Όταν λέω «καλά» και «κακά», εννοώ πάντα εκείνες τις ποιότητες που έχουν διαμορφώσει το «εγώ» του, σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον και εκείνες που είναι στην Ψυχή του από ένα αρχέγονο ΄Ηθος…
Το «εγώ» υποστηρίζεται συνήθως από «κακά» στοιχεία…Φιλοδοξία, ανταγωνισμός, σύγκριση, αλαζονεία, αδιακρισία, φθόνος, εξυπνάδα, πονηριά, όλα εκείνα που έχουν δημιουργήσει έναν ιδιοτελή μηχανισμό συμπεριφορών, είναι ποιότητες που έχουν διαμορφώσει και τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Τον έχουν προετοιμάσει να βγει στην αρένα της ζωής, για να πολεμήσει με τους άλλους ανθρώπους σώμα με σώμα.
Η Ψυχή από την άλλη, εκφράζεται μέσα στην αγάπη, την ανιδιοτέλεια, την συμπόνια, την ταπεινότητα, την διακριτικότητα, την ισότητα, την ευφυΐα, την ενότητα…
΄Οσοι άνθρωποι εργάζονται με τον Εαυτό τους, όσοι τον μαθαίνουν βαθύτερα, γνωρίζουν ότι οι εγωιστικές «ποιότητες» χρειάζεται να παραμεριστούν…Να εκφραστούν οι Ψυχικές ποιότητες…Αυτές αναζητούν…Δεν παραγνωρίζουν το γεγονός ότι έχουν και τα δύο…Δεν παραπλανούνται με την ιδεαλιστική μεριά της ηθικής…Δηλαδή πως θα έπρεπε να είναι, χωρίς να φτάσουν στο πως έγιναν. Αναζητούν το Δρόμο, που την πορεία του χαράζει η Αλήθεια, και στέκονται με ταπεινότητα και σεβασμό σε όλες εκείνες τις αληθινές ανάγκες ενός ανθρώπινου ΄Οντος, που δεν εκφράστηκαν, που δεν τους επιτράπηκε να εκφραστούν με δημιουργικό τρόπο και βάρυναν τον εσωτερικό τους κόσμο με σκιές.
΄Οσοι δεν αναζητούν τον Αληθινό τους Εαυτό, εκφράζουν και τα «καλά» και τα «κακά» στοιχεία τους εναλλάξ…
Κανένας άνθρωπος στην Γη δεν είναι μόνο «κακός» ή μόνο «καλός»…Κανένας δεν είναι μόνο δειλός ή μόνο θαρραλέος…
΄Ολοι έχουν και τα δύο…
Πολλές φορές είχα αναρωτηθεί, πως γίνεται να εκφράζονται και τα δύο σε έναν άνθρωπο, ποια είναι αυτή η δύναμη που τον κάνει να εκφράζει ότι πιο όμορφο έχει μέσα του και ποια είναι αυτή η αδυναμία που τον κάνει να εκφράζει ότι πιο διαστρεβλωμένο υπάρχει μέσα του…
Παρατηρούσα τις σχέσεις των ανθρώπων…
΄Εβλεπα πως οι ψυχικές ποιότητες σ’ έναν άνθρωπο, εκφράζονταν ανάλογα με τις επιδράσεις των άλλων…
Τις περισσότερες φορές όμως, επειδή αυτοί οι άλλοι ήταν άνθρωποι με εγωιστικές ποιότητες, δημιουργούσαν και το κατάλληλο περιβάλλον, για να βγάλει κάποιος τα «κακά» στοιχεία του.
Ετσι, ο ένας με τον άλλον, παρασυρόταν στην έκφραση του εγωισμού…
΄Οσο το παρατηρούσα, τόσο πιο αληθινό γινόταν…
Τώρα το ξέρω…
Ο γονιός, ο σύντροφος, ο φίλος, είναι εκείνη η επιρροή, που επιδρά στον άνθρωπο και τον «μεταλλάσσει» από στιγμή σε στιγμή, όσο δεν γνωρίζει τον Εαυτό του, δημιουργώντας και τις προϋποθέσεις να εκφράσει τα «καλά» ή τα «κακά» του στοιχεία…
Μέχρι να μπορέσει κανείς να ισορροπήσει στην Ψυχή του, να έχει διαπεράσει τον εγωιστικό του μηχανισμό, και τις συμπεριφορές του και να καταφέρει να μείνει ακέραιος στις αρχέγονες ποιότητες, οι επιδράσεις των άλλων είναι εμφανείς.
Δύο σύντροφοι πχ. που αγαπιούνται, στην αρχή εκφράζουν τα «καλά» τους στοιχεία…Στην συνέχεια όμως, ο ένας ανταγωνίζεται τον άλλον, δυστυχώς αυτό έμαθαν να είναι οι άνθρωποι, συγκρίσιμοι και ανταγωνιστικοί…Η επιρροή του ενός στον άλλον θα δράσει αποτελεσματικά σε αυτό που θα εκφραστεί στην σχέση τους με τους άλλους, αλλά και με τον Εαυτό τους.
