ΤΟ ΠΑΙΔΙ...

[Sofoula]

Δωρούλα, ψυχούλα γλυκιά


Κρατούσα μια προσευχή στο κεφάλι μου και αγνοούσα τον πόνο στην καρδιά... Τόσος πόνος, τόσος φόβος... Αλλά γιατί, εν τέλει?

Βλέπω ανθρώπους να φοβούνται την ζωή, να φοβούνται την ηλικία, την ασθένεια, τις συνέπειες, το "χειρότερο" που μπορεί να τους συμβεί... Πόσο χειρότερο?

Το παιδί πραγματικά, δεν είναι μια ηλικία μόνο. Είναι μια συναισθηματική κατάσταση/υπόσταση. Ένα σημείο σε κάθε άνθρωπο που φυλακίζει τον πόνο, που μας ελέγχει από μέσα, με πράγματα παράλογα, ασυνείδητα... Αλλά και που περιέχει όλη την αθωότητα του κόσμου.

[Ellaki]

Δωρούλα

[Valia]

κοριτσάκι

[Giotoula]

[Vasoula]

Αλλά γιατί, εν τέλει?

με βασάνισε κι εμένα αυτό το "γιατί" Σοφάκι μου!

ανακάλυψα ότι ακόμα και μέσα στον πιο τρελό πόνο, θέατρο παίζεις, γιατί έτσι πρέπει να είναι...
Γιατί εδώ σ' αυτόν τον κόσμο, κανείς δεν πρέπει να είναι αθώος! Ούτε καν το παιδί!
Ενα έργο που έχει πάντα ενόχους...

Η Απόφαση να μην ξαναπαίξεις "θέατρο" είναι η πιο συγκλονιστική επιλογή!

Εκείνη την εποχή, είδα ένα ντοκιμαντέρ για μια φυλή στον Αμαζόνιο, ούτε θυμάμαι ποιά...΄Ηταν μια ιστορική καταγραφή του τρόπου που αυτοί οι άνθρωποι βίωναν την εμπειρία της ζωής. Απλοί, χωρίς ίχνος επιτήδευσης, ο πόνος τους είχε ξεχάσει...
Αλλαξαν τα πάντα, όταν αντιλήφθηκα ποιός μας βάζει να παίζουμε αυτό το θέατρο του δράματος!

Με το πρώτο "ουστ", τέλειωσε και το δράμα...

Σκέφτομαι ότι το επίπεδο του πόνου διαφοροποιείται ανάλογα με την ένταση της Απόφασης να είσαι ΄Ανθρωπος!

Αλλά και που περιέχει όλη την αθωότητα του κόσμου.

[Δωρουλα]

Σκέφτομαι ότι το επίπεδο του πόνου διαφοροποιείται ανάλογα με την ένταση της Απόφασης να είσαι ΄Ανθρωπος!

[VasilisM]

Χρειάζεται να έχει ωριμάσει το συναίσθημα μέχρι να μπορέσει κανείς να σταματήσει το θέατρο.. μέχρι τότε ας είναι ο καθένας όσο πιο ειλικρινής μπορεί..

[Vasoula]

δεν ξέρω αν το συναίσθημα ωριμάζει ποτέ...

Το θέμα είναι να ωριμάσει η Συνείδηση και να ενώσει τον ενήλικα με το παιδί, για να γίνει Οντότητα!

[Θοδωράκος]

Το θέμα είναι να ωριμάσει η Συνείδηση και να ενώσει τον ενήλικα με το παιδί, για να γίνει Οντότητα!

[Ταρούλα]

Το θέμα είναι να ωριμάσει η Συνείδηση και να ενώσει τον ενήλικα με το παιδί, για να γίνει Οντότητα!

[Fotinoula]

Δωρούλα

[elenaki]

ανακάλυψα ότι ακόμα και μέσα στον πιο τρελό πόνο, θέατρο παίζεις, γιατί έτσι πρέπει να είναι...

Αυτο το βιωσα εντονα σε μια κηδεια που ημουν εχθες..Πεθανε ο πατερας μιας φιλης που νοσουσε απο Αλτςχαιμερ πανω απο 10 χρονια..η μητερα της πολυ δεμενη μαζι του οπως και η κορη..
Εκεινη την ημερα εβλεπα στα προσωπα τους με ζορι να βγει η εντονη θλιψη για τα ματια του κοσμου..ομως τα προσωπα τους ελαμπαν απο ανακουφιση..Στο σπιτι δε που γυρισαμε μετα το καφε η ανακουφιση ηταν ακομη μεγαλυτερη..Το θεμα τους ηταν κλασσικα μην το δει και ο κοσμος οτι ουσιαστικα απελευθερωθηκαν γιατι καηκανε απο τη λογοκρισια..

[Ellaki]

Σκέφτομαι ότι το επίπεδο του πόνου διαφοροποιείται ανάλογα με την ένταση της Απόφασης να είσαι ΄Ανθρωπος!

αποδεδειγμένο

[Μάνος]

Η αυτογνωσία απαιτεί μιαν απόφαση. Η θυσία καμία…
Γιατί ποτέ δεν ερμηνεύεται σαν θυσία ό,τι συνειδητά αφήνεις πίσω σου, ακόμα κι αν αυτό είναι το πιο πολύτιμό σου!

΄Ερχεται ο καιρός πια, και πολύ γρήγορα μάλιστα, που χρειάζεται να επανεξετάσουμε τι αποφασίσαμε και τι θυσιάσαμε…Η διαφορά μεταξύ τους είναι μόνο ΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ…

Μία επιλογή Ψυχής!

Τι ωραίο και σήμερα το μηνυματάκι μου...!
Ψυχή...