Η ΚΡΟΝΙΑ ΔΙΝΗ (Α΄ΜΕΡΟΣ)

[CHRYSSOULA]

Αυτό το παραμύθι το αφιερώνω στην αδελφή μου... όταν το έγραφα ήταν διαρκώς στην σκέψη μου......

Η ΚΡΟΝΙΑ ΔΙΝΗ

Μια φορά και ένα καιρό σε ένα πυκνό και σκοτεινό δάσος βρισκόταν ένας πολύ ψηλός πύργος.
Σε αυτό το πύργο ζούσε ένα κοριτσάκι, που το έλεγαν Φίλια. Μαζί της έμενε μια γυναίκα η Σάντια, που την πρόσεχε και της μάθαινε να γράφει και να διαβάζει καθώς και λίγοι υπηρέτες για διάφορες δουλειές. Η Φίλια ήταν 8 χρόνων και συχνά ρωτούσε την Σάντια, τι είχαν απογίνει οι γονείς της, πως βρέθηκαν μόνοι τους σε εκείνο το μέρος, καθώς και άλλες απορίες, που δεν μπορούσε να βρει απάντηση.
Η Σάντια κουνούσε λυπημένα το κεφάλι της και της αποκρινόταν, ότι θα μάθαινε, ότι γύρευε, όταν θα γινόταν 12 χρόνων.

Ο καιρός περνούσε και η μικρή Φίλια μεγάλωνε. Σε λίγο θα έκλεινε τα 12 και ίσως μάθαινε επιτέλους κάτι για τους γονείς της και για ποιό λόγο την είχαν παρατήσει μόνη της με την Σάντια σε εκείνη την ερημιά.
Ένα πρωινό που έπαιζε στον κήπο του πύργου παρουσιάστηκε μπροστά της ένα γιγάντιο πουλί με τεράστια φτερά. Η Φίλια τρόμαξε και έκανε να τρέξει μακριά του αλλά εκείνο της μίλησε με ανθρώπινη φωνή και της είπε να μη φοβάται.
Της ανέφερε, ότι λεγόταν Άντορ και αν ήθελε να μάθει πραγματικά για την καταγωγή της θα έπρεπε να ταξιδέψει μαζί του μέσα από την Κρόνια Δίνη στην μακρινή Άλμα-Ρίγκαλ όπου εκεί θα έβρισκε τις απαντήσεις που έψαχνε.
Εκείνη την στιγμή βγήκε έξω η Σάντια και την είδε που μιλούσε με τον Άντορ. Έβγαλε μια φωνή και έκανε να τρέξει κοντά στην Φίλια για να την προφυλάξει αλλά ο Άντορ είχε ήδη πετάξει μακριά λέγοντας στο μικρό κορίτσι: «Κάλεσε με, όταν είσαι έτοιμη, και θα έλθω» Όταν η Σάντια έμαθε τι είχε προτείνει ο Άντορ στην Φίλια κούνησε το κεφάλι της. Κατάλαβε, ότι είχε έλθει η ώρα να της μιλήσει

Έμενα σε αυτό το πύργο μαζί με τους γονείς σου από τότε που γεννήθηκες της είπε. Μια ημέρα, όταν εσύ ήσουν 5 χρόνων, ο πατέρας σου με κάλεσε και με ρώτησε αν θα ήθελα να σε φροντίζω μέχρι να γίνεις 12, γιατί εκείνος και η μητέρα σου θα έπρεπε να φύγουν βιαστικά για ένα μακρινό τόπο, που βρισκόταν σε πόλεμο, και δεν μπορούσαν να σε πάρουν μαζί τους. Όταν θα έκλεινες τα 12 θα έστελναν κάποιον να σε πάει κοντά τους.
Εγώ σε αγαπούσα πολύ αλλά δίσταζα γνωρίζοντας, ότι δεν θα ήταν εύκολο να μείνω μόνη με ένα παιδί στο δάσος μόνο με κάποιους ηλικιωμένους υπηρέτες για προστασία.
Ο πατέρας σου με ενθάρρυνε, ότι δεν θα διατρέχαμε κίνδυνο, γιατί ο πύργος θα ήταν καλυμμένος από ένα πυκνό λευκό σύννεφο και δεν θα διακρινόταν εύκολα από κυνηγούς ή τυχοδιώκτες
Μου τόνισε και πάλι, ότι είχαν πολύ σοβαρούς λόγους που έφευγαν και μου έδωσε πολλά χρυσά νομίσματα για να περάσουμε χωρίς ελλείψεις για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.
Δεν μπορούσα να του αρνηθώ, γιατί ο πατέρας σου με έφερε στον πύργο, όταν έχασα την κόρη μου και τον άνδρα μου σε κάποιο ατύχημα και ήμουν πολύ δυστυχισμένη.
Όταν συμφώνησα να κάνω αυτό που μου ζήτησε, κάθισε και έγραψε ένα γράμμα, το σφράγισε και μου είπε να στο δώσω, όταν θα έκλεινες τα 12 χρόνια σου.
Η Σάντια ανοίγοντας ένα συρτάρι έβγαλε ένα γράμμα και το έδωσε στην Φίλια.


