Ανεκπλήρωτος Έρωτας- Απωθημένα!!

[Maraki]

Αρκεί η ελευθερία που λες, να μην καταλύει τα όρια της δικής σου ε?

Πολύ σωστά Βάσω, και ακόμη περισσότερο...αρκεί η ελευθερία να περιέχει σεβασμό και εκτίμηση επίσης.
Η λέξη 'ελευθερία' είναι από μόνη της τόσο γενική λέξη, που απλά και θεωρητικά είναι πολύ εύκολο να λέμε ίσως: Aγάπη = Ελευθερία.

Σε μια σχέση όμως.. και πολύ περισσότερο σε ένα γάμο και σε μια οικογένεια η λέξη 'ελευθερία' γενικά και αόριστα κρύβει πολλούς κινδύνους & χρειάζεται προσοχή ιδιαίτερη.

[Vasoula]

Μαρία μου καταλαβαίνω πολύ καλά τι λες...

΄Ομως η ελευθερία είναι μία!
Και σίγουρα δεν σημαίνει ανηθικοτητα...

Το διευκρινίζω γιατί πολλές φορές οι άνθρωποι θεωρούν ελευθερία την κατάλυση της ηθικής και του σεβασμού.

Και με την έννοια "ηθική" δεν αναφέρομαι στον πουριτανισμό, μην παρεξηγηθώ...

Ηθική θεωρώ την εσωτερική αρμονία που έχει να κάνει μόνο με την αγάπη. ΄Ετσι γνωρίζεις και που βαδίζεις...

Η εσωτερική αρμονία συμβαδίζει με την εσωτερική υποταγή, όπου εκει έχεις τις θεϊκές ποιότητες να οριοθετούν την ελευθερία.
Και αυτά τα "όρια" δεν τα καταλύεις ποτέ!

Τα "ορια" που θέτει η κοινωνία, έχουν "καταντήσει" την ελευθερία τσιφλίκι του καθενός! Ελεύθερος δεν είναι κάποιος όταν κάνει ότι του αρέσει...
Ελεύθερος είναι κάποιος όταν αναγνωρίζει τα εσωτερικά ιδανικά του και στην "εξωτερική" ζωή του!

[galazia_sfaira]

Αρκεί η ελευθερία που λες, να μην καταλύει τα όρια της δικής σου ε?

Πολύ σωστά Βάσω, και ακόμη περισσότερο...αρκεί η ελευθερία να περιέχει σεβασμό και εκτίμηση επίσης.
Η λέξη 'ελευθερία' είναι από μόνη της τόσο γενική λέξη, που απλά και θεωρητικά είναι πολύ εύκολο να λέμε ίσως: Aγάπη = Ελευθερία.

Σε μια σχέση όμως.. και πολύ περισσότερο σε ένα γάμο και σε μια οικογένεια η λέξη 'ελευθερία' γενικά και αόριστα κρύβει πολλούς κινδύνους & χρειάζεται προσοχή ιδιαίτερη.

.....σαν κάτι να περιορίζει την ελευθερία εδω .....νομίζω!
Κάθε έννοια,προυποθέτει σεβασμό.Καμιά σχεση δεν ειναι λιγώτερο ή περισσότερο σοβαρή και ουσιαστική.Ο γαμος είναι απλά η "δεσμευση" κι όχι η σχεση.
Ποιά "δέσμευση";Αφορά το εσωτερικό συμβόλαιο του ζευγαριού.
Και μια οποιας αλλης μορφής σχεση απαιτεί τον ιδιο σεβασμό,για μένα.
Ο διαχωρισμός και μόνο εκφράζει την περιοριστικότητα,και δικαιολογεί και την αγωνία και τον φόβο τελικά που σε ολους μας εκδηλώθηκε ή εκδηλώνεται,εκατέρωθεν.

[Vasoula]

Είδατε κορίτσια τι κάνουν τα "κοινωνικά πρότυπα"??

Ο γαμος συμβόλαιο που απαιτεί σεβασμό!

Η σχέση όχι?

Ηαγάπη όχι?

Οερωτας όχι?

Η ελευθερία γίνεται υποχρέωση όταν πρόκεται για "οικογένεια"?

όταν δεν υπάρχουν παιδιά? Νιώθουμε ελεύθεροι?

