ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΕΓΩΙΣΜΟΣ

[Annoula]

κράτα μια θέση και για εμένα

[Θοδωράκος]

Φυσικά σε εκνευρίζει (και δεν νομίζω να είναι δικό σου θέμα μόνο) να σου το παίζει κάποιος ξερόλας, γιατί σου θυμίζει την κατάσταση των γονιών σου και σε βάζει στην θέση του ανώριμου παιδιού που ήσουν, τότε που νόμιζες ότι τα ήξεραν όλα και έφαγες τα μούτρα σου όταν διαπίστωσες ότι και αυτοί δεν τα ήξεραν όλα (ίσως ουτε τα μισά από όσα ξέρεις εσύ τώρα).

[ARTYADIS]

Η αληθινή φύση των πραγμάτων δεν αγωνίζεται ποτέ! Ρέει…

Εκπληκτικό όλο το κείμενο!

Αυτόν τον αντιμετωπίζεις με την δική σου ωριμότητα... όσο εσύ ωριμάζεις, τόσο ο ξερόλας εξαφανίζεται απο΄τον δρόμο σου...

Ααα! Αυτό στο υπογράφω!

[konstantinos s.]

Βάσω, Θοδωρή, Τασούλη

[Fotinoula]

Ενόσω είσαι στον Δρόμο σου σαν «μαθητής» ολοκληρώνεις τις εργασίες που ανήκουν στο «Ύψος» της συνειδησιακής σου ακεραιότητας…Αν πας να πηδήξεις τάξεις, θα φτάσεις στην τελευταία και δεν θα γνωρίζεις τίποτα άλλο, παρά το πώς θα επιβεβαιώνεσαι συνεχώς από τους άλλους

[Βικούλα]

Βάσω τόσο ωραίο κείμενο
είναι όλο για παράθεση

[Stefanos]

Μπορείς να μου εξηγήσεις σε παρακαλώ,
τώρα τελευταία κάθε φορά που χρειάζομαι μια απάντηση,
πως, μα πως γίνεται με το που ανοίξω το forum να μου έχεις έτοιμη την απάντηση;

[elenaki]

Εγω το συνηθισα πλεον Στεφανακο!!!

[Vasoula]

πέρα από την Τέχνη της γραφης και του λόγου, Στεφανάκο, έχω μάθει την Τέχνη της Ζωής...
οπότε...σας "διαβάζω" εκεί μέσα...στην Ζωή μου...την Ζωή μας!
ξέρω πριν από εσάς, αυτό που η Ζωή θα σας ζητήσει, πριν τολμήσετε να το ζητήσετε εσείς πρώτα από τον Θεό...

[elenaki]

οπότε...σας "διαβάζω" εκεί μέσα...στην Ζωή μου...την Ζωή μας!
ξέρω πριν από εσάς, αυτό που η Ζωή θα σας ζητήσει, πριν τολμήσετε να το ζητήσετε εσείς πρώτα από τον Θεό...

Βασουλι μας...

[ALEXOULA]

[Ταρούλα]

:romance-heartsfade:

[Ellaki]

ξέρω πριν από εσάς, αυτό που η Ζωή θα σας ζητήσει, πριν τολμήσετε να το ζητήσετε εσείς πρώτα από τον Θεό...

[ARTYADIS]

[Ελενα Κ.]

Όταν έχουμε εμείς οι ίδιοι αμφιβολία για τον Εαυτό μας, τότε θυμώνουμε αν μας αμφισβητούν…όπως θυμώνουμε αν δούμε ότι οι άλλοι εκφράζουν έναν διαφορετικό τρόπο από αυτόν που εμείς θεωρούμε σωστό και αποτελεσματικό…
Το Ανώτερο Καλό του καθενός είναι ανάλογο με τις Προθέσεις της Καρδιάς και μιας Νοημοσύνης που δεν έχει καμία σχέση με την λογική του καλού και του κακού…

Είναι μια ένδειξη αυτή, για το πόσο ακέραιος είσαι μέσα στον Εαυτό σου…
Η ακεραιότητα είναι ένας «ιδιαίτερος» Δρόμος της Αγάπης και της Σοφίας που εκφράζονται ανάλογα με το «Ύψος» που έχει κατακτήσει η Συνείδησή μας.

