ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

[Evoula]

Μαλακίαν!

[Evoula]

όπα!!! δεν με λογόκρινε....

Μαράκιιιιιιιιιιιιι!!!

Η επανάσταση ξεκινάει από το reikicenter!!!!!!!!

[Vasoula]

πάντα!

[Fotinoula]

[Δωρουλα]

[Vasoula]

το βρήκα στο φβ

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Tου Χρηστου Γιανναρα


Mοιάζει να είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του ελλαδικού κράτους που τόσοι πολλοί συμφωνούν τόσο πολύ σε τόσες πολλές διαπιστώσεις: Για τα κακουργήματα, από πρόθεση ή ανικανότητα, των επαγγελματιών της πολιτικής. Για τη διαφθορά, πρωτογενή ή από μεθοδικό εκμαυλισμό, της ελλαδικής κοινωνίας. Για τη γενοκτονική απανθρωπία, εν ψυχρώ σχεδιασμένη ή εκμεταλλευτική συγκυριών, της διεθνούς τοκογλυφίας.


Πρόσθετες αναλύσεις των διαπιστώσεων περιττεύουν, αν και, κάθε τόσο, μας ξαφνιάζουν συμπτώματα συλλογικής εθελοτυφλίας ή ευήθειας. Nαι, απίστευτο κι όμως αληθινό: υπήρξαν διακόσιες τριάντα έξι χιλιάδες εκατόν πενήντα ένας συμπολίτες μας, που χωρίς να τους εξαναγκάσει κανένας και ενώ η εκλογή του συγκεκριμένου αρχηγού στο κόμμα τους ήταν δεδομένη, πήγαν να δηλώσουν με την ψήφο τους τη βοσκηματώδη υποταγή τους στο ποιμνιοστάσιο. Συγκριτικά είναι ασήμαντος αριθμός, περίπου το 3% του εκλογικού σώματος. Aλλά παραμένει δραματικά δυσοίωνο ποσοστό αυτευνουχισμού της λογικής, απώλειας επαφής με την πραγματικότητα, όταν τα γεγονότα βοούν, τουλάχιστον τα δύο τελευταία χρόνια, με πρωτοσέλιδες απηχήσεις σε παγκόσμια κλίμακα και στον κάθε πολιτικής απόχρωσης Tύπο.


Bοούν τη μικρόνοια και ανικανότητα ή την εγκληματική ανοχή των κυβερνώντων που υπέταξαν την Eλλάδα στο εφιαλτικό ΔNT. Oσες διαπιστώσεις κι αν προστεθούν, όσο κι αν τεκμηριωθούν, οι παραιτημένοι από τη νοημοσύνη τους δεν μεταπείθονται. Mε κομμένη τρεις και τέσσερις φορές τη σύνταξή τους, με περιορισμένο σε επίπεδο λιμού τον μισθό τους, με άνεργα τα παιδιά τους, θα στήνονται στην ουρά για να δηλώσουν αφοσίωση στον τύραννο άρχοντα προαγωγό τους.


Aς μην ξεχνάμε ότι η δημοκρατία (ακόμα και το ερζάτς: η λεγόμενη «κοινοβουλευτική») είναι άθλημα, όχι θαυματουργική συνταγή, και το άθλημα έχει προϋποθέσεις γι’ αυτό και οι επιδόσεις ποικίλλουν. Eίναι συνάρτηση τής κατά κεφαλήν καλλιέργειας η πραγμάτωση της δημοκρατίας, ανέφικτη για συλλογικότητες συμβιβασμένες με τη φαυλότητα, τη μικρόνοια, τον μηδενισμό.


Oι συντεχνίες της ασυδοσίας στην Eλλάδα, οι επονομαζόμενες «κόμματα», έχουν κατορθώσει, με πολύχρονες μεθοδεύσεις εξηλιθίωσης του λαού, να ταυτίζεται στις συνειδήσεις το άθλημα με τη θέα του αθλήματος – ονομάζουμε «φιλάθλους» (ότι αγαπούν το άθλημα) τους θεατές του αθλήματος, όχι τους αθλούμενους. Eίτε για το ποδόσφαιρο πρόκειται είτε για τη δημοκρατία.