Είδες Μαρια μου τι σημαίνει "εσωτερική αρμονία"??

Και η αγάπη "παίζει" παρέα με την ελευθερία...

Είτε με παιδιά, είτε χωρίς...

[Maraki]

Σε μια σχέση όμως.. και πολύ περισσότερο σε ένα γάμο και σε μια οικογένεια η λέξη 'ελευθερία' γενικά και αόριστα κρύβει πολλούς κινδύνους & χρειάζεται προσοχή ιδιαίτερη.

xm...γνώριζα ότι το έγραψα πολύ γενικά και αόριστα και θα είχα κάποιες αντιδράσεις όμως...η Βάσω τα θέτει όντως πιο σωστά τα πράγματα και είναι ουσιαστικά αυτά που εγώ εννούσα δηλαδή, όπως γράφει και η Βάσω:

Ελεύθερος δεν είναι κάποιος όταν κάνει ότι του αρέσει...
Ελεύθερος είναι κάποιος όταν αναγνωρίζει τα εσωτερικά ιδανικά του και στην "εξωτερική" ζωή του!

και προσθέτω...όταν τα εσωτερικά ιδανικά του και η ηθική του συμβαδίζουν με τα αντίστοιχα του ατόμου που μοιράζεται την ζωή του, άρα και τα 2 άτομα αντιλαμβάνονται τις αξίες με τον ίδιο τρόπο...τότε Αγάπη = Ελευθερία.

Και απαντώντας και στην Galazia Sfaira που γράφει:

.....σαν κάτι να περιορίζει την ελευθερία εδω .....νομίζω!
Κάθε έννοια,προυποθέτει σεβασμό.Καμιά σχεση δεν ειναι λιγώτερο ή περισσότερο σοβαρή και ουσιαστική.Ο γαμος είναι απλά η "δεσμευση" κι όχι η σχεση.
Ποιά "δέσμευση";Αφορά το εσωτερικό συμβόλαιο του ζευγαριού.

όχι...ο γάμος δεν πρέπει να περιορίζει την ελευθερία και δεν θεωρώ ότι είναι εσωτερικό συμβόλαιο. Οπως σε μια σχέση δεν υπάρχει συμβόλαιο έτσι και σε ένα γάμο δεν υπάρχει κανένα απολύτως συμβόλαιο.

Εγραψα τα παραπάνω (αναφερόμενη σε κινδύνους και προσοχή) και διαχώρισα λίγο τη σχέση από το γάμο και την οικογένεια..σκεπτόμενη απλώς κάποια πιο πρακτικά θέματα που όμως άπτονται της καθημερινότητας (γιατί απλά θεωρητικά... όμορφα λόγια και γενικότητες μπορούμε να πούμε όλοι) όπως κάποιες αποφάσεις που πρέπει να παίρνονται από κοινού με διάλογο και αγάπη και που πιθανόν να αφορούν θέματα όπως: οικονομικά, επαγγελματικές επιδιώξεις, ανατροφή παιδιού...

Θέματα δηλαδή που μπορούν να επηρεάσουν άμεσα το οικογενειακό περιβάλλον κ.α.

Για παράδειγμα...δεν αποφασίζω εγώ ένα ωραίο πρωινό να πουλήσω τα περιουσιακά μου στοιχεία για να ξεκινήσω να κάνω ταξίδια ανά τον κόσμο. Είμαι φυσικά ελεύθερη και δεν με δεσμεύει κανείς στο να το κάνω γιατί είναι δικά μου....όμως είναι ένα σοβαρό θέμα το οποίο μπορεί να επηρεάσει μελλοντικά την οικονομική κατάσταση της οικογένειάς μου..και πρέπει να συζητηθεί σε σοβαρό επίπεδο και βάση με τον σύντροφό μου.
Εάν όμως δεν υπήρχει οικογένεια..τότε πολύ λιγότερο θα αφορούσε τον σύντροφό μου εάν εγώ αποφάσιζα να τα πουλήσω όλα...

Εφερα ένα απλό παράδειγμα, αναφερόμενη στα όρια της ελευθερίας που έχει κάποιος όντας μέσα σε μια οικογένεια.
Αρα, νιώθουμε και είμαστε ελεύθεροι είτε με παιδιά είτε χωρίς..όμως αναγκαστικά...σε κάποια ζητήματα καλό είναι να συμφωνούν και τα 2 μέρη έτσι ώστε να υπάρχει και οικογενειακή αρμονία.

