Διαβάστε τι βρήκα ψάχνοντας , είναι πολύ ενδιαφέρον !!!
Ποια είναι η αλήθεια;
"Μα το είδα με τα ίδια μου τα μάτια!"
Τα ψηφιακά μέσα αποδεικνύονται ιδιαίτερα ευάλωτα όσον αφορά στη διαστρέβλωση των γεγονότων και την εξαπάτηση. Αν μια νοικοκυρά από το Κάνσας μπορεί να πείσει χιλιάδες άνθρώπους να πιστέψουν μια καλοσχεδιασμένη απάτη (βλ. [Ιστορίες Πόνου]), σκεψου τι μπόρει να επιτύχει ένας επαγγελματίας η μιά κυβέρνηση με τα υπάρχοντα τεχνικά μέσα.
Την επόμενη φορά που θα παρακολουθείς ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου η μπάσκετ, ένα αγώνα Φόρμουλα 1 στην τηλεόραση, εξέτασε με προσοχή τον αγωνιστικό χώρο. Βλέπεις κάτι το περίεργο; Οι πιθανότητες είναι πως δεν θα δεις τίποτα πέρα από τα συνηθισμένα, τον αγωνιστικό χώρο, τους παίκτες, τον πίνακα του σταδίου και τις ταμπέλες, με τα συνηθισμένα εταιρικά λογότυπα και τις διαφημίσεις.
Εχε υπ΄όψη σου, ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα, μερικά από τα πράγματα που βλέπεις να μήν υπάρχουν στην πραγματικότητα! Χάρη στο Live Video Insertion System (L-VIS), ένα προϊόν της [Princeton Video Images - Virtual Advertising], που επιτρέπει τη δημιουργία εικονικών διαφημίσεων (virtual advertisements).
Για να καταλάβεις τι εννοώ, δεν έχεις παρά να επισκεφτείς τη σελίδα [badads.org] (το web site εξαφανίστηκε άλλα το είχα φυλαγμένο) όπου θα έχεις την ευκαιρία να δεις δύο λήψεις από ένα αγώνα ποδοσφαίρου. Η πρώτη εικόνα παρουσιάζει αυτό που βλέπουν οι θεατές που βρίσκονται στο στάδιο και η δεύτερη αυτό που βλέπουν οι τηλεθεατές σε "ζωντανή μετάδοση".
Το Live Video Insertion System επιτρέπει στους παραγωγούς ενός προγράμματος να παρεμβάλουν γραφικά-εικόνες σε κάθε ζωντανή μετάδοση, κολλώντας τα επάνω σε τοίχους, στο πάτωμα ακόμη και στις φανέλες των παικτών. Στους αγώνες της F1, πολλές από τις διαφημίσεις που βλεπεις πάνω στα αυτοκίνητα η γύρω από την πίστα παρεμβάλλονται ψηφιακά, δηλαδή στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν.
Αυτή η τεχνολογία επιτρέπει στους διαφημιστές και στα κανάλια να πουλάνε πρόσθετο χώρο/χρόνο διαφήμισης χωρίς να ενοχλούν τον θεατή με διακοπές. Ετσι μπορούν να πουλήσουν το ίδιο κομμάτι της ψηφιακής ακίνητης περιουσίας τους σε διάφόρους πελάτες με στόχο διαφορετικό ακροατήριο κάθε φορά. Για παράδειγμα, οι θεατές μιας χώρας θα δουν το λογότυπο της Κόκα Κόλα στη μέση του αγωνιστικού χώρου, ενώ μιας άλλης θα βλέπουν αυτό της Πέπσι!
