ΓΑΜΟΣ!!!

[Επισκέπτης]

Ξέρετε τι έχω παρατηρήσει? Ότι μετα το γάμο αρχίζουμε να εχούμε προσδοκίες από το αλλον και όσο αυτές δεν έρχονται τόσο μεγαλώνει
η απόσταση.

[ΜΥΡΤΩ]

αυτό πιστεύω γίνεται σε μερικά ζευγάρια γιατί πριν τον γάμο προσπαθείς να πηγαίνεις με τα νερά του άλλου και δεν είσαι ο πραγματικός σου εαυτός...(άλλες φορές γίνεται υποσυνείδητα και άλλες συνειδητά)
και μετά που έρχεται ο γάμος...αρχίζει η γκρίνια,.... :evil: :evil: το κλάμα ..οι απαιτήσεις και ο άλλος(ή και 2 )μένουν με ανοιχτό το στόμα :o :shock: :shock: ...αυτό νομίζω γίνεται(δεν είμαι βέβαια παντρεμένη και δεν μπορώ να μιλάω με σιγουριά) γιατί "έχεις δέσει τον γάιδαρο σου" και δε φοβάσαι να μην τον χάσεις.... :shock: :shock:

[Emmaki]

Αυτή είναι η μαγεία της σχέσης....γιατί αύριο δεν θα χρειάζεται να τρέχεις σε δικηγόρους και απαιτείς πράγματα!!!

[angela_al]

Ξέρετε τι έχω παρατηρήσει? Ότι μετα το γάμο αρχίζουμε να εχούμε προσδοκίες από το αλλον και όσο αυτές δεν έρχονται τόσο μεγαλώνει
η απόσταση.

Και στις σχέσεις μάλλον συμβαίνει κάτι παρόμοιο. Κάθε φρέσκια σχέση έχει μια ονειρική διάσταση που σταδιακά δίνει τη θέση της στην σκληρή πραγματικότητα- καθημερινότητα.
Τότε αν η αγάπη είναι συναισθηματική κατάσταση κι όχι υπαρξιακή προσέγγιση αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση.
Κανείς εκ των δύο δεν πρόκειται να ανταποκριθεί στις αρχικές, ανεδαφικές προσδοκίες. Όταν λέμε σ' αγαπώ τι εννοούμε; Σε δέχομαι άνεϋ όρων; Σε δέχομαι με όλες τις αδυναμίες σου, με όλα όσα κουβαλάς; Σε στηρίζω σε όλα; Μπορείς να είσαι ασφαλής μαζί μου; Όταν μας λέει σ' αγαπώ πόσες προσδοκίες μας πυροδοτεί με μιάς;
Και μετά τι; Στοίβα τα ασιδέρωτα κι εγώ στο νετ. Μπαίνει και με κοιτά επικριτικά. Ήταν στις προσδοκίες του να τον αγαπώ με τρόπο όμοιο με τη μαμά του μάλλον!!!
:mrgreen:

[Επισκέπτης]

Ετσι είναι τα θέματα όπως τα λες angela αλλά και εσυ σιδέρωσε και κανα πουκαμισο :lol: Πλακα κάνω εεεε...
Λοιπόν ακου, όλοι μας εχουμε μέσα μας τη θυλική και την αρσενική μεριά, για να πετύχει μια σχέση πρέπει να ταιριαζει η εσωτερική μας πλευρά και όχι η εξωτερική και για αυτό υπάρχουν τόσα θέματα μετά
η ένωση είναι επιφανειακη.

[Vasoula]

ταιριαζει η εσωτερική μας πλευρά και όχι η εξωτερική

Δημήτρη μου η εσωτερική είναι αγνή σε όλους...το θέμα είναι ποιός την έχει βρει???
Και ο χαρακτήρας πάντως παίζει ρόλο!!! Σε μια σχέση...

Δεν μπορείς να απομονώσεις κάποια πλευρά, αφού ζούμε στην ύλη.
Πρώτα οριοθετούμε το εγώ και μετά πορευόμαστε μαζί του, σε σχέση με το Ανώτερο!! Δεν γίνεται όμως να το αγνοήσουμε!!!
Απλά, "γνωρίζοντας", προχωράς με αγάπη και ελεύθερα!

