λόγια μυστικά και αφανέρωτα που ανταποκρίνονται στα πιο βαθιά μας "μυστικά", αυτά της καρδιάς...
Το "κλειδί" της σιωπής, που έχει χίλιες λέξεις στο άγγιγμα της Ψυχής, που δεν χρειάζεται να ειπωθούν..
Δεν έχει συμφέροντα ο ΄Ερωτας, απλά προκύπτει όταν ανοίγουμε τον κόσμο της Ψυχής μας σε εμάς...Και τότε ο άλλος χρειάζεται θάρρος για να μπει εκεί χωρίς "συμφέρον"....
Και αν προσπαθήσει να το κάνει, τότε θα τρομάξει και θα φύγει...Ο ΄Ερωτας της Ψυχής που εκφράζεται από την καρδιά είναι το πιο φωτεινό σημείο ενός Ανθρώπου, απόρθητο και αμετάβλητο από κάθε ιδιοτελή σκοπό, γιατί περιέχει ισόποσες δόσεις από΄σκοτάδι και φως και είναι η περιοχή του θεού που δημιουργεί το λυκόφως και εκεί μέσα δεν υπάρχει τίποτα που θα το απειλήσει, τίποτα που θα το προσβάλει, τίποτα που θα χρειαστεί να υπερασπίσει...
Αγνό και άδολο, αθώο σαν το πρώτο εφηβικό φιλί...αυτό το φωτεινό σημείο μέσα σε κάθε ΄Ανθρωπο, το σημείο της Ψυχής, που δεν καθορίζει πραγματικότητες, αλλά Αλήθειες, που δεν έχει "εχθρούς" και "φίλους" αλλά έχει έναν θεό που βιώνει τον ΄Ερωτα στην πιο πνευματική του μορφή και κάνει τις ανάσες να μην κόβονται, κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί να μπει, χωρίς προηγουμένως να έχει αφήσει τους σκοπούς των λέξεων, των σκέψεων και των πράξεών του, έξω από την "πόρτα" της καρδιάς...
Πριν μπει κανείς σ' αυτό το πιο αγνό σημείο κάθε Ανθρώπινης ΄Υπαρξης, χρειάζεται να έχει "σκουπίσει τα πόδια του", στο χαλάκι των διεκδικήσεών του, γιατί ότι πατάει εκεί μέσα, αφορά τον θεό...
Mεγάλε Ιερέα, εσύ μου είπες να πάω στην άκρη του συμπαντος και να βρω την αγαπημενη μου ψυχή.
Μου είπες ότι αυτή η άκρη, ειναι η αρχή μου...
Και πήγα...
Βάλε τα χέρια σου πάνω στο σώμα και ανάσαινε βαθιά, μου είπες,
Και ανάσανα...
Πέρασε τα χέρια σου μέσα στο σώμα και άγγιξε βαθιά, μου είπες
Και άγγιξα...
Ρίξε ένα δάκρυ σου στην καρδιά και νιώσε, μου είπες
Και ένιωσα…
Σηκώθηκες αγαπημένη μου ψυχή και ανάσαινες, άγγιζες, δάκρυζες…
Και εγώ έπρεπε να σε οδηγήσω στην άκρη του σύμπαντος, για να μάθεις να ζεις…
Σε πήρα από το χέρι και σε οδήγησα στην αρχή!
Τι κι αν δεν την αντιλήφθηκες με μιάς…
Τι κι αν με «πέταξες» στο κενό…
Εγώ δεν έπαθα τίποτα, εσύ όμως έμεινες μόνη σου, αγαπημένη μου ψυχή…
Χωρις εμένα…
Και είναι δύσκολο να βρεθείς στην αρχή, χωρίς να έχεις «κάποιον» μαζί σου…
Κάποιον που ξέρει πως η αγάπη είναι η αρχή
Κάποιον που ξέρει πως η ανάσα, το άγγιγμα και το δάκρυ είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Γι’ αυτό θα γεμίσω αυτήν την αρχή με αγάπη, για να μην χαθείς μέσα στην ανάσα, το άγγιγμα και το δάκρυ…
Γιατί κανείς δεν σου είπε, ότι αυτά δεν κάνουν την ζωή…
Γιατί κανείς δεν σου είπε, ότι η αγάπη μετασχηματίζει την ανάσα, το άγγιγμα και το δάκρυ σε αρχή της ζωής…
Και μόνο έτσι δεν θα φοβάσαι την άκρη του σύμπαντος…
Δεν θα φοβάσαι το κενό και θα έρθεις να με βρεις εκεί ακριβώς…
Στο κενό...
Είναι κι απόψε η σιωπή
μια σκοτεινή αγκαλιά
νεράιδα που 'χει μυστικά
και λόγια κλειδωμένα
Από την άκρη των ματιών
το δάκρυ μου κυλά
και καταλήγει αλμυρό
σε χείλη σφραγισμένα
Βρες το κλειδί
ν' ανοίξεις την καρδιά μου
μα μην τρομάξεις, μάτια μου
και φύγεις μακριά μου
http://youtu.be/psoSJB9A_gU" onclick="window.open(this.href);return false;
ε παιδιά, όλα καλά?
:romance-heart:
