ΤΑ ΧΙΟΝΑΤΑ ΑΛΟΓΑ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΚΑΛΩΣΥΝΗΣ

[CHRYSSOULA]

ΤΑ ΧΙΟΝΑΤΑ ΑΛΟΓΑ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ

Μια φορά και ένα καιρό υπήρχε μια φωτεινή χώρα που βρισκόταν επάνω στα σύννεφα. Αυτή η χώρα ήταν η Κοιλάδα του Ήλιου. Είχε ψηλά κτίρια που συνδεόταν το ένα με το άλλο με εναέριες γέφυρες. Οι κάτοικοι της Κοιλάδας του Ήλιου λεγόντουσαν Ηλιοδρόμωνες και ασχολιόντουσαν με διάφορες επιστημονικές έρευνες. Η κυριότερη όμως αναζήτηση τους ήταν να βρουν ένα τρόπο να μπουν μέσα Ιερή Καρδιά του Ήλιου Αύτη η περιοχή ήταν αρκετά μακριά από την Κοιλάδα που έμεναν και καθρέφτιζε το κέντρο του Ήλιου όπως φαινόταν στον ουρανό. Η αντανάκλαση του όμως που έπεφτε σε αυτή την περιοχή σχημάτιζε εκεί ένα λαμπερό θόλο που είχε την μορφή σφαίρας, η οποία ήταν χωρισμένη σε 7 μικρότερες τοποθετημένες η μια επάνω στην άλλη. Έτσι υπήρχαν 7 ξεχωριστοί χώροι με τις δικές τους 7 πόρτες
Υπήρχε μια παλαιά παράδοση στους Ηλιοδρόμωνες που έλεγε, ότι όποιος κατάφερνε να βρει τον τρόπο για να περάσει σε αυτή την απροσπέλαστη περιοχή θα γινόταν αθάνατος.!!!!
Όμως δεν ήταν καθόλου εύκολο αυτό, γιατί όλος ο χώρος εκεί περιβαλλόταν από ισχυρή ακτινοβολία και όποιος πλησίαζε πολύ κοντά πάθαινε ισχυρά εγκαύματα και έχανε την ζωή του!!!
Ο κυβερνήτης της Κοιλάδας του Ήλιου ο Αμερόνιος είχε πολλές φορές ρωτήσει τους συμβούλους του αν υπήρχε κάποιος τρόπος να πλησιάσουν στην Ιερή Καρδιά του Ήλιου και αν τα μέσα που είχαν στην διάθεση τους μπορούσαν να τους προστατέψουν από τα ηλιακά εγκαύματα!! Όλοι όμως κουνούσαν αρνητικά το κεφάλι τους. Ακόμα και αν κατάφερναν να βρουν τρόπο προστασίας από την ακτινοβολία, υπήρχαν άλλα εμπόδια, όπως ισχυρές θύελλες και ρεύματα που θα σταματούσαν όποιον έκανε την ανοησία να προχωρήσει σε αυτή την απαγορευμένη περιοχή!!
Μεταξύ όλων των συμβούλων του ο Αμερόνιος έδειχνε μια ιδιαίτερη εκτίμηση και ένα απέραντο σεβασμό στην γνώμη του Λάτιμαν γιατί εκείνος είχε πλησιάσει κάποτε σε εκείνη την περιοχή και είχε περάσει την πρώτη ζώνη χωρίς να πάθει απολύτως τίποτα. Όμως ο Λάτιμαν δεν προχώρησε πιο πέρα, γιατί κατάλαβε, ότι οι δυνάμεις του δεν του επέτρεπαν να κάνει ένα τέτοιο βήμα.
Όταν επέστρεψε πίσω σώος από αυτή την προσπάθεια όλοι οι Ηλιοδρόμωνες έδειχναν μεγάλο σεβασμό στο πρόσωπο του Όλοι ήθελαν να μάθουν πως τα κατάφερε αλλά εκείνος απαντούσε, ότι για να περάσει κάποιος σε αυτό τον Ιερό Χώρο θα έπρεπε να έχει ένα πολύ ισχυρό όπλο μαζί του και αυτό ήταν η Δύναμη της Καλοσύνης
Όταν τον ρωτούσαν πως μπορούσαν να αποκτήσουν αυτό το παντοδύναμο όπλο που θα τους χάριζε την είσοδο στο Ιερό της Αθανασίας εκείνος απαντούσε, ότι αυτό ήταν κάτι που θα έπρεπε να ψάξουν να το βρουν μόνοι τους.