[Emmaki]

Αγαπάμε το σύντροφό μας, όπως και αν είναι...οτι και αν έχει...γιατί αυτό είναι αγάπη.....
Η καταπάτηση ελευθερίας όμως και ο αργός θάνατος μέσα στη σχέση αποδυναμώνουν αυτή την αγάπη...
Ίσως κάτι τέτοιο κάνει και ο γάμος....αποδυναμώνει την αγάπη λόγω σιγουριάς!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 8)

[Ichor]

Ο γάμος είναι κοινωνικός θεσμός. (Για την ακρίβεια έχει καταντήσει)
Είναι το συμβόλαιο που υπογράφεις, για να διασφαλίσεις τα πεπραγμένα εντός του γάμου.
Υπογράφοντας, δηλώνεις ότι συμμετέχεις στις δουλειές και στα έσοδα/έξοδα.
Παράλληλα εξασφαλίζει ότι αν κάποιος αποφασίσει να φύγει πρέπει να δώσει μίζα σ' αυτόν που μένει. Να μοιραστούν νόμιμα και δίκαια τα υπάρχοντα.

Έγινε τελικά ένα συμβόλαιο για να αποδεινκύει την "νομιμότητα της Εταιρίας".

Μπαίνοντας λοιπόν στην "Εταιρία" διέπεσε από τον αστικό κώδικα, και η λύση των διαφορών .........στα δικαστήρια....!
Ξεχνώντας βέβαια, ότι υπάρχουν και διαφορές που δεν λύνονται σε κανενός είδους επίγειο δικαστήριο.....! και σιγά...ποιός το θυμάται αυτό τώρα....?

Και κάνει η Κυρία ότι της κατέβει........και ο Κύριος ότι κατεβάσει η κούτρα του.....ποιά σχέση..., ποιά αγάπη, ποιά κατανόηση.....
άμα θέλει ας φύγει....υπάρχει και ο Νόμος.....(τα δικαστήρια εννοεί...)

ΚΑΤΑΝΤΙΑ............. λέω εγώ...!

Όσο γι αυτόν που θα τολμήσει, να ομολογήσει ότι δεν θέλει τέτοια οικογένεια......πέφτει η υπόλοιπη οικογένεια, που ξαφνικά θυμήθηκε ότι υπάρχεις, να κρίνει τα πεπραγμένα.
Και καλά ρε παιδιά......που ήσασταν τόσο καιρό...? απασχολημένοι? Να συνεχίσετε παρακαλώ τις ασχολίες σας...... ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΜΟΥ....!
Και βρήκαν όλοι λόγο ύπαρξης....! Να σώσουν το Γάμο...! χα
Και άκουσα και το αμήμητο πρόσφατα "ε τι πειράζει να τρώει και λίγο ξύλο? και η μάνα μου έτρωγε, και εγώ έτρωγα.....είναι τώρα λόγος αυτός?????"

Τι λέτε ρε? αααα και τα παιδιά....! Ξαφνικά θυμηθήκαμε και τα παιδιά, που πρέπει να μεγαλώσουν σε ένα οικογενειακό περιβάλλον....!
Με τι πρότυπα........ρεεεεεεεεεε??????
Για ποιό ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ περιβάλλον μιλάτε? Του ενός γονιού θύματος?

και να με συγχωρήσετε για τη γραφικότητα....αλλά δεν μπορώ να το αποδώσω......."ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ" αυτό....!

Το μόνο που μπορώ να πω είναι οτι ΝΑΙ, μου αρέσει ο Γάμος, λατρεύω την Οικογένεια......... με ΠΟΙΟΤΗΤΑ, ΑΓΑΠΗ, ΦΩΣ....! και δεν συμβιβάζομαι με τίποτα λιγότερο....! ΣΥΓΝΩΜΗ....!
Το σπίτι, η οικο-γένεια.......είναι εκκλησία....! Θά 'πρεπε να είναι Ναός Φωτός, γαλήνης, αγάπης, ειρήνης.
Όλα τα υπόλοιπα, είναι συνεταιρισμός, είναι ΕΤΑΙΡΙΑ. Και εγώ δεν μπορώ να βρίσκομαι 24 ώρες στην εταιρία.... ένα 8ωράκι με φτάνει!!!!!!

