ENA ΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ...

[Vasoula]

Aγαπημένε φίλε, άγνωστε, γνωστέ
Σε σένα θέλω να γράψω, αλλά το κάνω μέσα σ’ αυτόν τον χώρο που αγαπώ τόσο πολύ, γιατί εδώ βρίσκονται όλοι…ίσοι απέναντι στην αλήθεια.
΄Όμως δεν θα σου μιλήσω για την ελπίδα…Αυτή η έννοια με βάζει στο όνειρο και εγώ θέλω να σου μιλήσω για την πραγματικότητα.
Η ελπίδα δεν μας χρειάζεται…Είναι απόμακρη, μας βάζει σε διαδικασία αγωνίας για την ύπαρξή μας την ίδια. Για χάρη της αφηνόμαστε στα χέρια «επιτήδειων» που την πουλάνε για λίγα φράγκα.
Η πραγματικότητα όμως είναι δωρεάν…Κυλάει γύρω μας, σαν το νερό, καίει τις ενοχές μας, σαν την φωτιά, μας δίνει τροφή, σαν την γη, μας ανεβάζει στον Εαυτό μας, σαν τον αέρα.
Αυτή η ελπίδα είναι που έφερε την απόσταση από την ψυχή μας. Ελπίζοντας να την βρούμε, την πνίξαμε μέσα σε γνώσεις ειδικών, που, χωρίς να την νιώσουν οι ίδιοι, μας την περιέγραψαν με ωραία λόγια, και δεν μας επέτρεψαν να αγγίξουμε, έστω για λίγο, την πραγματική της ομορφιά. Από φόβο και μόνο…Η πραγματική ομορφιά της ψυχής μας, θα άφηνε το «εγώ» τους απογυμνωμένο από πιστούς υπηρέτες και αυτό δεν το ήθελαν.
Μας έβαλαν να παλεύουμε με όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα, απλά και μόνο για να μπορούν πιο εύκολα να λυγίζουν την ανθρώπινη συνείδηση, δημιουργώντας ένα τεράστιο κενό μεταξύ αυτής και της ψυχής μας, ένα μαύρο κενό που όποιος πέσει μέσα του, χρειάζεται βοήθεια για να βγει…
Μας έδωσαν βοήθεια απλόχερα…Φάρμακα και ελπίδες, ψεύτικη πνευματικότητα και ουτοπιστικές διαδρομές, κρύβοντάς μας ότι αυτό το μαύρο κενό ήταν το μόνο μέσο με το οποίο θα μπορούσαμε να συναντήσουμε τον θεό.
Μας μίλησαν για αγάπη, για συμπόνια, για ευλογία, σαν μέσα για να επιστρέψουμε στον παράδεισο, μα κανείς τους δεν μας είπε ότι ο παράδεισος είναι μια φανταστική περιοχή που δεν θα φτάσουμε ποτέ, γιατί απλά δεν υπάρχει!
Μας έβαλαν στην διαδικασία να κρίνουμε όλους τους ανθρώπους και να μην βρίσκουμε ούτε έναν που θα μπορούσαμε να συμπορευτούμε μαζί του, γιατί η ηθική που μας δίδαξαν είναι τόσο περιοριστική, ώστε να χωράει μόνο τα δικά μας όρια, και κανενός άλλου.

΄Οποιος προσπάθησε να αλλάξει την ροή της συνήθειας κάηκε στην πυρά. Αιρετικός και όχι αποδεκτός. Και έτσι χάσαμε την ευκαιρία να προσπαθήσουμε να εμπιστευθούμε ξανά.
Να εμπιστευθούμε την αρχέγονη δύναμή μας, που είναι η θεϊκή κληρονομιά μας, να πατήσουμε τα πόδια μας γερά πάνω στην γη, που είναι ο τόπος της εκδήλωσης του πνεύματός μας, να αφοσιωθούμε στο αιώνιο φως, που είναι η ουσία της ψυχής μας.