Σε ένα εργαστήρι της Κοιλάδας του Ήλιου εργαζόταν η Βαλμίνα η κόρη του Λάτιμαν Η ομάδα του εργαστηρίου επεξεργαζόταν ένα ειδικό υλικό που είχε μεγάλη αντοχή στις ηλιακές ακτίνες και το χρησιμοποιούσαν για να προστατεύουν κάποια τρόφιμα αλλά και το νερό για να μη εξατμίζεται εύκολα. Σκεφτόντουσαν, ότι αν το ενίσχυαν με νέα πιο ανθεκτικά υλικά, που είχαν ήδη κατασκευάσει στο εργαστήριο, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και σε πιο δύσκολες συνθήκες και ίσως τελικά κατάφερναν να μπουν και στην απαγορευμένη περιοχή.
Η Βαλμίνα όμως ήταν αντίθετη σε όλα αυτά, γιατί ο πατέρας της είχε καταφέρει να μπει χωρίς να είχε πάρει κάποιο προστατευτικό κάλυμμα μαζί του. Είχε μόνο την Δύναμη της Καλοσύνης.
Δεν μπορούσε όμως κανείς να κατανοήσει τι ακριβώς ήταν αυτή η Καλοσύνη και γιατί είχε τέτοια δύναμη.

Οι Ηλιοδρόμωνες ζούσαν αρμονικά μεταξύ τους, είχαν όλοι μεγάλο πλούτο, δεν υπόφεραν από ασθένειες και ζούσαν πολλά χρόνια. Όμως κανείς δεν ήταν αθάνατος. Κάποια στιγμή η ζωή τους τέλειωνε ξαφνικά και το σώμα τους εξατμιζόταν σαν αέρας. Αυτό ήταν κάτι που δεν το ήθελαν και για αυτό έψαχναν εντατικά να βρουν τον τρόπο για να είναι παντοτινά αθάνατοι.!!

Μια ημέρα η Βαλμίνα, μόλις τέλειωσε την εργασία της στο εργαστήριο, ξεκίνησε να πάει να πάρει την κόρη της από το σχολείο. Η κόρη της η Τρίσια ήταν 10 χρονών και όταν εκείνη δεν μπορούσε να την πάρει, γιατί είχε βάρδια στην δουλειά της, πήγαινε ο παππούς της ο Λάτιμαν και την έπαιρνε. Ο άνδρας της Βαλμίνας, ο Ζάνοχ, είχε συμμετάσχει σε μια πειραματική αποστολή στην Καρδιά του Ήλιου φορώντας μια ειδική στολή από πυρίμαχο υλικό αλλά κανένας δεν επέστρεψε ποτέ από αυτή την αποστολή.!!! Οι φήμες έλεγαν, ότι και αυτοί όπως και τόσοι άλλοι προηγούμενα δεν άντεξαν στην ισχυρή ακτινοβολία και κάηκαν.

Η Βαλμίνα είχε πάει μαζί με τον πατέρα της τον Λάτιμαν κοντά σε αυτή την περιοχή μήπως και εύρισκε κάτι που να της έδειχνε, ότι ο Ζάνοχ δεν είχε πεθάνει αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσε να βρει κάποιο στοιχείο. Μέσα της όμως είχε μια αόριστη ελπίδα, ότι εκείνος ίσως είχε βρει κάποιο τρόπο να γλιτώσει, γιατί της είχε αναφέρει, ότι εκτός από την στολή που είχαν κατασκευάσει είχε αρχίσει να κατανοεί την Δύναμη της Καλοσύνης. Δεν της είχε εξηγήσει τίποτα περισσότερο πάνω σε αυτό !!!

