AΣΤΕΡΙΑ...

[Vasoula]

Σήμερα είναι μια άλλη ημέρα…
Τόσο άλλη, που σήμερα το πρωί, πριν χαράξει, είδα στον Ουρανό τόσα πολλά αστέρια, που έμεινα έκπληκτη!
Εδώ στην Αθήνα δεν έχουμε πολλές ευκαιρίες να βλέπουμε τόσα πολλά αστέρια…
Πολλά τα φώτα, βλέπεις!
Ίσα που φαίνονται ένα, δύο…
Κι όμως…
Το ότι εμείς δεν τα βλέπουμε, δεν σημαίνει ότι εκείνα δεν υπάρχουν…

Πόσα άλλα υπάρχουν, που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν βλέπουν…
Όπως πχ. την Ζωή…

Κυλάει αόρατα δίπλα μας και τις περισσότερες φορές δεν την παίρνουμε καν είδηση…
Η μία μέρα διαδέχεται την άλλη και η Ζωή εξελίσσεται διαφορετικά…
Μα εμείς μένουμε τόσο ίδιοι, που δεν καταλαβαίνουμε τις ημέρες παρά από το ημερολόγιο…
Σήμερα είναι 14, αύριο θα είναι 15…

Όταν βρίσκεσαι στο χάος, όλα είναι ίδια…Το μετράς με τις «σημαντικότητες» που προσδιορίζουν την ένταση…
Η ένταση είναι το μόνο διαφορετικό που μπορεί να συμβεί και να μας κάνει να προσέξουμε την Ζωή…
Να σταματήσουμε να τρέχουμε και να ρίξουμε μια διαφορετική ματιά σ’ αυτό που δεν κυλάει αόρατα δίπλα μας, αλλά μέσα μας!

Έτσι ζωντανεύει και το αόρατο!
Όλος αυτός ο θαυμάσιος κόσμος του Θεού, όλος αυτός ο όμορφος κόσμος της Αγάπης, που μόνο από μέσα μας μπορεί να εκφραστεί προς τα έξω…
Πόσο δύσκολο να νιώσεις Μονάδα της Θείας Τάξης, μέσα σε τόση αταξία…
Όταν το μυαλό κάνει σενάρια, η Ψυχή είναι έξω στο Σύμπαν και αγναντεύει τα Αστέρια…Και όταν πιέζουμε την Ζωή να ανταποκριθεί στα σενάρια, τότε την μαζεύουμε, την συρρικνώνουμε και την πληγώνουμε…

Ενόσω είμαστε στο μαζικό συναίσθημα και του επιτρέπουμε να δράσει μέσα μας, είμαστε και εμείς ίδιοι σαν τους άλλους, από τους οποίους θέλουμε να διαφοροποιηθούμε…
Όταν δίνουμε μέσα μας, χώρο στην θλίψη και την απογοήτευση του μαζικού συναισθήματος, τότε είμαστε και εμείς θλιμμένοι και απογοητευμένοι…
Όσο και να βλέπουμε ότι είμαστε διαφορετικοί, είμαστε ίδιοι τελικά. Απλά η διαφορετικότητά μας είναι στο πρώτο επιφανειακό επίπεδο της συνείδησης, επειδή, απλά, επιλέγουμε έναν άλλον τρόπο για να βλάψουμε τον Εαυτό μας.

Κι αυτή η κοινότυπη αίσθηση του ίδιου…Πόσο μας πληγώνει τελικά?
Μετράμε, σήμερα είναι 14, αύριο θα είναι 15…
Που σε όλο αυτήν την καθιέρωση βρίσκεται ο Θεός?


Ο Θεός δεν είναι αποτέλεσμα μιας θρησκείας ή ενός δόγματος. Δεν ανήκει στους μεν ή στους δε…Δεν καθιερώνεται, αλλά αποκαλύπτεται, όταν η Συνείδησή μας δεν μετράει την Ζωή με το ημερολόγιο, αλλά με Αλήθειες…
Οι θεμελιώδεις Αλήθειες της Ζωής δεν διδάσκονται…΄Οπως δεν διδάσκεται ο τρόπος να Είσαι Άνθρωπος!

Υπάρχει ένας Δρόμος για τον καθένα μας…
Ένας Δρόμος που μπορεί να γίνει Αλήθεια ή μπορεί να παραμείνει η Ζωή που κυλάει αόρατα δίπλα μας.