[galazia_sfaira]

Kαλή μου περα απο τις αποψεις σου που με εκφραζουν απολυτα εκείνο που μου άρεσε είναι "η γραφικότητα"οπως την αποκαλείς που μερικές φορές ειναι ο καλυτερος τρόπος για να περιγραψεις και να γινεις απολυτα κατανοητός.Να είσαι καλα

[Emmaki]

Όταν αισθάνεσαι οτι αυτός ο άνθρωπος που πας να παντρευτείς δεν είναι ο κατάλληλος, δεν προχωράς...αν όμως δεν το έχεις συνειδητοποιήσει εκεί τι κάνεις;;;
Απλά κάνεις μια επιλογή, τη ζεις και στη συνέχεια καλείσαι ξανά να πάρεις μια απόφαση...ή ακόμα και να επιλέξεις ξανά....απλά ίσως εκεί να είναι πολύ πιο δύσκολη επιλογή... γιατί ίσως να μην είσαι μόνος/η σου!!!!!!!

[galazia_sfaira]

Εμμανουέλα μου δεν διαλεγεις μπαμπα των παιδιών σου κι αυτο το τονίζω,διαλεγεις συντροφο,που σημειωτέον δεν τον διαλεγεις για να μοιράστε τα έξοδα των παιδιών σου και των ευθυνών τους αλλά μόνο ίσως αν θελει και μπροει να μοιράζεται μαζι σου και τα προβληματα των παιδιών σου και να σου πει την δικη του γνωμη.
Την ευθύνη των παιδιών την εχει ο μπαμπας των παιδιών ή η μαμα των παιδιών κι όζι ο-η σύντροφος που επιλλεγουμε.
Αν υποθέσουμε οτι μια σχεση προδίδεται απο τις προσδοκιες που δημιουργεί ,πίστεψε με ότι το πιο εύκολο ειναι να καταρρεύσει απο τις προσδοκίες που δημιουργεί στο ότι θα βρουμε και έναν αλλον "μπαμπά" κια μια άλλη "μαμά" για τα παιδια μας.Καμμενο απο χερι.
Οποιος εχει παιδια δεν πρέπει να του περναει ουτε απο το πισω μερος του κεφαλιου του ότι ..........μαζί και τα παιδιά.
Επίσης ακόμα κια ν κι ο αλλος εχει παιδια παλι ο ίδιος τρόπος αντιμετώπισης εναι το βέλτιστον!
Δηλαδή:Εγω συντροφε εχω την ευθυνη των δικών μου παιδιών κι εσυ των δικών σου.Μπορω να θες και μου ζητησεις την γνωμη μου σε καποιο προβλημα-θέμα , να στην πώ αλλά ΕΣΥ θα παρεις την αποφαση και την ευθύνη.
Σκληρά πραγματα έ;Οχι δεν ειναι ,ετσι φαίνονται γιατι λειτουργεί η ανάγκη απο πίσω.
Αλλά μονο ετσι μπορει να λειτουργήσει.
Αυτο δε το αγαπω τα παιδιά του-της σαν δικά μου...........βαλτε το σε αλλο θεμα!!!!!!
Με πολυ αγάπη.

[Emmaki]

Μα αυτό λέω Καλλιόπη μου....οτι όταν δεν έχεις συνειδητοποίησει οτι αυτός ο άνθρωπος που παντρεύεσαι δεν είναι ο κατάλληλος για σένα...θα έχει συνέπειες και στα παιδιά που θα κάνεις μαζί του/της!!!

Δεν τον διαλέγεις όμως μόνο για σύντροφο.....όταν αποφασίζεις να παντρευτείς...άρα δημιουργείς οικογένεια....άρα και παιδιά...άρα πρέπει να είναι κατάλληλος για σένα και για τα παιδιά σου....