Ο φόβος της ανυπαρξίας είναι τα λάφυρα από αυτήν την περιορισμένη ζωή.
Γιατί δεν εμπιστευθήκαμε κανέναν. Τι κι αν μας μίλησε για την αγάπη, τι κι αν μας μίλησε για την αιώνια ζωή…Θυμώσαμε μαζί του, γιατί επέτρεψε σε όλους να αποδείξουν ότι ο θεός και μόνο αυτός μπορεί να υπάρχει «μετά θάνατον»…Κανείς άλλος! Φάγαμε τα ψέμματα, μας έπιασαν στον ύπνο και θεωρήσαμε το «εγώ» μας σαν την μοναδική ύπαρξη που έχει σημασία για την ζωή μας!

Είναι όμως έτσι? Κανείς μας δεν το πιστεύει πια…
Αλλά θέλουμε αποδείξεις για την αιώνιο ζωή, θέλουμε αποδείξεις για την ίδια την ζωή…
Δεν υπάρχουν άλλες αποδείξεις όμως, εκτός από το χαμόγελό μας…Μας φτάνει?
Σου φτάνει? Εμένα ναι!
Γι’ αυτό βρίσκομαι εδώ! Γι’ αυτό σου γράφω…
Και μέσα από αυτό το χαμόγελο, πάρε ότι θέλεις και κάνε το δική σου αλήθεια.
Θα δεις ότι η δική σου και η δική μου τελικά είναι ίδιες.
Γι’ αυτό είναι σημαντικό να τις μοιραζόμαστε…
Δεν πρέπει να μείνει τίποτα κρυφό…΄Ετσι αγνά το φανερώνουμε, όπως μας φανερώθηκε…Το φως είναι η ουσία μας, η ύλη η επιλογή μας, μην το ξεχάσεις στην πορεία σου…

Με αγάπη

[yannis]

Δεν υπάρχουν άλλες αποδείξεις όμως, εκτός από το χαμόγελό μας…Μας φτάνει?
Σου φτάνει? Εμένα ναι!

ΜΟΝΟ ΕΝΑ?????

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

[Vasoula]

Μην ξεχνάς, έπίσης, αγαπητέ φίλε, ότι αυτόν τον κόσμο εδώ, αυτόν της ύλης, που τώρα αποστρέφεσαι, εμείς τον δημιουργήσαμε...

Ξεκινήσαμε αγνά και με αγάπη να εξερευνήσουμε τα όριά της ψυχής μας μέσα σε πιο "βαρια" μορφή ενέργειας και φωτός. Πήραμε "σάρκα", απλά και μόνο για να δώσουμε την ευκαιρία στην ψυχή μας να "φανεί", να "κινηθεί", να "μεγαλουργήσει", σε έναν κόσμο που το Πνεύμα μας δεν μπορούσε να προσεγγίσει, χωρίς την βοήθειά μας...

Η εκδήλωσή μας ήταν θεϊκή. Γιατί δεν είχαμε "ανάγκες" και "διεκδικήσεις" από την ζωή μας, δεν χρειαζόμαστε αυτοκίνητα και ωραία σπίτια, η ψυχή μας ήρθε απλά για να "ερωτευθεί" και να μπορέσει αυτήν την εμπειρία να την μεταφέρει στον κόσμο του Πνεύματος, εκεί όπου ή αγάπη δεν έχει όρια και πεποιθήσεις...

Στην πορεία όμως ξεχάσαμε...Ξεχάσαμε την ψυχή μας, την μαθαίναμε μέσα από την επιστήμη...Ξεχάσαμε την ζωή μας, την μαθαίναμε μέσα από την κοινωνία...Ξεχάσαμε την αγάπη, την μαθαίναμε μέσα από την θρησκεία...Ξεχάσαμε το φως, το μαθαίναμε μέσα από την ημέρα του ήλιου.