Θα μπορούσαμε να περιορίσουμε τις φιλοδοξίες συν-εννόησης στο ελάχιστο ποσοστό του πληθυσμού που αρνείται συνειδητά να παγιδευτεί στην υποκατάσταση του αθλήματος από το θέαμα, της πραγματικής μετοχής από την ψυχολογική ομηρεία. Στην ασήμαντη αριθμητικά μειονότητα που απορρίπτει (για λόγους αυτοάμυνας της ανθρωπιάς) αυθωρεί το ερώτημα: «τι ομάδα είσαι;», «τι κόμμα είσαι;».


Nα περιοριστούμε στους απροσκύνητους, όχι για να συνεχίσουμε τις αδιέξοδες διαπιστώσεις, αλλά για να ψάξουμε μήπως και συμπίπτουμε σε συγκεκριμένους στόχους. Στο τι θέλουμε να μας εξασφαλίζει η δημοκρατία, ποιες ανάγκες μας να υπηρετεί, ποια ιεράρχηση - αξιολόγηση αναγκών να προϋποθέτει.



Kαι εδώ αρχίζουν τα δυσκολότερα: Διότι τους βοσκηματώδεις των «φιλαθλητικών» ποιμνιοστασίων είναι λογικό να τους αντιπαρέλθεις, εφαρμόζεις το «άφετε τους νεκρούς θάπτειν τους εαυτών νεκρούς». Aλλά πώς να αγνοήσεις συμπολίτες με εντυπωσιακά τεκμήρια καλλιέργειας (τίτλους σπουδών, περγαμηνές αναγνώρισης, προϋπηρεσία σε πόστα υψηλών απαιτήσεων) που αρνούνται τον προβληματισμό; H συντριπτική πλειονότητα, σχεδόν η ολότητα των «καλλιεργημένων» στην Eλλάδα, η «διανόηση» της χώρας (τουλάχιστον αυτή που προβάλλεται και κυριαρχεί στη δημοσιότητα) δεν διανοείται να συζητήσει στόχους, ανάγκες που να τις υπηρετήσει η δημοκρατία, ιεράρχηση των αναγκών. Aυτά όλα είναι αυτονοήτως δεδομένα: οι κοινωνικοί στόχοι, τα ζητούμενα από τη δημοκρατία, η ιεράρχηση των ζητουμένων, προσφέρονται ολοκληρωμένα στο ευρωπαϊκό υπόδειγμα, σαρκώνονται στα κράτη και στις κοινωνίες της Eυρώπης. Kάθε αναζήτηση ιδιαιτερότητας αναγκών και στόχων, ιδιοπροσωπίας στην πραγμάτωση του επικαιρικού «παραδείγματος», είναι αδιανόητη, επικίνδυνη, συνιστά απειλή. Aπορρίπτεται χωρίς να κριθεί – ή απλώς χλευάζεται, διακωμωδείται. Για τα προβλήματα του ελλαδικού κράτους και της ελλαδικής κοινωνίας υπάρχει μία και μόνη λύση: η μίμηση, ο μεταπρατισμός, η αντιγραφή του δεδομένου προτύπου.


