Ο ΧΟΡΟΣ

[Vasoula]

βρε Στεφανάκο αυτό που ρωτάς, γιατί το ρωτάς? Είναι κάτι που αφορά κι εσένα ή απλά για να βρεθούν λύσεις μέσω του διαλόγου?

νομίζω ότι κανείς δεν γνωρίζει γιατί χρειάζεται ένταση...καμιά φορά ούτε που το παίρνει και είδηση...

είναι ταραγμένο το σεξουαλικό ένστικτο, αλλά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα...Ακόμα και η ψυχολογική πλατφόρμα έχει δομή και σταθερότητα, και ορισμένα πράγματα δεν μπορουν να απαντηθούν έτσι απλά, χωρίς να βρεις αιτίες και να έχεις πολλαπλά επιχειρήματα για τις διαστρεβλώσεις που έχει υποστεί ένας άνθρωπος...και ανυποψίαστος μάλιστα

όλα στον χρόνο τους

Πως θα μάθω να μου λέω την αλήθεια που είναι καλά κρυμμένη;

όταν παραδεχτείς την "υποκρισία" σου, Στεφανάκο μου...όταν δεν έχεις δικαιολογίες πια και αναζητάς πιο βαθιά και Λογικά επιχειρήματα για να γνωρίζεις που ακριβώς ασθενείς...΄Οταν ξεκινάς την έρευνα επί του εαυτού σου, τότε θα ακολουθείς ένα μονοπάτι, ταπεινά και αφοσιωμένα και θα περιμένεις να σου αποκαλυφθεί, όταν δεν θα έχεις πια καμία διάθεση να εξουθενώσεις την Ψυχή σου, αλλά η μοναδική σου λαχτάρα θα είναι να την "συναντήσεις"...

[Μπεττουλα]

είναι ταραγμένο το σεξουαλικό ένστικτο, αλλά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα...Ακόμα και η ψυχολογική πλατφόρμα έχει δομή και σταθερότητα, και ορισμένα πράγματα δεν μπορουν να απαντηθούν έτσι απλά, χωρίς να βρεις αιτίες και να έχεις πολλαπλά επιχειρήματα για τις διαστρεβλώσεις που έχει υποστεί ένας άνθρωπος...και ανυποψίαστος μάλιστα

όλα στον χρόνο τους

οφου, όφου...

[Stefanos]

Ρωτάω επειδή αφορούσε και έμενα...
Ήμουνα θλιμμένος όταν δεν πήγαινα σαν παλαβό 15 ώρες το 24ώρο.
Η ευτυχία μου δεν κράταγε πάνω από λίγες στιγμές.
Με τον καιρό είδα ότι ήταν το θεατράκι μου για να μην βλέπω έμενα και ότι ήμουν δυστυχισμένος.
Όπως και άλλα έργα της ζωής μου, που έπαιζα.


Και φαντάζομαι ότι αντιλαμβάνεσαι ότι από τότε που ανακάλυψα ότι έλεγα ψέματα στον εαυτό μου με τόση επιτυχία,,,,,,, με φοβάμαι και μάλλον είμαι και ο μεγαλύτερος φόβος μου.
Μάλλον ανοίγω θέματα που θέλουν χρόνο και πορεία για να απαντηθούν.

[Vasoula]

Στεφανάκο μου τα θέματα που ανοίγεις είναι ερωτήματα όλων των ανθρώπων...

Πότε?
Πως?

όλοι περιμένουν την μαγική συνταγή...τον γρήγορο χρόνο...

Ο δρόμος που προετείνω εγώ, δεν έχει μαγική συνταγή...έχει αγάπη, υπομονή, αφοσίωση και επίγνωση...Ο χρόνος είναι αδιάφορος!

[Stefanos]

Το ξέρω αγάπη μου, αλλά δεν θα με χάλαγε και το vasuoχαπάκι !!!

[Vasoula]

Μα με όλα αυτά τα "πως" και τα "πότε" εκεί το πας, αλλά δεν μασάω φιλαράκι μου

[Βικούλα]

Τα ζώα δεν έχουν ανάγκη να υμνήσουν, με έναν τυπικό τρόπο, τον θεό, γιατί ποτέ δεν ξέφυγαν από την Φύση Του…Οι άνθρωποι το έχουν ανάγκη, γιατί έμαθαν να ζουν χωρίς Αυτόν…
Αυτή η απώλεια, αυτός ο διαχωρισμός, μας έχει αφήσει ένα τραγικό σημάδι φόβου…

