Η ΚΡΟΝΙΑ ΔΙΝΗ Β ΜΕΡΟΣ

[CHRYSSOULA]

H ΚΡΟΝΙΑ ΔΙΝΗ
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

Η Φίλια μπήκε μέσα στο όχημα με τον Άντορ.
Σε καλωσορίζω στο ειδικό κρονιόπλοιο της Άλμα-Ρίγκαλ « ΑΛ-ΡΙ III» της είπε χαμογελαστά εκείνος και αφού της έδειξε να καθίσει σε κάποιο μέρος του αεροσκάφους, πάτησε κάποιους διακόπτες και το όχημα εκτοξεύθηκε με μεγάλη ταχύτητα προς το κέντρο του Γαλαξία.

Όλο αυτό το διάστημα η Φίλια ένοιωθε μεγάλες αλλαγές να συμβαίνουν όχι μόνο μέσα της αλλά και στο σώμα της που σταδιακά μεταμορφωνόταν. Παρατηρούσε όμως, ότι και ο Άντορ δεν ήταν το μεγαλόσωμο πουλί που είχε γνωρίσει αλλά είχε μεταμορφωθεί σε μια άλλη φιγούρα πολύ λαμπερή με ανθρώπινα χαρακτηριστικά προσώπου και με μακριά μαλλιά σε πυρόξανθο χρώμα. Φορούσε μια στολή σε λαμπερό μπλε και στο κέντρο του στήθους του υπήρχε ένα παράξενο σύμβολο που
έμοιαζε με 2 κύκλους ενωμένους

Ο Άντορ γύρισε εκείνη την στιγμή και κοίταξε τρυφερά την Φίλια και της είπε, ότι σε λίγο θα έπεφτε σε βαθύ ύπνο λόγω της μεγάλης ταχύτητας του οχήματος. Έτσι ενώ θα έμοιαζε να διαρκεί το ταξίδι τους μόνο λίγα λεπτά στην πραγματικότητα θα τους μετέφερε μέσα από την Κρόνια Δίνη εκατομμύρια χρόνια μακριά στην πανέμορφη Άλμα – Ρίγκαλ. Όταν θα ξυπνούσε, θα είχε λησμονήσει κάθε τι σχετικό με την προγενέστερη ζωή της και μόνο κάποιες σκόρπιες αναμνήσεις θα είχαν συγκρατηθεί από την μνήμη της.
Ο σκοπός αυτής της διαγραφής αναμνήσεων ήταν να την ελευθερώσει από συναισθηματικές εξαρτήσεις, ώστε να μπορέσει να προσαρμοστεί ευκολότερα στον καινούργιο τρόπο ζωής, που θα άρχιζε στην νέα της πατρίδα.
Εκείνος δεν θα κοιμόταν, γιατί είχε την ικανότητα να συμπιέζει το χρόνο, για όσο διάστημα χρειαζόταν, μέσα στον ειδικό θάλαμο που υπήρχε στο όχημα, και μετά να τον αποσυμπιέζει, όταν θα έφθαναν στον προορισμό τους.
Η Φίλια τον ρώτησε αν είχε κάνει και άλλα ταξίδια μέσα από την Κρόνια Δίνη και εκείνος της απάντησε, ότι είχε πραγματοποιήσει πολλές αποστολές αλλά την Κρόνια Δίνη την πέρασε για πρώτη φορά όταν εκείνη γεννήθηκε και μετά όταν ήλθε για 2η φορά να της μιλήσει για την αληθινή της καταγωγή. Τώρα θα την περνούσαν μαζί Στο εξής το πεπρωμένο τους θα ήταν κοινό, γιατί έτσι είχε ορίσει ο Μεγάλος Ελευθερωτής.!!!!
Η Φίλια τον κοίταξε ερωτηματικά αλλά προτού προλάβει να πάρει κάποια απάντηση ένοιωσε ένα μούδιασμα σε όλο της το σώμα και έπεσε σε λήθαργο.
Ο Άντορ την πήρε αγκαλιά και την ακούμπησε σε ένα ειδικό χώρο περνώντας στους καρπούς της κάποια καλώδια.. Η αγαπημένη του μικρούλα θα ξυπνούσε, όταν θα πλησίαζαν στην Άλμα- Ρίγκαλ αλλά γνώριζε καλά, ότι δεν θα ήταν η ίδια. Μεγάλες αλλαγές θα είχαν συμβεί καθόλη την διάρκεια του μακρινού τους ταξιδιού και η Φίλια θα έπρεπε να κάνει νέες επιλογές που θα την οδηγούσαν στο αληθινό της πεπρωμένο.!!

Η Κρόνια Δίνη έμοιαζε με ένα συμπαντικό στρόβιλο υψηλής ενεργειακής συχνότητας, που η βαρυτική έλξη του κατάπινε κάθε αντικείμενο που πλησίαζε κοντά του Το όχημα πέρασε μέσα από το στόμιο της δίνης και άρχισε να κλυδωνίζεται, όμως η ταχύτητα του έμοιαζε να έχει ελαττωθεί. Στην πραγματικότητα όμως ήταν ο χρόνος που κυλούσε μέσα σε μια συνεχή καμπύλη χωρίς αρχή και τέλος.
Μέσα από την Κρόνια Δίνη ή την Χρονοδίνη, όπως την έλεγαν οι γαλαξιακοί ταξιδιώτες, οι αποστάσεις σχεδόν εκμηδενιζόντουσαν. Όμως οι οδηγοί έπρεπε να είναι καλά προετοιμασμένοι για τους κινδύνους, γιατί η φυγόκεντρος μέσα από την συνεχή περιδίνηση μπορούσε να σπρώξει το όχημα εντελώς μακριά και προς άλλη κατεύθυνση!!!!

