Το Είπε ... :-)

[Αλέξανδρος]

«Ο Ιησούς, δεν επέθανε την Παρασκευή στο λόφο του Γολγοθά, αλλά την Τετάρτη στο Όρος των Ελαιών. Ερημίτης, από τους άλλους παραμελημένος, και παράμερα. Ήτανε τότε που ίδρωνε αίμα, και ψιθύριζε ένδακρυς "περίλυπός έστιν ή ψυχή μου έως θανάτου."»
Δημήτρης Λιαντίνης - "Γκέμμα"

[Βικούλα]

«Ο Ιησούς, δεν επέθανε την Παρασκευή στο λόφο του Γολγοθά, αλλά την Τετάρτη στο Όρος των Ελαιών. Ερημίτης, από τους άλλους παραμελημένος, και παράμερα. Ήτανε τότε που ίδρωνε αίμα, και ψιθύριζε ένδακρυς "περίλυπός έστιν ή ψυχή μου έως θανάτου."»
Δημήτρης Λιαντίνης - "Γκέμμα"

[Vasoula]

[Ellaki]

«Ο Ιησούς, δεν επέθανε την Παρασκευή στο λόφο του Γολγοθά, αλλά την Τετάρτη στο Όρος των Ελαιών. Ερημίτης, από τους άλλους παραμελημένος, και παράμερα. Ήτανε τότε που ίδρωνε αίμα, και ψιθύριζε ένδακρυς "περίλυπός έστιν ή ψυχή μου έως θανάτου."»
Δημήτρης Λιαντίνης - "Γκέμμα"

Αλέξανδρε δεν τον ξέρω τον Δημήτρη Λιαντίνη και δεν επιθυμώ να τον κρίνω.
Θα ήθελα όμως να πω την δική μου άποψη επί του θέματος.

Στο όρος των ελαιών βίωσε τον γολγοθά του ο Ιησούς γιατί εκεί πέρασε την δοκιμασία Του σαν άνθρωπος.
Δεν ήταν παραμελημένος και παράμερα. Ήταν περισσότερο πλήρης από όσο μπορεί να συλλάβει η φαντασία μας.
Έφερε τον κόσμο Του στον κόσμο μας, το Αληθινό στο εφήμερο.
Αναγνώριζε τον πανικό των ανθρώπων μπροστά στην Αλήθεια όμως, αυτό δεν ήταν ικανό να Τον κάνει να σιωπήσει.
Το κίνητρό του ήταν τόσο απλοικό που φόβισε τους ανθρώπους.
Τους είχε ήδη αγκαλιάσει με όλη Του την Ύπαρξη και καμμιά ανθρώπινη <προδοσία> δεν ήταν/είναι ικανή να τον αγγίξει.

[Vasoula]

σεβαστές όλες οι απόψεις...

κανείς δεν μπορεί να ξέρει πως νιώθει ένας ΄Ανθρωπος, όταν μιλάει με Αγάπη, χωρίς την ανάγκη να σώσει κανέναν και παρ' όλα αυτά να τον ονομάζουν Σωτήρα...

[Αλέξανδρος]

Ευχαριστώ αγαπημένη-οι μου
Ο ''ιδανικός '' αυτόχειρας καθηγητής-φιλόσοφος Ελλην Δ.Λιαντίνης συγκλονιστικός στη ζωή το έργο και το θάνατό του,συνιστάται ανεπιφύλακτα διότι...

