Όμως, ο καθένας ας δει τις δικές του ευκαιρίες στο παρόν, που έρχονται σαν «μοχλοί» ανάπτυξης ενός Ανώτερου Σκοπού
Ας έχουμε υπομονή. Ο Νόμος της Περιοδικότητας έχει ζενίθ και ναδίρ πάντα...
Να μιλάμε από την καρδιά μας και να ρωτάμε πάντα τον Ανώτερο Εαυτό μας, τι θα ήταν το καλύτερο να κάνουμε για εμάς, στην συγκεκριμένη στιγμή. Συνήθως δεν αντέχουμε τις καταστάσεις της Ζωής, όταν δίνουμε προτεραιότητα στον νου μας. Εκείνος δεν αποδέχεται, παρά την ζωή έτσι όπως την έχει προσχεδιάσει…
Η Αποδοχή όμως είναι το βαθύτερο σημείο που συναντιόμαστε όλοι οι ΄Ανθρωποι.
Η «πρακτική» της Αποδοχής είναι έργο της καρδιάς, ενόσω είμαστε βέβαιοι ότι το Πνεύμα δρα εντός μας, πάντα για το Ανώτερο Καλό της ΄Υπαρξης μας.
Το να αποδέχομαι το "Γεννηθήτω το Θέλημα Σου" δεν σημαίνει ότι υπακούω σε έναν εξωτερικό θεό, αλλά ότι αγκαλιάζω με Αγάπη όλες τις καταστάσεις της Ζωής, κάνοντας πάντα το καλύτερο δυνατόν για εμένα και τους άλλους, σε κάθε στιγμή της Ζωής μου.
Αν το δούμε με πιο καθαρή οπτική, όλη η ζωή των ανθρώπων είναι μια νοητική αντίσταση, προσπαθώντας να ελέγξουν τα πάντα όλα, όσα δεν τους αρέσουν. Ο νους μας όμως μάς εξουθενώνει...
Σκέφτεται διαρκώς...για την ζωή, για τον θεό, για το τι είναι καλό ή κακό...Κανένας άνθρωπος μέχρι σήμερα, δεν έχει βρει απαντήσεις για όλα αυτά...Τα φιλοσόφησε όμως μέσα στην ανάγκη του να τα εξουσιάσει, και τότε φοβήθηκε περισσότερο!
Γιατί η Ζωή δεν είναι μια συνομωσία…Είναι Μύηση!
Η δράση συμβαίνει πρώτα στην καρδιά μας και μετά στον κόσμο…Αν γίνει αντίθετα θα είναι πάντα αντίδραση.
Το τι θεωρεί «χρέος» του ο καθένας μας έχει να κάνει με την πιο βαθιά αντίληψη που έχει για την Αγάπη και το Δίκτυο Ενότητας μέσα στην Δημιουργία μιας Ανώτερης Σοφίας.
«Έτοιμος και με ανάλαφρη καρδιά, πήρα τον ανοιχτό δρόμο.
Ζωντανός, ελεύθερος ο κόσμος μπροστά μου.
Το μακρύ μονοπάτι που οδηγεί, όπου εγώ διαλέγω»
Walt Whitman