Δεν θέτει καν το ερώτημα η εξουσιαστική αυτή στην Eλλάδα αντίληψη, γιατί εκατόν ογδόντα χρόνια τώρα ακριβώς (1832 - 2012) προσπαθεί αυτός ο λαός να μιμηθεί, να αντιγράψει, να αναπαραγάγει το δυτικό υπόδειγμα και δεν τα καταφέρνει: το κράτος χρειάζεται συνεχώς επανίδρυση, η κοινωνία δεν πετυχαίνει να λειτουργήσει με τους δάνειους άξονες συνοχής και αναφοράς της ατομικής ευθύνης, οι συμπεριφορές εκχυδαΐζονται, η παιδεία είναι για την κοινή συνείδηση ανίατο πρόβλημα, η πολιτική, από την εποχή του Mακρυγιάννη ώς την εποχή του Pοΐδη και ώς σήμερα, ίδια και απαράλλαχτα διεφθαρμένη, σάπια και ανίκανη. Γιατί;


H πεισματική άρνηση να συζητηθεί αυτό το ερώτημα στην Eλλάδα, μοιάζει διαπλεκόμενη με βολικούς ψυχολογικούς εφησυχασμούς, ιδεολογικές μονομανίες, συμφέροντα επενδυμένα στον εφησυχασμό ή στις μονομανίες, συμπλεγματικές αγκυλώσεις «υπεραναπληρώσεων» μειονεξίας – ή απλώς σε καλοαμειβόμενο (όχι οπωσδήποτε με χρήματα) πρακτοριλίκι. Aλλά τώρα, εντελώς τώρα, η ιστορική μας πορεία των Nεοελλήνων έφτασε σε ένα όριο που μοιάζει με ενδεχόμενο ιστορικού τέλους. Zούμε μια κυριολεκτική καταστροφή, που δεν περιορίζεται στην οικονομική χρεοκοπία και στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, αλλά διευρύνεται και στον πρωτοφανή διεθνή διασυρμό, στην πάγκοινη χλεύη του ελληνικού ονόματος. Zούμε την καταστροφή της γλώσσας, τον αφανισμό της ιστορικής συνείδησης, το ρήμαγμα του σχολείου και τον εξευτελισμό του πανεπιστημίου, την οικιστική μας αυτοχειρία και τον ασύδοτο βανδαλισμό της αισθητικής του τοπίου, τη ριζική αλλοτρίωση της λαϊκής ευσέβειας και παράδοσης.


Aς μου συχωρεθεί η απρέπεια να κάνω μια έκκληση: Σε κάποια κέντρα αποφάσεων, κομματικά, εκπαιδευτικά, επιχειρηματικά, να αρχίσουν να συζητούνται τα συγκεκριμένα ρεαλιστικά ζητούμενα: Nα ξαναϋπάρξει Eλλάδα που να τη χρειάζονται οι κοινωνίες των εθνών και να τη σέβονται. Nα επανιδρυθεί το κράτος ξαναχτίζοντας εξ υπαρχής την ελληνική του ταυτότητα. Oχι με ιδεολογήματα ελληνικότητας, αλλά με προτεραιότητα των ελληνικών αναγκών: γλώσσα, ιστορική συνείδηση, κατά κεφαλήν καλλιέργεια, δημιουργική φαντασία, σέβας του ιερού. Nα οργανωθεί με σοβαρότητα και ευφυΐα η πολιτική επιδίωξη αυτού του στόχου.


Nα θεωρήσουμε ευκαιρία τη δεδομένη σήμερα καταστροφή.

Πηγή: http://radar-gr.blogspot.com/2012/04/n-e.html#more" onclick="window.open(this.href);return false;

[Fotinoula]

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Μάθαμε να μην περιμένουμε τίποτε από δαύτους και να τα περιμένουμε όλα.

Εύακι όλοι αυτοί υποτίθεται πως είναι στις θέσεις που είναι για να ''εργαστούν" για το καλό μας και για το συμφέρον της χώρας
και τους βάλαμε εκεί,κάποιοι από εμάς...
Άρα,εκ των πραγμάτων υπάρχει η απαίτηση να κάνουν αυτό για το οποίο ο ελληνικός λαός τους ψήφισε..
τώρα για το αν περιμένουμε ή όχι είναι καθαρά θέμα του καθενός μας
ούτε εγώ περιμένω κάτι

Θα με ρωτήσεις τώρα, γιατί μου κάνει εντύπωση και αν το περίμενα...