Εκτός από τα αθλητικά γεγονότα, η ψηφιακή τοποθέτηση διαφημίσεων χρησιμοποιείται και σε άλλα προγράμματα της TV. Τα συμβολαία διαφήμισης μπορούν, τώρα πια, να γίνουν μετά το φιλμάρισμα, και ακόμα μπορούν να αλλάξουν όσο συχνά χρειάζεται. Ο αυτόματος πωλητης Κόκα Κόλα ήταν πάντα εκεί, πίσω από τον δημοσιογράφο;
Η διάδοση αυτών των τεχνολογιών είναι αναπόφευκτη. Είναι σχετικά φτηνές και προσφέρουν μεγάλες δυνατότητες. Ενα δείγμα του τι μας επιφυλλάσσει το μέλλον εμφανίστηκε την παραμονή του 2000 στη Νέα Υόρκη. Εκείνη τη χρονιά, το τηλεοπτικό κανάλι NBC είχε πληρώσει μεγάλα ποσά για να βάλει το λογότυπο του σε έναν προεξέχοντα φωτεινό πίνακα διαφημίσεων στην πλατεία Τάιμς, πατροπαράδοτο τόπο υποδοχής του νέου χρόνου για τους Νεοϋορκέζους.
Ο ανταγωνιστής του, το δίκτυο CBS αντιμετώπιζε έτσι, το πρόβλημα ότι στη ζωντανη μετάδοση από την πλατεία θα φαινότανε φαρδύ πλατύ το λογότυπο του NBC. Βέβαια, με το Live Video Insertion System, κανένα πρόβλημα! Το CBS απλά αντικατέστησε ψηφιακά το λογότυπο του NBC με το δικό του! Οι θεατές που παρακολούθησαν τις εκδηλώσεις σε άλλα δίκτυα είδαν τον πραγματικο πίνακα διαφημίσεων. Οι θεατές του CBS είδαν μια διαφήμιση του ...CBS.
Οταν, αργότερα, διέρρευσε η είδηση, το CBS ζήτησε δημόσια συγγνώμη και υποσχέθηκε να μη ξανασυμβιβάσει τα δημοσιογραφικά του πρότυπά. Να τους πιστέψουμε;
Η ψηφιακή ιστορία καθίσταται ρευστή
Οι νέες τεχνολογίες μας απομακρύνουν σταδιακά από τα αναλογικά μέσα όπως το έγγραφο, η ταινία εικόνας και ήχου προς έναν άϋλο ψηφιακό κόσμο. Αυτή η μετατόπιση έχει ιστορικές επιπτώσεις. Ανέκαθεν, η παραχάραξη της ιστορίας, ακόμα και με τα αναλογικά μέσα, ήταν δυνατή. Ποτέ όμως, μέχρι σήμερα, με την ευκολία και την ακρίβεια που επιτρέπει η νέα ψηφιακή τεχνολογία.
Ο σοβιετικός δικτάτορας Στάλιν μας έδωσε μερικά προεξέχοντα δείγματα χρησιμοποιώντας αναλογικά μέσα. Είναι γνωστό ότι ο Στάλιν "εξάγνισε" τόσο τους εχθρούς του όσο και τα γραπτά και φωτογραφικά τους αρχεία. Οι τεχνικοί του ξαναέγραψαν βιβλία για να παραλείψουν τις αναφορές σε άτομα ταμπού και ρετουσάρισαν φωτογραφίες για να εξαφανίσουν από τις ιστορικές συνεδριάσεις τους ανεπιθύμητους. Ο Στάλιν, επίσης, είχε παρεμβάλει τον ίδιο τον εαυτό του σε πρώιμες φωτογραφίες της Οκτωβριανής επανάστασης για να κερδίσει τη διάκριση που δεν είχε καταφέρει να κερδίσει από τη μέχρι τότε σταδιοδρομία του.
Παρ΄ όλα αυτά, αυτές οι προσπάθειες δεν ήταν αποτελεσματικές. Η αντίσταση συνέχισε να κυκλοφορεί τα αρχικά, χωρίς τροποποιήσεις, ιστορικά ντοκουμέντα. Οι τεχνικές αερογράφου που χρησιμοποιήθηκαν ήταν χονδροειδείς, και τα ίχνη των επεμβάσεων ήταν συχνά προφανή (π.χ. υπάρχει μια φωτογραφία που παρουσιάζει ένα εξαϋλωμένο πόδι να αναδύεται από τον κορμό ενός δένδρου).