Αν κάπου κάνω λάθος, θα ήθελα να ξέρω τις απόψεις σας...
Πιθανόν να τα έγραψα λίγο "πεζά" και πρακτικά όμως έπρεπε να διευκρινίσω, τί εννούσα αναφερόμενοι σε κάποιους περιορισμούς όταν υπάρχει οικογένεια.

[galazia_sfaira]

Μαρία μου θα απαντήσω γενικά σε όσα νοιώθω........
Η οικογενεια λειτουργεί με αγάπη σε ολα και για ολα.
Δεν διαχωριζονται τα πρακτικά απο τα ιδεολογικά.
Και κυρίως τοσο σε μια οικογενεια όσο και σε καθε ατομο ξεχωριστά
εκεινο που εχει σημασία ειναι το να "εμπιστευεσαι".
Ολα για μενα οταν εισαι με καποιον με παιδιά ή χωρίς αξίζει να τα δείς σε σχεση με ολους αλλά και για τον καθένα ξέχωρα.Δεν είμαι υπερ της θυσίας των γονιών προς χαριν των παιδιών.Δεν θελω να κληροδοτήσω καμία υποχρέωση στα παιδιά μου.
Επισης οταν σαν Καλλιόπη μιλώ,δεν αναφερομαι σε θεωρίες αλλα σε βιωμα που εχει περασει πλεον στο κύτταρό μου γιατι μεγάλωσα και τα τρια μου παιδια μόνη μου δουλευοντας και στον ιδιωτικό και στον δημοσιο τομεα και περνώντας απο σοβαρά θεματα και οικονομικά και λειτουργικά και ανθρωπινα.
Ξερεις τι κατάλαβα στην πορεια ( να σου πω ότι ειμουν ενας άνθρωπος που πιστευα ότι μπορω να πιάσω την πέτρα και να την σταξω σαν λεμόνι)ότι τα μεγαλυτερα κερδη ερχονται με το αφημα.,με την αποδοχή,με την απουσία αγωνίας και ελεγχου και σχεδίου και προγραμματισμου.
Ολα αυτα δεν ειναι θεωρίες ειναι η ζωή μου!
(Δεν πηγα δικαστικά τον πατέρα των παιδιών μου δεν διεκδικησα περισσοτερα απο οσα ηθελαν και μπορουσανΤΑ ΕΛΑΧΙΣΤΑ,και δεν θα εμπλακώ σε κανενα δικαστικό αγώνα για υλικά αγαθά,η αγάπη δεν διεκδικειται δε.... άρα.........)

[Vasoula]

Για παράδειγμα...δεν αποφασίζω εγώ ένα ωραίο πρωινό να πουλήσω τα περιουσιακά μου στοιχεία

Γιατί άραγε, αν θέλεις, να μην το κάνεις?

Γιατί θεωρούμε την οικογένεια "ευθύνη". Και έχουμε ευθύνη άπέναντι στον "σύζυγο" και αργότερα στα παιδιά μας!

΄Ομως η οικογένεια δεν είναι απαραίτητα ευθύνη. Είναι χαρά και παιχνίδι. Αν δεν το δεις έτσι, έχασες...

Γιατί θα ζεις μέσα στην "σοβαροφάνεια" της ευθύνης και θα χάσεις την χαρά του μεγαλώματος των παιδιών σου, θα χάσεις την χαρά του παιχνιδιού με τον σύντροφό σου.

Ξέρεις πόσο όμορφα θα μεγάλωναν τα παιδιά μας χωρίς αυτήν την βαριά "ευθύνη", που τους την τοποθετούμε στον σβέρκο τους, χωρίς καν να το καταλάβουμε?

Γιατί και σ' εμάς άλλοι μας την τοποθέτησαν και δεν καταφέραμε να την "ακουμπήσουμε"...Δεν καταφέραμε να την τινάξουμε από πάνω μας.

΄Ετσι θεωρούμε υποχρέωση να πνίξουμε τα όνειρά μας για συντροφικότητα, μοίρασμα και φιλία μέσα στην σχέση μας και παλεύουμε με την "ευθύνη" μιας οικογένειας, που μετριέται με υλικά αγαθά, αφήνοντας έξω τα πιο μικρά απλά συναισθήματα, που δημιουργούνται με το "παιχνίδι".

