"Η γυναίκα δεν έχει την άδειαν να αφήνη τον άνδρα της, αλλά καν δέρνη αυτήν εκείνος, πρέπει να υπομένη και όχι να χωρίζεται, καν την προίκα της εξοδεύη, καν εις άλλας γυναίκας πορνεύη, αυτή πρέπει να καρτερή...ώστε η μεν γυναίκα αφήσασα τον άνδρα της, μοιχαλίς είναι αν πάρη άλλον, ο δε αφεθείς αυτός άνδρας, αν πάρει άλλην, συγχωρείται"
πιο απλά...
Η γυναίκα δεν έχει την άδεια να χωρίσει τον άνδρα της ακόμα κι αν αυτός την δέρνει. Ακόμα κι αν αυτός την απατά με άλλη γυναίκα και τρώει την περιουσία της, αυτή θα πρέπει να τον υπομένει. Αν η γυναίκα χωρίσει τον άνδρα της θα θεωρείται μοιχαλίδα, ενώ αν ο άνδρας της πάρει άλλη γυναίκα, θα θεωρείται συγχωρεμένος.
Μέγας Βασίλειος (ο προστάτης της παιδείας μας)
Κανόνας Θ Ιερό Πηδάλιο
Πριν καμιά εβδομάδα δέχτικα επίθεση όταν έγραψα αυτό στο facebook. Καθώς έψαξα στο ίντερνετ, συνειδητοποίησα ότι όντως αυτό το απόσπασμα δεν αποτελεί καθόλου επιχείρημα για όλα αυτά που συζητάμε. Για τον απλούστατο λόγο ότι αποτελεί ένα κομμάτι του κειμένου, κομμένο έτσι ούτως ώστε να βγάζει ακριβώς το αντίθετο νόημα από τα όσα λέγονται στο κείμενο. Παραθέτω το πλήρες κείμενο, έτσι όπως το βρήκα στο
http://toitmat.blogspot.gr/2010/01/blog-post_8780.html:
‘’Η του Κυριου αποφασις κατά μεν την της εννοιας ακολουθιαν εξισου ανδρασι και γυναιξι αρμοζει,περι του μη εξειναι γαμου εξιστασθαι, παρεκτος λογου πορνειας (Ματθαιος ε.32 και ιθ.7) Η δε συνηθεια ουχ ουτως εχει,αλλα επι μεν των γυναικων πολλην ευρισκομεν την ακριβολογιαν, του Αποστολικου λεγοντος, ότι ‘’ο κολλωμενος τη πορνη εν σωμα εστι’’(Α Κορινθιους ζ.16) του δε Ιερεμιου, ότι ‘’εάν γενηται γυνη ανδρι ετερω,ουκ επιστρεψει προς τον ανδρα αυτης,αλλα μιαινομενη μιανθησεται (Ιερεμιας γ.1) και παλιν ‘’ο εχων μοιχαλιδα,αφρων και ασεβης (Παρ. ιη 22), η δε συνηθεια και μοιχευοντας ανδρας συνοικουσα,ουκ οιδα,ει δυναται μοιχαλις χρηματισαι. Το γαρ εγκλημα ενταυτα,της απολυσασης τον ανδρα απτεται, κατά ποιαν αιτιαν απεστη του γαμου. Ειτε γαρ τυπτομενη μη φερουσα τας πληγας, υπομενειν εχρην μαλλον, ή διαζευχθηναι του συνοικουντος,ειτε την εις τα χρηματα ζημιαν μη φερουσα,ουδε αυτή η προφασις αξιολογος. Ει δε δια το εν πορνεια αυτόν ζην, ουκ εχομεν τουτο εν συνηθεια τη εκκλησιαστικη το παρατηρημα,αλλα και απιστου ανδρος χωριζεσθαι ου προσεταχθη γυνη, αλλα παραμενειν δει δια το αδηλον της εκβασεως. ‘’τις γαρ οιδας,γυναι,ει τον ανδρα σωσεις?’’ (α κορ.ζ 16) ώστε η καταλιπουσα, μοιχαλις ει επ αλλον ηλθε ανδρα. Ο δε καταλειφθεις, συγνωστος εστι, και η συνοικουσα τω τοιουτω ου κατακρινεται. Εν μεντοι ο ανηρ αποστας της γυναικος επ αλλην ηλθε,και αυτος μοιχος,διοτι ποιει αυτην μοιχευθηναι,και η συνοικουσα αυτω μοιχαλις,διοτι αλλοτριον ανδρα προς εαυτην μετεστησεν.