Η Φίλια το άνοιξε με τρεμάμενα χέρια και διάβασε:

«Αγαπημένο μας παιδί,

Όταν θα διαβάζεις αυτή την επιστολή θα έχουν περάσει 7 χρόνια από τότε που η μητέρα σου και εγώ επιστρέψαμε βιαστικά στην Άλμα-Ρίγκαλ μέσα από την Κρόνια Δίνη, όταν ο Μεγάλος Ελευθερωτής μας έστειλε μήνυμα, ότι μας χρειαζόταν για να αντιμετωπίσει εχθρικές δυνάμεις , που ήθελαν να καταλάβουν την πατρίδα μας
Τότε δεν μπορούσες να ταξιδέψεις μαζί μας, γιατί ήσουν πολύ μικρή και δεν θα κατάφερνες να περάσεις από την ειδική πύλη εισόδου. Όταν όμως συμπληρώσεις τα 12 χρόνια σου ο Μεγάλος Ελευθερωτής θα στείλει τον Άντορ, φύλακα της μυστικής γνώσης, να επικοινωνήσει μαζί σου και να σε οδηγήσει στο τόπο της αληθινής σου καταγωγής, αν βέβαια το θέλεις και εσύ. Μέχρι τότε η πιστή μας Σάντια θα σε φροντίζει για να μη σου λείψει τίποτα.
Μπορεί όλα αυτά να σου φανούν μυστηριώδη και ακατανόητα όμως αν εμπιστευθείς την καρδιά σου θα γνωρίζεις την αλήθεια και θα μπορείς να ξεπερνάς τις δυσκολίες που θα συναντάς στον δρόμο σου.
Καλή αντάμωση,
Οι γονείς σου
Λάβιος και Μορένα »

Η Φίλια διάβασε πολλές φορές το γράμμα και δεν μπορούσε να πιστέψει, ότι οι γονείς της την είχαν εγκαταλείψει στην φροντίδα της Σάντιας όσο σοβαρό λόγο και να είχαν. Αναρωτιόταν που να βρισκόταν άραγε αυτή η πόλη με το όνομα Άλμα-Ρίγκαλ και τι ήταν η Κρόνια Δίνη;; Ακόμα και ο Άντορ της είχε αναφέρει αυτό το όνομα ..… Αν έφευγε θα έπρεπε να εγκαταλείψει την Σάντια το μοναδικό άτομο που την αγαπούσε και την φρόντιζε τόσα χρόνια.. Γιατί να το κάνει;;
Για κάποιους που έφυγαν χωρίς καν να σκεφτούν τι θα απογινόντουσαν δύο γυναίκες μονάχες μέσα σε ένα δάσος;; Ποιος ήταν άραγε αυτός ο Μεγάλος Ελευθερωτής, που μόλις τους ζήτησε να επιστρέψουν τα παράτησαν όλα και έφυγαν;;
Τώρα έστελνε το πουλί φύλακα να κάνει το ίδιο με αυτήν;;;
Χιλιάδες σκέψεις στριφογύριζαν στο μυαλό της.
Τότε αγκαλιάζοντας αποφασιστικά της Σάντια της είπε:
«Ε, λοιπόν αγαπημένη μου Σάντια δεν σκέπτομαι να φύγω. Θέλω να μείνω εδώ μαζί με σένα»
«Δεν θυμάμαι καν τους γονείς μου και σπίτι μου είναι αυτό εδώ το μέρος που μεγάλωσα» Αμέσως έσκισε το γράμμα και πέταξε τα κομμάτια του στον κήπο.
«Στο εξής εσύ Σάντια θα είσαι η μητέρα μου και εγώ η κόρη σου… Άλλους γονείς δεν γνωρίζω».
Η Σάντια άκουγε αμίλητη με βουρκωμένα μάτια.
«Τώρα είσαι θυμωμένη της είπε και δεν μπορείς να σκεφθείς λογικά. Μόλις καλμάρεις ίσως δει τα πράγματα διαφορετικά. Εγώ θα σε αγαπώ πάντα και θα δεχθώ, ό,τι απόφαση πάρεις. Ο πατέρας σου και η μητέρας σου ήταν πολύ σοφοί άνθρωποι και τα λόγια τους, όταν έχασα τους δικούς μου, ήταν αληθινό βάλσαμο στην καρδιά μου. Δεν πιστεύω λοιπόν, ότι σε παράτησαν.!!! Απλά οι συνθήκες ήταν τέτοιες που έπρεπε να το κάνουν.»
Η Φίλια όμως δεν ήθελε να ακούσει τίποτα επάνω σε αυτό.