Το «ΑΛ-ΡΙ ΙΙΙ» άρχισε να ελαττώνει ταχύτητα και ένας μακρόσυρτος ήχος ακουγόταν μέσα στο σκάφος. Ήταν σήμα, ότι είχαν περάσει με επιτυχία την Χρονοδίνη και σε λίγο θα έφταναν στον προορισμό τους.
Ο Άντορ είχε αρχίσει να επανέρχεται σε φυσιολογική κατάσταση μέσα στον θάλαμο αποσυμπίεσης και σε λίγο βγήκε από εκεί και τράβηξε για τον κύριο χώρο που είχε αφήσει την Φίλια.
Μπροστά του όμως δεν υπήρχε πια το 12χρονο κοριτσάκι που είχε φύγει μαζί του για μια νέα πατρίδα αλλά μια νεαρή όμορφη κοπέλα με μακριά μαύρα μαλλιά. Η Φίλια είχε ακόμα τα μάτια της κλειστά και δεν φαινόταν να έχει συνέλθει ακόμα. Ο Άντορ της χάιδεψε απαλά τα μαλλιά και εκείνη τότε άνοιξε τα μάτια της σαν να ξυπνούσε από βαθύ ύπνο.

Κοίταξε απορημένη το χώρο γύρω της και μετά ρώτησε έκπληκτη τον Άντορ..
«Ποιος είσαι εσύ;» «Πως βρέθηκα εδώ;» «Που πάμε;»
Ο Άντορ κατάλαβε, ότι η μνήμη της είχε διαγράψει το παρελθόν και δεν θυμόταν απολύτως τίποτα. Θα έπρεπε να την προετοιμάσει εκείνος για την νέα ζωή που θα αντιμετώπιζε.

«Τι θυμάσαι για σένα» την ρώτησε ήρεμα ο ‘Αντορ

Η Φίλια προσπάθησε να θυμηθεί και με δυσκολία είδε κάποιες σκόρπιες εικόνες.
«Θυμάμαι μια γυναίκα του είπε, που έμενε μαζί μου, για να με φροντίζει και μετά ένα μεγάλο πουλί που ήταν φύλακας και δάσκαλος μου σε διάφορα θέματα που δεν θυμάμαι πια»

Ο Άντορ την καθησύχασε, ότι δεν είχε σημασία να θυμηθεί την προηγούμενη ζωή της, γιατί είχε αποφασίσει να ζήσει μια νέα ζωή σε μια άλλη πατρίδα. Το όνομα της ήταν Φίλια αλλά στην νέα της πατρίδα θα την φώναζαν «Αλ-Φίλια.»
Εκείνος θα την βοηθούσε να προσαρμοστεί !!!

Η Φίλια τον κοίταξε καχύποπτα: «Τι μου κρύβεις του είπε κοφτά» «Αν μόνη μου το αποφάσισα να έλθω μαζί σου, γιατί δεν θυμάμαι κάτι… Αν θέλω να γυρίσω πίσω, μπορώ;;; Τι το έκανες το πουλί;;; Το σκότωσες;;;»

«Αυτό το πουλί νοιώθω, ότι το αγαπούσα πολύ…Αν του έκανες κακό δεν θα στο συγχωρήσω ποτέ» του είπε κοιτώντας τον απειλητικά

‘Όχι το πουλί δεν το πείραξα της απάντησε ο Άντορ. Όμως εκείνο ολοκλήρωσε την αποστολή του. Τώρα θα πρέπει να συνεργαστούμε μαζί…!!!!!!

Η Φίλια σήκωσε αδιάφορα τους ώμους της. «Πως σε λένε και τι είδους συνεργασία θα έχουμε;;» τον ρώτησε

Το όνομα μου είναι « Αλ-Αντορ», απάντησε εκείνος, και η συνεργασία μας έχει ορισθεί πριν πολλά χρόνια από τον Μεγάλο Ελευθερωτή.

Στο άκουσμα του ονόματός του η Φίλια ένοιωσε μια παράξενη θλίψη, που δεν μπορούσε να εξηγήσει. Ίσως να είχε σχέση με το παρελθόν της, που είχε διαγραφεί από την μνήμη της.

Ο Άντορ πήρε μέσα από μια θήκη κάποια ρούχα που έμοιαζαν με την δική του στολή αλλά σε διαφορετικό χρώμα και τα έδωσε στην Φίλια . Της είπε να τα φορέσει, γιατί σε λίγο θα προσγειωνόταν το σκάφος στην Άλμα-Ρίγκαλ και εκείνος θα την οδηγούσε στην Ζαντόρμια, όπου έμενε ο Λάβιος και η Μορένα οι γονείς της.