Είναι απλά θέμα προσήλωσης…Που εστιάζουμε το βλέμμα μας και αφοσιωνόμαστε…
Και τότε η Ζωή μπορεί να γίνει απλά μια φαινομενική επιβίωση, ή να πάρει την αληθινή της Διάσταση μέσα μας!

Ίσως τότε να μην περιμένουμε να ακούσουμε τις καμπάνες για να καταλάβουμε ότι ήρθαν τα Χριστούγεννα…
Να έχει γεννηθεί μέσα μας το Θείο Βρέφος και εμείς να έχουμε ξαναβρεί την χαμένη μας Αθωότητα…

Ίσως τότε να μην χάνουμε από τα μάτια μας τα αστέρια του Ουρανού, με το που χαράζει, γιατί τα έχουμε βρει όλα στην Καρδιά μας…

[Danielli]

Υπάρχει ένας Δρόμος για τον καθένα μας…
Ένας Δρόμος που μπορεί να γίνει Αλήθεια ή μπορεί να παραμείνει η Ζωή που κυλάει αόρατα δίπλα μας.

Είναι απλά θέμα προσήλωσης…Που εστιάζουμε το βλέμμα μας και αφοσιωνόμαστε…
Και τότε η Ζωή μπορεί να γίνει απλά μια φαινομενική επιβίωση, ή να πάρει την αληθινή της Διάσταση μέσα μας!

Ίσως τότε να μην περιμένουμε να ακούσουμε τις καμπάνες για να καταλάβουμε ότι ήρθαν τα Χριστούγεννα…
Να έχει γεννηθεί μέσα μας το Θείο Βρέφος και εμείς να έχουμε ξαναβρεί την χαμένη μας Αθωότητα…

Ίσως τότε να μην χάνουμε από τα μάτια μας τα αστέρια του Ουρανού, με το που χαράζει, γιατί τα έχουμε βρει όλα στην Καρδιά μας…

[xristinaki]

[ARTYADIS]

Αχ, καλή μου Βασουλίτσα!

[Θοδωράκος]

Ίσως τότε να μην χάνουμε από τα μάτια μας τα αστέρια του Ουρανού, με το που χαράζει, γιατί τα έχουμε βρει όλα στην Καρδιά μας…

[ΙΩΑΝΝΑ]

Ίσως τότε να μην περιμένουμε να ακούσουμε τις καμπάνες για να καταλάβουμε ότι ήρθαν τα Χριστούγεννα…
Να έχει γεννηθεί μέσα μας το Θείο Βρέφος και εμείς να έχουμε ξαναβρεί την χαμένη μας Αθωότητα…

Ίσως τότε να μην χάνουμε από τα μάτια μας τα αστέρια του Ουρανού, με το που χαράζει, γιατί τα έχουμε βρει όλα στην Καρδιά μας…

[elenaki]

Έτσι ζωντανεύει και το αόρατο!
Όλος αυτός ο θαυμάσιος κόσμος του Θεού, όλος αυτός ο όμορφος κόσμος της Αγάπης, που μόνο από μέσα μας μπορεί να εκφραστεί προς τα έξω…
Πόσο δύσκολο να νιώσεις Μονάδα της Θείας Τάξης, μέσα σε τόση αταξία…
Όταν το μυαλό κάνει σενάρια, η Ψυχή είναι έξω στο Σύμπαν και αγναντεύει τα Αστέρια…Και όταν πιέζουμε την Ζωή να ανταποκριθεί στα σενάρια, τότε την μαζεύουμε, την συρρικνώνουμε και την πληγώνουμε…

Ενόσω είμαστε στο μαζικό συναίσθημα και του επιτρέπουμε να δράσει μέσα μας, είμαστε και εμείς ίδιοι σαν τους άλλους, από τους οποίους θέλουμε να διαφοροποιηθούμε…
Όταν δίνουμε μέσα μας, χώρο στην θλίψη και την απογοήτευση του μαζικού συναισθήματος, τότε είμαστε και εμείς θλιμμένοι και απογοητευμένοι…
Όσο και να βλέπουμε ότι είμαστε διαφορετικοί, είμαστε ίδιοι τελικά. Απλά η διαφορετικότητά μας είναι στο πρώτο επιφανειακό επίπεδο της συνείδησης, επειδή, απλά, επιλέγουμε έναν άλλον τρόπο για να βλάψουμε τον Εαυτό μας.

