Η ομορφιά και η ασχήμια είναι υποκειμενικοί κανόνες της κοινωνικής μας προσωπικότητας, που δεν αναγνωρίζει σαν ομορφιά τίποτα άλλο, εκτός από αυτό που τις επιτρέπουν τα μάτια της να βλέπει...
Στοχάσου... «ακούγοντας» τον ήχο της ομορφιάς, «βλέποντας» το χρώμα της, «μυρίζοντας» το άρωμά της...
Καμία ανάμνηση, όσο πόνο και να φέρνει, δεν μπορεί να παρεμβληθεί στην αληθινή Μνήμη της Αγάπης, γιατί εκεί είναι η αληθινή μας «Πατρίδα» και αυτήν την «κουβαλάμε» όλοι μέσα μας!
Παιδιά των άστρων…
Η αληθινή απώλεια δεν είναι σ’ αυτό που προσπαθεί να κερδίσει κανείς για να καλύψει τις φυσικές του ανάγκες…Αυτό που αληθινά έχει χάσει ο ΄Ανθρωπος δεν είναι παρά το δικαίωμά του να Θυμάται…
Παιδιά της γης…
Αν ήθελα να γράψω ένα γράμμα στον Θεό, θα έβαζα αποστολέα τον εαυτό μου! Πριν φτάσω στον Θεό, θα έπρεπε να απευθυνθώ πρώτα σε εκείνον που τον ξέχασε…
Μνήμες…
«…Η αλήθεια, δεν περιέχει μόνο ομορφιά, μου είπες Μεγάλε Ιερέα…
Και εγώ σε κοίταξα απορημένη…
Με έμαθες να την βλέπω παντού, την ένιωσα σε κάθε ήχο, μορφή, κίνηση, και τώρα? Τώρα πώς να την πάρω από τα μάτια μου, που μόνο αυτήν βλέπουν?
Μου έδωσες μια «χούφτα» φως και μου είπες «πλάσ’το»…
Και ένιωσα ξανά την χαρά της δημιουργίας…σαν ένα μικρό παιδί που «μετράει» τον κόσμο με την ψυχή του…
Τότε, που η ματιά του δεν περιέχει, παρά μόνο κρύσταλλο και δημιουργεί το αληθινό είδωλο του θεού, σε κάθε πρόσωπο.
Τότε, που κλείνοντας τα μάτια για να κοιμηθεί, δεν διαχωρίζεται από το φως, με το σκοτάδι του ύπνου, γιατί ζει στην πραγματικότητα του αδιαίρετου.
Τότε που απλώνοντας τα χεράκια του να ψηλαφίσει τον κόσμο, αγγίζει σε κάθε αντίσταση το φως με μορφή.
Τότε, που τα πόδια του δεν πατάνε στην ζωή, αλλά ζει μέσα σε κάθε της σχήμα.
Τότε, που δεν χρειάζεται φαντασία για να ακούσει τους αγγέλους να του λένε «μη φοβάσαι, έλα…»
Ναι, έτσι ένιωσα ξανά… Να θέλω να δημιουργήσω και να δημιουργηθώ… φως, νερό, χώμα…
Ξανά από την αρχή, με το φως να περιέχει το μαύρο και να μην το αφήνει έξω, σαν ένα σχήμα που χρειάζεται να εξερευνήσω…
Το μαύρο με πόνεσε, Μεγάλε Ιερέα, γιατί μαζί του έχασα την αθωότητα.
«Το μαύρο σε πόνεσε, γιατί δεν αντιλήφθηκες εγκαίρως το φως του…΄Εβαλες πολύ νερό στο χώμα και δεν έχτισες στέρεα το σχήμα του. Το έκανες ασαφές, χωρίς όρια και το αγάπησες. Και τώρα να, σου δίνω ξανά φως σαν ύλη, για να ξεκινήσεις από την αρχή…»
΄Εφτιαξα τα μάτια σου, αγαπημένη μου ψυχή…Ξανά από την αρχή…το αιώνιο βλέμμα που είναι χαραγμένο σε μνήμες αγγελικές και περασμένο μέσα μου με μεταξωτή κλωστή. Το γνώριμο, το αγνό βλέμμα που περιέχει ζωή.
«Κοίτα με» σου είπα… «κοίτα με την ώρα που δημιουργώ. Νιώσε την χαρά μου, και θυμήσου την όταν με δεις ξανά. Θα βάλω και το μαύρο σε σχήμα θα του δώσω όρια και σαφήνεια, για να μην σε μπερδέψει πια…»
«Θέλω να μ’ αγαπάς…» μου είπες!
«Τότε πάρε το μαύρο μαζί σου. Θα σε αναγνωρίσω από το σχήμα του, από το φως του!»
«Μη με ξεχνάς…!»
Σε ξέχασα και με ξέχασες…Το μαύρο είχε μεν σχήμα και σαφήνεια, μα δεν είχε ομορφιά…Είχε μόνο αλήθεια, και γι’ αυτό παραπλανηθήκαμε! Γιατί την ομορφιά την ψάχναμε στο φως και μπερδευτήκαμε…Χάσαμε τον ήχο της αλήθειας.
Περιμένω να κλείσουν τα φώτα, και μέσα στο μαύρο να αναγνωρίσω το αιώνιο βλέμμα σου ξανά. Σαν το μωρό που όταν κλείνει τα μάτια δεν διαχωρίζεται από το σκοτάδι, γιατί βρίσκεται ήδη μέσα στην ζωή. Και δεν χρειάζεται να βρει τίποτα, γιατί τα περιέχει όλα. Δεν χρειάζεται να σε αναγνωρίσει γιατί περιέχεται σε σένα.
Και έτσι αγνά να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα, που δεν είναι απλά όμορφη, μα και αληθινή…
όπως ακριβώς η Αγάπη...»
Καλημέρα μόνο για σήμερα…
Να θυμόμαστε, ότι αυτό που συγκρίνουμε μεταξύ μας, είναι αυτό που δεν θυμηθήκαμε να αγαπήσουμε…Μας πρόλαβαν οι αναμνήσεις που έχουν μόνο μάτια και αυτιά, αλλά δεν έχουν Ψυχή…
Καλημέρα γλυκούλια μου!
Εσείς? τι σκεφτεστε τώρα?
Δυνατά το λαλά...
Θα ευχαριστιόμαστε, που γινόμαστε κάτι ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ......
Θα συννεφιάζει πιο συχνά το πρωί
Στο παράθυρο η ζωή μια σταλιά.
Από Σεπτέμβρη τα μονά κι οι Ζυγοί
κι όλα γύρω -γύρω γη
Αγκαλιά
Στο φεγγαράκι χορηγοί
Εμείς οι δυο πιο δυνατοί
Εμείς οι δυο- ρώτα με τι
Εμείς οι δυο - τόσο κουτοί
σταθερά
Θα ευχαριστιόμαστε που γινόμαστε
κάτι αντίθετο απ' την απάτη
κι αυτό είναι κάτι
Μετά θα βάλω το καλό μου παλτό
κι ό,τι γύρω είναι βαλτό
Έτσι απλά,μες τα σκουπίδια θα πετώ
http://youtu.be/kfZFyQCO4EQ" onclick="window.open(this.href);return false;