Η νεαρή κοπέλα ένοιωσε πάλι παράξενα μόλις άκουσε αυτά τα ονόματα αλλά κατάλαβε, ότι δεν είχε νόημα να πιέζει τον εαυτό της να θυμηθεί…. Αφού το πεπρωμένο της την έφερε σε αυτή την χώρα θα προσπαθούσε να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Έβγαλε τα ρούχα που φορούσε, που έμοιαζαν κουρέλια επάνω της, και φόρεσε την στολή που της έδωσε ο παράξενος αλλά ευγενικός συνταξιδιώτης της.
Μόλις έβαλε τα νέα της ρούχα μια φωτεινή λάμψη έσκισε το χώρο και μπροστά της εμφανίστηκε η φιγούρα ενός μεγαλόσωμου άνδρα με μακριά ξανθά μαλλιά δεμένα πίσω σε κοτσίδα και μεγάλα γκρίζα μάτια. Η Φίλια κοιτούσε απορημένα αλλά γρήγορα διαπίστωσε, ότι δεν ήταν πραγματική η εικόνα του άνδρα αλλά μια αντανάκλαση, ένα ψηφιακό ολόγραμμα. Ο άνδρας της μίλησε σαν να την γνώριζε από παλιά. Της ανέφερε, ότι την περίμενε να επιστρέψει εδώ και πολλά χρόνια ….

«Ποιος είσαι;» τον ρώτησε εκείνη απορημένη. «Από πού με γνωρίζεις;»

«Το όνομα μου είναι Μοντάγκ απάντησε εκείνος και είμαι ο φυσικός σου πατέρας.
Ο Λάβιος και η Μορένα σε έκλεψαν από μένα πριν από πολλά χρόνια και σε έστειλαν μακριά. Εμένα με εξόρισε από την Άλμα-Ρίγκαλ ο Άλουμους- Χα- Σαντάϊ και μου απαγόρευσε να επιστρέψω στην χώρα
Σήμερα όμως ο περιστροφικός μου ανακλαστήρας συνέλαβε την εικόνα σου, γιατί έχουμε το ίδιο καταχωρημένο γενετικό υλικό.
Μόνο εσύ μπορείς να με ελευθερώσεις και θα σου πω τι θα κάνεις, όταν θα έλθει η κατάλληλη στιγμή. Πάρε αυτή την πυξίδα, που σου στέλνω με τηλεμεταφορά και θα λάβεις οδηγίες όταν όλα θα είναι έτοιμα. Πρόσεξε μόνο να μην αναφέρεις τίποτα για αυτό σε κανένα»
Τότε μια πυξίδα περασμένη σε χρυσή αλυσίδα έπεσε με δύναμη στα πόδια της Φίλιας.
«Που βρίσκεται η μητέρα μου;» ρώτησε τον Μοντάγκ.
«Έχει πεθάνει, την δηλητηρίασε ο Άλουμους- Χα- Σαντάϊ της απάντησε εκείνος. Ποτέ να μη εμπιστευτείς είτε αυτόν είτε κάποιον δικό του, γιατί είναι όλοι τους προδότες και διπρόσωποι.»
Με αυτά τα λόγια το ολόγραμμα χάθηκε.
Η Φίλια πέρασε στον λαιμό της την αλυσίδα με την πυξίδα και την έκρυψε κάτω από την στολή της για να μη φαίνεται και κινήσει υποψίες.
Μέσα της είχε αρχίσει να δουλεύει η καχυποψία, η δυσπιστία και η αμφισβήτηση τόσο για τον Αλ- Άντορ όσο και για όσους επρόκειτο να συναντήσει….

Εκείνη την στιγμή εμφανίστηκε ο Αλ- Άντορ στην πόρτα και την ρώτησε αν ήταν έτοιμη να τον ακολουθήσει.
Εκείνη ένευσε καταφατικά και καθώς βγήκε μαζί του από το αεροσκάφος βρέθηκε σε ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο σε σύγκριση με αυτά που θυμόταν και που είχε συγκρατήσει η μνήμη της σαν ανάμνηση.
Τρία γιγαντόσωμα ζώα με τεράστια αυτιά και πυκνό τρίχωμα πλησίασαν προς το μέρος τους. Μου θυμίζουν λίγο μαμούθ παρατήρησε η Φίλια
Τα ζώα αυτά είναι ιδιαίτερης ευφυΐας, της είπε ο Αλ-Άντορ, ανήκουν στο είδος των Γκοττάδιων και χρησιμοποιούνται για μετακινήσεις. Όταν η Άλμα Ρίγκαλ δέχθηκε κάποτε επιθέσεις από εξτρεμιστικά στοιχεία οι Γκοττάδιοι έχοντας στην πλάτη τους ισχυρούς πολεμιστές της Άλμα – Ρίγκαλ ήταν στην πρώτη γραμμή για την απόκρουση των εχθρών.
Ο Άντορ συνομίλησε για λίγο με τα ζώα σε μια γλώσσα που της ήταν άγνωστη και έπειτα γύρισε και της είπε, ότι αυτά θα ήταν οι οδηγοί τους μέχρι την κατοικία του Λάβιου και της Μορένα στην Ζαντόρμια

Ένα από τα ζώα πλησίασε την Φίλια και χαμήλωσε για να σκαρφαλώσει επάνω του.
Αυτός είναι ο Κιούμπ της είπε. Βλέπεις το μέτωπο του, που έχει το σχήμα ενός κύβου; Ο άλλος είναι ο Χεξά και ο τρίτος ο Τετράγκ Τα ονόματα τους είναι από τα γεωμετρικά σχήματα που έχουν στο μέτωπό τους.
Ο Άντορ σκαρφάλωσε στον Χεξά , ενώ ο Τετράγκ βάδιζε μπροστά σαν οδηγός.

