Αυτή η πεποίθηση μου φανερώθηκε σήμερα στον διαλογισμό μου, με το όνομα "Κοσμικό Κακό".
Είναι αυτό που μας κάνει να φοβόμαστε τον κόσμο γύρω μας, τους συνανθρώπους μας, την ίδια την ύλη, εν τέλη την ίδια την Ζωή.
Είναι αυτό που μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο κόσμος θέλει το κακό μας, ότι περιτριγυριζόμαστε από κακούς ανθρώπους, και επομένως πρέπει να οχυρωθούμε πίσω από ψηλά τοίχοι, μην τυχόν και μας βλάψουν την ευαίσθητη καρδιά μας. Μην τυχόν και μας "ρουφήξουν" την ζωτική μας ενέργεια.
Και έτσι απομακρυνόμαστε από τους ανθρώπους, για να μην είμαστε "ευάλωτοι". Και έτσι κάνουμε μια καλή δουλειά και μαζεύουμε λεφτά, έχουμε ένα μεγάλο σπίτι με διπλο-κλειδωμένες πόρτες ασφαλείας, περνάμε με ντετόλ και μπενταντίν όλα τα έπιπλα για να φύγουν τα μικρόβια... και τόσα άλλα που πιστεύουμε ότι θα μας δώσουν ασφάλεια ή/και ότι θα εξαλείψουν τον "κίνδυνο από έξω".
Τι ανόητοι που είμαστε...
Γιατί αυτή η μικρούλα καρδιά που έχουμε μέσα μας, και είναι πλημμυρισμένη από ροζ ενέργεια Αγάπης, δεν είναι καθόλου "ευάλωτη" και καθόλου "αδύνατη". Αυτή η καρδιά είναι η πηγή της Αγάπης, η πηγή της Δύναμης.
Το Κοσμικό Κακό έστεκε μπροστά μου σαν φοβερό τεράστιο θηρίο με πλοκάμια, που έβγαζε φωτιές. Άπλωσα το χέρι μου και με μεγάλες κινήσεις σχημάτισα το σύμβολο της καρδιάς. Αμέσως από μέσα μου βγήκε φως. "Εγώ είμαι το Φως, εγώ είμαι η Αγάπη". Ροζ ενέργεια κυρίευσε τον χώρο, και το θηρίο υποχωρούσε, μίκραινε, έσβηνε. Μέχρις που εξαφανίστηκε. "Δεν υπάρχει Κοσμικό Κακό, υπάρχει Κοσμική Αγάπη".
Εκεί που πριν ήταν το θηρίο, τώρα είχε γεμίσει με όμορφη, ζεστή, ροζ ενέργεια. Αμέσως ήρθανε άγγελοι και φτερούγισαν στον χώρο. Σιγά-σιγά, επέστρεψα στο παρόν, έχοντας πια στο μυαλό μου ότι αυτό που κάποτε ήταν φόβος, τώρα έγινε Αγάπη. Και ακόμα και εάν έρθει κάποιος να μου "ρουφήξει" την ενέργεια, ξέρω ότι το μόνο που θα πάρει είναι αυτή η Αγάπη.
Γιατί η Αγάπη είναι η πιό δυνατή Ουσία του Σύμπαντος.