όχι,δεν θα σε ρωτήσω ;)

[Evoula]

Πόσο συμφωνώ με τον καθηγητη, μα πόσο!

[Vasoula]

σχεδόν η ολότητα των «καλλιεργημένων» στην Eλλάδα, η «διανόηση» της χώρας

αμ φωνάζει η Βάσω τόσα χρόνια...ότι η διανόηση είναι εξίσου συναισθηματικά ανώριμη, αλλά ποιός με ακούει???

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

«Θαύμα» σε τράπεζα στο Νέο Ηράκλειο
http://www.newsbeast.gr/society/arthro/ ... -irakleio/" onclick="window.open(this.href);return false;

[Alexandros]

«Θέλω να σας φιλήσω όλους στο στόμα»



«Μπουονασέρα πρίντσιπε!» κραύγασαν κοντά 2.000 άτομα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης για τον Ρομπέρτο Μπενίνι. Η αίθουσα τελετών της παλιάς Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, με χωρητικότητα περί τα 650 άτομα, ξεχείλισε από κόσμο (πολλοί έμειναν απ’ έξω) σε μια τελετή με τέτοια πολυκοσμία που οι τοίχοι της είχαν να δουν από την εποχή που ο αείμνηστος Μανόλης Ανδρόνικος ανακοίνωνε τα ευρήματα των βασιλικών τάφων της Βεργίνας (1977).

«Roberto, Roberto, Roberto!» φώναζαν ή μάλλον αλάλαζαν τα πλήθη και ο 61χρονος ιταλός παραμυθάς ανταπέδωσε ελληνικότατα και από στήθους – όπως απαγγέλλει τον Δάντη και τη «Θεία Κωμωδία» του – «ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ. Γεια σας, γεια σας, αγαπημένοι φίλοι. Θέλω να σας φιλήσω όλους στο στόμα. Αυτή είναι μεγάλη χαρά. Η καρδιά μου χτυπάει πολύ δυνατά».

Θύμιζε την πρώτη σκηνή από το «Σινεμά ο παράδεισος» τού συμπατριώτη του Τζουζέπε Τορνατόρε η εικόνα της αίθουσας. Εκεί που στην ασπρόμαυρη δεκαετία του ‘50, προκειμένου να δουν το θαύμα του σινεμά, συγκεντρωνόταν ένα πολύχρωμο, ετερόκλητο πλήθος.
Κι ο 61χρονος πλέον Ρομπέρτο Μπενίνι, γιος αγροτών από την Τοσκάνη, ο απόφοιτος σχολής λογιστών, ο διαβολάκος, ο Τίγρης, ο Πινόκιο, μάς το ανταπέδωσε. Ορθιος, ανεμίζοντας το καπέλο και την τήβεννο με την οποία τον έντυσαν οι πρυτανικές Αρχές του ΑΠΘ. Με δεκάδες μούτες, υποκλίσεις, υποδυόμενος την πιο διάσημη... μαριονέτα του κόσμου. Τον εαυτό του.

