ΠΡΟΔΟΣΙΑ...

[Vasoula]

Πολλοί άνθρωποι στην διάρκεια της ζωής μας φαίνεται ότι μας έχουν προδώσει και μας έχουν πληγώσει…
Αν σκεφτούμε όμως ότι ο κάθε άνθρωπος κάνει το καλύτερο που μπορεί στην δεδομένη στιγμή της ζωής του, θα φύγουμε από την μνησικακία που υποθάλπει μέσα μας την Αγάπη. Τα συναισθήματα που «φυλάγονται», έστω και αν είναι για έναν άλλον, είναι μόνο δικά μας και τα εσωτερικά «δηλητήριά» τους παρεμβάλλονται μεταξύ της κομμένης μας ανάσας και της ζωής…

Ο κάθε άνθρωπος κάνει πάντα το καλύτερο που μπορεί, ακόμα κι αν αυτό μπορεί να το θεωρήσουμε «προδοσία» δεν παύει να είναι το καλύτερο που μπόρεσε να κάνει.

Ο καθένας «κουβαλά» πεποιθήσεις που αφορούν την ζωή του, τις σχέσεις του, το «καλό», το «κακό», τον θεό, τις προσδοκίες του και πολλές φορές μάχεται γι’ αυτά με όποιον τρόπο μπορεί.

Το σίγουρο είναι ότι δεν μεγαλώσαμε όλοι μέσα στις ίδιες συνθήκες ζωής. Ο κάθε ένας από εμάς πήρε με διάφορους τρόπους αγάπη και έδωσε αγάπη, με τους δικούς του όρους.
Ο κάθε ένας από εμάς θέριεψε τους φόβους του με συγκεκριμένα κριτήρια και έθρεψε τις ελπίδες του με συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

΄Ετσι ο κάθε ένας από εμάς δημιούργησε μια δική του προοπτική για την ζωή και τα επακόλουθά της, γνωρίζοντας μόνο την επιφάνεια των πραγμάτων.

Στην επιφάνεια πολλά πράγματα θεωρούνται δεδομένα. Και είναι αυτά που αν χαθούν, χάνεται η γη κάτω από τα πόδια μας.

Πιο βαθιά όμως, αν μπορέσουμε να δούμε τον Εαυτό μας, θα ξέρουμε ότι η γη δεν χάθηκε κάτω από τα πόδια μας, γιατί χάσαμε κάποια δεδομένα πράγματα, αλλά η γη είχε χαθεί πρώτα μέσα μας, από την έλλειψη εμπιστοσύνης στην ίδια την ζωή.

Μετά όλα προστίθενται σ’ αυτό το εσωτερικό χάσιμο με την Πηγή μας, στην αποσύνδεσή μας με το θεϊκό, σε κάθε επιφύλαξη μας…

Το να περιμένουμε τους Θεϊκούς Νόμους της Δικαιοσύνης να φέρουν αρμονία στα πράγματα της ζωής, τιμωρώντας τους «ενόχους» για τον κλονισμό του κόσμου μας, ενώ εμείς έχουμε αποσυνδεθεί από τους εσωτερικούς και αρχέγονους Νόμους μέσα μας, δεν μας καθιστά «καλούς» ανθρώπους…Νομίζω ότι δεν μας καθιστά ούτε καν ανθρώπους.

Πολλά ακούμε για την Συγχώρεση…
΄Όμως η πνευματική Ουσία της Αγάπης δεν αφήνει περιθώρια να συγχωρέσεις τις συμπεριφορές των άλλων, γιατί σε επανασυνδέει με την πιο βαθιά μορφή του Θεού μέσα σου…εκεί που όλα είναι αθώα, γιατί γνωρίζεις ότι ο καθένας κάνει πάντα ότι καλύτερο μπορεί, την δεδομένη στιγμή της εξέλιξής του.

Αν γνωρίζεις τι είναι ο Εαυτός σου, τότε θα γνωρίζεις τι δεν χρειάζεται να περιμένεις από κάθε άλλον και κυρίως από τα πράγματα της Ζωής…

Η κάθε στιγμή φέρνει και μια ευλογία, όταν ξέρεις βαθιά ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι κακός, αλλά πάντα κάνει αυτό που έμαθε για καλό, χωρίς να υπολογίζει ότι αυτό που έμαθε για καλό, μπορεί να βλάπτει πρώτα τον εαυτό του και μετά και όλους τους άλλους.

Ο καθένας μας έχει τα δικά του βιώματα, που δημιουργούν τις οπτικές του για την ζωή και τις συμπεριφορές του…Είναι υποκειμενικός ο τρόπος που μπορεί να βλάπτουμε και να αφήνουμε τους άλλους να μας βλάπτουν, θεωρώντας ότι είμαστε καλοί άνθρωποι…

Στην ουσία, κανείς δεν μπορεί να μας βλάψει, εκτός από εμάς τους ίδιους…
Τα να νιώθουμε προδομένοι ή πληγωμένοι δεν αφορά παρά τις συναισθηματικές πόρτες που έχουμε αφήσει μέσα μας ανοιχτές, ώστε να πληγώνουμε και να προδίδουμε διαρκώς τον Εαυτό μας.