Η Φίλια είχε βυθισθεί σε σκέψεις με αυτά που είχε ακούσει από τον Μοντάγκ και παρέμενε σιωπηλή. Ο Άντορ την ρώτησε αν αισθανόταν καλά!!
Τότε η Φίλια αγνοώντας τις συμβουλές που είχε λάβει από τον Μοντάγκ γύρισε στον Αλ-Άντορ και όσο πιο φυσικά μπορούσε τον ρώτησε, για πιο πράγμα είχε εξοριστεί ο Μοντάγκ.
Στο άκουσμα αυτού του ονόματος ο Κιούμπ έβγαλε μια δυνατή κραυγή τρέμοντας ολόκληρος. Ο Αλ- Άντορ κοίταξε ανήσυχα για πρώτη φορά την Φίλια και την ρώτησε από που έμαθε για τον Μοντάγκ.
Εκείνη του απάντησε, ότι είχε κάποιες σκόρπιες αναμνήσεις σχετικά με αυτόν αλλά δεν θυμόταν κάτι συγκεκριμένο.
Ο Άντορ την κοίταξε επίμονα και κατάλαβε, ότι Φίλια δεν του έλεγε την αλήθεια..
Ο Μοντάγκ είναι ένα πολύ επικίνδυνο άτομο και έβλαψε πολλούς της απάντησε χαμηλόφωνα για να μη ταράξει τον Κιούμπ. Αν έλθει με κάποιο τρόπο σε επικοινωνία μαζί σου πρέπει να μου το πεις αμέσως, γιατί κινδυνεύεις όχι μόνο εσύ αλλά όλη η Άλμα- Ρίγκαλ
Η Φίλια απόφυγε την ματιά του Αλ- Άντορ και έπεσε πάλι σε σιωπή….
«Πρέπει να μάθω την αλήθεια με κάθε τρόπο» σκεφτόταν.
Είχαν ήδη βγει από τον χώρο αφίξεων και αναχωρήσεων των αερόπλοιων της Αλμα-Ρίγκαλ όταν τα 3 ζώα πάτησαν επάνω σε ειδικούς ταινιόδρομους και με μεγάλη ταχύτητα τράβηξαν για την Ζαντόρμια.
Η Φίλια είχε αρχίσει να ζαλίζεται, γιατί ήταν ασυνήθιστη στον αέρα της Άλμα-Ρίγκαλ αλλά ο Άντορ την διαβεβαίωσε, ότι ήταν θέμα λίγων ημερών μέχρι να συνηθίσει.

Παρατηρούσε, ότι τα ζώα βάδιζαν μόνο στον ειδικό ταινιόδρομο, ενώ σε άλλους δρόμους που έμοιαζαν με μεγάλα σπιράλ γλιστρούσαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα οχήματα τα οποία δεν είχαν ρόδες αλλά ειδικούς σωλήνες καύσης αερίων που έδιναν εκρηκτική επιτάχυνση.
Η Φίλια απορούσε με τον εαυτό της που φαινόταν να έχει γνώση όλων αυτών που έβλεπε, παρόλο που δεν μπορούσε να πει με βεβαιότητα, αν κάτι από όλα αυτά ήταν συνδεδεμένο με το άγνωστο παρελθόν της.

Μετά από λίγη ώρα, που ήταν αδύνατον να περιγράψει πόση, τα 3 ζώα σταμάτησαν σε ένα ψηλό μακρόστενο κτίριο. Τα ζώα χαμήλωσαν, για να κατεβούν οι αναβάτες τους και εκείνοι αφού τα χαιρέτησαν μπήκαν μέσα.

Εκεί οι οικοδεσπότες Λάβιος και Μορένα, που είχαν ήδη πληροφορηθεί από τον Αλ-Αντορ την άφιξη τους στην Άλμα –Ρίγκαλ, τους υποδέχθηκαν με συγκίνηση. Η Μορένα έσφιξε με λαχτάρα στην αγκαλιά της την Φίλια ύστερα από τόσα χρόνια χωρισμού. Η Φίλια όμως ένοιωθε παράξενα με αυτή την συνάντηση. Δεν ένοιωθε ιδιαίτερα συναισθήματα χαράς ή ενθουσιασμού παρόλο που ήδη γνώριζε, ότι αυτοί ήταν οι γονείς της.
Κάποια στιγμή γύρισε στον Λάβιο και τον ρώτησε, τι μεσολάβησε και έμεινε τόσα χρόνια μακριά τους σε έναν άλλο μακρινό πλανήτη ολομόναχη με μια γυναίκα που την φρόντιζε.
Μια θλίψη φάνηκε στα μάτια του Λάβιου και της απάντησε, ότι οι εξελίξεις εκείνη την περίοδο ήταν εξαιρετικά δραματικές, ώστε η άμεση αναχώρηση τους από τον γήινο πλανήτη ήταν απαραίτητη.