Σήμερα όμως, είμαστε απροετοίμαστοι για το βαθμό στον οποίο τα ψηφιακά μέσα μπορούν να θολώσουν τη γραμμή μεταξύ της πραγματικότητας και της παραίσθησης. Από τα ψεύτικα θύματα καρκίνου μέχρι τους ανύπαρκτους πίνακες διαφημίσεων, η όραση μας δεν εγγυάται πλέον πολλά πράγματα. Είμαστε τρωτοί στα ψηφιακά ψέματα επειδή εξαρτιόμαστε από την τεχνολογία που ελέγχουν κάποιοι άλλοι.
Ποιός μπορεί να εμποδίσει μια εταιρία που πουλάει browsers να φιλτράρει σιωπηλά τα URLs των web σελίδων που είναι επικριτικές για αυτήν η ανήκουν σε ανταγωνιστές της;
Ποιός μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο, ότι, κάποια μέρα, το Διαδίκτυο θα κυριευτεί από ένα ολοκληρωτικό (ή μονοπωλιακό) καθεστώς που θα εφαρμόσει και πάλι ένα πρόγραμμα προπαγάνδας και θα ξαναγράψει την ιστορία; Με τις φωτογραφίες, τις ταινίες και τα κείμενα σε ψηφιακή μορφή, είναι δυνατό με προσεκτικές επεμβάσεις κάποιος να ανακατασκευάσει την ιστορία χωρίς να κινήσει την παραμικρή υποψία.
Αποτελεί σύμπτωση;
Εδώ ένα τελευταίο σημείο για όσους αρέσκονται να ερευνούν "σενάρια συνωμοσίας". Επί πολλά χρόνια, το [φωτογραφικό αρχείο Bettman] της Νέας Υόρκης αποτέλεσε μια από τις πλουσιότερες πηγές φωτογραφικού υλικού του 20ου αιώνα. Απαρτίζεται από περισσότερες από 17 εκατομμύρια φωτογραφίες και αρνητικά. Περιλαμβάνει δε, τέτοιες γνωστές εικόνες όπως αυτή του Αϊνστάιν που βγάζει τη γλώσσα και άλλες. Είναι σαφές ότι το υλικό του αποτελεί ένα σημαντικό αρχείο για δημοσιογράφους, ιστορικούς και άλλους ερευνητές.
Πρόσφατα, ολόκληρο το αρχείο Bettman αποθηκεύτηκε σε έναν κλιματιζόμενο υπόγειο θάλαμο που βρίσκεται σε ένα ανενεργό ορυχείο μερικές εκατοντάδες μέτρα κάτω από την γη. Η πρόσβαση στη συλλογή απαγορεύτηκε ακόμα και για τους ακαδημαϊκούς και ερευνητές. Πριν εφτά περίπου χρόνια, η συλλογή αυτή, μαζί με άλλες από τις σημαντικότερες συλλογές φωτογραφικών πρακτορείων στον κόσμο, αγοράστηκε από την εταιρία [Corbis].
Η Corbis, μετά την εξαγορά, ανακοίνωσε ότι θα επανεκδόσει το σύνολο του αρχείου σε ψηφιακή μορφή. Όμως, από το 1995, χρονιά της αγοράς, μέχρι σήμερα μόνο το 2% της συλλογής Bettman έχει μετατραπεί σε ψηφιακή μορφή. Τελευταία, το αρμόδιο προσωπικό για τη διαδικασία ελαττώθηκε εντυπωσιακά. Η Corbis υποστηρίζει ότι ο ενταφιασμός είναι απαραίτητος για την προστασία του υλικού. Υπάρχουν αρκετοί που πιστεύουν ότι η κίνηση είναι αδικαιολόγητη και παρακινημένη κυρίως από οικονομικά συμφέροντα.
Συμπτωματικά, ιδιοκτήτης της Corbis είναι ο Bill Gates.
Πηγή : diaplous.
και αυτη τη βλαμενη μολις σταματησα να τη βλεπω στον τοιχο μου μετα απο 5 λεπτα....