Ίσως τότε να μην περιμένουμε να ακούσουμε τις καμπάνες για να καταλάβουμε ότι ήρθαν τα Χριστούγεννα…
Να έχει γεννηθεί μέσα μας το Θείο Βρέφος και εμείς να έχουμε ξαναβρεί την χαμένη μας Αθωότητα…

Ίσως τότε να μην χάνουμε από τα μάτια μας τα αστέρια του Ουρανού, με το που χαράζει, γιατί τα έχουμε βρει όλα στην Καρδιά μας…

Σ'ευχαριστω..!

[Stefanos]

Μάλλον έχουμε δρόμο ακόμα ψυχή μου,
Το ταξίδι τώρα ξεκινά που τόσα χρόνια λαχταράς.
Θα είναι άραγε ταξίδι μαγικό κι ονειρικό.
Ή θα ναι ταξίδι δύσκολο σε δρόμο κακοτράχαλο.

Την απάντηση με μιας μου αποκρίνεις
Ζήσε το ταξίδι μας μικρέ μου Στεφανάκο
Έχεις τα εφόδια πλέον να βαδίσεις
και μην ξεχνάς ότι έχεις και μένα να μιλήσεις.

Έτσι η ψυχή μου μίλησε
και εμένα με συγκίνησε
Λόγια βαθιά σαν διάβασε
και το τηγάνι ανακάλυψε!!!

Κάθε τι που διαβάζω βάζει σκέψεις στο μυαλό μου
και από κόσκινο περνάω το ριζικό μου.


Σας ευχαριστώ !!!

[Θοδωράκος]

Στέφανε...

Έτσι η ψυχή μου μίλησε
και εμένα με συγκίνησε
Λόγια βαθιά σαν διάβασε
και το τηγάνι ανακάλυψε!!!

[Vasoula]

κοίτα, Θοδωράκο...η πρώτη ομάδα ΑΓΑΠΗ-ΣΟΦΙΑ έβγαλε ένα ταλέντο φωνητικής...την Αννούλα μας!

Για τις επόμενες ήδη διαφαίνεται ποιό ταλέντο θα αναδειχθεί...

[Δωρουλα]

[Ταρούλα]

Ίσως τότε να μην περιμένουμε να ακούσουμε τις καμπάνες για να καταλάβουμε ότι ήρθαν τα Χριστούγεννα…
Να έχει γεννηθεί μέσα μας το Θείο Βρέφος και εμείς να έχουμε ξαναβρεί την χαμένη μας Αθωότητα…

Ίσως τότε να μην χάνουμε από τα μάτια μας τα αστέρια του Ουρανού, με το που χαράζει, γιατί τα έχουμε βρει όλα στην Καρδιά μας…

Ταλέντα μας

[Βικούλα]

Υπάρχει ένας Δρόμος για τον καθένα μας…
Ένας Δρόμος που μπορεί να γίνει Αλήθεια ή μπορεί να παραμείνει η Ζωή που κυλάει αόρατα δίπλα μας.

Είναι απλά θέμα προσήλωσης…Που εστιάζουμε το βλέμμα μας και αφοσιωνόμαστε…
Και τότε η Ζωή μπορεί να γίνει απλά μια φαινομενική επιβίωση, ή να πάρει την αληθινή της Διάσταση μέσα μας!

Ίσως τότε να μην περιμένουμε να ακούσουμε τις καμπάνες για να καταλάβουμε ότι ήρθαν τα Χριστούγεννα…
Να έχει γεννηθεί μέσα μας το Θείο Βρέφος και εμείς να έχουμε ξαναβρεί την χαμένη μας Αθωότητα…

Ίσως τότε να μην χάνουμε από τα μάτια μας τα αστέρια του Ουρανού, με το που χαράζει, γιατί τα έχουμε βρει όλα στην Καρδιά μας…

[Θοδωράκος]

κοίτα, Θοδωράκο...η πρώτη ομάδα ΑΓΑΠΗ-ΣΟΦΙΑ έβγαλε ένα ταλέντο φωνητικής...την Αννούλα μας!

Για τις επόμενες ήδη διαφαίνεται ποιό ταλέντο θα αναδειχθεί...

[Μπεττουλα]

ε μην ξεχνάμε και την τζοάνα μας.. είναι πολλά τα ταλέντα...