Η Φίλια δεν επέμενε, γιατί αντιλήφθηκε, ότι κάτι σημαντικό συνέβηκε εκείνη την εποχή και ίσως δυσκολευόταν να το ανακαλύψει, εάν κανένας δεν ήθελε να μιλήσει για αυτό

Η Μορένα την πήρε από το χέρι και την οδήγησε στο δωμάτιο που θα έμενε. Της είπε, ότι είχε όλο τον καιρό μπροστά της, για να προσαρμοστεί στην νέα ζωή της και ήταν σίγουρη, ότι θα αγαπούσε πολύ την νέα της πατρίδα. Η Φίλια χαιρέτησε τον Αλ-Αντορ και ακολούθησε την Μορένα.

Όταν η Φίλια έμεινε μόνη της αναρωτιόταν ποια να ήταν άραγε εκείνα τα γεγονότα, που όχι μόνο σημάδεψαν την ζωή της αλλά ίσως την έφερναν στο μέλλον μπροστά σε νέες αποφάσεις που αδυνατούσε να φανταστεί αυτή την στιγμή

Ο καιρός περνούσε και η Φίλια είχε αρχίσει να προσαρμόζεται στον νέο τρόπο ζωής της. Οι κάτοικοι της νέας της πατρίδας ήταν ευγενικοί, ήρεμοι με πολλές γνώσεις.
Η Φίλια έβλεπε αραιά τον Αλ-Άντορ, γιατί εκείνος ανέλαβε πάλι τα καθήκοντα του ως ειδικός απεσταλμένος του Άλουμους-Χα-Σαντάϊ ή του Μεγάλου Ελευθερωτή, όπως ήταν γνωστός.
Κάποια στιγμή η Φίλια ρώτησε την Μορένα, αν θα μπορούσε να τον συναντήσει. Ήταν σίγουρη, ότι εκείνος γνώριζε πολλά πράγματα για εκείνη και ίσως έπαιρνε κάποιες απαντήσεις για τα γεγονότα που ακολούθησαν την γέννηση της.
Η Μορένα της είπε να έχει υπομονή, γιατί κανένας δεν επισκεπτόταν τον Μεγάλο Ελευθερωτής από μόνος του. Εκείνος θα την καλούσε να πάει, όταν και όποτε θα έκρινε αυτός, ότι έπρεπε.

Η κατοικία του Λάβιου και της Μορένα είχε πολλά δωμάτια. Τα δωμάτια δεν είχαν πόρτες, γιατί έτσι όπως ήταν φτιαγμένα το ένα δεν επικοινωνούσε με το άλλο. Έμοιαζαν σαν να ήταν ξεχωριστοί χώροι σε σχέση με το όλο κτίριο. Η Φίλια για να περνάει την ώρα της είχε αποφασίσει να ερευνά τον κάθε χώρο ξεχωριστά.
Μια ημέρα μπαίνοντας σε ένα από αυτά τα δωμάτια είδε σε μια πλευρά μια μεγάλη οθόνη. Πατώντας κάποια πλήκτρα η οθόνη ενεργοποιήθηκε και τότε είδε μια παράξενη σκηνή. Στην μέση του δωματίου μια γυναίκα να είναι γονατισμένη και να κλαίει. Η Φίλια ξαφνιάστηκε μόλις την είδε, γιατί της έμοιαζε πολύ. Στο χέρι της φορούσε ένα δακτυλίδι που είχε χαραγμένο ένα όνομα. Είχε ήδη εξοικειωθεί με την γλώσσα της Αλμα -Ρίγκαλ και διάβασε το όνομα «Αλ-Μέϊρα»
Πιέζοντας ένα άλλο πλήκτρο φάνηκε μια άλλη σκηνή όπου ένας άνδρας ψηλός με μαύρα μακριά μαλλιά χωρισμένα στην μέση και με λαμπερά μάτια, έδινε μια κούπα στην γυναίκα για να πιεί. Φορούσε μια στολή σε λευκό χρώμα που είχε επάνω της ένα σύμβολο. Δύο κύκλους ενωμένους. Φευγαλέα της ήλθε στον νου το σύμβολο που είχε στην στολή του ο Αλ- Άντορ. Η γυναίκα ήπιε από την κούπα και αμέσως έπεσε κάτω αναίσθητη.
Εκεί σταμάτησε η απεικόνιση. Η οθόνη έκλεισε και η Φίλια δεν μπορούσε να δει τίποτα άλλο.
Καθώς επέστρεφε στο δωμάτιο της συνάντησε την Μορένα. Την ρώτησε αδιάφορα αν σε ένα τόσο μεγάλο χώρο έμεναν και άλλα άτομα εκτός από τους δύο τους και εκείνη της αποκρίθηκε, ότι μετά τον θάνατο της αδελφής του Λάβιου κανένας δεν ήθελε να μείνει εκεί. «Αλήθεια πως πέθανε;» ρώτησε η Φίλια. Ήπιε «Ντόλμα» απάντησε η Μορένα. «Ντόλμα;;» ρώτησε η Φίλια με απορία «Ναι» ήπιε δηλητήριο της εξήγησε η Μορένα. Ξέρω, ότι θα ήθελες να μάθεις περισσότερα συνέχισε η Μορένα αλλά στον Λάβιο δεν αρέσει να αναφέρουμε εκείνα τα γεγονότα που σημάδεψαν όλους μας.