''- Μα εγώ δεν είμαι χριστιανός, βρε σαφρακιάρηδες. Κι εσείς μοιάζετε σε μένα, όσο μοιάζει ο ρυπαρός ιπποπότα­μος στο περήφανο άλογο με το κατάλευκο δέρμα και τα κατάμαυρα μάτια. Όλους εσάς δεν ήρθα να σώσω. Να σας καταγγείλω ήρθα, και να σας φραγγελώσω. Το μυαλό σας, την ψευτιά σας, την αχρεία ψυχή, και τις δολερές σας πράξεις. Αυτά είχα στο νου μου, την ώρα που τίναζα τα αστροπελέκια με τα απανωτά «ουαί» για τη φαρισαϊκή ηθική σας. Με αστραπές τρεκλές, με βροντή και με λάμψη εμαστίγωσα την υποκρισία σας. Και σεις με κάματε ση­μαία στα ψεύδη και σάλπιγγα στις πομπές σας. Γιατί όλοι σας, από τον πάπα της Ρώμης και τον πατριάρχη της Πό­λης, από το σοφό θεολόγο και το φοροφυγά επίτροπο της ενορίας ως τον τουρλωτό καθηγούμενο του μοναστηριού, είσαστε ίδιοι οι τάφοι που παράσταινα. Γιομάτοι ακαθαρ­σίες, μύγα κουλουμωτή, και σάπια κόκαλα. Και τούτο το τέρας των τεράτων δύο χιλιάδες χρόνους τώρα. Το σέρνετε και χαράζετε την τροχιά της ιστορίας, όπως οι Τρώες που έσερναν εκείνο το ξύλινο άλογο με χαχανητά και αλλη­λούια από τα τείχη στην πόλη. Χωρίς να ξέρουν ότι ετοί­μαζαν το χαμό τους. Σας βλέπω χωσμένους στα ερείπια της ιστορίας, που οι ίδιοι στο όνομά μου θα την γκρεμί­σετε. Διπλοεντέληνοι και παχυμουλαράτοι. Κακά σας έμα­θε, όποιος σας είπε ότι σας φέρνω ειρήνη. Ρομφαία και μαχαίρια σας έφερα1. Και το μεγάλο πόλεμο στον εαυτό σας πρώτα, και ύστερα στους υποκριτές του κόσμου. Καμωθήκατε πως δεν καταλάβατε αυτά που σας είπα. Όμως τα λόγια μου ήσαν κρυστάλλινα και καθαρά σαν τα μάτια μου. Εκείνος που είναι να τραβήξει το δρόμο μου, είπα, θα σηκώσει τον δικό του σταυρό1. Αλλο πέρασμα δεν υπάρχει. Ούτε άλλη ερμηνεία στα λόγια μου. Μα εσείς διακωμωδήσατε την τραγωδία. Ανοίξατε πόρτα εκεί που δεν υπάρχει. Την οδηγία μου την κατεβάσατε στη λασπουριά και στα έλη σας. Όπου κοάζετε και βουτάτε με τους βαθράκους. Εγώ να σηκώσω τις δικές σας αμαρτίες; Για ποιο λόγο τάχα, χαραμήδες; Το χρώσταγα στην αμά­θεια, στην οκνηρία, στο βόλεμά σας; Στο λιανό άντερο και στο χοντρό σας; Ναι. Είναι αλήθεια πως σας ζήτησα ν' αγαπάτε τους άλλους. Αλλά πώς ημπορείτε, θεομπαίχτες, ν' αγαπάτε τους άλλους, αν δεν πάψετε πρώτα ν' αγαπάτε τον εαυτό σας; Που ο καθένας σας πιστεύει πως είναι ο άξονας, που γύρω του κινείται η γη και η ιστορία; Με παραχαράξατε ως το τελευταίο μου κύτταρο. Και διδάξατε πονηρά ότι ανέβηκα στο σταυρό, για να σας λυτρώσω, Όχι. Εκείνος που είναι να σωθεί, που σημαίνει εκείνος που διάλεξε τη ζωή της αρετής και του δίκιου, θα τραβή­ξει αναπόφευγα για το δικό του λόφο και το δικό του όρος. Τέλος, κιοτήδες και κάλπηδες. Αγιορείτες, μαδεμλίνοι, δομηνικανοί, σαβουρώματα. Τέλος. Αρκετά στο όνομά μου σταυρώσατε το ανθρώπινο γένος!''

http://www.liantinis.org/content.php?id=39" onclick="window.open(this.href);return false;
Καλή Ανάσταση

[Vasoula]

ακόμα ένας μεγάλος ΄Ανθρωπος, που δεν άντεξε την μαζική μικρότητα...

[Vasoula]

΄Οτι για έναν ΄Ανθρωπο είναι αυτονόητο, για έναν άνθρωπο φαίνεται βουνό!

Ενα βουνό κοινής λογικής...

Οι άνθρωποι, όσο και να μορφωθούν, φτάνουν μόνο μέχρι την κοινή λογική...

αυτή που διατηρεί τις παραδόσεις...τις τιμά και τις επωάζει μέσα στο "καλό"...

Αν δεν ξέρεις ποιό είναι το "κακό" είναι αδύνατον να επιτρέψεις το παράλογο...

Αν δεν ξέρεις την αιωνιότητα, θα φοβάσαι διαρκώς τον χρόνο και τον χώρο, που συμβαίνουν τα δυσάρεστα γεγονότα, χωρίς να καταλάβεις ότι αυτά συμβαίνουν διαρκώς μέσα σου. Και ενώ θα τα παλεύεις με κάθε τρόπο έξω από εσένα, αυτά θα γιγαντώνονται μέσα σου...Τόσο πολύ, που κάποια στιγμή, δεν θα μπορέσεις άλλο να τα κουβαλήσεις και θα "σκύψεις" να τα υπηρετήσεις!


To είπε ένας άγνωστος!

[Ταρούλα]

[Δωρουλα]

[ARTYADIS]

[Ellaki]

[elenaki]

Αν δεν ξέρεις την αιωνιότητα, θα φοβάσαι διαρκώς τον χρόνο και τον χώρο, που συμβαίνουν τα δυσάρεστα γεγονότα, χωρίς να καταλάβεις ότι αυτά συμβαίνουν διαρκώς μέσα σου. Και ενώ θα τα παλεύεις με κάθε τρόπο έξω από εσένα, αυτά θα γιγαντώνονται μέσα σου...Τόσο πολύ, που κάποια στιγμή, δεν θα μπορέσεις άλλο να τα κουβαλήσεις και θα "σκύψεις" να τα υπηρετήσεις!


To είπε ένας άγνωστος!

[Ελενα Κ.]

[ARTYADIS]

Το λουλούδι έχει αυτήν την Πνευματική Δύναμη να ανθίζει ακόμα και στο τσιμέντο…Να το τρυπάει και να ξεπροβάλει στο Φως για να υμνήσει την ζωή του…Ας είναι και για ένα λεπτό...
Ο ΄Ανθρωπος όμως μπορεί να το κάνει αυτό στην αιωνιότητα…Να την διαπεράσει και να φτάσει στην ΖΩΗ…



O γνωστός μας άγνωστος!