ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ...

[Vasoula]

Και ενώ χαράζει σιγά σιγά σκέφτομαι…
Πόσο άσχημο πράγμα είναι η συνήθεια…

Να έχεις συνηθίσει ότι ο ήλιος θα βγει και να μην τον περιμένεις…
Να έχεις συνηθίσει το κελάιδισμα των πουλιών και να μην το ακούς…
Να έχεις συνηθίσει τους ανθρώπους...
γύρω σου και να μην τους βλέπεις…
Να έχεις συνηθίσει τον θόρυβο και να μην έχεις καμία ιδέα για την Σιωπή…

Το πιο τραγικό όμως είναι να έχεις συνηθίσει την Ζωή…
Ίσως όχι…το πιο τραγικό είναι να έχεις συνηθίσει τον Εαυτό σου!

Ένας συνηθισμένος άνθρωπος, ένας συνηθισμένος Εαυτός…
Που κάνει καθημερινά τα ίδια πράγματα, έχει τις ίδιες σκέψεις…
Λογικό είναι να μην σε ενδιαφέρει να τον ακούσεις…
Σαν κάποιον που τον γνωρίζεις εδώ και χρόνια και δεν έχεις πια κανένα ενδιαφέρον να τον γνωρίσεις περισσότερο…

Έχεις άποψη για τον Εαυτό σου...τον κουβαλάς εδώ και χρόνια…Πάντα ίδιος όμως, περιμένεις την Ζωή για να σου κάνει την έκπληξη!
Να έρθουν κάποια γεγονότα και να βιώσεις κάποιες καταστάσεις που θα σε βγάλουν από την ρουτίνα αυτής της πολύχρονης γνωριμίας!

Καθημερινά ίδιες εικόνες…χάνονται μέσα στην συνήθεια!
Κοιτάς στον καθρέφτη και βλέπεις ένα πολύ γνωστό πρόσωπο…τόσο γνωστό που το βαριέσαι στο τέλος!
Σκέφτεσαι να κάνεις κάποια αλλαγή, για να φύγει αυτή η βαρεμάρα της ίδιας εικόνας…
Αλλάζεις τα μαλλιά σου, τα ρούχα σου…
Μπα…τίποτα δεν αλλάζει στην ουσία…

Πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να αντέξει την συνήθεια άραγε?
Ίσως για όλη του την Ζωή…Ποια Ζωή όμως?

Μαθαίνεις να ζεις με την συνήθεια, περιμένοντας την έκπληξη…
Μια αλλαγή στην Ζωή που θα σου δείξει ότι τελικά δεν ήξερες τον Εαυτό σου…
Δεν υπολόγισες καλά αυτό το πρόσωπο, αυτό το σώμα, αυτό που συνήθως είναι ο Εαυτός μας…
Δεν υπολόγισες καλά τα συναισθήματά σου, τις ανάγκες σου, τις ευαισθησίες σου…

Η Ζωή μπορεί να έχει συνηθισμένα γεγονότα, που τα βιώνει ένας συνηθισμένος Εαυτός…Λύπες, χαρές, ικανοποιήσεις, δυσαρέσκειες, έρωτες, εντάσεις…΄Όπως και να γίνει, όλα συνηθίζονται…

Και μετά τι?

Η έκπληξη δεν έρχεται από την Ζωή…
Αν μείνουμε μέσα της, η έκπληξη θα έρθει από τον Εαυτό μας…

Είναι απίστευτο πόσο Φως μπορεί να έχει…
Απίστευτο, πόσο Αγάπη μπορεί να βιώνει…
Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, με κάθε ανάσα, όλα είναι διαφορετικά!
Αρκεί να μην τον κοιτάμε με εκείνο το βλέμμα της συνήθειας…

Να παρατηρούμε τις αλλαγές στο Φως του…Εκείνο το Φως που χρωματίζει την ΄Υπαρξή μας και το νιώθουμε κάθε φορά που αφήνουμε την καρδιά μας να απολαύσει την συγκίνηση, όταν ο Θεός μέσα μας βρίσκει τρόπο να μας «ξετρυπώσει» από την συνήθεια…

Μήπως χρειάζεται να συστηθούμε στον Εαυτό μας από την αρχή?