Όταν έφθασε στο σχολείο, η Τρίσια την περίμενε και καθώς επέστρεφαν σπίτι, της διηγιόταν τι καινούργιο είχε μάθει εκείνη την ημέρα. Μαμά, γνωρίζεις της είπε, ότι υπάρχει ένας τόπος αρκετά μακριά από την δική μας περιοχή όπου εκεί μένουν τα Χιονάτα Άλογα.? Αυτά τα άλογα είχαν έλθει από ένα άλλο κόσμο αλλά δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν, γιατί τα σύννεφα που υπάρχουν ολόγυρα μας τους έκλεισαν τον δρόμο. Έτσι έμειναν για πάντα στην Χιονολίμνη!!!

Η Βαλμίνα την κοίταξε απορημένη γιατί ποτέ δεν είχε ακούσει για την Χιονολίμνη ούτε για τα Χιονάτα Άλογα. Ίσως ο παππούς να μπορούσε να τους πει κάτι περισσότερο για αυτά. Πραγματικά όταν ο Λάτιμαν τους επισκέφθηκε η Βαλμίνα τον ρώτησε αν γνώριζε τα Χιονάτα Άλογα. Εκείνος πήρε ένα σοβαρό ύφος και την ρώτησε από που έμαθε για αυτά. Η Βαλμίνα του ανέφερε όσα της είχε πει η Τρίσια.

Ο Λάτιμαν τότε διηγήθηκε, ότι πριν από πάρα πολλά χρόνια ένα ολόκληρο κοπάδι από άλογα κατέβηκε στην δική τους κοιλάδα από έναν μακρινό αστερισμό. Τον αστερισμό του Μονόκερου Αυτά τα άλογα ήταν πανύψηλα, κατάλευκα και είχαν μεγάλη νοημοσύνη. Μπορούσαν και μιλούσαν όλες τις γλώσσες και δεν είχαν φύγει ποτέ από την περιοχή της Χιονολίμνης. Εκείνος κάποτε στα ταξίδια που έκανε σε όλη την περιφέρεια της Κοιλάδας του Ήλιου πέρασε από εκεί. Ήταν τόσο αστραφτερή αυτή η λίμνη που καθώς το φως του Ήλιου έπεφτε επάνω της σχεδόν σε τύφλωνε.. Έτσι έδεσα τα μάτια μου με ένα πρόχειρο πανί, συνέχισε ο Λάτιμαν, και προχώρησα τον δρόμο μου. Τότε άκουσα ένα περίεργο ήχο σαν βογγητό. Προσπαθώντας να διακρίνω από πού ερχόταν αυτός ο ήχος, είδα αμυδρά σε κάποια μέτρα απόσταση ένα κατάλευκο άλογο πεσμένο κάτω.