Αν εσένα σου αρέσει να σε χτυπάει ή απλά δεν αντιδράς, ξέρεις απο πριν οτι τα παιδιά σου θα έχουν μεγάλο πρόβλημα με αυτόν τον πατέρα..ή αντίστοιχα μητέρα...
Βέβαια...είναι και οι επιλογές των παιδιών.....!!!!Εκεί σηκώνουμε τα χέρια ψηλά!!!!

[angela_al]

δεν διαλεγεις μπαμπα των παιδιών σου
... ... ....
Σκληρά πραγματα έ;Οχι δεν ειναι ,ετσι φαίνονται γιατι λειτουργεί η ανάγκη απο πίσω.
Αλλά μονο ετσι μπορει να λειτουργήσει.
Αυτο δε το αγαπω τα παιδιά του-της σαν δικά μου...........βαλτε το σε αλλο θεμα!!!!!!

Ο άντρας μου βρήκε την κόρη μου 2χρονών και σήμερα είναι 14.
Δεν λειτουργήσαμε βάση κάποιου προγραμματισμού σε συμπεριφορές και υπευθυνότητες. Έκανε όλα όσα κάνει ένας πατέρας, την ξενυχτούσε όταν αρρώσταινε, της μαγείρευε ιδιαίτερα φαγητά όταν της μαμάς ήταν μπλιάχ, ζωγραφίζανε και λερώνανε πατώματα, παίζανε με μπάλες μέσα στο σαλόνι, της έμαθε τάβλι, της έμαθε να αγαπά τον αθλητισμό, έκανε τα δρομολόγια ενός ταξιτζή, διαβάζανε, τη συμβούλευε, την ενθάρρυνε, τη μάλωνε, μοιραζότανε μυστικά οι δυο τους πίσω από την πλάτη μου...
Αυτό βλέπω καθώς τα σκέφτομαι, έναν "πατέρα χωρίς αρμοδιότητες" που όμως έκανε τα πάντα. Με μόνη εξαίρεση ίσως τις τιμωρίες. Που "δεν είχε το δικαίωμα να επιβάλλει σε ένα ξένο παιδί"...

[Emmaki]

Με μόνη εξαίρεση ίσως τις τιμωρίες. Που "δεν είχε το δικαίωμα να επιβάλλει σε ένα ξένο παιδί"...

Μα αυτό είναι περίεργο....παίζεις με ένα "ξένο" παιδί, το φροντίζεις, το αγαπάς και δεν το τιμωρείς επειδή είναι ξένο;;;;
Ουσιαστικά εσυ το μεγαλώνεις....γιατί το ίδιο ισχύει και με την υιοθεσία...μεγαλώνεις ένα "ξένο" παιδί άρα το μεγαλώνεις όπως πρέπει...με την αγάπη αλλά και με την "τιμωρία...

[Vasoula]

Μου ακούγονται όλα τόσο "στερεότυπα"...

Πατέρας...μητέρα....μα εντάξει, όλα είναι σχετικά.

Μήπως ξεχνάμε ότι τα παιδιά δεν είναι δικά μας???

Προσπαθούμε με όλα τα παιδιά, που έρχονται στον δρόμο μας.

Τι θα πει δικό σου, δικό μου????

Εγώ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα υπήρχαν γύρω μου παιδιά που με "μάθαιναν" και τα "μάθαινα"...ανεξάρτητα ποιού ήταν.

Ακόμα και τώρα λέω τα ίδια σε όλα τα παιδιά

Ακόμα και τώρα "πονάω" το ίδιο για όλα τα παιδιά

Ακόμα και τώρα "δεν τιμωρώ" κανένα παιδί.

Δεν μου είναι οικείο "το δικό σου παιδί", "το δικό μου παιδί"

Σε μια πιθανή σχέση που θα είχα, το παιδί του συντρόφου μου, θα ήταν ένα ακόμα παιδί κοντά μου, αν και αυτό θα το ήθελε...

Και αυτό δεν μου συμβαίνει τώρα...

΄Ηταν πάντα η δική μου πεποίθηση...