Πολύ λίγα πράγματα μπορούν να μας πληγώσουν...
Μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού…
Ένα από αυτά είναι να ζεις με κάποιον τόσα χρόνια και να ανακαλύπτεις ότι ποτέ σου δεν τον «είδες» με άλλα μάτια, ποτέ σου δεν τον άκουσες με άλλα «αφτιά»…
Ναι, αυτό μπορεί να μας πληγώσει…
Γιατί είναι τραγικό να αντιληφθείς ότι από μια συνήθεια ξέχασες να Αγαπάς τον Εαυτό σου…

Αυτόν τον Άγνωστο…

Είναι όμως μια πληγή που γρήγορα επουλώνεται, αντίθετα από τις πληγές που γίνονται από την συνήθεια…

Ναι μπορείς να μάθεις να Αγαπάς…δεν είναι δύσκολο, αρκεί να βγεις από μια συνηθισμένη γνωριμία και να αρχίσεις να ερωτεύεσαι τον Θεό μέσα σου…

Το να συγχωρείς είναι μια συνήθεια…
Το να μπορείς να αθωώνεις όμως είναι μια Ποιότητα, που ποτέ δεν θα την εκφράσεις αν δεν ανακαλύψεις την πιο βαθιά σου ομοιότητα με την Αθωότητα…

Και είπε ο Ποιητής…

<<<....Βλέπεις, υπάρχουν σπάνιες στιγμές που νιώθουμε έτσι και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας είναι φτιαγμένο από διαβρωτικές αναμνήσεις, απογοητεύσεις, μάταιες προσπάθειες, κι εκείνο που είναι αληθινό να προσπερνάει. Το σύννεφο της μονοτονίας καλύπτει τα πάντα, κι εκείνο που είναι αληθινό σβήνει. Είναι πράγματι αρκετά κοπιαστικό να διαπεράσεις αυτό το σύννεφο και να βρεθείς στο απλό, καθαρό φως>>>
Τζιντου Κρισναμουρτι


Αν γνωρίζουμε Αυτόν που έχουμε "μαζί" μας, η μάχη σταματά, λόγω ελλείψεως "εχθρών"...

[AMALIA]

Αν γνωρίζουμε Αυτόν που έχουμε "μαζί" μας, η μάχη σταματά, λόγω ελλείψεως "εχθρών"...

[Θοδωράκος]

Να έχεις συνηθίσει ότι ο ήλιος θα βγει και να μην τον περιμένεις…
Να έχεις συνηθίσει το κελάιδισμα των πουλιών και να μην το ακούς…
Να έχεις συνηθίσει τους ανθρώπους...
γύρω σου και να μην τους βλέπεις…
Να έχεις συνηθίσει τον θόρυβο και να μην έχεις καμία ιδέα για την Σιωπή…

Το πιο τραγικό όμως είναι να έχεις συνηθίσει την Ζωή…
Ίσως όχι…το πιο τραγικό είναι να έχεις συνηθίσει τον Εαυτό σου!

Βλέπω και τους άλλους, αλλά βλέπω και τον εαυτό μου. Πως μια κατάσταση γίνεται συνήθεια, όσο άσχημη και ας είναι. Και πως κάνεις μετά τα πάντα για να μείνεις σε αυτήν την συνήθεια, ακόμα και όταν ο άλλος σου δείχνει πως να την αλλάξεις...

[Λιζούλα]

Αν γνωρίζουμε Αυτόν που έχουμε "μαζί" μας, η μάχη σταματά, λόγω ελλείψεως "εχθρών"...

[Vasoula]

Βλέπω και τους άλλους, αλλά βλέπω και τον εαυτό μου. Πως μια κατάσταση γίνεται συνήθεια, όσο άσχημη και ας είναι. Και πως κάνεις μετά τα πάντα για να μείνεις σε αυτήν την συνήθεια, ακόμα και όταν ο άλλος σου δείχνει πως να την αλλάξεις...