Όταν πλησίασα κοντά παρατήρησα, ότι το πόδι του ήταν πρησμένο και δεν μπορούσε να περπατήσει. Σίγουρα το είχε στραμπουλίξει. Ήταν απόλυτη ερημιά τριγύρω.
Πώς να βοηθήσω αναρωτήθηκα φωναχτά.? Τότε με μεγάλη μου έκπληξη άκουσα το άλογο να μιλάει στη γλώσσα μας και μου είπε, ότι λίγα μέτρα πιο κάτω υπήρχαν κάποια καλάμια. Αν τα έδενα και τα έβαζα κάτω από το σώμα του θα μπορούσα να το σύρω μέχρι εκεί που έμεναν οι δικοί του. Έτσι περπάτησα μέχρι που βρήκα τα καλάμια. Είχα μαζί μου σχοινί και τα έδεσα φτιάχνοντας ένα πρόχειρο φορείο. Γύρισα πίσω και έσπρωξα το φορείο κάτω από το άλογο. Μετά πέρασα το σχοινί που εξείχε στους ώμους μου και άρχισα να το σέρνω πάνω στην κατάλευκη λίμνη. Το άλογο ήταν βαρύ και τα βήματα μου έπρεπε να ήταν σταθερά γιατί θα μπορούσα να πέσω και εγώ. Μετά από πολλή ώρα που μου φάνηκε αιώνας, άκουσα από μακριά ένα θόρυβο που έμοιαζε ποδοβολητό. Σε λίγο περικυκλώθηκα από ένα κοπάδι κατάλευκων αλόγων. Τότε ο επικεφαλής είδε το πεσμένο άλογο και το ρώτησε τι συνέβηκε. Εκείνο εξιστόρησε, ότι καθώς κάλπαζε στην Χιονολίμνη το πόδι του έμπλεξε κάπου και έπεσε κάτω με δυνατούς πόνους. Το κτυπημένο άλογο τους διηγήθηκε πως το βρήκα και πως κατάφερα να το σύρω μέχρι εκεί.!!
Αμέσως ο επικεφαλής έδωσε εντολή και μια ομάδα αλόγων άρπαξαν το σχοινί από μένα απαλλάσσοντας με από το βάρος. Μετά με ευχαρίστησε και μου πρότεινε να πάω μαζί τους στον δικό τους χώρο για να ξεκουραστώ. Έτσι ακολούθησα τα άλογα και σε λίγο φθάσαμε σε ένα χιονισμένο βράχο που φαινόταν απροσπέλαστος. Τότε το άλογο αρχηγός σηκώθηκε στα δύο του πόδια και έβγαλε ένα πολύ δυνατό χλιμίντρισμα. Εκείνη την στιγμή άνοιξε μια σχισμή και περάσαμε όλοι μέσα. Ένοιωσα σαν να βρέθηκα σε άλλος μέρος. Είχε πλούσια βλάστηση και πολλά νερά τριγύρω. Έμεινα άφωνος. Ποτέ δεν είχαν δει κάτι τέτοιο στην Κοιλάδα του Ήλιου
Τα άλογα με οδήγησαν σε ένα πέτρινο κάθισμα και μου έφεραν νερό και μια τροφή που ήταν πολύ γλυκιά. Το πληγωμένο άλογο το ανέλαβαν κάποια άλλα για να το φροντίσουν.
Ύστερα από κάμποση ώρα όλα τα άλογα μαζεύτηκαν γύρω μου και το κατάλευκο χρώμα τους φώτιζε όλο τον χώρο. Τότε ο επικεφαλής με καλωσόρισε στην φυλή των Χιονάτων Αλόγων, με ευχαρίστησε για την ηρωική μου προσπάθεια και πλησιάζοντας κοντά μου φύσηξε το μέτωπό μου. Μου είπε, ότι μου ενεργοποίησε την Δύναμη της Καλοσύνης που θα με βοηθούσε στην αναζήτηση μου για την είσοδο στην Ιερή Καρδιά του Ήλιου. Εγώ απόρησα πως τα ήξερε όλα αυτά αλλά δεν είπα τίποτα. Εκείνο συνέχισε λέγοντας μου, ότι το πανίσχυρο αυτό όπλο αν το αξιοποιούσα θα με βοηθούσε να περάσω όλες τις εισόδους. Όμως θα έπρεπε να είμαι προσεκτικός και να επιχειρώ να περάσω μία πόρτα κάθε φορά και όχι όλες μαζεμένες γιατί κάτι τέτοιο θα μου στερούσε δυνάμεις.
Τον ευχαρίστησα για τις πολύτιμες συμβουλές του και όταν βγήκα από την κρυψώνα τους, τράβηξα για την περιφέρεια της Ιερής Καρδιάς του Ήλιου. Όταν είδα μπροστά μου την πρώτη είσοδο πήρα μια βαθιά αναπνοή και κάλεσα μέσα μου την Δύναμη της Καλοσύνης να με βοηθήσει. Εκείνη την στιγμή δύο φτερωτά όντα με τύλιξαν σε ένα διάφανο μανδύα και πέρασα μέσα. Τότε ήταν που ξύπνησε μέσα μου μια βαθιά σοφία. Σταμάτησα εκεί και είπα, ότι θα επιστρέψω, όταν είμαι έτοιμος και για τις άλλες εισόδους.
Ο Λάτιμαν σταμάτησε και κοιτώντας την κόρη του της είπε: «Τώρα γνωρίζεις με λεπτομέρειες πως ακριβώς έγιναν τα πράγματα»


Η Βαλμίνα κοίταξε τον πατέρα της και τον ρώτησε αν είχε μιλήσει για αυτό το γεγονός στον Ζάνοχ πριν ξεκινήσει για την αποστολή. Εκείνος έγνεψε «ναι» με το κεφάλι του, και της εξήγησε, ότι ήθελε έτσι να τον βοηθήσει να καταλάβει, ότι η Δύναμη της Καλοσύνης ήταν μια εσωτερική δύναμη που θα έπρεπε να την βρει βαθιά μέσα του!!!