Αργά το βράδυ στο δωμάτιο της η Φίλια δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Στριφογύριζαν στον νου της τα λόγια του Μοντάγκ και ήταν σίγουρη, ότι η Αλ-Μέϊρα πέθανε από το δηλητήριο που της έδωσε ο άνδρας με τα λευκά.
Γιατί όμως την υποχρέωσε να πιει «Ντόλμα;;»
Ένοιωθε, ότι αργά-αργά το κουβάρι θα ξεδιπλωνόταν και θα αντιλαμβανόταν το δικό της ρόλο σε όλο αυτό το σκηνικό.
Ξαφνικά ένοιωσε να στριφογυρίζει η πυξίδα που φορούσε στον λαιμό της και σε λίγο το ολόγραμμα του Μοντάγκ βρισκόταν μπροστά της.

«Πλησιάζει η ώρα αγαπημένη μου κόρη, της είπε, να πάρουμε εκδίκηση τόσο για τον θάνατο της μητέρας σου από τον Άλουμους-Χα-Σαντάϊ όσο και για την απομάκρυνση σου από τον φυσικό σου πατέρα. Χρόνια τώρα σε περίμενα και σχεδίαζα να πολεμήσουμε μαζί και να πάρουμε αυτή την πόλη που μας ανήκει. Η «Αλ-Μέϊρα» υποχρεώθηκε να αυτοκτονήσει για να πάρει την θέση της ο Λάβιος, που ήταν πειθήνιο όργανο του Άλουμους-Χα-Σαντάϊ. Εσένα σε απομάκρυναν βίαια από μέσα της και σε έστειλαν σε ένα μακρινό πλανήτη για να κόψουν την δύναμη μου, που μέρος της είχε περάσει σε σένα μετά την ενεργειακή ένωση που είχα με την Αλ-Μέϊρα
Μαζί μου θα πάρεις την θέση που σου ανήκει σε αυτή την χώρα και θα εκτελέσεις το πεπρωμένο, που για αυτό γεννήθηκες. Κανένας δεν θα μας σταματήσει, γιατί η δύναμη σου και η δική μου είναι οι ισχυρότερες σε αυτόν τον πλανήτη. Όμως για την ολοσχερή νίκη μας θα χρειασθεί να πεθάνουν ο Αλ-Άντορ και ο Άλουμους-Χα-Σαντάϊ. Είσαι έτοιμη λοιπόν κόρη μου να πάρεις το μεγάλο ρίσκο που η ηρωική σου καταγωγή απαιτεί;;»

Η Φίλια ταράχτηκε στο άκουσμα αυτών των λόγων. Θυμήθηκε την σκηνή που είχε δει στην οθόνη με την γυναίκα να πίνει το «Ντόλμα» και δάκρια ήλθαν στα μάτια της.

Γιατί έπρεπε να πεθάνει η μητέρα μου ρώτησε τον Μοντάγκ. Τι φοβόταν ο Μεγάλος Ελευθερωτής. Εσύ ποιος ήσουν πριν γνωρίσεις την μητέρα μου;;; Γιατί πρέπει να πεθάνει ο Αλ- Άντορ;; Η Φίλια έκανε αυτές τις ερωτήσεις στον Μοντάγκ κοιτώντας θαρρετά το ολόγραμμά του.

Έχεις δίκιο να αμφιβάλεις και να έχεις απορίες, αφού σκόπιμα σε κράτησαν στο σκοτάδι τόσα χρόνια, απάντησε εκείνος. Άκου λοιπόν πως συνέβηκαν τα γεγονότα πριν από αρκετά χρόνια:
«Εγώ ήμουν κυβερνήτης μιας επαρχιακής πόλης της Άλμα-Ρίγκαλ της Μπελντούμια και δεν συμφωνούσα με το καθεστώς που είχε επιβάλλει σε όλη την επικράτεια ο Άλουμους-Χα-Σαντάϊ. Ήθελα ελευθερία και ισότητα αλλά εκείνος είχε ορίσει, ότι μόνο όσοι πειθαρχούσαν με τους δικούς του νόμους θα μπορούσαν να θεωρηθούν ισότιμα μέλη. Εκείνοι που θα διαφωνούσαν θα έχαναν τα δικαιώματά τους για ισότητα και θα θεωρούντο επαναστάτες. Θα είχαν όση ελευθερία ήθελαν αλλά μακριά από την Άλμα -Ρίγκαλ. Έτσι δεν θα μπορούσαν να μολύνουν και άλλους σε ανορθόδοξες πράξεις, όπως οι δικές μου και κάποιων που συμφωνούσαν μαζί μου.
Στην Άλμα- Ρίγκαλ η Επόπτρια της τήρησης των Νόμων, του Άλουμους-Χα-Σαντάϊ ήταν η Αλ-Μέιρα . Μια ημέρα ήλθε στην Μπελντούμια και προσπάθησε να με μεταπείσει εμένα και κάποιους άλλους, να αποδεχθούμε αυτούς τους νόμους, όπως όλοι οι κάτοικο της Άλμα-Ρίγκαλ, ώστε να αποφύγουμε την εξορία..
Όμως εγώ κατάφερα και την έπεισα στην ορθότητα των δικών μου απόψεων και εκείνη αποφάσισε να μείνει μαζί μου αρνούμενη την προηγούμενη ζωή της.
Φυσικά ο Άλουμους-Χα-Σαντάϊ το έμαθε και ήλθε και την πήρε βίαια από μένα.
Εκείνη από την ένωση μας έφερε μέσα της μια νέα ύπαρξη που ο Άλουμους-Χα-Σαντάϊ δεν ήθελε με κανένα τρόπο να γεννηθεί στην Άλμα Ρίγκαλ. Έτσι αφού την υποχρέωσε να αυτοκτονήσει πήρε το πλάσμα που είχε μέσα της το εμφύτεψε στην Μορένα και τους έστειλε μαζί με τον Λάβιο, μέσα από την Κρόνια Δίνη, σε ένα μακρινό πλανήτη. Μόλις το νέο πλάσμα γεννήθηκε, τους έστειλε εντολή να επιστρέψουν εγκαταλείποντας το στην τύχη του. Εντωμεταξύ είχε ξεσηκώσει με απίστευτα ψέματα όλους τους κατοίκους της Άλμα-Ρίγκαλ εναντίον εμένα και των συντρόφων μου με αποτέλεσμα να έλθουν να καταλάβουν την Μπελντούμια και εμένα να με εξορίσουν στις εξωτερικές περιοχές της Άλμα Ρίγκαλ μαζί με άλλους επαναστάτες.
Σήμερα είμαι έτοιμος να επιτεθώ στην Άλμα Ρίγκαλ με σύγχρονο εξοπλισμό αλλά χρειάζομαι την βοήθεια κάποιου από μέσα. Εσύ αν πιστεύεις σε μένα και θέλεις να με βοηθήσεις να επανορθώσω μια αδικία θα μπορούσες να με βοηθήσεις.»