Το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης τίμησε τον Ρομπέρτο Μπενίνι που «αφιέρωσε τη ζωή του στις τέχνες και τα γράμματα, συνδύασε τον ιταλικό πολιτισμό με το πρωτοποριακό του πνεύμα», τον ιταλό ηθοποιό, παραμυθά, απόγονο της παράδοσης των giullari (των γελωτοποιών του 13ου αιώνα) και της commedia del arte, απ’ όπου αντλεί την κυτταρική καλλιτεχνική του καταγωγή», όπως τόνιζαν οι εισηγητές, η πρόεδρος και καθηγήτρια του Τμήματος Ιταλικών Σπουδών του ΑΠΘ. Και τον αναγόρευσαν επίτιμο διδάκτορα «για την εξαιρετική καλλιτεχνική του διαδρομή και το πρωτοποριακό εκφραστικό του πνεύμα σε αρμονικό συνδυασμό με την ιταλική κουλτούρα». «Ερχομαι για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη. Με αντιμετωπίσατε σαν πρίγκιπα. Φάε - φάε, πιες - πιες… Σας ευχαριστώ. Κάθε φορά που περνάω πάνω από την Ελλάδα, με το αεροπλάνο, σκύβω με ευλάβεια. Ξέρω πως έχετε οικονομικά προβλήματα. Εχουμε κι εμείς. Μόνο που όλος ο κόσμος, εμείς, η Ευρώπη, οι άλλοι χρωστάνε στην Ελλάδα. Τα πάντα. Δεν είναι η Ελλάδα που χρωστάει». Και το πλήθος χειροκροτούσε μέσα κι έξω από την αίθουσα, στους διαδρόμους τριών ορόφων του κτιρίου της Φιλοσοφικής Σχολής όπου είχαν τοποθετηθεί από νωρίς γιγαντοοθόνες.

Στο μεταξύ, αν και είχε απαγορευτεί αρχικά η είσοδος στους φωτογράφους, που ήρθαν αντιμέτωποι με περισσότερους από δέκα άνδρες της προσωπικής φρουράς του, όπως και η βιντεοσκόπηση, τελικά καμία από τις απαγορεύσεις δεν ίσχυσε. Ολα έγιναν ιταλικά. Και ολίγον ελληνικά. Και πάντως... μπενινικά.
Κι ύστερα, όταν ο επίτιμος διδάκτορας της Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας κατέβηκε από το έδρανο όπου είχε σκαρφαλώσει ενθουσιασμένος από τις τιμές, τα μπράβο, τα σφυρίγματα, τα χειροκροτήματα, μίλησε για τη Θεσσαλονίκη που γνώριζε μόνο από την προς «Προς Θεσσαλονικείς» επιστολή του Αποστόλου Παύλου, μίλησε ξανά για την οικονομική κρίση, για τους τοκογλύφους κι επέλεξε από το «Tutto Dante» και τη «Θεία Κωμωδία», τον «Εβδομο Κύκλο της Κολάσεως» όπου είναι καταδικασμένοι οι βίαιοι να περιφέρονται σε μια πυρακτωμένη έρημο κάτω από πύρινη βροχή, καθώς «η τοκογλυφία προσβάλλει τη Θεία καλοσύνη» και γιατί «ο τοκογλύφος προσβάλλει τη φύση και την τέχνη» (Ασμα XI).

πηγή:www.tanea.gr

[ARTYADIS]

Επέστρεψαν στη δραχμή οι κάτοικοι του χωριού Πηγή Σερρών![/b]–

01/04/2012

Καταχωρήθηκε σε: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Τη δική τους επανάσταση έκαναν την 25η Μαρτίου οι κάτοικοι του χωριού Πηγή Σερρών, που αποφάσισαν… την επιστροφή τους στη δραχμή!

Πρόκειται ένα όμορφο μικρό χωριό, των 2.000 κατοίκων, «σκαρφαλωμένο» στην καταπράσινη πλαγιά του Λαϊλιά. Ακριβώς πριν από μία εβδομάδα έκανε τη δική του «επανάσταση». Μετά από λαϊκή συνέλευση, οι κάτοικοι – κυρίως ηλικιωμένοι – αποφάσισαν να χρησιμοποιούν στις συναλλαγές τους και τη… δραχμή! Είναι το πρώτο ελληνικό χωριό το οποίο υιοθετεί αυτή την πρακτική, η οποία εφαρμόζεται σε χωριά της Γερμανίας, Ιταλίας και Ισπανίας.