Την επομένη ημέρα θα πήγαινε ο Λάτιμαν να πάρει την Τρίσια από το σχολείο!!
Πλησιάζοντας στον χώρο είδε πυκνό καπνό να βγαίνει από το κτίριο που ήταν κοντά στο σχολείο. Ήταν ένα από τα πολλά εργαστήρια που υπήρχαν στην Κοιλάδα. Ο καπνός είχε φουντώσει και σε λίγο δεν μπορούσες να δεις τίποτα. Δυνατός συναγερμός ακούστηκε και ειδικοί άνδρες με στολές μέσα από τις εναέριες γέφυρες έτρεχαν να σταματήσουν την διαρροή. Η πρόσβαση στο σχολείο γινόταν αδύνατη.!!!
Τότε άκουσε τα κλάματα των παιδιών που είχαν αποκλειστεί στο σχολείο και δεν μπορούσαν να διαφύγουν. Οι άνδρες έκαναν προσπάθειες να κινηθούν πάνω στις γέφυρες αλλά ήταν αδύνατο.
Ο Λάτιμαν έκλεισε τα μάτια του και ευχήθηκε η Δύναμη της Καλοσύνης να βοηθήσει σε αυτή την δύσκολη στιγμή!!
Τότε μπροστά στα έκπληκτα μάτια των ανδρών διάσωσης αλλά και του Λάτιμαν ο ουρανός της Κοιλάδας γέμισε από ένα κοπάδι κατάλευκα άλογα, που πετούσαν προς το σχολείο. Ήταν τα Χιονάτα Άλογα. Το άλογο που είχε σώσει κάποτε ο Λάτιμαν σταμάτησε μπροστά του και του έκανε νόημα να ανέβει στην ράχη του!!
Ο Λάτιμαν καβάλησε το άλογο και εκείνο πέταξε πάνω από τον καπνό και σταμάτησε μαζί με τα άλλα στην είσοδο του σχολείου. Τότε ο Λάτιμαν ζήτησε από τα παιδιά να ανέβουν στα άλογα δύο –δύο και να κρατηθούν σφιχτά χωρίς να κοιτάνε κάτω. Οι καθηγητές τους έβλεπαν, ότι αυτή ήταν μια ανέλπιστη λύση και τα βοήθησαν να ανέβουν στην ράχη των αλόγων. Όταν όλα είχαν ανέβει, τα άλογα πέταξαν μακριά και τα οδήγησαν σε ένα κεντρικό χώρο που δεν είχε φθάσει η διαρροή καπνού. Τότε ένα άλογο μίλησε και τους είπε να μη φύγουν από εκεί μέχρι να επιστρέψουν. Τα άλογα πέταξαν πάλι στο σχολείο και πήραν όλους όσους είχαν μείνει εκεί και τους μετέφεραν στον χώρο που ήταν τα παιδιά.!!
Έτσι από ένα αληθινό θαύμα δεν έπαθε κανείς τίποτα από αυτό το ατύχημα!!
Όταν η Βαλμίνα έμαθε τι είχε συμβεί έσφιξε την κόρη της στην αγκαλιά της. Δεν θα άντεχε να την χάσει και αυτή.!!!
Ο κυβερνήτης της Κοιλάδας ο Αμερόνιος κάλεσε Γενικό Συμβούλιο μόλις έμαθε τα γεγονότα και ζήτησε να μάθει τι προκάλεσε την διαρροή καπνού και ποια ήταν τα Χιονάτα Άλογα που έσωσαν τα παιδιά από σίγουρο θάνατο.
Οι ειδικοί που είχαν κάνει έρευνα είπαν, ότι ο καπνός προήλθε από κάποια δοκιμή σε ένα νέο υλικό που είχαν κατασκευάσει οι επιστήμονες προκειμένου να εισέλθουν στην Ιερή Καρδιά. Για τα Χιονάτα Άλογα δεν ήξεραν πολλά πράγματα αλλά μόνο αυτά που γνώριζαν από κάποιες φήμες.
Ο Αμερόνιος ζήτησε από όλους να αποφασίσουν την απαγόρευση κάθε έρευνας για αυτό το θέμα, γιατί ήδη είχαν χάσει αρκετοί την ζωή τους...
Τότε ζήτησε τον λόγο ο Λάτιμαν και όλοι στράφηκαν με προσοχή να ακούσουν και την δική του γνώμη.