Το βράδυ ενώ ήταν ξαπλωμένη στο δωμάτιο της δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Τόσο καιρό ήθελε να μάθει τι είχαν απογίνει οι γονείς της και τώρα που το έμαθε ένοιωθε απόγνωση. Μέσα της ένοιωθε πίκρα και εγκατάλειψη.
Ξαφνικά πετάχτηκε επάνω απότομα. Ο Άντορ βρισκόταν κοντά της. «Από πού μπήκες;» τον ρώτησε. « Τι θέλεις από μένα;» «Εσύ με κάλεσες με την σκέψη σου» απάντησε εκείνος γλυκά. « Ίσως γιατί νοιώθω πολύ μόνη Άντορ και απογοητευμένη»
«Τα πράγματα δεν είναι ποτέ όπως φαίνονται αποκρίθηκε εκείνος. Προσπάθησε να δεις πέρα από την εικόνα που σου δίνει ο νους σου. «Με εγκατέλειψαν Άντορ. Αυτό μόνο έχει σημασία» απάντησε η Φίλια και ξέσπασε σε αναφιλητά .
«Αν θέλεις μπορείς να περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου με αυτή την σκέψη» της απάντησε σοβαρά ο Άντορ. «Όμως έτσι ποτέ δεν θα μάθεις, ότι ίσως υπάρχει και κάτι άλλο που τώρα πεισματικά αρνείσαι να δεις.»
Η Φίλια σκούπισε τα μάτια της και τον κοίταξε
«Η Άλμα-Ρίγκαλ δεν είναι μια απλή πολιτεία σαν αυτές που γνωρίζεις» συνέχισε ο Άντορ. «Είναι μια ουράνια πολιτεία όπου οι κάτοικοι της είναι γεμάτοι αγάπη, γαλήνη, ευδαιμονία. Τα πάντα εκεί είναι απαράμιλλης ομορφιάς, τέχνης και αρμονίας και κανείς δεν γνωρίζει λύπη, δυστυχία ή αρρώστια.. Η γνώση που έχουν όλοι οι κάτοικοι είναι πολύ μεγάλη και συχνά ταξιδεύοντας μέσα από την Κρόνια Δίνη πηγαίνουν σε μακρινά μέρη για να βοηθήσουν και άλλους ανθρώπους να μάθουν, ότι τα γεγονότα ή οι καταστάσεις, που συμβαίνουν στην ζωή τους είναι ένας τρόπος να μάθουν να βλέπουν πέρα από αυτές.»
«Οι γονείς σου βοήθησαν πολύ την Σάντια όταν έχασε την οικογένεια της να κατανοήσει κάποια πράγματα, γιατί και εκείνη ένοιωθε τότε όπως εσύ πικραμένη και απογοητευμένη»
«Αφού είναι εκεί τόσο όμορφα, όπως λες, ρώτησε η Φίλια ποιοι επιτέθηκαν στην Άλμα-Ρίγκαλ και γιατί οι γονείς μου έσπευσαν να πάνε αμέσως;; Ποιος είναι ο Μεγάλος Ελευθερωτής που μου ανέφεραν και που σε έστειλε σε μένα;; Από πού με γνωρίζει;;»
«Όταν μια χώρα είναι γεμάτη φως και αγάπη κάποιοι από γειτονικές περιοχές αισθάνονται απειλή και φόβο και επιτίθενται για να την καταστρέψουν» απάντησε ο Άντορ Τότε ο Προστάτης αυτής της πόλης καλεί όλες τις δυνάμεις σε ετοιμότητα, ενάντια στις εχθρικές επιθέσεις. Σκοπός όλων των κατοίκων της Άλμα -Ρίγκαλ είναι η προφύλαξη της φωτεινής τους πόλης από κάθε επίθεση. Κάποτε που οι κάτοικοι χαλάρωσαν την περιφρούρηση, η πόλη κινδύνεψε σοβαρά να καταληφθεί από σκοτεινές δυνάμεις και μόνο την τελευταία στιγμή ο Προστάτης και οι ειδικοί φύλακες του κατάφεραν με πύρινα σπαθιά, να αναχαιτίσουν τις δυνάμεις του εχθρού. Από τότε ονομάστηκε ο Μεγάλος Ελευθερωτής.
Όταν οι γονείς σου έφυγαν από την Άλμα-Ρίγκαλ είχαν σκοπό να διδάξουν την Φιλία, την Αγάπη, την Αλληλεγγύη και σε άλλους ανθρώπους. Όταν εγκαταστάθηκαν στο δάσος και γεννήθηκες εσύ με έστειλε ο Μεγάλος Ελευθερωτής για να σου δώσω το όνομα σου και τα χαρίσματα σου.
Το όνομα σου το γνωρίζεις αλλά τα χαρίσματα σου θα τα ανακαλύψεις μόνη σου, αν θελήσεις να περάσεις την ειδική Είσοδο που οδηγεί μέσα από την Κρόνια Δίνη πίσω στην Άλμα-Ρίγκαλ, όπου σε περιμένουν οι γονείς σου.
«Για να το επιτύχεις αυτό πρέπει να εκπαιδεύσεις τον νου σου και αυτό δεν είναι εύκολο, γιατί πάντα θα σου παρουσιάζει μια δική του αλήθεια και θα σε ξεγελάει».
«Μπορείς εσύ να με μάθεις;;» ρώτησε ήρεμα η Φίλια.
«Χμ! Αποφάσισες λοιπόν να πας στους γονείς σου;;» απάντησε σκεφτικά ο Άντορ.
«Σκέφτομαι την Σάντια. Πως να την αφήσω μόνη της μετά από όσα έκανε για μένα;; Της είπα, ότι αυτή θα είναι στο εξής η μητέρα μου Θα είναι σαν να χάνει το παιδί της για δεύτερη φορά»
«Μην ανησυχείς η Σάντια θα καταλάβει, γιατί βαθιά μέσα της γνωρίζει, ότι ό,τι γίνει θα είναι για το καλό σου»