Εμπνευστής της ιδέας ήταν ένας Ελληνογερμανός, που εργάζεται στη Στουτγκάρδη. Όταν πήγε στην Πηγή Σερρών τα Χριστούγεννα για να δει τους γονείς του, είπε στους συγχωριανούς του τι ακριβώς κάνουν σε μικρά γερμανικά χωριά, όπου οι κάτοικοι έχουν ξεθάψει τα μάρκα και κάνουν συναλλαγές με το παλιό νόμισμα.

Κάτοικοι του χωριού παραδέχθηκαν στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» ότι το πρόβλημα ήταν πού θα βρεθούν τόσα πολλά χαρτονομίσματα και κέρματα σε δραχμές. Κάποιοι βρήκαν αρκετά κρυμμένα στα σεντούκια τους, ενώ μεγάλη βοήθεια έδωσε η Ένωση Συλλεκτών Χαρτονομισμάτων Βορείου Ελλάδας, που χάρισαν σημαντικό αριθμό χαρτονομισμάτων σε δραχμές.

«Μετά από ώριμη σκέψη καταλήξαμε στην αναλογία 1 ευρώ προς 500 δραχμές» δήλωσε η πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Όλγα Κεχαγιά.

«Ψάξαμε στο Διαδίκτυο και βρήκαμε ότι αυτό γίνεται και αλλού. Έτσι, αποφασίσαμε να κάνουμε το μεγάλο βήμα και βάλαμε πάλι στη ζωή μας τη δραχμή…», είπε στον «ΤτΚ» η πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου η κα Κεχαγιά.

«Φυσικά, δεν μπορούσε να υιοθετηθεί η ισοτιμία 1 ευρώ προς 340,75 δραχμές καθώς έχει περάσει μία δεκαετία από την έλευση του ευρώ και η αναλογία αυτή είχε πρακτικά καταργηθεί. Θέλαμε μία εύκολη αναλογία…», τόνισε.

«Με αυτόν τον τρόπο κάναμε τη δική μας επανάσταση κατά του… ευρώ. Καλό και «χρυσό» το ευρωπαϊκό νόμισμα αλλά μας έχει δώσει πολλές στεναχώριες. Τουλάχιστον με τη δραχμούλα ήσουν πιο ήσυχος…», είπε η πρόεδρος.

Πριν γίνει η διακίνηση του νέου νομίσματος, οι κάτοικοι του χωριού προσέφυγαν σε νομικούς, που τους διαβεβαίωσαν ότι η κυκλοφορία της δραχμής δεν είναι παράνομη αν γίνεται ταυτόχρονα κυκλοφορία του ευρώ.

Οι συναλλαγές σε δραχμές γίνονται μόνο στην περιορισμένη αγορά της Πηγής και στην ουσία το χρήμα βρίσκεται σε διαρκή «κίνηση». Ο συνταξιούχος πληρώνει τον καφέ του στο καφενείο, ο καφετζής αγοράζει ψωμί από το φούρνο, ο φούρναρης βάζει βενζίνη στο πρατήριο, ο βενζινάς αγοράζει τσιγάρα, ο περιπτεράς ψωνίζει από το σαντουιτσάδικο της περιοχής κ.λπ.

Οι λιγοστοί ηλικιωμένοι που απολάμβαναν τον καφέ τους στο καφενείο της πλατείας ήταν ενθουσιασμένοι με την επιστροφή της δραχμής.

«Παίρνω 400 ευρώ σύνταξη. Αμέσως τα μετατρέπω σε 200.000 δραχμές. Έτσι, αισθάνομαι ότι κάτι έχω μέσα στην τσέπη μου. Ένας καφές κάνει 500 δραχμές. Η αίσθηση είναι διαφορετική και νομίζω ότι η επιστροφή της δραχμής έβαλε φρένο στις συνεχείς αυξήσεις που είχαμε στα προϊόντα κατά τη δεκαετία του ευρώ…», δήλωσε στον «ΤτΚ» ο 70χρονος Αναστάσης Κεφαλάς.

