ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ...

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Αχ,βρε Βασσούλα

[Vasoula]

Δημητράκη, όπως είπα και στα κορίτσια, το λέω κι εδώ έξω...

Ενα ελάττωμα, δεν είναι για μένα τραγικό παράπτωμα...Είναι μια πιο αδύναμη πλευρά μας που ίσως το χρειαζόταν κάποια στιγμή, σαν μοχλό ανάπτυξης. Εγώ έτσι το βλέπω πάντα!

Μας έμαθαν να θεωρούμε ένα ελάττωμα σαν τραγικό σύμπτωμα, που μας βγάζει από τον δρόμο μας! ΄Ελεος πια!
Ο μισός πληθυσμός βιώνει την αμαρτία του "ελαττώματος", και ο άλλος μισός κάνει πως δεν υπάρχει...

αντί να γίνει αιτία ανάπτυξης προς τον Εαυτό μας και τον θεό, γίνεται αιτία συρρίκνωσης και αυτο-απόρριψης που χτυπάει ύπουλα κα ασυνείδητα...

Ας ωριμάσουμε! Η αυτάρκεια δεν προκύπτει από το αν μπορούμε να επιβιώσουμε μόνοι μας, αλλά από το αν μπορούμε να Ζήσουμε με τον Εαυτό μας!

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Βασσούλα,μπορείς να δώσεις μια ερμηνεία της έννοιας ''ελλάτωμα''??

[Vasoula]

το παιχνίδι των 10 ερωτήσεων παίζουμε, Δημητράκη?

γιατί δεν λες εσύ τι θεωρείς ελάττωμα?

άλλωστε την αλαζονεία εσύ την κατέγραψες στον εαυτό σου σαν ελάττωμα, οπότε όλο και κάπως θα ξέρεις τι σημαίνει το ελάττωμα...

Για ξεκίνα και βλέπουμε...

να μην απαντάω όλο εγώ ε?

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

άλλωστε την αλαζονεία εσύ την κατέγραψες στον εαυτό σου σαν ελάττωμα, οπότε όλο και κάπως θα ξέρεις τι σημαίνει το ελάττωμα...
Για ξεκίνα και βλέπουμε...
να μην απαντάω όλο εγώ ε?

γιατί Βασσούλα μου εγώ θα σου πώ την τετριμμένη έννοια της λέξης,
ενώ εσύ θα της δώσεις άλλη διάσταση.
Βασσούλα μου,καταλαβαίνω πως είναι/είμαι κουραστικό/ός,αλλά η τελευταία τηγανιά
ήταν....πολύ δυνατή....

χρειάζομαι τα ιδιαίτερα για να καλύψω τα κενά

[Vasoula]

ναι το καταλαβαίνω, αλλά πες μου εσύ πρώτα γιατί ανάφερες την αλαζονεία σαν ελάττωμα σου. Τι είχες αντιληφθεί σε εσένα?
και γιατί το ένιωσες σαν ελάττωμα...

και μετά θα πω κι εγώ...

Τα ιδιαίτερα δεν φαντάζομαι να τα εννοείς "σου ανοίγω το κεφάλι και στα βάζω" ε?

χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια, προσωπική προσπάθεια εννοώ!

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Τα ιδιαίτερα δεν φαντάζομαι να τα εννοείς "σου ανοίγω το κεφάλι και στα βάζω" ε?

όχι εννοώ την κλασσική μέθοδο,αν και τώρα που το είπες....δεν είναι κακό

την ανέφερα,γιατί δεν σκέφτηκα να γράψω υπεροψία και
γιατί θυμήθηκα τι είχε γραφτεί σχετικά,στα 7 θανάσιμα αμαρτήματα

[Vasoula]

αν και τώρα που το είπες....δεν είναι κακό

άσε τι έχει γραφτεί και πες μου εσύ τι θεώρησες ελάττωμα!

ουφ! θα με σκάσεις


από την στιγμή που με τσίγκλισες, Δημητράκη, δεν υπάρχει περίπτωση να ξεγλιστήσεις...Ξέχνα το!

[VasilisM]

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

άσε τι έχει γραφτεί και πες μου εσύ τι θεώρησες ελάττωμα!

ουφ! θα με σκάσεις

από την στιγμή που με τσίγκλισες, Δημητράκη, δεν υπάρχει περίπτωση να ξεγλιστήσεις...Ξέχνα το!

Βασσούλα μου εγώ ποτέ,απλά δεν το έχω σκεφτεί και προσπαθώ να κερδίσω χρόνο να το σκεφτώ

[Vasoula]

α, αυτό είναι!

οκ Δημητράκη...όσο χρόνο θέλεις...Δεν φεύγω εγώ, μην ελπίζεις σε κάτι τέτοιο

[Vasoula]

εντωμεταξύ σκέψου επίσης, γιατί βιάστηκες να το καταγράψεις σαν ελάττωμά σου, από΄την στιγμή που δεν το ξέρεις σίγουρα και χρειάζεται να το σκεφτείς, για να απαντήσεις...Που σημαίνει ότι ούτε εσύ ξέρεις αν είναι ελάττωμα, ή σου είπε κάποιος άλλος ότι είναι...

[ARTYADIS]

[juliaL.]

Για να παραθέσω και τη δική μου γνώμη περί ελαττωμάτων.
Θεωρώ ότι είναι πολύ άσχημο να περιμένεις να γεράσει ένας άνθρωπος
π.χ. η μητέρα σου για να μπορέσεις να βγάλεις το άχτι σου απέναντί του.
Να είχες τα κότσια να τον αντιμετώπιζες όταν μπορούσε να σε αντιμετωπίσει
σωματικά και ψυχικά. Δυστυχώς το έχω δει πολλές φορές να συμβαίνει.
Επειδή οι σχέσεις των ανθρώπων βασίζονται στην αλληλοεξάρτηση και τον εκβιασμό
αντί για το σεβασμό.
Η εκδίκηση είναι κάτι που μαθαίνουμε από μικρή ηλικία.
Θυμάμαι πόσο δύσκολο μου ήταν να νιώσω ευγνωμοσύνη, ακόμα μου είναι πολλές φορές.
Χρειάζεται πολλή δύναμη για να καταφέρω να σκέφτομαι τον εαυτό μου.

[Vasoula]

Χρειάζεται πολλή δύναμη για να καταφέρω να σκέφτομαι τον εαυτό μου.

Δεν ξέρω Τζουλακι μου αν χρειάζεται δύναμη, σίγουρα όμως χρειάζεται σοφία...

η άγνοια των εσωτερικών νόμων δεν σε βοηθά να γνωρίζεις που βλάπτεις εσένα και που τον άλλον!

συνήθως αυτό που μαθαίνουμε είναι να μην στενοχωρούμε τον θεούλη (στην ουσία χεστήκαμε για τον θεούλη και αν τον στενοχωρούμε) τον μπαμπούλη και την μανούλα (εδώ μας ενδιαφέρει φυσικά) και έτσι πορευόμαστε σε όλη μας την ζωή, αν δεν δούμε τον Εαυτό μας αυτάρκη και πλήρη μέσα του και όχι έξω του. Η ανάγκη αποδοχής και επιβράβευσης μετατίθεται, κατά την διανοητική μας ωρίμανση, απο τους γονείς μας, σε όλες μας τις σχέσεις

Προτιμούμε να έχουμε τους άλλους ικανοποιημένους, ασυνείδητα υποκρινόμενοι, παρά να νιώσουμε όμορφα μέσα στην απόρριψη...

Για σκέψου το!