Έτσι από το επόμενο πρωί η Φίλια άρχισε να εκπαιδεύεται από τον Άντορ. Σιγά –σιγά έβλεπε, ότι είχε δυνατότητες που δεν της γνώριζε. Μπορούσε και επικοινωνούσε νοερά με τον Άντορ χωρίς να μιλάει. Έκλεινε τα μάτια της και έβλεπε τα πάντα γύρω της με ένα ιδιαίτερο φως. Ένας νέος συναρπαστικός κόσμος ξεπρόβαλλε γύρω της.
Η Σάντια την παρακολουθούσε διακριτικά και καταλάβαινε, ότι το μικρό κοριτσάκι άλλαζε. Ένοιωθε, ότι σύντομα θα έφευγε από κοντά της, όμως δεν ένοιωθε λύπη. Καταλάβαινε, ότι η αγαπημένη της μικρούλα θα έπρεπε να ακολουθήσει το δικό της πεπρωμένο.
Μια ημέρα ο Άντορ την ρώτησε αν ένοιωθε έτοιμη για το μεγάλο ταξίδι μέσα από την Κρόνια Δίνη. Όμως για να περάσει θα έπρεπε προηγουμένως να ανοίξει την Είσοδο που οδηγούσε εκεί. Ήταν μια δύσκολη δοκιμασία, την οποία έπρεπε να αντιμετωπίσει με θάρρος και δύναμη.
Η Φίλια του απάντησε, ότι είχε σκεφτεί πολύ επάνω σε αυτό και αποφάσισε, ότι θα έπρεπε κάποια στιγμή να το ρισκάρει. Εάν δεν ήταν έτοιμη η Είσοδος δεν θα άνοιγε ποτέ.!!
Έτσι την επομένη ημέρα αγκαλιάζοντας την αγαπημένη της Σάντια της είπε, ότι θα την αγαπούσε πάντα και ποτέ δεν θα ξεχνούσε, ότι έκανε για αυτήν, όμως ένοιωθε, ότι έπρεπε να δοκιμάσει ένα άλλο τρόπο ζωής. Θα έφευγε μαζί με τον Άντορ για την πατρίδα των γονιών της την Άλμα –Ρίγκαλ.
Η Σάντια προσπαθώντας να συγκρατήσει τα δάκρια της, την φίλησε και της ευχήθηκε καλή τύχη !!
Μετά σκαρφάλωσε η Φίλια στην ράχη του Άντορ και χάθηκαν στον ουρανό.
Ταξίδευαν πολλές ημέρες και μόνο τα βράδια σταματούσαν για να ξεκουραστούν και να κοιμηθούν σε κάποιο ήσυχο μέρος.
Ένα πρωινό ο Άντορ σταμάτησε στην κορυφή ενός πανύψηλου βουνού. Ο Ουρανός ήταν σκοτεινός με μαύρα σύννεφα προμηνύοντας καταιγίδα. Πραγματικά σε λίγο άρχισε να βροντά και να αστράφτει και έπιασε μια δυνατή βροχή. Η Φίλια ετοιμάστηκε να ρωτήσει τον Άντορ αν υπήρχε κάποιο μέρος εκεί κοντά για να προφυλαχτούν από την βροχή αλλά ο Άντορ χωρίς να απαντήσει πέταξε μακριά και χάθηκε από μπροστά της.
Η Φίλια ένοιωσε απόγνωση!!! Τι θα απογινόταν τώρα μονάχη της αναρωτιόταν;; Γιατί την εγκατέλειψε ο Άντορ ;; Εκείνη την στιγμή άκουσε μια φωνή μέσα της να της λέει, να κάνει αυτά που της είχε διδάξει… Η Φίλια έκλεισε τα μάτια της και άρχισε να παίρνει βαθιές αναπνοές. Σε λίγο ένοιωσε το σώμα της να γίνεται πολύ ελαφρύ και να σηκώνεται στον αέρα. Είχε γίνει τόσο φωτεινό που σχεδόν δεν φαινόταν και με ασύλληπτη ταχύτητα διέσχιζε τον κατάμαυρο ουρανό. Ξαφνικά έπεσε μια αστραπή και μια ισχυρή μαγνητική δύναμη την έσπρωξε μπροστά σε ένα μεγάλο φωτεινό διάφανο θόλο, που της έκλεινε τον δρόμο.
Η Φίλια προσπάθησε να περάσει μέσα από τον θόλο αλλά ήταν αδύνατο. Ένοιωθε αποκαμωμένη. Ίσως αυτή να ήταν η Είσοδος που της είχε αναφέρει ο Άντορ και που οδηγούσε στην πατρίδα των γονιών της μέσα από την Κρόνια Δίνη.