Κάναμε τον ήλιο "θεό", και τον κοιτάμε με τρόμο...Μην σβύσεις κι εσύ, γιατί μετά τι θα απογίνουμε?

Και δώστου μάχες στο όνόμα του ήλιου, στο όνομα της κοινωνίας, στο όνομα της αγάπης, στο όνόμα της θρησκείας...

Και δώστου εξερευνήσεις, στο όνομα της ψυχής μας, θέλοντας να την ανακαλύψουμε, μέσα από τον θυμό και το μίσος, μέσα από την διαφορετικότητα και την νόήση!

Την διασπάσαμε λοιπόν σε αρνητικό-θετικό, σε όμορφο-άσχημο, σε καλό-κακό, δίνόντας και ονομασίες σ' αυτήν την πόλωση...
Θεός-Σατανάς...

΄Ετσι αναγκάσαμε τα κύτταρά μας, να διασπαστούν, ώστε να προσαρμοστούν στην υλική πραγματικότητα, που έχει «βάρος» και «πυκνότητα», που έχει «χρόνο» και «περιορισμό» και αρχίσαμε να την εξερευνούμε διασπώντας και τα συναισθήματα μας, και κυρίως διασπώντας την ψυχή μας που διχάστηκε μεταξύ του Πνεύματος και του Εγώ μας…

΄Ηρθαμε λοιπόν ξανά και ξανά…Για να αποκτήσουμε την γνώση της θεότητας, η οποία περιλαμβάνει, ενσωματώνει, αναγνωρίζει σε οποιεσδήποτε συνθήκες μορφής κι αν βρεθεί…Δεν χρειάζεται να επιλέξει, γιατί απλά ΕΙΝΑΙ!

Σπάσαμε το φράγμα της γνώσης και βρεθήκαμε στο φεγγάρι και ακόμα πιο μακρυά. Αναλύσαμε τις αποστάσεις του Σύμπαντος μέσα από την επιστήμη, με ορολογίες, τύπους και κωδικούς, φάνηκε για μια στιγμή ότι κατακτήσαμε τον «φως» για να βρούμε τον δρόμο της «επιστροφής», αλλά δυστυχώς δεν ανακαλύψαμε που θα επιστρέψουμε…

Η «φόρμουλα» της επιστροφής ακόμα μας διαφεύγει…Γι’ αυτό «γυρνάμε» ξανά και ξανά γύρω από μια πλασματική «πατρίδα» και αφήνουμε την Γη, σαν τόπο «ενοικίου», χωρίς να απλώνουμε την παρουσία μας σ’ ολόκληρο αυτόν τον «χώρο», ζώντας περιοριστικά μόνο σε ένα «κομμάτι» της, που έχει να κάνει με την μορφή της.

Δεν νιώσαμε την ψυχή της, όπως δεν νιώσαμε και την δική μας…
Αφήσαμε την εμπειρία να γίνει μονομερής και την τοποθετήσαμε σε μια πικρή αλήθεια, γιατί έτσι μας βόλευε, γιατί έτσι είχαμε και τις δικαιολογίες για τα «εγκλήματα» που κάναμε για χάρη του «χρόνου» παραμονής μας στην Γη…

Το φως είναι η ουσία μας, η Γη είναι η πορεία μας…Μην το ξεχάσεις αυτό στην αναζήτηση της θεότητας!

[yannis]

[Μπεττουλα]

χωρίς λόγια....

[Ελενα Κ.]

Η εκδήλωσή μας ήταν θεϊκή. Γιατί δεν είχαμε "ανάγκες" και "διεκδικήσεις" από την ζωή μας, δεν χρειαζόμαστε αυτοκίνητα και ωραία σπίτια, η ψυχή μας ήρθε απλά για να "ερωτευθεί" και να μπορέσει αυτήν την εμπειρία να την μεταφέρει στον κόσμο του Πνεύματος, εκεί όπου ή αγάπη δεν έχει όρια και πεποιθήσεις...

