Στις μεγαλουπόλεις δεν είχε καταφέρει να βρει κανέναν ευχάριστο ήχο. Βέβαια, αν ήθελε, μπορούσε να διαλέξει ανάμεσα σε φωνές και κόρνες αυτοκινήτων, αλλά δεν το έκανε. Ήθελε κάτι όμορφο όπως όμορφη ήταν κι εκείνη… Δεν εγκατέλειψε ποτέ το όνειρό της έπρεπε να βρει μια ιδιαίτερη παρέα και να ενωθεί μαζί της… Κάποτε κατάλαβε πως πρέπει να αλλάξει περιβάλλον. Χωρίς να διστάσει στιγμή, άφησε την μεγάλη πόλη και πήγε στην εξοχή.
Εκεί δεν χρειάστηκε να ψάξει πολύ. Σύντομα βρήκε πολλές νότες όπως η ίδια, διαφορετικές μεταξύ τους και με ιδιαίτερες ποιότητες. Αφού γνωρίστηκαν και εκτίμησαν η μία την διαφορετικότητα της άλλης, ίδρυσαν την πρώτη τους μπάντα. Διασκέδασαν με την καρδιά τους στα εγκαίνια του νέου τους ξεκινήματος, σίγουρες πως έπρατταν σωστά. Ήταν ήδη εμφανές πως μαζί μπορούσαν να κάνουν σημαντικά πράγματα.
Πρώτος σταθμός στην περιπέτειά τους ήταν το κοντινότερο δάσος. Μερικές φοβήθηκαν γιατί δεν είχαν ξανακούσει γι’αυτό. Πήραν όμως θάρρος από τις υπόλοιπες που είχαν ξαναπάει και ένιωσαν ασφάλεια. Εξερευνώντας το δάσος, γνώρισαν πουλάκια κάθε λογής. Κάθισαν πλάι σε όλα, στα κλαδιά των δέντρων, και ξεκίνησαν μία-μία τις προσπάθειες να μιμηθούν τους ήχους των πουλιών. Τα κατάφεραν μια χαρά όλες τους! Όταν όμως επιχείρησαν να τραγουδήσουν όλες μαζί, κάτι δεν πήγαινε καλά. Το δάσος συγκινήθηκε από την προσπάθειά τους και τους έκανε δώρο κάτι πολύ ιδιαίτερο, την γνώση του να καταλαβαίνουν πότε είναι καλά να ηχούν και πότε να σωπαίνουν.
Έφτιαξαν ένα όμορφο πεντάγραμμο που τις χωρούσε όλες. Ανέβηκαν στο νέο τους όχημα και γεμάτες χαρά ξεκίνησαν το νέο τους ταξίδι, μακρύ μέχρι τον διάστημα. Ω! τι όμορφη θέα είχαν από εκεί ψηλά! Μπορούσαν να δουν τα πάντα! Παρατηρώντας την κίνηση των πλανητών έμαθαν την αρμονία, έγιναν αρμονία…
Τους τράβηκε την προσοχή η θάλασσα και αφού συζήτησαν, συμφώνησαν να γίνει ο επόμενος σταθμός τους. Δεν είχαν προλάβει να φτάσουν και είχαν ήδη νιώσει την δύναμη του νερού. Ήταν παντού, δεν σταματούσε ποτέ να κινείται, ήταν ευέλικτο και πολύ πολύ δυνατό! Ένα τρίτο δώρο μπήκε στον σάκο των γνώσεών τους. Εκείνο του να μπορούν ελίσσονται με αποτελεσματικότητα.
Ενθουσιασμένες που σε κάθε ταξίδι μάθαιναν πράγματα σημαντικά για τις ίδιες και τον κόσμο, είπαν να επισκεφτούν και την έρημο. Φτάνοντας, της ζήτησαν ευγενικά να τους προσφέρει λίγη ησυχία αν μπορούσε. Μόλις η έρημος τις άκουσε, έβαλε τα γέλια. Της είχε φανεί πολύ αστείο μα και χαριτωμένο το αίτημα που είχαν οι νότες. Χαμογελώντας λοιπόν είπε πως είχε διαθέσιμη όση ησυχία εκείνες ήθελαν και ήταν ελεύθερες να μείνουν εκεί για όσο χρειάζονταν. Στην έρημο ήταν πολύ ευχάριστο να έχει παρέα και περνούσε όμορφα ακούγοντάς τες να συνθέτουν μουσική καθώς έπαιζαν με τους ήχους που είχαν μάθει να παράγουν. Όλες οι νότες είναι μέχρι και σήμερα ευγνώμων στην έρημο για το δώρο της ησυχίας και την φιλοξενία της. Χωρίς αυτά, δεν θα είχαν ποτέ νιώσει τον μαγευτικό τους ήχο.
Αφού πέρασε αρκετός καιρός κάνοντας πρακτική, αφέθηκαν στον αέρα να τις πάει μέχρι τον ουρανό. Αντιλήφθηκαν σύντομα πως από όλα τα αγαθά, το πολυτιμότερο είναι εκείνο της ελευθερίας, της ελευθερίας να αφεθείς να πας μακριά, της ελεθευρίας να αναπτύσσεσαι.
Μία νότα μόνη βρήκε τον τρόπο να βάλει τέλος στην μοναξιά της με την ένωσή της με άλλες νότες που κι εκείνες ήταν κάποτε μόνες, δημιουργώντας μια μοναδική συμφωνία. Μία νότα μόνη, και μια άλλη, και μια άλλη, έχουν θέα στην ανθρώπινη ψυχή σα μαγικά παράθυρα. Μερικές φορές, στην ησυχία, ακούγεται ακόμη η μουσική από κάποιες νότες που συνεχίζουν να ταξιδεύουν. Αν σου τύχει, μη διστάσεις! Ανέβα στο πρώτο πεντάγραμμο που θα συναντήσεις και αφέσου να απολαύσεις το ταξίδι στον φανταστικό κόσμο της μουσικής….
