Vaso έγραψε:Αλλα κανεις δεν μπορει να με αναγνωρισει αν δεν ανεβει πρωτα στα ουρανια...
Αν διάβαζες πιο προσεχτικά Σκαπανέα, και δεν άφηνες το "χάος" να σε παρασύρει, θα ένιωθες ότι δεν αγαπάς αν ανέβεις στα ουράνια, ούτε αν πατήσεις με ορμή στην γη...
Αγαπάς μόνο όταν ουρανός και γη μετασχηματίζονται στην καρδιά σου!!!
Πριν από αυτό όμως βιώνεις το καθένα ξεχωριστά... Κάθε βίωμα έχει και αξία, αλλιώς είναι απλά λέξη η αγάπη και δεν με αντιπροσωπεύει...
Και αν δεν είμαι άξια για σένα, είμαι για τον Εαυτό μου!!! Γιατί αυτός
εμπεριέχει και φως και σκοτάδι, σε ισορροπία...ώστε να μην φοβάμαι το ένα, αποζητώντας μόνο το άλλο!!!!
Και έτσι μόνο είμαι μέρος του "χάους", το ίδιο όπως του θεού...
Βασω η αιωνια παρεξηγηση και παλι εδω !
Αυτος που μιλαει ειναι το χαος και οχι εγω !
Εγω ειμαι μερος του ακατανοητου τελικα απο οτι φαινεται !
Και η αναφορα δεν γινεται σε σενα προσωπικα, αλλά οπως παντα το προσωποποιεις...
Και πριν απο σενα ο Ηλιας εκανε το ιδιο, "αποδιδοντας" τα λογια "μου" σε σενα...
Και τι ερχεσαι και γραφεις και εσυ με τη σειρα σου ;
Πριν μετασχηματισεις τον ουρανο και τη γη στην καρδια σου, βιωνεις το καθενα ξεχωριστα, γιατι το καθε βιωμα εχει την αξια του.
Και "εγω" τι λεω, δινοντας λογο στο χαος ;
Αλλα κανεις δεν μπορει να με αναγνωρισει αν δεν ανεβει πρωτα στα ουρανια...
Πρωτα ανεβαινεις στα ουρανια και τα βιωνεις
και μετα βιωνεις τον "κοσμο", το "μισος", την "απελπισια"...
Ειδες τα ξοανα της ελπιδας να περισσευουν στον κοσμο ;
Ακουσες το κλαμα του γελιου που ανατελει μεσα στο μισος ;
Γευτηκες το σπορο που φυτρωνει στον αγρο της απελπισιας ;
Που βλεπεις τη διαφορα ;
Ειλικρινα ακατανοητο...
Και μαλλον δεν διαβαζεις αρκετα προσεκτικα, παρασυρομενη απο την ενταση της δικης σου αληθειας...
Καποιος που δεν εχει ακολουθησει αυτη την πορεια δεν ειναι αξιος για το χαος...
Και απευθυνομενος προς αυτον το χαος του λεγει :
Και πρεπει να γυρισεις το ρυγχος του βλεμματος σου στο μυχο της αναζητησης...
Και ποιος ειναι ο μυχος της αναζητησης εκτος απο τα εγκατα του εαυτου μας ;
Και τι υπογραμμιζει το χαος στην ψυχη που ποθει την αληθεια ;
Αν απαντησεις οχι δεν εισαι άξιά μου...
Εσυ ομως απαντας
ναι, αν και ολα αυτα δεν απευθυνονται σε σενα αλλά ειναι λογος του χαους στην καθε ψυχη ;
Απαντας οτι εχεις ενωσει τον ουρανο και τη Γη στην καρδια σου και επομενως αφου με προσωποποιεις ως το χαος
εισαι αξια μου !
Βασω το λαθος σου ειναι οτι γραφοντας τα οσα γραφεις
σε αυτα που συντελουνται εδω και τωρα, εχεις την πεποιθηση οτι αφορουν μονο τη δικη σου διαδρομη και το δικο σου τον αγωνα...
Σου διαφευγει ομως μια στοιχειωδης αληθεια...
Και αυτη ειναι οτι αν αφορουσαν μοναχα εσενα, θα τα κραταγες κλειδωμενα στο συρταρι σου και θα τα απολαμβανες και παλι μοναχικα...
Ομως τα μοιραζεσαι και τα μοιραζεσαι με ολο τον κοσμο κυριολεκτικα...
Γιατι, εχεις αναρωτηθει ;
Ποια πιεση ειναι αυτη που σε εξωθει να ενεργεις ετσι ;
Μηπως γιατι
ο ανθρωπος δεν ειναι ξεκομμενος απο τους αλλους, οσο κι αν τον βολευει να πιστευει το αντιθετο ;
Μαλλον ετσι ειναι...
Καθενας λοιπον που διαβαζει ή εντρυφα στις γραμμες σου πρεπει να το παρει προσωπικα το κειμενο οσο μπορει και οχι να το θαυμαζει ή να το απορριπτει, αναλογα...
Καθενας πρεπει να βλεπει τη δικη του διαδρομη, αυτη που εχει κανει ή που θα μπορουσε να εχει κανει και να θεωρει οτι ενα κομματι του ( εσυ εν προκειμενω ) καταγραφει το βιωμα του ως μαρτυρια ζωης και υποδειγμα δρομου, για ολους τους αλλους που ακολουθουν και ωςεπιβεβαιωση της πορειας για οσους εχουν ηδη διαβει τη δοκιμασια της Ενοτητας !