Σε δραχμές τρία στα τέσσερα πακέτα τσιγάρα

«Τρία στα τέσσερα πακέτα τσιγάρα που δίνω πληρώνομαι και δίνω ρέστα σε δραχμές. Οι ηλικιωμένοι είναι περισσότερο εξοικειωμένοι με τις δραχμές και τώρα που συναλλάσσονται και πάλι με αυτό το νόμισμα, αντιλαμβάνονται πόσο πολύ ακρίβεια έφερε το ευρώ…», δηλώνει ο Μίμης Σαββαϊδης, ιδιοκτήτης περιπτέρου.

Όλα έχουν γίνει πιο εύκολα

«Όλα έχουν γίνει πιο εύκολα με τη χρήση της δραχμής. Μόνο οι επισκέπτες μου δίνουν ευρώ. Προσωπικά, προτιμώ τις δραχμές, καθώς κι εγώ με αυτές συναλλάσσομαι. Η ισοτιμία με το ευρώ είναι εύκολη και νομίζω αρκετά λογική. Έτσι, ένας γύρος κοστίζει 2,70 ευρώ ή 1.600 δραχμές»,προσθέτει ο Βαλεντίνος Μουρούζης, ιδιοκτήτης ταχυφαγείου…

[elenaki]

Πολυ καλο!!!

[ARTYADIS]

Αυτοκτονίες στην Ελλάδα της Κρίσης

– 09/04/2012
Καταχωρήθηκε σε: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ



Η αυτοκτονία δεν είναι η λύση… Για τους κατακτητές, αυτό σημαίνει ένας αντιδραστικός λιγότερος…

Της Μαρίνας Παππά

Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή αυτόν τον καιρό, τα πράγματα τα έχουν κάνει πάρα πολύ δύσκολα έως απελπιστικά…

Το να αυτοκτονούν δύο ΕΛΛΗΝΕΣ την ημέρα όπως δείχνουν και οι στατιστικές, σίγουρα δεν είναι και η καλύτερη λύση… δεν συμφωνείτε; Σκεφτείτε το… ΜΑ ΗΔΗ θέλουν να μας σκοτώσουν, στην αρχή το κάνανε με πλαγίους μεθόδους και τώρα μας δείχνουν τις προθέσεις τους καθαρά…

Εμείς τι θα κάνουμε γι αυτό; Θα τους ελαφρύνουμε, θα τους δώσουμε έτοιμο στο πιάτο το κεφάλι μας; ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ; Ένα φοβισμένο ανθρωπάκι που θα στείλει τον ίδιο του τον εαυτό στον θάνατο χωρίς να παλέψει γι αυτόν, για την ζωή του και τα δικαιώματά του;



ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ; ΠΟΙΟΣ MΑΣ ΤΑ ΕΜΑΘΕ; ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ MΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ;

Δεν είναι ήρωας αυτός που αυτοκτονεί, είναι δειλός… πριν καταδικάσει και κρεμάσει τον ίδιο του τον εαυτό, την ίδια του την ζωή και βάλει τέλος σε αυτήν, αναλογιστείτε όλοι και καταλάβετέ το… ΜΠΟΡΟΥΜΕ να κάνουμε τα πάντα ενωμένοι… ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ θα αλλάξουμε τα δεδομένα της ζωής μας… Να βοηθάμε ο ένας τον άλλον όσο μπορούμε…

Εκλιπαρώ όλους τους ΕΛΛΗΝΕΣ να αφήσουν στην άκρη τις όποιες διαφορές τους χωρίζουν, συναισθηματικές, κομματικές, κοινωνικές, ποδοσφαιρικές, θρησκευτικές και να ενωθούμε όλοι σαν μια γροθιά να πετάξουμε έξω από την Ελλάδα όλους τους πουλημένους ηγέτες μας… Θέλουμε την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ μας, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας και την ΖΩΗ μας πίσω… Είναι δικά μας…

Μην εγκαταλείπετε… Μην παραιτήστε από αυτά που δικαιωματικά σας ανήκουν!