Θοδωρη, Βικουλα
πολυ ενδιαφερον το θεμα... δεν το ειχα διαβασει ως τωρα.. καποια στιγμη οταν εκανα επεμβαση καταρρακτη (μαλλον λογω του διαβητη μου ειχε προκυψει) μου ειχαν πει οτι δεν ξαναγινεται, αλλα μετα απο καποια χρονια χρειαστηκε να παω για να μου καθαρισει το φακο του ματιου ξανα. μαλιστα μου αφερεσε ειπε και τη μυωπια ο γιατρος και μου αφησε μονο 0,5 βαθμο στο αριστερο ματι, ενω ειχα 3,75. στο δεξι ειχα/ εχω 0,5 αστιγματισμο. τωρα ειναι αρκετα χρονια αυτη η ιστορια. Στο διαστημα αυτο εχω κανει και αρκετες επεμβασεις με λειζερ λογω μικροανευρυσματων και στα δυο ματια (διαβητικη αμφιβληστροειδοπαθεια λεγεται), αλλα πιο πολυ στο αριστερο. ειναι σχεδον 2 χρονια που δεν εχει ξαναχρειαστει επεμβαση, και ολα αυτα τα χρονια σπανια φοραγα τα γυαλια μου, ενω εβλεπα με το ενα ματι κοντα και με το αλλο μακρυα (καπως ετσι μπορω να το περιγραψω. Νιωθω οτι βλεπω μια χαρα και χωρις αυτα, και καταλαβαινω οταν τα νιωθω κουρασμενα οτι κατι ειναι που δεν θελω να δω μεσα μου, οποτε καθομαι να δω τι ειναι αυτο, και ξαφνικα η οραση μου ειναι παλι μια χαρα. Το ιδιο και οταν εβγαλα χαλαζιο. οσο κι αν εβαζα αλοιφες και διαφορα τετοια δεν εφευγε, οταν καταλαβα οτι η οπτικη μου για τα πραγματα εχει "πετρες" αρχισε να φευγει κι αυτο
οποιος γνωριζει κατι για τα παραπανω θα ηθελα πολυ να ακουσω περισσοτερα γιατι δεν γνωριζω παρα μονο οσα εχω νιωσει μεσα μου...