Ξέρεις πόσο όμορφα μεγαλώνουν τα παιδιά όταν μπορείς να γελάς και να παίζεις μαζί τους, όχι από υποχρέωση, αλλά από χαρά?

Κανεις δεν ξέρει την "αυθεντική" χαρά. Αυτήν που πηγάζει από μέσα σου και δημιουργεί εστίες έλξης χαράς.

Αν μπορέσουμε να δούμε την οικογένεια, σαν "μάζεμα" ψυχών που θέλουν να βιώσουν την ζωή σαν παιχνίδι, τότε θα έχουμε καταφέρει να "απενοχοποιήσουμε" το μυστήριο του γάμου και να δώσουμε "στα χαρτιά" την αξία που τους ταιριάζει.

Και φυσικά δεν είναι το "όνειρο" για μια γαληνεμένη ζωή με ένα σπίτι στο λιβάδι!!! ΄Ομως μπορεί να γίνει η πραγματικότητα ενός χαμόγελου με ουσία!!!
΄Ενα χαμόγελο που δεν είναι απαραίτητο να έχει αντίκρυσμα σε ένα τραπεζικό λογαριασμό, ούτε σε κάλυψη αναγκών.

Γιατί καμία ανάγκη δεν χρειάζεται να καλύψεις με τον γάμο.
Ούτε καν αυτής να κάνεις παιδιά...δεν είναι ανάγκη αυτό!

[galazia_sfaira]

Χωρίς να το κατανοούμε ,αποσαφηνίζουμε το που ο καθένας τοποθετεί ."χωροθετεί", την ασφαλεια.
Η ασφαλεια ειναι εσωτερική υπόθεση,και τίποτα απο έξω προς τα μεσα δεν μπορεί να μας την εξασφαλίσει.
Δεν εγωνιώ μόνο για σήμερα
Δεν θυμώνω μόνο για σήμερα
Δεν φοβαμαι μόνο για σήμερα
Δεν..............μόνο γαι σημερα
σημαίνει νοιώθω ασφαλης,εμπιστευομαι το θείο σχεδιο και αφήνομαι μεσα σε αυτο άρα δεν εχω κανένα λογο να αγωνιώ ,να θυμώνω,να φοβαμαι.

[angela_al]

Για παράδειγμα...δεν αποφασίζω εγώ ένα ωραίο πρωινό να πουλήσω τα περιουσιακά μου στοιχεία

Γιατί άραγε, αν θέλεις, να μην το κάνεις?

Γιατί ένα ζευγάρι οφείλει να συνεργάζεται στενά κι αρμονικά.
’ντρας και γυναίκα συμπροσφέρουν τα ταλέντα και τις ικανότητές τους, τις γνώσεις τους, τα φυσικά χαρίσματά τους, όλες τους τις δυνάμεις, τα υλικά και συναισθηματικά προικιά τους για την επιδίωξη των κοινών στόχων.
Αν είναι κοινός στόχος του ζευγαριού η Μαρία να ταξιδέψει ανά τον κόσμο και να γεμίσει το σπίτι(αν υπάρχει ακόμη!) με ωραία σουβενίρ...
:shock: :mrgreen: :lol:

[galazia_sfaira]

Ολα κοινά λοιπόν !
Μια γλυκεια καλημερα.

[Maraki]

ok..αντιλαμβάνομαι πλήρως τι εννοείτε..και συμφωνώ και με εσένα Καλλιόπη που γνωρίζω, διαβάζοντας όσα γράφεις στο forum, πως μιλάς μέσα από βιώματα, και με εσένα Βάσω που αναφέρεις τα παρακάτω:

Ομως η οικογένεια δεν είναι απαραίτητα ευθύνη. Είναι χαρά και παιχνίδι. Αν δεν το δεις έτσι, έχασες...
Γιατί θα ζεις μέσα στην "σοβαροφάνεια" της ευθύνης και θα χάσεις την χαρά του μεγαλώματος των παιδιών σου, θα χάσεις την χαρά του παιχνιδιού με τον σύντροφό σου.