ναι Ψυχη μου

΄Ετσι αναγκάσαμε τα κύτταρά μας, να διασπαστούν, ώστε να προσαρμοστούν στην υλική πραγματικότητα, που έχει «βάρος» και «πυκνότητα», που έχει «χρόνο» και «περιορισμό» και αρχίσαμε να την εξερευνούμε διασπώντας και τα συναισθήματα μας, και κυρίως διασπώντας την ψυχή μας που διχάστηκε μεταξύ του Πνεύματος και του Εγώ μας…

και καπως ετσι αρρωστησαμε....

Δεν υπάρχουν άλλες αποδείξεις όμως, εκτός από το χαμόγελό μας…Μας φτάνει?
Σου φτάνει? Εμένα ναι!
Γι’ αυτό βρίσκομαι εδώ! Γι’ αυτό σου γράφω…
Και μέσα από αυτό το χαμόγελο, πάρε ότι θέλεις και κάνε το δική σου αλήθεια.
Θα δεις ότι η δική σου και η δική μου τελικά είναι ίδιες.
Γι’ αυτό είναι σημαντικό να τις μοιραζόμαστε…
Δεν πρέπει να μείνει τίποτα κρυφό…΄Ετσι αγνά το φανερώνουμε, όπως μας φανερώθηκε…Το φως είναι η ουσία μας, η ύλη η επιλογή μας, μην το ξεχάσεις στην πορεία σου…

Με αγάπη

Βασω σ' ευχαριστω που μου θυμιζεις

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Μην ξεχνάς, έπίσης, αγαπητέ φίλε, ότι αυτόν τον κόσμο εδώ, αυτόν της ύλης, που τώρα αποστρέφεσαι, εμείς τον δημιουργήσαμε...

Στην πορεία όμως ξεχάσαμε...Ξεχάσαμε την ψυχή μας, την μαθαίναμε μέσα από την επιστήμη...Ξεχάσαμε την ζωή μας, την μαθαίναμε μέσα από την κοινωνία...Ξεχάσαμε την αγάπη, την μαθαίναμε μέσα από την θρησκεία...Ξεχάσαμε το φως, το μαθαίναμε μέσα από την ημέρα του ήλιου.

Καί όλα αυτά μας τα μαθαίνουν μέσα από βιβλία γραμμένα από κάθε είδους
"αυθεντία"

Σπάσαμε το φράγμα της γνώσης και βρεθήκαμε στο φεγγάρι και ακόμα πιο μακρυά. Αναλύσαμε τις αποστάσεις του Σύμπαντος μέσα από την επιστήμη, με ορολογίες, τύπους και κωδικούς, φάνηκε για μια στιγμή ότι κατακτήσαμε τον «φως» για να βρούμε τον δρόμο της «επιστροφής», αλλά δυστυχώς δεν ανακαλύψαμε που θα επιστρέψουμε…

Σπάσαμε και το φράγμα του ήχου και δεν ακούμε τη φωνή του διπλανού μας,ούτε καν τη φωνή μέσα μας

Μπεττούλα με γειά η φωτό

[Μπεττουλα]

είναι από την πρώτη συνάντηση που ήρθα του φόρουμ.. ένιωσα να την βάλω γιατί νομίζω βγαίνει στο πρόσωπο μου αυτό που μου βγάζετε εσείς εδώ μέσα...

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

[Ταρούλα]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Valia]

συγκλονιστικό κείμενο!!!

[eirini]

[Stefanos]

Δεν πρέπει να μείνει τίποτα κρυφό…΄Ετσι αγνά το φανερώνουμε, όπως μας φανερώθηκε…Το φως είναι η ουσία μας, η ύλη η επιλογή μας, μην το ξεχάσεις στην πορεία σου…

Με αγάπη

[Βικούλα]