Και ναι......ήρθε η ωρα για τους.....ΓΟΝΕΙΣ!!!!!!!

[vasilikiL]

Πολύ ωραίο θέμα που χτυπά σε ευαίσθητο σημείο...Εγώ δεν εχω ιδιαίτερο παράπονο απο τους γονείς μου γιατί παντα ηταν καλοί..Όμως παρατηρώ οσο περνάνε τα χρόνια πως μοιάζω στη μαμά μου..Κ αυτός ηταν ο λόγος που χώρισα με τν άνθρωπο που ήμουν μαζί πολλά χρονια κ ήξερα πως ήθελα να ημουν άλλα τόσα..Η μάνα μου είναι πολύ δυναμική και σκληρή και μέσα απο αυτό έχει καταφέρει πολλά στη ζωή της,πάντα στηριζόταν στα δικά της πόδια κ αυτο το θαύμαζα..Όμως οσον αφορά τον μπαμπά μου ήταν πάντα πολύ "στρατηγός" απεναντί του..Αυτόματα πήρα αυτο το στυλ στη σχέση μου..Και απλά βλέπω πως είναι δύσκολο να το αποβάλλω..Παρόλο που χώρισα γιάυτην μου την συμπεριφορά δεν νιώθω πως στην επόμενη σχέση μου δεν θα είμαι τόσο "στρατηγός" και εγώ..Πραγματικά δεν ξέρω πως πρέπει να αρχίσω...

[Sofoula]

Αααα, γονείς... Το αγαπημένο μου θέμα

Βασιλική μου, αν κάτι νιώθεις πως δεν είναι λειτουργικό για σένα και τους γύρω σου (τους συντρόφους σου, τους φίλους, οποιονδήποτε), τότε μπορείς να δεις γιατί το έχεις... Και πως μπορείς να το διαμορφώσεις ώστε να σου είναι αρμονικό...
Το να έχεις ένα χαρακτηριστικό από τους γονείς σου, είναι απόλυτα φυσιολογικό. Μπορεί να είναι και καλό. Πχ την αγάπη μου για τα βιβλία, την πήρα και από την μητέρα μου. Αν όμως αυτό το χαρακτηριστικό δεν το αποδέχεται ένα μέρος σου ή, με κάποιον τρόπο, σου κάνει την ζωή δύσκολη, τότε ίσως να σε βοηθούσε να το "ακούσεις" και διαφορετικά...
Πχ να δεις για ποιον ακριβώς λόγο το έχεις... Ποια είναι η πιο βαθιά ανάγκη που σου καλύπτει...

[Μάνος]

Μάλιστα...
Διαβάζοντας αυτό το τόπικ σκεφτόμουνα πως αν το διάβαζα κάποιους μήνες πριν πολλά πράγματα δεν θα τα καταλάβαινα και με ακόμα περισσότερα θα διαφωνούσα... Έχουν αρχίσει δειλά δειλά να αλλάζουν πράγματα μέσα μου και αυτό γιατί είμαι εδώ, ανάμεσα σας, ανάμεσα στα μοιράσματα σας, και εισπράτω την βοήθεια σας μέσα από κάθε σας ατάκα. Σας ευχαριστώ, σας είμαι ευγνώμων! Να είστε όλοι καλά!

Όσο για τους γονείς μου, δεν έχω να πω κάτι παραπάνω από αυτά που ήδη ξέρετε σε προηγούμενα τόπικ... Θα περάσουν και από μένα οι φάσεις μου: Η φάση της οργής, της αποδοχής και τελικά της συγχώρεσης, όμως θέλουν το χρόνο τους. Πολύ χρόνο όμως! ...Εδώ που βρίσκομαι, πορεύομαι με ρυθμούς χελώνας... Όμως ως γνωστόν, πάω αργά για να φτάσω γρήγορα!

Μόνο για σήμερα σας ευχαριστώ!
Μόνο για σήμερα νιώθω απέρνατη αγάπη για εσάς στην καρδιά μου!

[Vasoula]

Μανούλη μου, στο είπα...

στην αρχή όσοι μπαίνουν εδώ δεν με καταλαβαίνουν...

αντιδρούν με αυτά που γράφω, θυμώνουν, απελπίζονται, φοβούνται...Οι περισσότεροι φεύγουν...τρέχοντας κιόλας!

Γιατί τα "σουαχίλι" μου μιλανε στην καρδιά και όχι στον νου...Και η καρδιά θέλει χρόνο για να εμπιστευθεί, να ανοίξει σιγά σιγά και να πετάξει τις άμυνες και τον έλεγχο...

Όποιος μείνει μαθαίνει να ακούει με την καρδιά του...Μαθαίνει, γιατί θέλει...

Αν δεν θέλεις να μάθεις, τότε δεν θα προσπαθήσεις κιόλας...

Γινεται κανείς να μάθει την κηπουρική, αν ο κήπος δεν τον ενδιαφέρει? Πιο εύκολο είναι να απολαμβάνει τους ξένους κήπους, παρά να μάθει να φροντίζει τον δικό του

όποιος θέλει να μάθει όμως, μαθαίνει...

[Μάνος]

Γιατί τα "σουαχίλι" μου μιλανε στην καρδιά και όχι στον νου...Και η καρδιά θέλει χρόνο για να εμπιστευθεί, να ανοίξει σιγά σιγά και να πετάξει τις άμυνες και τον έλεγχο...

Όποιος μείνει μαθαίνει να ακούει με την καρδιά του...Μαθαίνει, γιατί θέλει...

Αν δεν θέλεις να μάθεις, τότε δεν θα προσπαθήσεις κιόλας...

Ναι Βασούλα μου, έτσι ακριβώς!!!
Μαθαίνει γιατί θέλει...

[Fotinoula]

[Θοδωράκος]

[Ταρούλα]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Δωρουλα]

Γιατί τα "σουαχίλι" μου μιλανε στην καρδιά και όχι στον νου...

[JOANNA]

[Βικούλα]

[Georgios]

[Annoula]

[Μπεττουλα]