καθώς και με εσένα Angela...
Αρα, λοιπόν κρατάω ειδικότερα αυτό που έγραψες Galazia Sfaira και μου άρεσε:
...τα μεγαλυτερα κερδη ερχονται με το αφημα.,με την αποδοχή,με την απουσία αγωνίας και ελεγχου και σχεδίου και προγραμματισμου.

[Emmaki]

Το απωθημενο.......

Το ανεκπληρωτο....

Υπαρχει μια μικρη, λεπτη γραμμη......μια μικρή ισορροπία.....

Παίρνωντας σαν παράδειγμα τη δική μου πορεία σε αυτή τη ζωη....διαπιστώνω αυτές τις λεπτές ισορροπίες!!

Έζησα και είδα πολλά.....και εχω ακόμα να δω περισσότερα...αλλα ενα ξερω και υποστηριζω φανατικά.....

......ανεκπληρωτο υπάρχει μόνο στη σκιά της λογικής.....!!!!!!!

[Λευκός Κρίνος]

Όταν δύο ψυχές ενώνονται με κοινό καρμικό παρελθόν,
και η μία από τις δύο αποφασίσει σε τούτη τη ζωή να μην μοιραστούν μαζί όμορφα συναισθήματα.
Πόσο ανεκπλήρωτη μπορεί να νιώσει η άλλη ψυχή?

[Vasoula]

θα σου βάλω ένα παλαιότερο ποστ μου από το τόπικ "ανώτερες επικοινωνίες", Λευκέ Κρίνε...

...δύο ψυχές που έχουν αποφασίσει "κοινή πορεία" είναι συνήθως "αδερφές ψυχές" ή "δίδυμες ψυχές". ΄Ομως η ζωή στην ύλη, διαμορφώνεται περισσότερο από τον χαρακτήρα μας (την προσωπικότητα) και λιγότερο από την ψυχή μας.
Οι προτεραιότητες αλλάζουν εδώ...Βλέπεις δεν γεννιούνται και μαζί, έτσι ο καθένας έχει διαμορφώσει την πορεία του, την ζωή του, τα όνειρά του, τις αξίες του, που δεν συμπίπτουν με του άλλου. Το πιο πιθανο λοιπόν, επειδή ακριβώς ξεχνάμε, να μην "θυμηθούν" αυτές τις αποφάσεις ή και αν τις θυμηθούν, να μην έχουν την δύναμη να αντιστρέψουν την πορεια της ήδη διαμορφωμένης ζωής τους.

΄Ομως δεν είναι το μόνο που ξεχνάμε...Ξεχνάμε πολυ εύκολα όσα σαν ψυχές έχουμε αποφασίσει να εισπράξουμε σαν εμπειρία στην ενσάρκωσή μας. Ξεχνάμε και σχέδια και διαδρομές και έρχεται η ζωή μετά, να μας θυμίσει, σκληρά καμιά φορά, ό,τι ξεχάσαμε. Και τότε "παίρνουμε" το τιμόνι της ζωής μας αλλιώς...

Η αγάπη μεταξύ αυτών των δύο ψυχών, θα υπάρχει αιώνια, πράγμα που όμως μπορεί να φέρει και δυστυχία, αν δεν είναι και οι δυό στην επίγνωση αυτής της αγάπης και ακολουθούν την επιθυμία που δεν μπορεί, για διάφορους λόγους, να ολοκληρωθεί με "υλικούς" όρους.

Αν βιώνει κανείς μία τέτοια ιστορία, ας μείνει στην αγάπη σαν αιώνια σύνδεση με την άλλη ψυχή, αν δεν μπορει να είναι μαζί και σε φυσικό επίπεδο... Δύσκολο, το ξέρω, χρειάζεται μεγάλη επίγνωση και ισορροπία, γιατί το φυσικό επίπεδο ζητά άμεσα ολοκλήρωση και εκδήλωση της αγάπης αυτής στο εδώ και τώρα...

Σκέψου το δώρο από αυτήν την αγάπη, που είναι η απόδειξη της αιώνιας ζωής...

Δεν χρειάζεται βέβαια να σου πω, ότι αυτά όλα είναι οι δικές μου σκέψεις. Πολύ θα χαιρόμουν να ακουσω και των άλλων...

έχει μια θλίψη βέβαια μια τέτοια ιστορία και για τους δύο, ανεξάρτητα από το ποιός την αρνείται, για προσωπικούς λόγους...

[Danielli]