Αντιλαμβάνεται σιγά σιγά τον κόσμο του μέσω των συναισθημάτων και των ενστίκτων, χωρίς νοητικό πεδίο…
Δεν έχει επιλογή, ούτε Ελεύθερη Βούληση, ούτε λογική…Δεν μπορεί να κάνει συνειρμούς, δεν μπορεί να επινοήσει τρόπους και συμπεριφορές…
Και όσο μεγαλώνει ο μικρός άνθρωπος, γνωρίζει τον κόσμο και με την νόηση…Το νοητικό του πεδίο εδραιώνεται και ωριμάζει στην Φύση του…Μπορεί να σκέφτεται!
Και όσο μπορεί να σκέφτεται, κάτι αφήνει…
Μπαίνει μέσα στην διττότητα και νοητικά διαχωρίζεται από τον Θεό, μα στην ουσία ποτέ δεν έχει χάσει την πνευματική του Φύση…Απλά την έχει ξεχάσει…
Ο ώριμος άνθρωπος έχει επιλογές και Ελεύθερη Βούληση…
΄Όμως δεν έχει τόση σημασία τι γνωρίζει ή τι αισθάνεται…Δεν έχει σημασία αν γνωρίζει για τις Αρετές και το Θεϊκό του ΄Ηθος, αν γνωρίζει για την Επιλογή και την Ελεύθερη Βούληση, αν υποψιάζεται την Θεία Καταγωγή του…
Σημασία έχει αν επιτρέπει σε όλα αυτά να εκφράζονται από μία πράξη Ακεραιότητας και Υπευθυνότητας.
Το να θυμηθείς ότι είσαι μέρος των ΄Αστρων, ενός Πνευματικου Σύμπαντος, έχει διαφορά από το απλά να το γνωρίζεις.
Να επιστρέψεις στην αδιάσπαστη Ενότητα με το Πνεύμα σου, μέσα από την Πνευματική, Νοητική και Συναισθηματική σου ωρίμανση, δεν έχει να κάνει με την σοβαρότητα των αγίων…΄Εχει να κάνει με την αθωότητα και την αυθόρμητη Δράση μέσα στο Θεϊκο Γίγνεσθαι του Κόσμου μας.
Το μωρό δεν υπόκειται σε επίκριση για όσα είναι…Είναι ο Εαυτός του, χωρίς να το ενδιαφέρει αν τον κρίνουν όλοι οι άνθρωποι της Γης.
Μπαίνοντας μετά στον διαχωρισμό, μέσω της νόησης, αρχίζει να συγκρίνεται και να φοβάται την Κρίση επί της αποτελεσματικότητάς του και εκεί χάνει κάθε επαφή με τον εσωτερικό του κόσμο, το αρχέγονο ΄Ηθος, την Ανθρώπινη ΄Υπαρξη και τα χαρίσματά της. Χρειάζεται συνεχώς ενθάρρυνση, επιβράβευση και αποδοχή…
Αυτό που μας κάνει «δειλούς» πολεμιστές της Ζωής είναι το ότι εκθέτουμε ένα μικρό μέρος της ΄Υπαρξής μας στην επίκριση επί μιας ηθικής που συμπερασματικά διακατέχει όλη την ανθρωπότητα με διαφορετικό τρόπο.
Έννοιες όπως θάρρος, δύναμη, θέληση, πίστη, συμπόνια, υπευθυνότητα, ακεραιότητα, πνευματικότητα, αγάπη, ελευθερία, περιορίζονται μέσα στην νοητική σφαίρα της συνείδησης και παλεύουν με την συναισθηματική πόλωση…
Ας ξαναγίνουμε παιδιά, αλλά μέσα στην πνευματική, νοητική και συναισθηματική μας πληρότητα...
αυτό δεν έχει να κάνει με την επινοητική σοβαρότητα των ώριμων, αυτών που νομίζουν ότι θα φτάσουν στο Βασίλειο των Ουρανών υποκρινόμενοι τους ώριμα καλούς.
αλλά με την δυνατότητα να βιώνουμε έναν Κόσμο με χρώματα, μελωδίες και αρώματα, έναν Κόσμο αληθινό, που δεν ντροπιάζει την Καρδιά μας, ακόμα κι αν κανένας άνθρωπος στην Γη, δεν μας συμμερίζεται…
Εσύ και ο Θεός και η Αγάπη!
Ο ΄Ανθρωπος που μας το είπε δεν έκανε σπουδαία έργα για να τον θυμόμαστε και να τον τιμούμε, είπε όμως σπουδαίο Λόγο, σπόρο μέσα στις Καρδιές μας για να μην παραπλανηθούμε από τα ζιζάνια που υποκρίνονται τους ανθρώπους…
Λίγο τον ενδιέφεραν οι τιμές…Αυτό που τον ενδιέφερε ήταν μόνο να μας δείξει τι Είμαστε όλοι οι ΄Ανθρωποι…
Καλό Σαββατοκύριακο…