Κοίταξε να δει αν υπήρχε κάποιο άνοιγμα για να περάσει όμως ο θόλος φαινόταν αδιαπέραστος.
Πως θα περάσω αναρωτιόταν;;
Ξαφνικά κατάλαβε, ότι το εμπόδιο ήταν μια παγίδα του νου της. Αν το διέγραφε από την σκέψη της τότε σίγουρα κάποια λύση θα βρισκόταν.
Αυτόματα σκέφθηκε, ότι ο θόλος ήταν τόσο μαλακός και εύπλαστος που άνετα θα μπορούσε να περάσει μέσα του χωρίς κανένα πρόβλημα. Σταθεροποίησε την σκέψη της επάνω σε αυτό και ετοιμάστηκε να τον διαπεράσει με αποφασιστικότητα. Τότε άκουσε μια φωνούλα μέσα της να της λέει. «Δεν φθάνει μόνο η Θέληση σου χρειάζεται αυτό που κάνεις να είναι με Αγάπη.»Η Φίλια κοντοστάθηκε για λίγο. Η μόνη Αγάπη που γνώριζε ήταν αυτή που λάμβανε από την Σάντια. Τώρα θα έπρεπε να νοιώσει αγάπη για ποιόν;;;
Ένοιωθε μπερδεμένη και δεν ήξερε πώς να εκφράσει την Αγάπη.
Τότε της ήλθε στον νου της ο Άντορ. Ο Άντορ την βοήθησε και την ενθάρρυνε να τολμήσει να αφήσει την ησυχία του σπιτιού της για ένα άγνωστο κόσμο. «Στα δύσκολα όμως με εγκατέλειψε» σκεφτόταν με πικρία η Φίλια
Τότε η μικρή φωνούλα που άκουγε μέσα της απάντησε, ότι ο Άντορ δεν μπορούσε να την εγκαταλείψει, γιατί η σκέψη του και η σκέψη της ήταν ενωμένες, όπως και οι καρδιές τους. Αν δεν τον έβλεπε ήταν, γιατί εκείνος την άφηνε μόνη της να δοκιμάζει τις δικές της δυνάμεις. Όμως αν πραγματικά κινδύνευε, εκείνος θα έτρεχε κοντά της στο λεπτό.
Η Φίλια ένοιωσε με αυτά τα λόγια ένα δυνατό καρδιοχτύπι και μια ζέστη την πλημμύρισε. « Σε αγαπώ πολύ Άντορ» ψιθύρισε και αποφασιστικά πέρασε μέσα από τον Θόλο.
Μόλις πέρασε τον Θόλο βρέθηκε σε μια σήραγγα και είδε να την περιμένει εκεί ο Άντορ. Η Φίλια έτρεξε κοντά του και τον αγκάλιασε. Για μια μόνο στιγμή νόμισα, ότι με εγκατέλειψες του είπε αγκαλιάζοντας τον. Εκείνος την χάιδεψε τρυφερά και της απάντησε, ότι απομακρύνθηκε από κοντά της, για να την κάνει να νοιώσει τις σκέψεις της και συναισθήματα της. Τώρα θα έπρεπε να ξεκινήσουν το μακρινό ταξίδι της επιστροφής στην Άλμα Ρίγκαλ.
Η Κρόνια Δίνη θα τους κατάπινε για να τους μεταφέρει εκατομμύρια χρόνια μακριά σε ένα άλλο γαλαξία, όπου εκεί θα έκανε μια νέα αρχή μαζί με τους γονείς της που την περίμεναν….
Μόλις βγήκαν από την σήραγγα βρέθηκαν μπροστά στο κενό. Ο Άντορ όμως έβγαλε κάποιους ρυθμικούς ήχους και σε λίγο ένα φωτεινό όχημα παρουσιάστηκε.
Στην στιγμή ο Άντορ άλλαξε μορφή και έγινε κάποιο άλλο λαμπερό ουράνιο Όν, που θα την οδηγούσε στην μεγάλη περιπέτεια της ζωής της.