Όταν στοχεύουμε υψηλότερα από την εσωτερική ακεραιότητα μας, τότε γινόμαστε αλαζονικοί με τους άλλους…
Θεωρούμε ότι όλα τα ξέρουμε και δεν έχουμε την ταπεινότητα να ανοίξουμε στον άλλον για να πάρουμε τα μαθήματά μας…
Ο Πνευματικός εγωισμός είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στον δρόμο του αναζητητή…

Ενόσω είσαι στον Δρόμο σου σαν «μαθητής» ολοκληρώνεις τις εργασίες που ανήκουν στο «Ύψος» της συνειδησιακής σου ακεραιότητας…Αν πας να πηδήξεις τάξεις, θα φτάσεις στην τελευταία και δεν θα γνωρίζεις τίποτα άλλο, παρά το πώς θα επιβεβαιώνεσαι συνεχώς από τους άλλους…

Ο εσωτερικός Δρόμος έχει μια ισονομία στην σχέση εμπειρία-γνώση και είναι θέμα του πόσο επιτρέπεις το βίωμα να έρθει με πνευματική ωριμότητα και να ολοκληρώσει νόηση και συναίσθημα, ενόσω αναπτύσσεις την Συνείδησή σου...
Οι Στόχοι του Δρόμου δεν είναι εξουσιαστικοί, αλλά κατευθυντήριοι…
Το να έχεις την ίδια Κατεύθυνση από την Αρχή, σε κάνει να μην οραματίζεσαι το τέλος σαν λύτρωση ή σαν αξία, αλλά να βιώνεις την διαδρομή με ταπεινότητα τόση, όση περιέχει το «εν οίδα, ότι ουδέν οίδα»…

Το ότι είχες ένα χέρι να στηριχτείς όταν το είχες ανάγκη, είναι το ίδιο σε αισθήματα, όπως το να είσαι σε θέση και να δώσεις το χέρι σου για να στηρίξεις και όχι για να τραβήξεις…

Πριν, λοιπόν, ανακαλύψουμε τους λόγους που δίνουμε, ας ανακαλύψουμε πρώτα αν είμαστε διατεθειμένοι να λάβουμε…Η προσφορά που αξιολογείται σαν ιδιοτελής ή ανιδιοτελής, έχει άμεση σύνδεση με αυτό που μας δίνεται, κάθε φορά με Σοφία, και είμαστε ανοιχτοί να το λάβουμε, και όχι με αυτό που θέλουμε ντε και καλά να λάβουμε ή να δώσουμε…


Αν αυτό δεν το προσέξουμε, θα χαλάμε όλες τις σχέσεις μας...

Το να φύγεις από τον εγωιστικό μηχανισμό που κινεί κάποιες διαδικασίες στον υλικό κόσμο, δεν σημαίνει ότι δεν θα τον συναντήσεις και σαν πνευματική αλαζονεία, ενόσω προχωράς σε έναν Δρόμο χωρίς να έχεις Κατεύθυνση, παρά μόνο τον υλικό κόσμο!

Ευχαριστω για το Λογο Σου Βασω

πέρα από την Τέχνη της γραφης και του λόγου, Στεφανάκο, έχω μάθει την Τέχνη της Ζωής...
οπότε...σας "διαβάζω" εκεί μέσα...στην Ζωή μου...την Ζωή μας!
ξέρω πριν από εσάς, αυτό που η Ζωή θα σας ζητήσει, πριν τολμήσετε να το ζητήσετε εσείς πρώτα από τον Θεό...

ω ναι