Ο Μοντάγκ την κοίταξε στα μάτια και η Φίλια ένοιωσε ανατριχίλα.
Καταλάβαινε, ότι αυτός ο άνδρας εξασκούσε κάποια επιρροή επάνω της, όμως κάτι την εμπόδιζε στο να συμμαχήσει μαζί του. Έτσι για να κερδίσει χρόνο του είπε, ότι χρειαζόταν χρόνο για να σκεφθεί όλα αυτά που της ανέφερε, γιατί δεν γνώριζε πολλά πράγματα ούτε για την Άλμα-Ρίγκαλ ούτε για τους κατοίκους της, αφού δεν είχε πολύ καιρό εκεί, και φυσικά δεν μπορούσε να στραφεί εναντίον αυτής της πόλης, που τώρα την φιλοξενούσε, έστω και αν η φυσική της μητέρα πέθανε εκεί πριν κάποια χρόνια κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες…

Τότε το ολόγραμμα εξαφανίσθηκε από μπροστά της χωρίς να πει άλλη λέξη.

Οι σκέψεις θόλωναν το μυαλό της Φίλια. Δεν ήξερε τι να πιστέψει πια!!. Όλα έμοιαζαν να την πιέζουν βασανιστικά και γνώριζε, ότι σύντομα θα έπρεπε να αντιμετωπίσει διλήμματα και αποφάσεις, που θα άλλαζαν την ροή της ζωής της άλλη μια φορά
Σκεφτόταν, ότι ίσως τελικά θα έπρεπε να τα αναφέρει όλα στον Αλ-Άντορ, γιατί παρά τις αμφιβολίες, που προσπάθησε ο Μοντάγκ να της δημιουργήσει για αυτόν, δεν είχε καταφέρει να την στρέψει εναντίον του. Ακόμα και αν ο Μεγάλος Ελευθερωτής είχε δώσει το «Ντόλμα» στην φυσική της μητέρα κάτι στον τρόπο του Μοντάγκ την έκανε να αναρωτηθεί, ότι ίσως τα γεγονότα δεν εξελίχθηκαν, έτσι όπως της τα περιέγραψε εκείνος…..
Με το που έκανε αυτή την σκέψη της ήλθαν στον νου της κάποια λόγια από το παρελθόν…..οι καταστάσεις δεν είναι ποτέ όπως φαίνονται. Προσπάθησε να δεις πέρα από αυτά, που σου υπαγορεύει ο νους……
Τότε είδε σαν όραμα τον φίλο της το πουλί - φύλακα και δάσκαλο της και βγάζοντας μια πνιχτή κραυγή φώναξε …..Άντοοοορ Τότε συνειδητοποίησε, ότι ο Αλ Άντορ και ο φίλος της από το παρελθόν ήταν το ίδιο πρόσωπο.
Αποφάσισε λοιπόν, ότι έπρεπε να τον συναντήσει το συντομότερο, για να του αναφέρει όλα τα σχέδια του Μοντάγκ.
Θυμήθηκε, ότι παλαιότερα, είχαν νοερή επικοινωνία. Έτσι του έστειλε κύματα με την σκέψη της, για να συναντηθούνε. Όμως ο Αλ-Αντορ δεν απαντούσε.
Φέρνοντας μηχανικά το χέρι της στο λαιμό της έπιασε την πυξίδα. Αμέσως αντιλήφθηκε, ότι ίσως αυτή η πυξίδα ήταν που εμπόδιζε στην επικοινωνία μαζί του, γιατί ο Μοντάγκ είχε ζητήσει τον θάνατο του Αλ-Αντορ και σίγουρα η πυξίδα ήταν ένας τρόπος για να ελέγχει τις σκέψεις και τις κινήσεις της.
Τράβηξε την αλυσίδα από τον λαιμό της και την έκρυψε κάπου στο δωμάτιο της.
Με το που απομάκρυνε την πυξίδα από επάνω της άκουσε την φωνή του Αλ-Αντορ στον κεντρικό διάδρομο του ανακτόρου να κουβεντιάζει με την Μορένα.
Η Φίλια πετάχτηκε έξω από το δωμάτιο της και έτρεξε να τον συναντήσει.
Δεν μπορούσε να υπολογίσει τον χρόνο στην Άλμα -Ρίγκαλ, γιατί φαινόταν να κυλάει γρήγορα, αλλά ένοιωθε πολύ μεγάλη λαχτάρα που θα ξαναέβλεπε τον αγαπημένο της φίλο.
