Ο ΔΡΟΜΟΣ, Ο ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΤΑΞΙΔΕΜΕΝΟΣ...

[Vasoula]

Yπάρχει ένας Δρόμος…
ένας Δρόμος που είναι ο λιγότερο ταξιδεμένος από τους ανθρώπους,
που δεν περιέχει προσευχές από ανάγκη, φιλοδοξίες, μνησικακίες, συγκρίσεις, εγωισμούς, φρούδες ελπίδες, θεούς, αγίους, αμαρτίες, ενοχές, ασθένειες, νικητές και χαμένους.
Ένας Δρόμος, που για να τον πάρει κανείς, χρειάζεται να έχει μπροστά του το Όραμα του Θεού και του Ανθρώπου και να γνωρίζει Ποιός Είναι Νικητής…

Αυτή η Γνώση του Ποιος τελικά Είναι Νικητής, σε κάνει να παίρνεις τον Δρόμο που δεν περιέχει πολλούς, αλλά τον Εαυτό σου. Αυτόν τον Δρόμο που οδηγεί η Αγάπη, έχοντας ξεχάσει όρους και ασύμβατες ανακωχές, όπλα που προκαλούν αιμορραγία στην Αθωότητα…

Συνήθως στις μάχες της Ζωής, αναζητάμε ένα «μπαστούνι» να μας στηρίξει…
Δεν δίνουμε το χέρι στον άλλον για να πορευτούμε μαζί, αλλά για να στηριχτούμε…Και ο άλλος όμως το ίδιο κάνει…Αποτέλεσμα είναι να πέσουμε και οι δύο, γιατί ο Νικητής δεν στηρίζεται στους άλλους, αλλά προχωράει μαζί με τους άλλους, με αποφασιστικά βήματα, ας μείνει και μόνος του…

Υπάρχει μέσα μας, μέσα στον κάθε άνθρωπο, ένα Βλέμμα τόσο βαθιά και ουσιαστικά χαραγμένο, που μια φορά αν το «δεις» δεν μπορεί παρά να ανοίξεις την Καρδιά σου στις Μνήμες τις Θεϊκές…Ένας Έρωτας που ανθίζει μέσα στην Ψυχή μας και μας οδηγεί στο πιο αθώο μέρος του Θεού, στο πιο ειρηνικό Σημείο μέσα μας.

Σκέφτομαι πολλές φορές πως οι άνθρωποι εστιάζονται στους χαραγμένους δρόμους, αυτούς που έχουν φωνές και εικόνες, φανταχτερές, που αγαπούν και μισούν ταυτόχρονα, που πονάνε και φοβίζουν, που δοξάζουν και δοξάζονται, μα δεν περιέχουν καμία Αλήθεια, που μπορεί να βιωθεί μέσα στον Εαυτό τους.
Αυτοί οι χαραγμένοι δρόμοι, που έχουν φίλους και εχθρούς, θεούς και αγίους, περισσότερους απ’ όσους μπορεί να σηκώσει η Ζωή…

Ίσως αυτό το δυσανάλογο βάρος από ταμπέλες που βάλαμε στον θεό και τον άνθρωπο, είναι η Αρχή για να πάρουμε τον πιο ταπεινό Δρόμο, που δεν κραυγάζει για νικητές και νικημένους, αλλά μας οδηγεί όσο μακρύτερα ΘΕΛΟΥΜΕ να φτάσουμε…

Υπάρχει μια ιερή Σιωπή, που μόνο μέσα στην πιο ταπεινή Στιγμή μας, μπορούμε να την βιώσουμε…Και είναι αυτή η Στιγμή που τυφλώνεσαι και κουφαίνεσαι, γιατί το μόνο που Θέλεις να νιώσεις είναι την Ψυχή Σου…
Και αυτός είναι ο Δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος…
Εκεί που οι φωνές δεν ακούγονται, οι εικόνες χάνουν το φανταχτερό, οι αγαπημένοι δεν έχουν εξουσία πουθενά μέσα μας και τα θαύματα δεν έχουν θεό για να τα κάνει…

Το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο είναι να ακολουθούμε έναν δρόμο αυθεντίας…όποια κι αν είναι αυτή, όποιο ρόλο κι αν της έχουμε δώσει μέσα μας, δεν παύει να είναι αυθεντία, που φωνάζει γι’ αυτό που «πουλάει»…
Το δύσκολο είναι να πάρουμε τον Δρόμο που δεν «πουλάει» τίποτα, γιατί όλα όσα χρειαζόμαστε μας τα προσφέρει με απλότητα και Αγάπη τόση, που δεν χρειάζεται να ξεπουλήσουμε τον Εαυτό μας, για να «αγοράσουμε» το οτιδήποτε…