να ένας λογος να χαμογελάσεις μικρούλη μου!

το ότι το αντιλήφθηκες, σημαίνει ότι είσαι ανοιχτός και στο να το αλλάξεις...


πολλοί άνθρωποι δεν δίνουν στον Εαυτό τους, αυτήν την ευκαιρία...

[Θοδωράκος]

[elenaki]

Η έκπληξη δεν έρχεται από την Ζωή…
Αν μείνουμε μέσα της, η έκπληξη θα έρθει από τον Εαυτό μας…

Είναι απίστευτο πόσο Φως μπορεί να έχει…
Απίστευτο, πόσο Αγάπη μπορεί να βιώνει…
Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, με κάθε ανάσα, όλα είναι διαφορετικά!
Αρκεί να μην τον κοιτάμε με εκείνο το βλέμμα της συνήθειας…

Αυτην ακριβως την εκπληξη εχω παθει με τον Εαυτο μου!!
Και πραγματικα..ειναι απιστευτη εμπειρια!!!Ειναι τοσο αστειρευτος που νιωθω πως η βαρεμαρα τελειωσε για μενα!!Καθε στιγμη σου Φωτιζει και κατι καινουργιο μεσα σου!!
Βασω μου...τα λογια σου εδεσαν ακριβως με αυτο που δεν μπορουσα να βαλω εγω σε λεξεις για να εκφρασω..
Σ'Ευχαριστω τοσο πολυ!!

[Danielli]

Τι όμορφη , φωτεινή Αλήθεια πρωι-πρωι!!
Καλημέρα

[juliaL.]

Πω πω όντως ότι πρέπει για πρωινό ξεκίνημα.

[Δωρουλα]

Αν γνωρίζουμε Αυτόν που έχουμε "μαζί" μας, η μάχη σταματά, λόγω ελλείψεως "εχθρών"...

[Giotoula]

[Ταρούλα]

Να παρατηρούμε τις αλλαγές στο Φως του…Εκείνο το Φως που χρωματίζει την ΄Υπαρξή μας και το νιώθουμε κάθε φορά που αφήνουμε την καρδιά μας να απολαύσει την συγκίνηση, όταν ο Θεός μέσα μας βρίσκει τρόπο να μας «ξετρυπώσει» από την συνήθεια…

Την ώρα που διάβαζα το κείμενο, χόρεψε μπροστά μου ένας "κλέφτης" ..... .... πάλι φύσηξες τα λουλούδια σου
Βασούλα μου

[Ταρούλα]

Ναι μπορείς να μάθεις να Αγαπάς…δεν είναι δύσκολο, αρκεί να βγεις από μια συνηθισμένη γνωριμία και να αρχίσεις να ερωτεύεσαι τον Θεό μέσα σου…

Δυσκολεύομαι... μα η Θέλησή μου είναι ισχυρή.

[Vasoula]

Να παρατηρούμε τις αλλαγές στο Φως του…Εκείνο το Φως που χρωματίζει την ΄Υπαρξή μας και το νιώθουμε κάθε φορά που αφήνουμε την καρδιά μας να απολαύσει την συγκίνηση, όταν ο Θεός μέσα μας βρίσκει τρόπο να μας «ξετρυπώσει» από την συνήθεια…

Την ώρα που διάβαζα το κείμενο, χόρεψε μπροστά μου ένας "κλέφτης" ..... .... πάλι φύσηξες τα λουλούδια σου
Βασούλα μου

[Ellaki]

Το να συγχωρείς είναι μια συνήθεια…
Το να μπορείς να αθωώνεις όμως είναι μια Ποιότητα, που ποτέ δεν θα την εκφράσεις αν δεν ανακαλύψεις την πιο βαθιά σου ομοιότητα με την Αθωότητα…

..............και να ανακτήσεις την ασπίδα σου