Ευούλα, δεν θα ήσουν εδώ, αν δεν ήσουν ξανθιά...Είναι ο νόμος του φόρουμ... :lol: :lol: :lol:
Να ξεκινήσω από εσένα Σκαπανέα...και να σου πω ότι δεν φοβόμαστε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, μήπως και τους μεταδώσουμε πρότυπα, γιατί έτσι κι αλλιώς παίρνουν από το συλλογικό ασυνείδητο!!! Δεν οφειλονται όλα στους γονεις μας και στο περιβάλλον λεκτικά, αλλά δια μέσου των κυττάρων...Και αυτά είτε θέλεις, είτε όχι τα μεταδίδεις...
Εχει μεγάλη σημασία, όταν κάνεις παιδιά, να έχεις συνείδηση αυτού του γεγονότος και να έχεις "καθαρίσει" τα δικά σου και να έχει κάνει και ο σύντροφός σου το ίδιο από την μεριά του.
Σε εμένα προέκυψε, ο σύντροφός μου να είναι δονητικά πολύ χαμηλά, έτσι δεν μπορούσε παρά να μεταδίδει στα παιδιά του αυτό που κουβάλαγε...
Δυστυχώς, το αντιλήφθηκα αργά...!!! ΄Η μάλλον το αντιλήφθηκα νωρίς, έδρασα αργά, γιατί πρώτα αντέδρασα!!!!
Το μεγάλωμα των παιδιών δεν έγινε με κτητικότητα από εμένα. ΄Ηξερα ότι δεν ορίζω τίποτα από τα παιδιά μου!!! Τους δίδαξα σωστά ή λάθος αξίες, και τα άφησα να "φάνε τα μούτρα τους" με ότι κι αν σημαίνει αυτή η λέξη...
Δεν με ένοιαξε το σχολείο, η γλώσσα, το μπαλέτο...Δεν έκανα καμία κατήχηση για τις αξίες της κοινωνίας, για την αποδοχή της, για την θρησκεία... Βασικά, εγώ μίκραινα και αυτά μεγάλωναν και έτσι μπορέσαμε να συναντηθούμε μεταξύ 6 το πρωί που γυρνούσαν αυτά και ξυπνούσα εγώ...
Δεν αγχώθηκα για το αν πάρουν καλούς βαθμούς, δεν με ένοιαζε αν φλέρταραν, αν έκαναν σεξ, αν κάπνιζαν...
Μαζί τους περπάτησα στα "απαγορευμένα" μονοπάτια και είδαμε τι μπορούμε να βιώσουμε μαζί και τι μόνα τους! Με αλήθεια πάντα!
Τους πέρασα πρότυπα, δεν λέω όχι!!! Αυτό όμως το κυριότερο που τους έδειξα από εμένα, ήταν μόνο αλήθεια...
΄Οχι καμουφλαρισμένη αξιοπρέπεια...
΄Ηταν η επιλογή μου να μείνω μόνή μου πολύ σημαντική για την παραπέρα έξελιξή μας! Ο καθένας μόνος του, με σεβασμό και όρια...Γιατί αυτά δεν καταλύθηκαν από καμιά μας!
Και μέσα σ' αυτά τα όρια σαφώς δοκιμάσαμε τις αντοχές μας...
Και τις δοκιμάζουμε ακόμα...Γιατί ποτέ δεν τελειώνει η εξέλιξη...Ποτέ...
Αν το περιβάλλον μου δεν αποδεχόταν αυτό που είμαι, απλά δεν θα ήμουν μαζί τους...Για μένα αυτό ήταν το σημαντικό μήνυμα στον Εαυτό μου και από αυτό δεν ξεχώρισα κανέναν, ούτε καν τα παιδιά μου! Και αυτό βρήκα πρώτο, για να συνεχίσω παραπέρα με το πνεύμα... Μαζί, για μένα σημαίνει βαθύτερη επικοινωνία, και όχι να λύνω μόνο το βιοποριστικό πρόβλημα κανενός...όπως δεν αποδέχθηκα να μου λύνουν άλλοι τα συναισθηματικά μου κουβάρια...Η μοναξιά δεν ήταν ευθύνη των παιδιών μου ε?
Ούτε της κοινωνίας, ούτε του θεού...
΄Ηταν το δικό μου "χάος" που ήθελε τάξη...
Και αυτό το χάος μπόρεσα να κάνω φωτεινό Εαυτό!!!
΄Αρα μην μου λες
Συμφωνα με το λογικη που επικρατει σε αυτη εδω τη συζητηση Ελλη, δεν θα πρεπει να λεμε τιποτα απολυτως στα παιδια μας...
αυτό που θα λέμε στα παιδιά μας είναι μόνο η αλήθεια!!!
Αν βέβαια, μπορέσουμε να την αναγνωρίσουμε και δεν την κρύβουμε σαν μην βιωμένη...
Το τι θα πούμε στα παιδιά μας, έχει να κάνει πρώτα με το τι θα πούμε σε εμάς!!! Και από εκεί ξεκινάμε...
