Μουσικά βίντεο

[ΙΩΑΝΝΑ]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Αλέξανδρος]

[Danielli]

Αλίμονο σε αυτούς που δεν αγάπησαν....

Φως να φωτίζει τη νέα διαδρομή της ψυχης σου....

[Δωρουλα]

τι κομματι!

καλο του ταξιδι!

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Καλο του ταξιδι

[Evoula]

"Θέλω να 'σαι αετός
σ' αψηλά να πας λημέρια
το κρασί σου ήλιου φως
και να κερνάς τ' αστέρια..."




Καλό σου Ταξίδι...

[AMALIA]

Καλο ταξιδι..

[margaritarenia]

Το Φως που μας χάρισες να σε οδηγει!
Καλο ταξίδι!

[Vasoula]

Το Φως που μας χάρισες να σε οδηγει!

και η ζωή σου, στον φυσικό κόσμο, ας γίνει παράδειγμα προς αποφυγή, σε όσους αναζητούν τους πρόσκαιρους παράδεισους μέσω των ναρκωτικών!

Να έχεις έναν ήρεμο δρόμο, φίλε!

Δεν έχει η νύχτα απόψε νικητή
απόψε δεν αφήσαμε το σώμα να μιλήσει
εσύ μπορεί να έφυγες
κι εγώ να έμεινα εκεί
όμως κανένας απ΄τους δυο
τα μάτια δεν θα κλείσει

Απόψε χάσαμε κι οι δυο
αυτός που φεύγει δεν νικά
πώς να στο πώ
κι αυτός που μένει δεν ξεχνά
πώς να στο πώ
απόψε χάσαμε καρδιά μου και οι δυο

[Ταρούλα]

Καλό ταξίδι

[Δωρουλα]

[Δωρουλα]

Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου, άνθρωπε·
δώσε της διάρκεια· μπορείς!

Από τη μυρωδιά του χόρτου,
από την πύρα του ήλιου πάνω στον ασβέστη,
από το ατέρμονο φιλί,
να βγάλεις έναν αιώνα·
με θόλο για την ομορφιά
και την αντήχηση όπου σου φέρνουν οι άγγελοι
μες στο πανέρι, τη δρόσο από τους κόπους σου,
όλο φρούτα στρογγυλά και κόκκινα·
τη στενοχώρια σου, γεμάτη πλήκτρα
που χτυπούν μεταλλικά στον άνεμο
ή σωλήνες ορθούς που τους φυσάς καθώς αρμόνιο
και βλέπεις να συνάζονται
τα δέντρα σου όλα, δάφνες και λεύκες,
οι μικρές και μεγάλες Μαρίες
που κανείς, πάρεξ εσύ, δεν άγγιξες·

όλα μία στιγμή,
όλα η μόνη σου αστραπή
για πάντα.

Η άμμος που έπαιξες όπως με τη ζωή σου,
η Τύχη και τα στέφανα
που άλλαξες με την παντοτινή σου άγνωστη,
ο καιρός, ο ανίσχυρος εχθρός,
αν έχεις κατορθώσει μια για πάντα,
ολόισια, ν' ατενίσεις το φως!

είναι η μία στιγμή,
σθεναρή πάνω από τα βάραθρα.

[Δωρουλα]

Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς;
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς;

Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και μ' ακούς;
Της αγάπης
Μια για πάντα το κόψαμε
Και δεν γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς;
Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούς;
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας
Πού αγγίξαμε, ο ίδιος, μ' ακούς;

Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούς

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς;
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς;
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ' ακούς;
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς;
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιός μιλεί στα νερά και ποιός κλαίει -- ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλον, ποιος φωνάζει, ακούς;
Είμ' εγώ πού φωνάζω κι είμ' εγώ πού κλαίω, μ' ακούς;
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς;

[Αλέξανδρος]

Η Εθνική μας Μοναξιά τραγουδά με Ενα Παράπονο Τα Λαϊκά και χορεύει Το Ζεϊμπέκικο του Αρχάγγελου.
Κλαίει απόψε η γετονιά, μαζί με την καρδιά μου.
Η Αγάπη χάθηκε, μα πως η Ιστορία γίνεται σιωπή...

Λαϊκά Τραγούδια θα λέω μια ζωή.
Μια ζωή μέσα σε δρόμους και σε νύχτες, με τους Ξενύχτες.
Ξημερώματα στη Σαλονίκη , στη Θεσσαλονίκη, στα Λαδάδικα.
Στη Σμύρνη και στο Αϊβαλί , στη Χίο και τη Μυτιλήνη,στα Κύθηρα που ποτέ δεν θα τα βρούμε...
Στην Καζαμπλάνκα το Ονειρο τέλειωσε νωρίς, Εφυγες κι Εσύ, Αγάπη Δίκοπη.

Πως η Ιστορία γίνεται σιωπή, Κυρά Ζωή ;

Θυμάμαι τις μέρες εκείνες, τον Αγιο Φεβρουάριο , τα Αγιασμένα Τραγούδια.
Τα Συναξάρια, Τα Λιανοντέρτια,Τα Δειλινά, Τα Ξενύχτια μας Τα Πικροσάββατα.
Τις Λαϊκές Κυριακές, Εκεί στις Φτωχογειτονιές, στα Λαϊκά Προάστια.
Μια Κυριακή,Μια Εκδρομή , Μια Μαγική Διαδρομή.
Να Τραγουδάμε με μια Φωνή,Μια Παρέα Είμαστε, Εμείς οι Δυό,Εμείς ο Αφέντης Λαός.
Θυμάμαι,Καλοκαίρια και Χειμώνες, Πρώτο Φθινόπωρο και Σκόρπια Φύλλα.

Γύρνα το Φύλλο, γύρνα το κι είμαι παιδάκι αδύναμο, που τρέχανε τα νειάτα μας στου ποδηλάτου τις ακτίνες...
Θυμάμαι, Θάλασσες μέσα στα Μάτια σου, που με ταξίδευες σαν το καράβι κι έλεγες ''Ακου,
Σ' αγαπώ σαν Αμαρτία.''

Τώρα πάψαν τα τραγούδια, ξέβαψαν τα χρώματα.

Πως η ανάγκη γίνεται Ιστορία, πως η Ιστορία γίνεται σιωπή...
Φυτό αναρριχώμενο η φωνή μου...κι όμως τώρα που Τραγουδώ δυό κομματάκια είμαι δυό...

Μιά στάση εδώ...

Πεθαμένες Καλησπέρες δεν γουστάρω να σου πω, Δώσε μου φωτιά,αυτό το Τσιγάρο που καίει είναι το τελευταίο.
Οσοι με το χάρο γίναν Φίλοι με Τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη, μόνο όπως θα Φεύγεις κάνε μου μια χάρη...

Απλωσε το χέρι, Σβήσε αυτό τ’ αστέρι, Σβήσε το Φεγγάρι, Σβήσ’ το απ’ τον Ουρανό μου, να μη δω που Φεύγεις...

Γειά...σου Δημήτρη