Εμείς οι άνθρωποι…

Περιμένουμε μερικές στιγμές, για να νιώσουμε τον Θεό…

Και Εκείνος πεθαίνει κάθε στιγμή μέσα μας…και προσπαθούμε να τον ζωντανέψουμε ανάβοντας ένα κερί…να του θυμίσουμε ότι είμαστε εδώ, κοντά του, ενώ αντίθετα θα έπρεπε να θυμηθούμε ότι Εκείνος δεν έφυγε ποτέ από μέσα μας, από τον διπλανό μας, από την Ζωή ολάκερη…

Η Χαρά της Δημιουργίας δεν πρέπει να αναζητηθεί στην γέννηση, όπως και η Θλίψη της δεν βρίσκεται στον θάνατο…
Ο χρόνος που μάθαμε να υπολογίζουμε σαν μια απόσταση μεταξύ γέννησης και θανάτου, χρειάζεται να αποκτήσει την κανονική του σημασία…
΄Η να γίνει αιώνιος ή να μετριέται με τις ανάσες που μας κόβονται και όχι με το αν περνά γρήγορα ή αργά…


Υπάρχει ο κόσμος που εξελίσσεται μέσα στην Δημιουργία, μέσα στα χρώματα, τους ήχους και τα αρώματα…Το ότι ο κόσμος δεν το ξέρει, δεν σημαίνει ότι αυτό δεν συμβαίνει…

Αρκεί να πάρουμε τα μάτια μας από τον φόβο…

Αρκεί να δώσουμε την προσοχή μας στον Εαυτό μας και όχι στο μικρό «εγώ»…Εκείνος χορεύει, το «εγώ» απλά ντρέπεται να χορέψει, θέλει να είναι «καθωσπρέπει»…Οι αρετές του Εαυτού μας, ο εγωισμός μας και τα στιγμιότυπά μας…κάπου ανάμεσα θα θυμηθούμε ότι ο Θεός μας προσκαλεί κάθε μέρα σε έναν «Χορό» που δεν έχει βήματα, αλλά Καρδιά…

Να έχεις Καρδιά για να Αγαπάς…Αυτή δεν είναι μία απλή στιγμή της ζωής…
Είναι η ίδια η Δημιουργία, ο ίδιος ο Θεός που χτυπάει αδιάκοπα μέσα μας, μέσα στον καθένα μας, σε έναν ρυθμό, του οποίου τον ΄Ηχο ξεχάσαμε να αφουγκραστούμε…

΄Ισως κάνουν πολύ θόρυβο οι άλλοι…Μα αυτό που αφουγκραζόμαστε χρειάζεται αφτιά μέσα στα αφτιά μας…Γιατί πρώτα το αφουγκραζόμαστε μέσα μας και μετά μπορούμε να το αφουγκραστούμε και στο κάθε τι!

Και λέει ο Ποιητής
«η λίγη γνώση που ενεργεί, αξίζει περισσότερο από την απλόχερη γνώση που αδρανεί»
Χαλίλ Γκιμπράν

[Βικούλα]

Μπεττούλα

[Valia]

Η Ζωή βρίσκεται εδώ, μέσα στον Χορό της Δημιουργίας, που διαρκεί τόσο, όσο μπορείς εσύ και χορεύεις μέσα του…

Υπάρχει ο κόσμος που εξελίσσεται μέσα στην Δημιουργία, μέσα στα χρώματα, τους ήχους και τα αρώματα…Το ότι ο κόσμος δεν το ξέρει, δεν σημαίνει ότι αυτό δεν συμβαίνει…

Αρκεί να πάρουμε τα μάτια μας από τον φόβο…

…κάπου ανάμεσα θα θυμηθούμε ότι ο Θεός μας προσκαλεί κάθε μέρα σε έναν «Χορό» που δεν έχει βήματα, αλλά Καρδιά…

Να έχεις Καρδιά για να Αγαπάς…Αυτή δεν είναι μία απλή στιγμή της ζωής…
Είναι η ίδια η Δημιουργία, ο ίδιος ο Θεός που χτυπάει αδιάκοπα μέσα μας, μέσα στον καθένα μας, σε έναν ρυθμό, του οποίου τον ΄Ηχο ξεχάσαμε να αφουγκραστούμε…

΄Ισως κάνουν πολύ θόρυβο οι άλλοι…Μα αυτό που αφουγκραζόμαστε χρειάζεται αφτιά μέσα στα αφτιά μας…Γιατί πρώτα το αφουγκραζόμαστε μέσα μας και μετά μπορούμε να το αφουγκραστούμε και στο κάθε τι!

δεν υπάρχουν λόγια τον Λόγο