Μέσα σ' αυτόν εξαγνίζομαι από όλες τις ανθρώπινες νοοτροπίες...
Ξέρει εκείνος πόσο ευάλωτη είμαι στην Ελευθερία που μου χάρισε...
Ξέρει ότι με έκαναν να μην την θέλω...
όπως όλοι οι άνθρωποι οι μισοί
που παλεύουν με το ολόκληρο
Δεν έχει να κάνει με την πίστη στον θεό η Αγάπη
έχει να κάνει με το ότι όλα τα είδα μισά
Μισή Αλήθεια...μισό ψέμα
Μισή Αγάπη...μισός φόβος
Μισή Δύναμη...μισή αδυναμία
Μισός πατέρας...μισή μητέρα
Ασθένεια πόσο πολύ σε τίμησα...Νομίζω σου αρκεί!
Σε εξύψωσα στον θεό και εσύ μου γύρισες πίσω την μισή σού ανάγκη
την άλλη μισή έπρπε να την βρω εγώ
Αλήθεια είναι ότι αυτό που είναι αυθεντικό είναι ετελώς αντίθετο από τα ήθη των ανθρώπων
και κυρίως από τα έργα τους...
Οτι θέλουν είναι τόσο λίγο, και ακόμα αυτό το λίγο δεν μπορούν να το χαρούν
γιατί έρχεται το άλλο μισό και τους το παίρνει...
Ενιωσα σαν εγκαταλελειμμένος σπόρος, που τον φροντίζει ένας αδαής...
΄Οπως όταν φυτεύουμε τριαντάφυλλα, αλλά δεν ξέρουμε πως να τα φροντίσουμε...
Τους βάζουμε λίπασμα, τα κάνουμε όμορφα...αλλά γμτ δεν μυρίζουν...
Και συνηθίζουμε στην άοσμη ομορφιά, γιατί λέμε έτσι είναι, τα καυσαέρια φταίνε που τα λουλούδια δεν μυρίζουν...
Προσφέρουμε ο ένας στον άλλον λουλούδια, συνηθισμένα λουλούδια από εγκαταλελειμμένους σπόρους, απλά γιατί κάποιος βρέθηκε να τα φροντίσει, χωρίς να τα αγαπήσει...Απλά τα φρόντισε για να τα πουλήσει...
΄Οσο πιο όμορφο το τριαντάφυλλο, τόσο πιο ακριβό!
Και κανείς δεν νοιάζεται αν δεν μυρίζει...
Αν μπορούσαμε να νιώσουμε όπως νιώθει ένα τριαντάφυλλο, ίσως θα ήταν διαφορετικός ο τρόπος που θα το προσφέραμε...
Αν μπορούσαμε να νιώσουμε, όπως νιώθει ο Εαυτός μας, ίσως θα ήταν διαφορετικός ο τρόπος που θα τον πουλούσαμε
Πατέρας και Μητέρα μου είναι μόνο ο θεός...Οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να με αγαπήσουν όπως εκείνος, χωρίς να έχουν κανένα συμφέρον από την ομορφιά μου. Είναι το μόνο σημείο μέσα μου που παρέμεινε αγνό, που δεν το άγγιξαν τα καυσαέρια και δεν έχασε την μυρωδιά του...Το μύρισα και θυμήθηκα τα δικά μου συμφέροντα...Τι δεν μπορούσα να αγαπήσω χωρίς πρώτα να το ζυγίσω με τα ανθρώπινα ζύγια...Και τότε είδα τον Εαυτό μου...Μισός εδώ, μισός εκεί και στην μέση ένα τριαντάφυλλο...Το πιο όμορφο, το πιο αγνό, το πιο μυρωδάτο..Κατάλευκο σαν το Φως της Πατρίδας μου...Κι αυτό το Φως με κυρίευσε...
Δεν ήταν κανενός...Δικό μου ήταν, μέσα μου! Και έτσι σιγά σιγά ξαναγύρισα στην αθωότητα...που δεν ζυγίζεται με ανθρώπινα ζύγια, αλλά με θεϊκά...
Καλημέρα φιλαράκια...Το αφιερώνω αυτό στο δικό σας Φως! Στο δικό σας Τριαντάφυλλο...
http://youtu.be/c1GBeLl-rt8" onclick="window.open(this.href);return false;
Απ την ώρα που σε βρήκα
μάνα και πατέρα μου
σαν παιδί στον κόσμο βγήκα
να χαρώ τη μέρα μου
Κι ήταν Κυριακή βραδάκι
κι ήταν Κυριακή
Κι ήταν Κυριακή βραδάκι
κι ήσουν η Δευτέρα μου
Μα τα βράδια που γυρνούσα
όλοι με ρωτούσανε
που ναι αυτοί που μ αγαπούσαν
ποια στεριά κοιτούσανε
Ποια στεριά και ποια πατρίδα
τι ρωτάτε εμένανε
δεν τους ξέρω, δεν τους είδα
δεν ρωτώ κανένανε
Απ την ώρα που σε βρήκα
εαυτέ μου ευάλωτε
στης ζωής την βάρκα μπήκα
όπως ήμουν κι άλλοτε