Ερμηνεία: (με bold το απόσπασμα)
Η μεν του Κυριου αποφασις θελει, ότι επισης ο ανδρας και η γυναικα να μην χωριζωνται ενας από τον άλλο, εξω μονον αν ακολουθηση πορνεια ή μοιχεια, ειτε εις το ένα μερος ειτε εις το άλλο. Η συνηθεια όμως θελει,ότι οι μεν ανδρες να χωριζουν τας γυναικας των, εάν πορνευθουν ή μοιχευουν από αλλον, κατά το Αποστολικο ρητο και το του Ιερεμιου και του Παροιμιαστου, αι δε γυναικες να μην χωριζουν τους ανδρας των, καν πορνευουσι και μοιχευουσιν εις αλλας, ωστε κατά την συνηθειαν ταυτην, εάν γυνη υπανδρευθη με ανδρα,τον οποιον εχωρισε η γυναικα του ως πορνευοντα ή μοιχευοντα, απορω, αν αυτή εμπορη να ηναι μοιχαλις, επειδη το αμαρτημα του χωρισμου δεν διδεται εις τον ανδρα, αλλα εις την γυναικα οπου τον αφηκεν, επειδη αυτή δεν εχει την αδεια να αφηνει τον ανδρα της αλλα καν δερνη αυτην εκεινος, πρεπει να υπομενη και όχι να χωριζεται, καν την προικα της ξοδευη,καν εις αλλας γυναικας πορνευη,αυτή πρεπει να καρτερη. Τι λεγω ταυτα? Καν απιστος είναι ο ανδρας της δεν πρεπει να τον χωριζεται,ως λεγει ο Παυλος, αλλα να συγκατοικει με αυτόν, ισως με το παραδειγμα της τον επιστρεψει εις την θεογνωσιαν. Ώστε,η μεν γυναικα αφησασα τον ανδρα της, μοιχαλις είναι,αν παρη αλλον. Ο δε αφεθεις αυτος ανδρας,αν παρη αλλην,συγχωρειται, και η τουτον λαβουσα δευτερα γυναικα , ως μοιχαλις δεν κατακρινεται. Εάν όμως και ο ανδρας αφηση την γυναικα του, χωρις αιτιαν πορνειας, και παρη αλλην,μοιχος είναι,διοτι εκαμε την γυναικα του να μοιχευθη λαμβανουσα αλλον,ζωντος του προτερου ανδρος της. Αλλα και η δευτερα γυναικα του,μοιχαλις είναι,διατι επηρε τον ξενον ανδρα της ζωσης πρωτης αυτου γυναικος.
Στο site που σας είπα, το εξηγεί αναλυτικά, το γιατί το απόσπασμα έχει εντελώς το αντίθετο νόημα - κοινώς ότι καταδικάζει τα όσα λένε οι άλλοι, τα οποία τα παραθέτει στο απόσπασμα. Εν ολίγοις λέει ότι είτε ο άνδρας απατήσει την γυναίκατου είτε η γυναίκα τον άντρα της, είναι και οι δύο εξίσου μοίχοι.
Σημαίνει άραγε αυτό ότι η εκκλησία θεωρεί άντρες και γυναίκες ίσους; Σαφέστατα
όχι. Αναιρεί αυτό τα όσα λέμε εδώ μέσα; Σαφέστατα πάλι
όχι.
Όμως ας ελένχουμε τα όσα χρησιμοποιούμε σαν επιχειρήματα, ειδικά όταν πρόκειται για κείμενα που διαβάσαμε σε κάποιο mail ή στο facebook, και ειδικά όταν πρόκειται για κείμενα που υποστιρίζουν ότι προέρχονται από βιβλία άλλων.
Ήταν δικό μου λάθος που απλά αντέγραψα τα όσα διάβασα, χωρίς να τα ελένξω πρώτα, λάθος το οποίο με έφερε σε δύσκολη θέση. Όχι γιατί δεν μπορούσα να υποστηρίξω τα όσα έλεγα, αλλά επιδή αυτό που παρουσίαζα σαν επιχείρημα ήταν λάθος, και έδειχνε το πόσο "αδιάβαστος", ημιμαθής και εύκολα χειραγωγήσιμος ήμουν.
Τα γράφω όλα αυτά, για να προσέχουμε όλοι μας στο μέλλον...