Ο κάθε άνθρωπος κάνει πάντα το καλύτερο που μπορεί την δεδομένη στιγμή που βιώνει τον φόβο…Επιτίθεται, θυμώνει, κλέβει, φωνάζει, μνησικακεί, προδίδει, πληγώνει…αλλά ας θυμηθούμε ότι στην Ζωή δεν είμαστε «οπαδοί», αλλά ΄Ανθρωποι του Θεού, εν ειρήνη…

Και όσο αποσυνδεόμαστε από τον Θεό, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, τόσο ο πόλεμος θα είναι πάντα μαζί Του και με κανέναν άλλον.

Σε ένα τεφτέρι γράφουμε τις προδοσίες των άλλων, μα το τεφτέρι με τις προδοσίες τις δικές μας, απέναντι στον Εαυτό μας, το κρατά το ασυνείδητό μας, σαν εφτασφράγιστο μυστικό. Τόσο μυστικό, που μας εμποδίζει να ζούμε την Στιγμή, γιατί το τεφτέρι αυτό καταγράφει μόνο τους φόβους μας μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος.

Η καθαρότητα δεν αφορά στο πόσους ανθρώπους που σε πλήγωσαν συγχώρεσες, αλλά στο πόσους παράδωσες στην Θεία Δίκη…Σε μια τέτοια Δίκη, το σίγουρο είναι ότι θα συμμετέχεις κι εσύ, ακόμα κι αν δεν το πάρεις είδηση…

Η Ζωή είναι ένα Αληθινό ΄Οραμα. ΄Οσα σου αποσπούν την προσοχή σου από αυτό, οι άνθρωποι το λένε «εμπόδια»…

Και όπως είπε ο Ποιητής…

Πρέπει να βρούμε την πηγή της ζωής, εκεί που οι άλλοι
βρίσκουν την αφορμή του θανάτου.
Μιχαήλ Αγγελος

[Λιζούλα]

[Δωρουλα]

Αν σκεφτούμε όμως ότι ο κάθε άνθρωπος κάνει το καλύτερο που μπορεί στην δεδομένη στιγμή της ζωής του, θα φύγουμε από την μνησικακία που υποθάλπει μέσα μας την Αγάπη.

Και όσο αποσυνδεόμαστε από τον Θεό, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, τόσο ο πόλεμος θα είναι πάντα μαζί Του και με κανέναν άλλον.

......και πολλα quotes ακομα!!

[Θοδωράκος]

[ΙΩΑΝΝΑ]

Βασούλα ευχαριστώ για της επιβαιώσεις που μου έδωσες μέσα από αυτό το κείμενο

[Ταρούλα]

Η κάθε στιγμή φέρνει και μια ευλογία, όταν ξέρεις βαθιά ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι κακός, αλλά πάντα κάνει αυτό που έμαθε για καλό, χωρίς να υπολογίζει ότι αυτό που έμαθε για καλό, μπορεί να βλάπτει πρώτα τον εαυτό του και μετά και όλους τους άλλους.

Το να νιώθουμε προδομένοι ή πληγωμένοι δεν αφορά παρά τις συναισθηματικές πόρτες που έχουμε αφήσει μέσα μας ανοιχτές, ώστε να πληγώνουμε και να προδίδουμε διαρκώς τον Εαυτό μας.

[Ellaki]

[elenaki]

[VasilisM]

Τόσο συγχρονικό ρε Βασούλα!

Τι να πω και που να διαφωνήσω; Σωπαίνω και μένω στην ΟΥΣΙΑ!!!

Ευχαριστώ τόσο μα τόσο πολύ

[Sofoula]

Έχοντας προδώσει και προδωθεί (αρκετές φορές) συμμερίζομαι πολύ το κείμενο σου Βασούλα...

Θα σταθώ περισσότερο σε αυτό που λες "αν μπορέσουμε να δούμε τον Εαυτό μας, θα ξέρουμε ότι η γη δεν χάθηκε κάτω από τα πόδια μας, γιατί χάσαμε κάποια δεδομένα πράγματα, αλλά η γη είχε χαθεί πρώτα μέσα μας, από την έλλειψη εμπιστοσύνης στην ίδια την ζωή".

Έχει να κάνει με την εξάρτησή μας στα δεδομένα πράγματα, έξω από εμάς... Και στην κατ΄επέκτασιν εσωτερική μας έλλειψη.

Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να μπορεί να είναι καλά στην ζωή του, είτε έχοντας αυτά τα δεδομένα, είτε χωρίς. Ίσως στην παιδική ηλικία τα πράγματα να είναι κάπως διαφορετικά, αλλά από μια φάση και έπειτα, η Εμπιστοσύνη έρχετε να μας χτυπήσει την πόρτα.