Η αναζήτηση της αθανασίας, είπε ο Λάτιμαν, υπάρχει αυθόρμητα μέσα στην σκέψη πολλών ανθρώπων και όχι μόνο στους Ηλιοδρόμωνες. Όμως δεν μπορούν να την βρουν φορώντας ειδικές στολές και ψάχνοντας εξωτερικά. Θα πρέπει να αναπτύξουν μια εσωτερική σοφία και δύναμη προτού να είναι έτοιμοι για το πολύτιμο αυτό αγαθό. Η απαγόρευση δεν θα ωφελήσει, για αυτό προτείνω, ότι όποιος το επιχειρήσει δεν θα χρειάζεται να φορά ειδική στολή αλλά να αναπτύξει την Δύναμη της Καλοσύνης. Όποιος δεν αντιλαμβάνεται τι είναι αυτή η δύναμη να μένει μακριά από τον φωτεινό θόλο και την Ιερή Καρδιά. Εξάλλου εγώ δεν φορούσα καμία στολή όταν μπήκα μέσα. Αφού λοιπόν εγώ το έκανα γιατί όχι και κάποιος άλλος??
Έτσι όλοι οι Ηλιοδρόμωνες αποφάσισαν να σταματήσουν τις εργαστηριακές έρευνες για ειδικές στολές και να ψάξουν να βρουν την Δύναμη της Καλοσύνης μέσα τους.

Κάποιο πρωινό ενώ ο Λάτιμαν καθόταν στην βιβλιοθήκη του σπιτιού του και μελετούσε κάποια θέματα άκουσε ένα περίεργο θόρυβο απέξω. Σήκωσε τα μάτια του και αντίκρισε το λευκό άλογο που του ήταν ήδη γνώριμο. Βγήκε έξω και το ρώτησε τι γύρευε στην Κοιλάδα τόσο μακριά από την Χιονολίμνη.
Εκείνο τον χαιρέτισε και του είπε, ότι είχε έλθει η ώρα να επιστρέψουν στην πατρίδα τους όλα τα Χιονάτα Άλογα. Σε 2 ημέρες θα έφθανε στην Χιονολίμνη ο Χρυσός Μονόκερως και θα τους άνοιγε δρόμο μέσα από τα σύννεφα για να επιστρέψουν στον δικό τους αστερισμό.
Το χρυσό φως καθώς θα περνούσε μέσα από τα σύννεφα θα σχημάτιζε μια φωτεινή γέφυρα πάνω στην οποία θα περνούσαν τα Χιονάτα Άλογα. Έπρεπε όμως κάποιος αφού έφευγαν να έκλεινε αυτόν τον δρόμο, γιατί αν έμενε ανοικτός η ισχυρή ακτινοβολία από τον Ήλιο και τους γύρω αστερισμούς θα προκαλούσε ανεπανόρθωτη βλάβη. Ήθελε λοιπόν να τον ρωτήσει αν ήθελε να βοηθήσει στην αναχώρηση τους.
Του διευκρίνισε, ότι ήταν ριψοκίνδυνο γιατί η δυνατή ακτινοβολία θα μπορούσε να ήταν μοιραία για αυτόν.
Ο Λάτιμαν χωρίς να διστάσει απάντησε, ότι συμφωνούσε και ότι ήταν έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο.
Το άλογο του έγνεψε να ανέβει στην ράχη του και πέταξαν για την Χιονολίμνη.
Σε 2 ημέρες μια χρυσή λουρίδα διέσχισε τον ουρανό και ο Χρυσός Μονόκερως κατέβηκε στην Χιονολίμνη. Τα Χιονάτα Άλογα είχαν παραταχθεί στην σειρά και ήταν έτοιμα να αναχωρήσουν. Τότε ο Χρυσός Μονόκερως πλησίασε τον Λάτιμαν και του είπε να απλώσει τις παλάμες του. Ο Λάτιμαν υπάκουσε και τότε ο Μονόκερως έσταξε από το χρυσαφένιο κέρατο που είχε στο μέτωπο του μια σκόνη.
Μόλις η σκόνη έπεσε στα χέρια του Λάτιμαν όλο του το σώμα φωτίστηκε. Από τώρα και στο εξής θα είσαι μια φωτεινή ύπαρξη (Lightman) είπε ο Χρυσός Μονόκερως. Μόλις και το τελευταίο άλογο περάσει την γέφυρα που θα ανοίξω του είπε, σήκωσε τα χέρια σου ψηλά και φώναξε « Κλείσε Τώρα»Ο Λάτιμαν είχε μείνει βουβός. Ένοιωθε μια μεγάλη αλλαγή να γίνεται μέσα του.
Τότε ο Χρυσός Μονόκερως προχώρησε μπροστά και πίσω του ακολούθησαν όλα τα Χιονάτα Άλογα. Με το χρυσαφένιο κέρατο του δημιούργησε μια τεράστια λαμπερή γέφυρα που άρχιζε από την Χιονολίμνη και τέλειωνε μακριά στον αστερισμό του Μονόκερου. Ένα –ένα τα άλογα άρχισαν να φεύγουν. Ο Λάτιμαν είχε μείνει εκστατικός. Το θέαμα του έκοβε την ανάσα καθώς έβλεπε συγκλονισμένος τα πανέμορφα άλογα να διασχίζουν την γέφυρα μέσα από τα σύννεφα. Όταν πέρασε και το τελευταίο ο Λάτιμαν έκανε όπως του είχε πει ο Μονόκερως.
Σήκωσε τα χέρια του ψηλά και φώναξε « Κλείσε Τώρα »
Τότε ένας δυνατός άνεμος δημιουργήθηκε και έκλεισε την γέφυρα που ήταν ανοιγμένη στα σύννεφα.


