την ιστορια με το βατραχακι, ετυχε να την διαβασω προσφατα στο ''ο νικητης μενει μονος'' του κοελο.
μου θυμιζει τον τροπο που χαθηκε καποτε η ''μαγεια'' απ τη ζωη μου..
τον τροπο,που ο κοσμος πηρε σχημα στερεο..σιγα-σιγα καθως μεγαλωνα..
ετσι συμβαινει νομιζω..
ξεκιναμε παιδια..
πιστευουμε σε εναν κοσμο θαυματων,συγκατοικοι μιας νεραιδας και του αι βασιλη...και καταληγουμε σταδιακα, σκληροι και ακαμπτοι ρεαλιστες
(παντως,καθως ''βραζουμε''..η ζωη,γκρεμιζει πολλες φορες τα ''στερεα'' δεδομενα μας..προσπαθωντας να μας αφυπνισει.
αν ο εγωισμος μας,το επιτρεψει..υπαρχει διεξοδος.)
