνείου...
Βλέπεις το σκοτάδι είναι κολλητικό...Γι' αυτό ας μην του χαλαλίσουμε καμία ανάσα μας, καμία μάχη μας, καμία πράξη ανδρείας...
Γιατί αυτό θέλει...Τους μεν και τους δε...
Όσοι μπορούμε ας νιώσουμε τον Θεό και στους δύο...Ας ενώσουμε εμείς μέσα μας, αυτό που δεν μπορεί να κάνει κανένας από τους δύο...
Η μειονότητα των Ανθρώπων, εδώ και χιλιάδες χρόνια, μπορεί να φαίνεται ότι ηττήθηκε, αλλά ο Νικητής της Ζωής δεν είναι τα ανθρωπάκια που φωνάζουν για ελευθερία, αλλά αυτοί οι Άνθρωποι που είναι πραγματικά Ελεύθερες Ψυχές, χωρίς να αναγκαστούν να κάνουν ούτε μία μάχη με το σκοτάδι...
Η δική τους προετοιμασία δεν ήταν για να παλέψουν με το σκοτάδι, αλλά για να μην του επιτρέψουν να αγγίξει ούτε ένα μόριο της Ύπαρξής τους.
Εισπνέω Φως, εκπνέω Φως...Αυτήν την αέναη κίνηση, την απλή, μπορεί τα φαινόμενα να την καταδείχνουν σαν ηττοπαθή, αλλά ο Άνθρωπος δεν εξαρτάται από φαινόμενα...Έχει προχωρήσει τον Δρόμο του, ώστε μέσα του να εκφράζεται η Συμπαντική Συνειδητότητα...
και ό,τι εκφράζεται μέσα στον Άνθρωπο, δεν μπορεί να νικηθεί ποτέ, από τους ανθρώπους.
Οτιδήποτε άλλο είναι φαινόμενα των καιρών για τους μεν και τους δε, που αλλάζουν ταχύτατα θέση μέσα στην ασυνειδησία τους...
Και αν πει κανείς, μα να αφήσουμε τα πράγματα χωρίς μάχη?
Εδώ και χιλιάδες χρόνια έγιναν και γίνονται μάχες, ασυνείδητες...Για τα δικαιώματα τάχα των ανθρώπων...Για την καλυτέρευση της ζωής τους τάχα...Δεν είδαμε όμως καμία ευημερία, καμία Αγάπη, καμία ενότητα...ούτε από τους μεν που πολεμούσαν για τα δικαιώματά τους, ούτε από τους δε που αντιστέκονταν...Είδαμε μόνο έναν καταπιεστικό καταναλωτισμό να παίρνει την θέση των δικαιωμάτων και της καλύτερης ζωής και της ευημερίας...
Η υποδούλωση έχει δύο πρόσωπα, μόνο που οι άνθρωποι έβλεπαν τόσα χρόνια μόνο το ένα...
Ε, τώρα ήρθε ο καιρός να δουν και τα δύο...
Αν τα καταφέρουν ίσως να μπορέσουν να πάρουν την ανηφόρα για τον Θεό...Να ανέβουν με σταθερά βήματα την "σκάλα" της Συνειδητής τους Ύπαρξης.
Το σκοτάδι θα βρίσκει διαρκώς λιγότερους να κάνουν μάχες για τα δικαιώματα τους, αν ο καθένας μας νιώσει εσωτερικά την Ελευθερία του, από αυτό που θεωρητικά τον καταπιέζει…
Το Φως μας δείχνει τι χρειάζεται να ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΜΕ…
Το σκοτάδι μας δείχνει τι χρειάζεται να πολεμήσουμε…
Η απόφαση δική μας…
Εισπνέω Φως εκπνέω Φως ή
Εισπνέω Φως και εκπνέω σκοτάδι?