Ταυτόχρονα ο Λάτιμαν ένοιωσε πάρα πολύ ελαφρύς και ο ίδιος ο άνεμος τον μετέφερε στην περιοχή που ήταν η Ιερή Καρδιά του Ήλιου.
Πέρασε μέσα στην πρώτη ζώνη και τότε τα μάτια του άστραψαν και άρχισαν να βλέπουν όλα τα γεγονότα που είχαν συμβεί εκεί μέχρι εκείνη την στιγμή. Είδε Ηλιοδρόμωνες να προσπαθούν να μπουν και η ακτινοβολία να τους καίει. Είδε θύελλες να εμποδίζουν άλλους, ενώ εκείνος ένοιωθε να τον κυριεύει μια απέραντη γαλήνη. Τα μάτια του έπεσαν σε μια πόρτα που υπήρχε μέσα σε αυτή την ζώνη. Πλησίασε και τότε κάποια φωτεινά φτερωτά όντα που ήταν πολύ διάφανα του έδωσαν ένα χρυσό ραβδί που στην κορυφή του είχε ένα ροζ κρύσταλλο. Έκαναν νόημα στον Λάτιμαν να αγγίξει με αυτό την πόρτα. Εκείνος έπραξε όπως του είπαν και η πόρτα υποχώρησε. Μπροστά του βρισκόταν ένας θάλαμος που είχε πολλές θέσεις σαν κρεβάτια. Σε αυτά ήταν ξαπλωμένοι κάποιοι μέσα σε βαθύ λήθαργο. Τότε παρατήρησε κάποιο πρόσωπο που του φάνηκε γνωστό. Ήταν ο Ζάνοχ!!
Τότε ο Λάτιμαν κατάλαβε, ότι ο Ζάνοχ δεν ήταν πεθαμένος αλλά βρισκόταν σε βαθύ ύπνο.
Ο Λάτιμαν ανοιγόκλεισε τα μάτια του και μπροστά του ξετυλίχτηκε τι ακριβώς συνέβηκε τότε στην αποστολή. Είδε δύο από τους τρείς συντρόφους του Ζάνοχ να παθαίνουν ασφυξία και να χάνονται. Ο Ζάνοχ έκανε νόημα στον τρίτο να βγουν αμέσως έξω από τον θόλο αλλά εκείνος αρνήθηκε και έτσι βγήκε μόνος του. Σε λίγο όμως τον άκουσε να καλεί βοήθεια και όρμησε ξανά μέσα όπου τον βρήκε μισολιπόθυμο. Προσπάθησε να τον συνεφέρει , γιατί η στολή του άντεχε ακόμα στην ακτινοβολία, όμως ο άλλος έχασε τελείως τις αισθήσεις του. Τότε εκείνος τον πήρε στους ώμους του και προσπάθησε να τον βγάλει έξω καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια. Εκείνη την στιγμή επικαλέστηκε την Δύναμη της Καλοσύνης για βοήθεια και έπεσε και αυτός λιπόθυμος . Τότε τα φτερωτά όντα τον ανασήκωσαν και τον οδήγησαν στον Θάλαμο της Αναζωογόνησης. Εκεί θα έμενε μέχρι να επανέλθουν όλες του οι λειτουργίες. Η Δύναμη της Καλοσύνης, που ο ίδιος είχε δείξει αψηφώντας τον θάνατο, του είχε χαρίσει την ζωή.