ΤΕΛΟΣ Α΄ ΜΕΡΟΥΣ

[Vasoula]

Ευχαριστώ

[Ελενίτσα]

Χρυσούλα!!! Ανυπομονώ για την συνέχεια!

« Σε αγαπώ πολύ Άντορ» ψιθύρισε και αποφασιστικά πέρασε μέσα από τον Θόλο.

[Λιζούλα]

[CHRYSSOULA]

Ακόμα δεν την ξέρω...Όταν έλθει η ώρα θα την νοιώσω!!!!

[Ελενίτσα]

[elenaki]

[Δωρουλα]

Χρυσουλα υπεροχο!!

[Annoula]

[ΙΩΑΝΝΑ]

Χρυσούλα είναι υπέροχο

[AMALIA]

Υπεροχο!

[Ταρούλα]

Τότε η μικρή φωνούλα που άκουγε μέσα της απάντησε, ότι ο Άντορ δεν μπορούσε να την εγκαταλείψει, γιατί η σκέψη του και η σκέψη της ήταν ενωμένες, όπως και οι καρδιές τους. Αν δεν τον έβλεπε ήταν, γιατί εκείνος την άφηνε μόνη της να δοκιμάζει τις δικές της δυνάμεις. Όμως αν πραγματικά κινδύνευε, εκείνος θα έτρεχε κοντά της στο λεπτό.

[Elen75]

[Emmaki]

:romance-heartsfade:

Μαγευτικο!!!!!!!

Εεεεε κοπελια...μην κανεις την παπια...περιμενουμε το Β' μερος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Fotinoula]