Κάπου είχες πει "Εμπιστοσύνη είναι να γνωρίζεις μέσα σου ότι εκεί που πατάς, πατάει και ο Θεός μαζί σου". Ή κάπως έτσι


Τώρα, αν ο κάθε άνθρωπος έλεγα ότι κάνει ότι καλύτερο μπορεί, την δεδομένη χρονική στιγμή, δεν το έχω ξεκάθαρο μέσα μου. Εγώ πχ ήξερα πως αυτό που έκανα ήταν βλαβερό και για τον άλλο και για μένα (Νόμος της Αβλάβειας και τέτοια), όμως δεν ήθελα να πάρω την ευθύνη μου. Και των πράξεών μου. Επέλεξα την συναισθηματική ανωριμότητα και ας ήξερα πως δεν είχε να μου προσφέρει κάτι...

Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι... Δεν ήταν πως ήξερα και το "κάτι άλλο". Δηλαδή μπορεί να το ψιλάφιζα, αλλά δεν θα μπορούσα να το εμπιστευτώ... Απλά ήθελα την ενέργεια που μου έλειπε, οπότε θα πήγαινα με τον τρόπο που είχα μάθει. Χμμ, ναι, μπορώ να πω πως αυτό ήταν το καλύτερο που μπορούσα, σε εκείνη την δεδομένη χρονική στιγμή...

[Θοδωράκος]

"Εμπιστοσύνη είναι να γνωρίζεις μέσα σου ότι εκεί που πατάς, πατάει και ο Θεός μαζί σου"

[Danielli]

Σε ένα τεφτέρι γράφουμε τις προδοσίες των άλλων, μα το τεφτέρι με τις προδοσίες τις δικές μας, απέναντι στον Εαυτό μας, το κρατά το ασυνείδητό μας, σαν εφτασφράγιστο μυστικό. Τόσο μυστικό, που μας εμποδίζει να ζούμε την Στιγμή, γιατί το τεφτέρι αυτό καταγράφει μόνο τους φόβους μας μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος.

Μετράμε τις προδοσίες τών άλλων και θρέφουμε το ρόλο του "καημένου", θυμώνουμε , χτυπιόμαστε , αναμασάμε το ίδιο σενάριο... και δημιουργούμε το παρόν μας όπως νιώθουμε , σκεφτόμαστε και λειτουργούμε... ως θύματα!!!

Η προδοσία απέναντι στον Εαυτο μας είναι το ταμπού που δεν μπορούμε να ακουμπήσουμε... γιατι υπάρχουν οι άλλοι που το πιθανότερο είναι να μην μας αθωώσουν για τη Δικαιοσύνη που πρέπει να αποδόσουμε σε εμάς... και έτσι πάλι ζούμε για τους άλλους...

Η καθαρότητα δεν αφορά στο πόσους ανθρώπους που σε πλήγωσαν συγχώρεσες, αλλά στο πόσους παράδωσες στην Θεία Δίκη…Σε μια τέτοια Δίκη, το σίγουρο είναι ότι θα συμμετέχεις κι εσύ, ακόμα κι αν δεν το πάρεις είδηση…

Και τότε σταματάει ο εσωτερικός πολεμος!!

Η Ζωή είναι ένα Αληθινό ΄Οραμα. ΄Οσα σου αποσπούν την προσοχή σου από αυτό, οι άνθρωποι το λένε «εμπόδια»…

[Ιωαννάκι]

Τα να νιώθουμε προδομένοι ή πληγωμένοι δεν αφορά παρά τις συναισθηματικές πόρτες που έχουμε αφήσει μέσα μας ανοιχτές, ώστε να πληγώνουμε και να προδίδουμε διαρκώς τον Εαυτό μας.

Συγχρονικότητα στο φουλ όπως πάντα!!!2 βδομαδούλες έλειψα κ δεν προλαβαίνω να διαβάζω....και να κλαίω

[ARTYADIS]

Αν σκεφτούμε όμως ότι ο κάθε άνθρωπος κάνει το καλύτερο που μπορεί στην δεδομένη στιγμή της ζωής του, θα φύγουμε από την μνησικακία που υποθάλπει μέσα μας την Αγάπη

Και όσο αποσυνδεόμαστε από τον Θεό, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, τόσο ο πόλεμος θα είναι πάντα μαζί Του και με κανέναν άλλον.

Α, ρε Βασούλα! Είσαι πάντα μέσα στην Ψυχή του κάθε ανθρώπου!

[AMALIA]

Oλο το κειμενο ειναι για bold..

Η καθαρότητα δεν αφορά στο πόσους ανθρώπους που σε πλήγωσαν συγχώρεσες, αλλά στο πόσους παράδωσες στην Θεία Δίκη…Σε μια τέτοια Δίκη, το σίγουρο είναι ότι θα συμμετέχεις κι εσύ, ακόμα κι αν δεν το πάρεις είδηση…

Η Ζωή είναι ένα Αληθινό ΄Οραμα. ΄Οσα σου αποσπούν την προσοχή σου από αυτό, οι άνθρωποι το λένε «εμπόδια»…

Και όπως είπε ο Ποιητής…

Πρέπει να βρούμε την πηγή της ζωής, εκεί που οι άλλοι
βρίσκουν την αφορμή του θανάτου.
Μιχαήλ Αγγελος