Αν ο ένας επιδρά με την συμπεριφορά του στα «κακά» στοιχεία, τότε ο άλλος, χωρίς να το πάρει είδηση, θα τα εκφράσει σε όλους τους τομείς της ζωής του.
Συνήθως όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται ενθάρρυνση, μέχρι να κατακτήσουν τις ισορροπίες τους.
Αν επιδράμε στα «καλά» στοιχεία τους, μέσω της ενθάρρυνσης, της αγάπης και του θάρρους, τότε δημιουργούμε τις προϋποθέσεις να αναπτυχθούν στην συνείδησή τους, ψυχικές ποιότητες που ούτε οι ίδιοι φαντάστηκαν πως έχουν…
Δυστυχώς στις σχέσεις, αυτό δεν συμβαίνει…Ειδικά όταν και οι δύο άνθρωποι δεν έχουν ιδέα για το τι έχουν μέσα τους και πόσο επηρεάζουν ο ένας τον άλλον...
Αν καταφέρουμε και βοηθήσουμε τον άλλον να εκφράσει τα «καλά» του στοιχεία, τότε ο Θεός μέσα μας γελάει…Αν καταφέρουμε να επικεντρωθούμε στις αρχέγονες ποιότητες που ένας άνθρωπος έχει μέσα στην Ψυχή του, τότε υπάρχει η ελπίδα, να του ανοίξουμε μέσα του τον «χώρο» του Θεού…
Αν δεν τα καταφέρουμε, καλύτερα είναι να προσπεράσουμε…
Το να καταδείχνεις στον άλλον τα ελαττώματά του, δεν είναι αυτή η βοήθεια που χρειάζεται…Το να τον ενθαρρύνεις όμως, με ευγένεια και σεβασμό, να τα παρατηρήσει μόνος του και να πάει παραπέρα, πιο βαθιά στην Ψυχή του, σημαίνει ότι εσύ έχεις ήδη αναγνωρίσει τις δικές σου ποιότητες…Σημαίνει ότι γνωρίζεις και τα «καλά» και τα «κακά» στοιχεία που υπάρχουν μέσα σε έναν άνθρωπο…
Για να δείξεις στον άλλον ποιός είναι, χρειάζεται πρώτα να ξέρεις να το κάνεις όμορφα ...
Γνωρίζοντας ότι πιο εύκολα επικρίνεις, παρά αγαπάς…
μεγαλύτερη σημασία στον Δρόμο δεν είναι να σου δείχνουν οι άλλοι τα λάθη σου, αλλά να σε οδηγούν να τα ανακαλύπτεις μόνος σου...Τότε μόνο μπορούμε να μιλαμε για μια μελλοντική συνειδητοποίηση....
Να δημιουργείς στον άλλον προϋποθέσεις να εκφράζει τα χαρίσματά του, σημαίνει ότι δεν προσπερνάς τα ελαττώματα…Δεν τον συγχωρείς για τα ελαττώματα, τον αγαπάς για τα χαρίσματα του…Και έχει μεγάλη διαφορά…Γιατί στην πρώτη περίπτωση τον αγαπάς όντας αδύναμος, στην δεύτερη περίπτωση τον αγαπάς, όντας δυνατός!
Είναι διαφορετικό να μοιράζεσαι με τον άλλον συναισθήματα, από το να του λες ότι σε έβλαψε με την συμπεριφορά του...
Η Συγχώρεση δεν έχει να κάνει με την αδυναμία που φαντάζεσαι πως έχει ο άλλος, αλλά με την Δύναμή σου…Είναι μια βαθιά ποιότητα Ειρήνης και Ενότητας, στο Είναι σου…που δεν έχει χώρο για «εχθρούς» που συγχωρούνται…Αυτό είναι μια θρησκευτική ανοησία…
Η Ηθική Τελείωση της Συνείδησής μας περνάει πρώτα από τον δρόμο των επιδράσεων...Το να μείνεις ακέραιος στις Ψυχικές Ποιότητες, σημαίνει ότι δεν τις έχεις αναγνωρίσει μόνο στον Εαυτό σου, αλλά σε όλους!
Ο Δάσκαλός μου μού είχε πει, πρόσεχε τις συναναστροφές σου, όσο βρίσκεσαι σε μη ακεραιότητα…Πρόσεχε τις επιδράσεις…Να ξέρεις ποιος είσαι, σημαίνει ότι έχεις ανακαλύψει ποιος γίνεσαι όταν είσαι μαζί με κάποιον άλλον…
Μετά, θα κοιτάς πως γίνεται και αυτός μαζί σου, για να γνωρίζεις που επιδράς εσύ...
Δεν φτάνει μόνο να αγαπάς και να σε αγαπούν…Χρειάζεται αυτή η Αγάπη να σας εξυψώνει έως τα βάθη της Ψυχής σας.
Και ο ποιητής λέει…
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Κωνσταντίνος Καβάφης
Εσείς πως το βλέπετε?