Ο Λάτιμαν άγγιξε τον Ζάνοχ στο μέτωπο με το χρυσό ραβδί. Μια νέα πνοή ζωής κύλησε μέσα του και εκείνος άνοιξε τα μάτια του. Σηκώθηκε από τη θέση- κρεβάτι και κοίταξε το φωτεινό όν που ήταν μπροστά του. Δεν τον είχε αναγνωρίσει ακόμα. Εκείνος του έκανε νόημα να τον ακολουθήσει και βγήκαν έξω από τον θόλο.
Μόλις βγήκαν έξω ο Λάτιμαν πήρε την γνωστή μορφή του. Ο Ζάνοχ τον αγκάλιασε και ζήτησε να του εξηγήσει τι είχε συμβεί. Ο Λάτιμαν του τα εξιστόρησε όλα και του είπε να επιστρέψει σπίτι του. Του είπε ακόμα, ότι εκείνος δεν θα επέστρεφε γιατί θα έμενε για πάντα στην Ιερή Καρδιά του Ήλιου. Η Δύναμη της Καλοσύνης του είχε χαρίσει την Αθανασία και θα αναλάμβανε καινούργια καθήκοντα.
Πριν επιστρέψει μέσα στον Φωτεινό Θόλο του είπε, να προσέχει την Βαλμίνα και την Τρίσια.
Ο Ζάνοχ πήρε τον δρόμο της επιστροφής για την Κοιλάδα του Ήλιου. Όταν έφθασε σπίτι του η Βαλμίνα έβγαλε μια κραυγή χαράς όταν τον είδε και τον αγκάλιασε λέγοντας του, ότι ποτέ δεν πίστεψε ότι είχε πεθάνει. Όμως μια σκιά πέρασε στο πρόσωπό της, όταν έμαθε, ότι ο Λάτιμαν είχε κερδίσει την αθανασία και δεν θα επέστρεφε ποτέ πια. Όμως κατάλαβε, ότι είχε επιτύχει ένα δύσκολο στόχο και αυτό της έδωσε δύναμη.
Φυσικά όλοι οι Ηλιοδρόμωνες έμαθαν τα νέα και ο Αμερόνιος ανακήρυξε τον Λάτιμαν ΗΡΩΑ. Από τότε η καθημερινότητα τους άλλαξε, γιατί η Δύναμη της Καλοσύνης ριζώθηκε στην καρδιά τους και έγινε αληθινός τρόπος ζωής.
Έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα

[Vasoula]

αχ αχ αχ

[AMALIA]

[Λιζούλα]

[Ελενίτσα]

[Annoula]

έλιωσα

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Ταρούλα]

Υπέροχο

[nondas]

[Elen75]

[Fotinoula]

:romance-heartsfade: :romance-heartsfade: :romance-heartsfade:

[Emmaki]

Ειναι πανεμορφο!!!!!!!!!!

[ARTYADIS]

Ταξίδεψα μέχρι την Κοιλάδα του Ήλιου του Ήλιου.. Τι όμορφο ταξίδι!

[margaritarenia]

Ταξίδεψα μέχρι την Κοιλάδα του Ήλιου του Ήλιου.. Τι όμορφο ταξίδι!

Γεματο Φως.......

[Ellaki]