Vaso έγραψε:Πως τα καταφέρνεις βρε Σκαπανέα, να αντιστρέφεις την αγνότητα σε απολογία... :roll:
Μην νιωσεις οτι απολογουμε..απλα του απαντω στις ερωτησεις του..
Εξαλου προσπαθω να το κοψω αυτο το συνδρομο της απολογιας, και της δικαιολογιας...το κουβαλαω πολλα χρονια και με εχει βασανισει οσο δεν φανταζεσαι...
Αν πρεπει να απολογηθω ειναι μονο στον ευατο μου...που δεν του εδωσα χρονο,να τον γνωρισω να τον κατανοησω, και τελος να τον αγαπησω..Ετσι αγαπουσα παθιασμενα εξαρτημενα ολους τους αλλους γιατι επρεπε μεσα απο αυτο να ανασανω...αφου δεν εμπιστευομουνα την ανασα μου..και καθε φορα που δεν ανταποκρινοταν οι προσδοκιες μου απο τους αλλους με επιανε δυσπνοια...και κριση ..ετσι εφτασα και στο νοσοκομειο με συνδρομο απνοιας που ηταν νευρικο..
ποτε δεν ακουσα το σωμα μου οσα σημαδια και αν εδινε...παντα με μαστιγωνα..τοσο μαζοχισμος..
ΤΩΡΑ τουλαχιστον αρχιζω να καταλαβαινω...
Προσπαθω να αξιολογω ποτε πρεπει και γιατι να απολογηθω...
Την αγνοτητα και την εμπιστοσυνη την θελω στο δρομο μου...
Ειπα απλα οτι ενιωθα εξαλου η ευγνωμοσυνη ειναι μια απο τις πεντε αρχες του ρεικι...και αυτη την γνωριζα και απο πριν γιατι να την πνιξω....την κραταω τα αλλα θελουν δουλλεμα..
Και ναι ευγνωμωνω οποιον με εχει βοηθησει σε αυτο τον δρομο..
και ολοι σας με βοηθατε μεσω του φορουμ μια ομαδα ειμαστε...