Εκείνος μόλις την είδε της είπε τρυφερά: «Λοιπόν Αλ-Φίλια πως τα περνάς εδώ;; Άρχισες να συνηθίζεις κάπως;;»
Η Μορένα απομακρύνθηκε για να τους αφήσει να τα πούνε με την ησυχία τους.
Έχουν συμβεί πολλά Αλ-Άντορ του είπε και τόνισε με νόημα το όνομα του.
Θυμήθηκα πόσο σημαντικός ήσουν για μένα στο παρελθόν αλλά και εδώ πιστεύω, ότι έχουμε πολλά να κάνουμε. Τότε του διηγήθηκε χαμηλόφωνα όλα όσα της είχε αναφέρει και προτείνει ο Μοντάγκ. Του είπε για την πυξίδα, που όσο την φορούσε επάνω της δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί του, καθώς και όλα όσα είδε στην οθόνη του δωματίου σχετικά με την «Αλ-Μέϊρα» που κατά τα λεγόμενα του Μοντάγκ ήταν η φυσική της μητέρα.
Ο Αλ-Αντορ τα άκουσε όλα προσεκτικά και κοιτώντας την στα μάτια της απάντησε:
Γνωρίζαμε τόσο εγώ όσο και ο Άλουμους -Χα-Σαντάϊ για την επικοινωνία σου με τον Μοντάγκ από την πρώτη στιγμή που με ρώτησες για αυτόν αλλά θέλαμε να διαπιστώσουμε συνέχισε, αν σε είχε πείσει με αυτά που σου είχε αναφέρει, ώστε να ζητήσεις εκδίκηση.
«Δεν θα μπορούσα ποτέ να σε βλάψω Αλ- Άντορ… είπε με ένα αναστεναγμό η Φίλια.» ¨
«Για μένα θα είσαι πάντα το πιο αγαπημένο μου πρόσωπο» «Αλλά και κανέναν άλλο δεν θα μπορούσα να βλάψω. Εδώ σε αυτή την πόλη ένοιωσα να με κυριεύουν συναισθήματα απέραντης αγάπης και ηρεμίας και δεν θέλω αυτό να το αλλάξω με ταπεινά συναισθήματα εκδίκησης, μνησικακίας ή φιλοδοξίας».
«Δεν μπόρεσα να πιστέψω, όσο μεγάλη και να ήταν η επιρροή του Μοντάγκ, ότι η Αλ-Μέϊρα τα εγκατέλειψε όλα για χάρη του. Και εμένα με επηρέασε προς στιγμή αλλά κατάλαβα, ότι ο τρόπος του δεν εκφράζει τις δικές μου σκέψεις
Τότε νομίζω, ότι ήλθε η ώρα να συναντήσεις τον Άλουμους-Χα-Σαντάϊ στο «Περιστύλιο του Αμέθυστου» της είπε ο Αλ-Αντορ. Θα κανονίσω σύντομα να έχεις μια συνάντηση μαζί του. Ο Αλ-Αντορ σηκώθηκε, κράτησε την Φίλια σφιχτά στην αγκαλιά του και αφού την φίλησε βγήκε από το κτίριο.
Η Φίλια ένοιωθε δυνατό καρδιοχτύπι. Τον αγαπάω τόσο πολύ σκεφτόταν που αν πάθει κάτι θα πεθάνω και εγώ την ίδια στιγμή. Νοιώθω η καρδιά του και η καρδιά μου να είναι μία.!!!.

Ω! Θεέ μου μη μας χωρίσεις ποτέ προσευχήθηκε…!!!!!!

Με αυτές τις σκέψεις αποκοιμήθηκε!!!!



ΤΕΛΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΜΕΡΟΥΣ

[Ταρούλα]

Εδώ σε αυτή την πόλη ένοιωσα να με κυριεύουν συναισθήματα απέραντης αγάπης και ηρεμίας και δεν θέλω αυτό να το αλλάξω με ταπεινά συναισθήματα εκδίκησης, μνησικακίας ή φιλοδοξίας».

Χρυσούλα

[Λιζούλα]

[Vasoula]

αχ μωρέ Χρυσουλίτσα!

[ΙΩΑΝΝΑ]

αχ αχ

[Ελενίτσα]

Χρυσούλα, ευχαριστούμε!

[Μπεττουλα]

υπέροχο... με ταξίδεψε Χρυσούλα...

[margaritarenia]

[Δωρουλα]

Χρυσουλα!!@};-