Θέλω να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία που είχα σήμερα στον διαλογισμό μου. Δεν ξέρω εάν είναι εδώ το καταλληλότερο μέρος - εάν οι συντονιστές θεωρούν ότι είναι καλύτερο, ας το μεταφέρουν αλλού.
Πέρασα ένα μεσημέρι κάνοντας ρέικι και διαλογισμό, στο οποίο όμως δεν κατάφερνα να ηρεμήσω. Έκλεινα τα μάτια μου και προσπαθούσα να οραματιστώ διάφορους διαλογισμούς, αλλά δεν κατάφερνα να ηρεμήσω τον νου. Σε κάποια φάση, προσπαθούσα να σκεφτώ το Φως, και είχα καταφέρει λίγο να έρθω σε αυτό, όμως είχα αρχίσει πια να κουράζομαι από την προσπάθεια.
Και τότε αποφάσισα να κάνω το μοναδικό πράγμα που δεν είχα κάνει τόσην ώρα: παραδώθηκα. Αποφάσισα να σταματήσω κάθε προσπάθεια, κάθε ένταση, κάθε "πόλεμο" και να αφεθώ όπου με βγάλει. "Το θέλημά σου και θέλημά μου", είπα νοερά, και αυτές οι λέξεις αντήχησαν στον Αιθέρα...
Ένοιωσα τον εαυτό μου να ανεβαίνει, πολύ ψιλά, πάνω από τα σύννεφα, σε ύψη που δεν είχε ξανααγγίξει...
Τριγύρω μου ήρθαν αγγελικές μορφές και τις καλωσόρισα - αρκετές φορές έχουν ξαναέρθει στο παρελθόν ως θεραπευτές και με τύλιγαν με τις ενέργειές τους. Αυτήν την φορά όμως, έκαναν αλλιώς. Με μία κίνηση, σαν να μου έβγαλαν ένα πελώριο βαρύ παλτό, με "έγδυσαν" από τα σώματά μου, το υλικό και το συναισθηματικό, μαζί με τα μπλοκαρίσματά τους. Και έμεινα ως ένα πλάσμα, μία στήλη, ένα σύννεφο από λευκόχρυσο φως.
Τότε μπροστά μου εμφανίστηκε ο Ιησούς, και αυτός σαν ένα φως όπως εγώ. Άπλωσε τα χέρια του και με αγκάλιασε, λέγοντας μου "δέξου αυτήν την μύηση της Αγάπης". Και γίναμε ένα. Σαν δύο σύννεφα από Φως, που σμίγουν και πλέον είναι αδύνατον να τα ξεχωρίσεις. Η ύπαρξή μου πλημμύρισε με συναισθήματα που δεν μπορώ να εκφράσω. Είχα μείνει σαστισμένος, υπερπλήρης από Αγάπη και Ενότητα. Ο χρόνος είχε σταματήσει...
Μετά απομακρύνθηκα από Αυτόν και ξαναχωρίσαμε. Οι αγγελικές μορφές τώρα με έντυσαν με έναν λευκό μανδύα."Βοήθησέ με να φέρω αυτό το Φως στην Γη", του είπα, και Αυτός χαμογέλασε.
Σιγά σιγά κατέβηκα στο φυσικό μου σώμα. Είδα να μπαίνω σε αυτό από το κεφάλι. Κάθε κύτταρο του φυσικού μου σώματος γέμισε με αυτό το Φως. Λευκό, καθαρό, κρυστάλλινο Φως, που όμοιό του δεν έχω δει ποτέ μου. Όταν έφτασε το Φως στα πόδια, γεμίζοντας το φυσικό μου σώμα και απαλλάσσωντάς το από κάθε φορτίο, ενόχληση και βάρος, ζήτησα από την Γη να με δεχθεί στην αγκαλιά της. Από τα πόδια μου τότε άρχισε να ανεβαίνει ένα άλλο φως, διαφορετικό. Ήταν χρυσό, αλλά πιο σκούρο, πιο "παχύρρεστο", αλλά ζεστό και γλυκό. Σιγά σιγά ανέβηκε προς τα πάνω, καλύπτοντας και αυτό με την σειρά του κάθε μου κύτταρο. Όταν τελείωσε την διαδρομή του στο κεφάλι μου, ένοιωσα μέσα μου την συνύπαρξη των δύο αυτών ενεργειών. Σε κάθε μου κύτταρο υπήρχε λευκό φως από τον ουρανό, τυλιγμένο τρυφερά μέσα σε χρυσό φως από την Γη.
"Αγάπη, Θοδωρή. Αγάπη", μου είπε ο Ιησούς, και έφυγε σιγά σιγά, καθώς εγώ ερχόμουν στο παρών, γεμάτος από συναισθήματα Αγάπης και Ένωσης...