Μόνο οι «ανάπηροι» της Ζωής χρειάζονται «μπαστούνια» για να προχωρήσουν στον δρόμο τους. Αυτοί που χρειάζονται τους άλλους για να στηριχτούν ή για να στηρίξουν, απλά δεν ξέρουν πώς να νιώσουν αυτάρκεις μέσα στον Εαυτό τους και να ανυψωθούν σε μια υψηλότερη Μορφή της Ύπαρξής τους, θεραπεύοντας διαρκώς τις «ανακωχές» τους…

Αυτοί που χαράζουν τον Δρόμο τους, που χτίζουν πνευματικές γέφυρες και νιώθουν την Αλήθεια της Ζωής, είναι αυτοί που δεν χρειάζονται να είναι σύμμαχοι με τον θεό και τον άνθρωπο σε μια φιλόδοξη και αλαζονική σχέση υπεροψίας, δογματισμού και εντολών, αλλά ξέρουν πολύ καλά μέσα τους τι σημαίνει «Ο Άνθρωπος»…

Ο Δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος είναι αυτός που περιέχει μόνο την Αθωότητα στην πιο αληθινή Μορφή του Θεού και του Ανθρώπου και ορίζεται από την Νοημοσύνη της Καρδιάς μας…εκεί που διαγράφονται οι αυθεντίες και ο θάνατος που μας προσφέρουν σε αντάλλαγμα για τον θεό τους, σταυρώνοντας αέναα τον Άνθρωπο, μέσα στην «πολυτελή» τους πνευματικότητα…

Η Σιωπή περιέχει όλο το Σύμπαν, όταν έχεις πετάξει από μέσα σου τον «όχλο» που για όλους και για όλα έχει μια εντολή ενοχής και κατηγορίας…
Η Ανθρώπινη Φιλία είναι η πιο Υψηλή Μορφή Ελευθερίας στον φυσικό κόσμο, και η πιο Υψηλή Μορφή Ζωής στο εξελισσόμενο Σύμπαν του Πνεύματος.

Πάντα ένας κύκλος εξέλιξης δεν σχηματίζει κύκλο, αλλά σπείρα, αν μπορέσουμε να μην βλέπουμε το τέλος αλλά διαρκώς και αέναα την Αρχή μας.

[Θοδωράκος]

[Ταρούλα]

Το δύσκολο είναι να πάρουμε τον Δρόμο που δεν «πουλάει» τίποτα, γιατί όλα όσα χρειαζόμαστε μας τα προσφέρει με απλότητα και Αγάπη τόση, που δεν χρειάζεται να ξεπουλήσουμε τον Εαυτό μας, για να «αγοράσουμε» το οτιδήποτε…

Πάντα ένας κύκλος εξέλιξης δεν σχηματίζει κύκλο, αλλά σπείρα, αν μπορέσουμε να μην βλέπουμε το τέλος αλλά διαρκώς και αέναα την Αρχή μας.

[Βικούλα]

[ΙΩΑΝΝΑ]

Ο Δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος είναι αυτός που περιέχει μόνο την Αθωότητα στην πιο αληθινή Μορφή του Θεού και του Ανθρώπου και ορίζεται από την Νοημοσύνη της Καρδιάς μας…εκεί που διαγράφονται οι αυθεντίες και ο θάνατος που μας προσφέρουν σε αντάλλαγμα για τον θεό τους, σταυρώνοντας αέναα τον Άνθρωπο, μέσα στην «πολυτελή» τους πνευματικότητα…

Η Σιωπή περιέχει όλο το Σύμπαν, όταν έχεις πετάξει από μέσα σου τον «όχλο» που για όλους και για όλα έχει μια εντολή ενοχής και κατηγορίας…
Η Ανθρώπινη Φιλία είναι η πιο Υψηλή Μορφή Ελευθερίας στον φυσικό κόσμο, και η πιο Υψηλή Μορφή Ζωής στο εξελισσόμενο Σύμπαν του Πνεύματος.

Πάντα ένας κύκλος εξέλιξης δεν σχηματίζει κύκλο, αλλά σπείρα, αν μπορέσουμε να μην βλέπουμε το τέλος αλλά διαρκώς και αέναα την Αρχή μας.

κάθε σου κείμενο Βασούλα μου δίνει έμπνευση και τροφή για σκέψη
σ ' ευχαριστώ

[Giotoula]

[Stefanos]

Βρε κάθε φορά που θα γράψεις κάτι όλο και κάτι καινούργιο να ξεπροβάλλει,
που όμως πάντα να καταλήγει στο ίδιο σημείο...
Παντού η απομάκρυνση από το Θεϊκό μας μέρος και ενώ είναι η απάντηση για όλα, είναι τόσο δύσκολο να το χωνέψω.
Και το κακό Vasui, δεν έφτιαξες κανένα χαπάκι αντιμάθησης να ηρεμούμε μια και έξω.
Γιατί για ένα αγνό μυαλό, όλα θα ήταν πιο εύκολα, αλλά ο Θεούλης κάτι παραπάνω θα ήξερε για να μας κάνει δώρο τη της επιλογής. Για να ζήσουμε το Θεϊκό πρέπει να βιώσουμε το ανθρώπινο και να τα ζήσουμε σε αρμονία.
Είναι η εξέλιξη μας, ο Δρόμος μας και η εργασία μας!!!
Οι στιγμές που νομίζω ότι παίζω στο Matrix είναι πλέον στην καθημερινότητα. Συνέχεια μου έρχεται το δίλημμα αν θα πάρω το μπλε χαπάκι να κοιμηθώ ή το κόκκινο για να ξυπνήσω.
Ξεχνάω πολλές φορές, ότι αφού το κόκκινο χαπάκι πήρα την πρώτη φορά, μου στέρησα την επανεπιλογή.
Βέβαια η λογική με φέρνει συνέχεια αντιμέτωπο με συναισθήματα φόβου που έμαθα να τα αγκαλιάζω και να τα χαϊδεύω γιατί είναι μέρος μου.
Φαντάζομαι, κάπου παρακάτω η μνήμη θα γίνει γνώση και ο δρόμος αρμονία.
Ευχαριστώ για την εργασία σου Δάσκαλε!!!

[Vasoula]

Ο Δρόμος Στεφανάκο μου σε οδηγεί΄έξω από οποιοδήποτε χάπι, είτε μπλε, είτε κόκκινο...

Μερικές φορές οι άνθρωποι αρέσκονται στο να θεωρούν ότι αν πάρουν το κόκκινο θα ξυπνήσουν...
Και είναι όμως τόσο απλό να ξυπνήσεις, αν ξέρεις ότι κοιμάσαι...

Αν το ξέρεις, δεν χρειάζεται χάπι, αλλά απλά να επιλέξεις να ξυπνήσεις...

Το πιο δύσκολο είναι να βγεις από το όνειρο...Εκεί στο όνειρο, η δράση δεν είναι συνειδητή και αυτό βολεύει, στο να παραμείνεις κοιμισμένος. Τις λίγες στιγμές που είσαι ξύπνιος, πάλι προσπαθείς να επιστρέψεις στην αδράνεια του ύπνου...Η δράση ενόσω είσαι ξύπνιος έχει βαρύ φορτίο Ευθύνης.

[Θοδωράκος]

Η δράση ενόσω είσαι ξύπνιος έχει βαρύ φορτίο Ευθύνης.

[Ellaki]

Η δράση ενόσω είσαι ξύπνιος έχει βαρύ φορτίο Ευθύνης.

[elenaki]

Η δράση ενόσω είσαι ξύπνιος έχει βαρύ φορτίο Ευθύνης.

[AMALIA]

Ο Δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος είναι αυτός που περιέχει μόνο την Αθωότητα στην πιο αληθινή Μορφή του Θεού και του Ανθρώπου και ορίζεται από την Νοημοσύνη της Καρδιάς μας…εκεί που διαγράφονται οι αυθεντίες και ο θάνατος που μας προσφέρουν σε αντάλλαγμα για τον θεό τους, σταυρώνοντας αέναα τον Άνθρωπο, μέσα στην «πολυτελή» τους πνευματικότητα…

Η Σιωπή περιέχει όλο το Σύμπαν, όταν έχεις πετάξει από μέσα σου τον «όχλο» που για όλους και για όλα έχει μια εντολή ενοχής και κατηγορίας…
Η Ανθρώπινη Φιλία είναι η πιο Υψηλή Μορφή Ελευθερίας στον φυσικό κόσμο, και η πιο Υψηλή Μορφή Ζωής στο εξελισσόμενο Σύμπαν του Πνεύματος.

Πάντα ένας κύκλος εξέλιξης δεν σχηματίζει κύκλο, αλλά σπείρα, αν μπορέσουμε να μην βλέπουμε το τέλος αλλά διαρκώς και αέναα την Αρχή μας.

[Λιζούλα]

[Danielli]

Υπάρχει μια ιερή Σιωπή, που μόνο μέσα στην πιο ταπεινή Στιγμή μας, μπορούμε να την βιώσουμε…Και είναι αυτή η Στιγμή που τυφλώνεσαι και κουφαίνεσαι, γιατί το μόνο που Θέλεις να νιώσεις είναι την Ψυχή Σου…
Και αυτός είναι ο Δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος…

[Ellaki]

Υπάρχει μια ιερή Σιωπή, που μόνο μέσα στην πιο ταπεινή Στιγμή μας, μπορούμε να την βιώσουμε…Και είναι αυτή η Στιγμή που τυφλώνεσαι και κουφαίνεσαι, γιατί το μόνο που Θέλεις να νιώσεις είναι την Ψυχή Σου…
Και αυτός είναι ο Δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος…
Εκεί που οι φωνές δεν ακούγονται, οι εικόνες χάνουν το φανταχτερό, οι αγαπημένοι δεν έχουν εξουσία πουθενά μέσα μας και τα θαύματα δεν έχουν θεό για να τα κάνει…

ΕΠΙΤΡΕΠΩ :romance-heart: