Η σχολη των θεων

[Θοδωράκος]

για να δείξεις στον άλλον ποιός είναι, χρειάζεται πρώτα να ξέρεις να το κάνεις όμορφα

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

για να δείξεις στον άλλον ποιός είναι, χρειάζεται πρώτα να ξέρεις να το κάνεις όμορφα

Mολις βρηκα την νεα μου υπογραφη

[Vasoula]

[Evoula]

του έδειχνε ποιός είναι, ναι μεν χωρίς ωραιοποιήσεις, αλλά ποιός είπε ότι η κυνικότητα είναι Αγάπη?

Ποτέ δεν το εξέλαβα ως κυνισμό. Αντιθέτως. Πάντα θεωρούσα πως η Αγάπη και η Αυστηρότητα είναι αδερφές και συμπληρώνει η μία την άλλη. Γιατί η πρώτη χωρίς την δεύτερη, είναι πιθανόν να δώσει άλλοθι και η δεύτερη μόνη της, είναι μόνη στεγνή επίκριση.

Βέβαια το τί θα αντιληφθεί κάποιος και τί θα κρατήσει μέσα από τα αναγνώσματά του, έχει να κάνει καθαρά με τον ίδιο τον αναγνώστη. Και ναι μεν, κάποια πράγματα ίσως και όλα, είναι γνωστά, αλλά μερικές φορές έχει να κάνει με την στιγμή, με μία φράση για να γίνει η γνώση, επίγνωση.

[Vasoula]

η αυστηρότήτα έχει να κάνει με τον αυτοσεβασμό και λιγότερο με την επίκριση...

μήπως τα μπερδεύεις λίγο?

[Evoula]

Οχι, αυτό λέω. Αν στερείται αγάπης, στην διαστρεβλωμένη της μορφή, θα βγει ως επίκριση.

[Vasoula]

μα μόνο επίκριση είχε το βιβλίο...

και αν αυτό είναι αυστηρότητα, τότε να δω ποιός θα έμενε κοντά σε έναν τέτοιον Εαυτό με Αγάπη...

κι εγώ πέρασα από αυτόν τον λαβύρινθο, αλλά ποτέ δεν με επέκρινε ο Δάσκαλός μου, ούτε ο Εαυτός μου στην συνέχεια...

και αυτό δεν αφορά την ελαστικότητα στην ηθική, αλλά την αυτο-διαπίστωση!

γιατί η μεγαλύτερη σημασία στον Δρόμο δεν είναι να σου δείχνουν οι άλλοι τα λάθη σου, αλλά να σε οδηγούν να τα ανακαλύπτεις μόνος σου...Τότε μόνο μπορούμε να μιλαμε για μια μελλοντική συνειδητοποίηση....

αλλιώς φοβάσαι και να το αγγίξεις το ασυνείδητο!


άποψή μου πάντα ε?

[Μπεττουλα]

γιατί η μεγαλύτερη σημασία στον Δρόμο δεν είναι να σου δείχνουν οι άλλοι τα λάθη σου, αλλά να σε οδηγούν να τα ανακαλύπτεις μόνος σου...Τότε μόνο μπορούμε να μιλαμε για μια μελλοντική συνειδητοποίηση....

και αν έχω πιάσει τον εαυτό μου τόσες φορές να μου δείχνουν αντί να με βοηθούν.. άλλες τόσες και διπλάσιες διαπίστωσα ότι το έκανα και εγώ στους άλλους.... αλλά νομίζω ότι μέχρι να ανακαλύψω εγώ όλα μου τα λάθη δεν μπορώ να βοηθήσω άλλους να ανακαλύψουν τα δικά τους γιατί προς το παρόν δεν ξέρω τον τρόπο..

και να σκεφτεί κανείς οτι μπήκα στο πόστ με τα βιβλία σκεφτόμενη τη σχολή των θεών για να δώ αν έχετε γράψει κάτι συγκεκριμένο.. τώρα νομίζω όμως οτι δεν θέλω να το πάρω..

[AMALIA]

γιατί η μεγαλύτερη σημασία στον Δρόμο δεν είναι να σου δείχνουν οι άλλοι τα λάθη σου, αλλά να σε οδηγούν να τα ανακαλύπτεις μόνος σου...Τότε μόνο μπορούμε να μιλαμε για μια μελλοντική συνειδητοποίηση....

αλλιώς φοβάσαι και να το αγγίξεις το ασυνείδητο!

Συμφωνω απολυτα με το παραπανω!

γιατί η πνευματική Αλήθεια δεν δημιουργει΄Σχολές, αλλά Δρόμους...

[Λευκός Κρίνος]

Καταρχάς,χαίρομαι που η επαναφορά αυτού το θέματος,ήταν αφορμή για γόνιμη συζητηση!Άλλωστε το βιβλίο αυτό επιδέχεται πολλών απόψεων!
Εγώ πάλι συμφωνώ και με τη Βάσω και με την Ευη!Πώς γίνεται?
Μηπως να το κοιτάξω?
Πέρα απτη πλάκα,Ευη συμφωνώ

Εκείνη λοιπόν την εποχή, μου άρεσε όπως έφερνε τον άνθρωπο αντιμέτωπο με τον εαυτό του.Δεν του άφηνε κανένα περιθώριο για δικαιολογίες. Του έδειχνε ποιός ακριβώς ήταν, χωρίς όμως να τον αφήνει μετέωρο.

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Τελικα δεν θα το παρω

[Vasoula]

χωρίς όμως να τον αφήνει μετέωρο.

δεν μπορείς να συμφωνείς μαζί μου Γιώργο, γιατί εγώ ένιωσα ακριβώς το αντίθετο...΄Οτι τον αφήνει μετέωρο...

χωρίς Αγάπη, δεν υπάρχει παρά η φωνή του "υπερεγώ" μέσα σου που επικρίνει διαρκώς αυτά που έχει πάρει σαν απόλυτες πεποιθήσεις "επιτυχίας"...

Του λέει λοιπόν ο Ανώτερος Εαυτός του..."κοίτα, μπορώ να είμαι και είμαι μόνο επιτυχημένος. Μπορώ να έχω ότι θέλω, εσύ όμως δεν μπορείς γιατί κουβαλάς την μιζέρια σου..."

αν αυτό είναι Αγάπη, τότε έχω πάρει λάθος Δρόμο γι' αυτήν!

Ποτέ δεν ένιωσα επίκριση και φυσικά το συγκρίνω με την διδασκαλία που έλαβα από έναν ΄Ανθρωπο και όχι από μία φαντασίωση...


ας είναι...απόψεις είναι αυτές!

Το πόσο ανεχόμαστε την σκληρότητα του εαυτού μας, σαν καθοδήγηση αφορά περισσότερο τις πεποιθήσεις μας για την ηθική...

και εκεί πάω πάσο!

[Evoula]

μα μόνο επίκριση είχε το βιβλίο...

Μερικές φορές πρέπει να είσαι σκληρός Βάσω. Αν το παιδί σου πάει να καεί στο μάτι της κουζίνας, δεν θα το συζητήσεις έτσι δεν είναι; Θα του τραβήξεις το χέρι, χωρίς να σε νοιάξει αν η πράξη σου είναι βίαιη. Μετά θα του εξηγήσεις.

Βέβαια, θεωρώ πως αυτές οι συζητήσεις, δεν γίνονται στα πρώτα επίπεδα, τότε που ο άνθρωπος ακόμα δεν ξέρει τί του γίνεται αλλά πρέπει να υπάρχει ένας βαθμός αυτοεπίγνωσης.

Του λέει λοιπόν ο Ανώτερος Εαυτός του..."κοίτα, μπορώ να είμαι και είμαι μόνο επιτυχημένος. Μπορώ να έχω ότι θέλω, εσύ όμως δεν μπορείς γιατί κουβαλάς την μιζέρια σου..."

Ουδέποτε είπε αυτό. Απλά του έδειξε τις διαφορές και το σημείο που στεκόταν. Του είπε πως μπορούσε να γίνει όπως και αυτός, αν άφηνε τις διαστρεβλωμένες πεποιθήσεις του στην άκρη και αν σταματούσε να κοιτάζεται μέσα από παραμορφωτικό καθρέφτη. Του είπε πως είναι μίζερος, επειδή θεωρεί τον εαυτό του μίζερο. Του έδειξε πως μπορεί να είναι. Τον έθεσε μπροστά στις ευθύνες του, καταρρίπτοντας τις δικαιολογίες πως για την κατάστασή του, φταίνε εξωτερικοί παράγοντες.
Και είναι αλήθεια αυτό. Ποτέ δεν ήταν διαχωριστικός. Εγώ είμαι αυτό, εσύ είσαι κάτι άλλο και δεν θα μπορέσεις να γίνεις σαν και μένα.
Αντιθέτως, του είπε πως "Εσύ είσαι Εγώ, αρκεί να το πιστέψεις".

[Vasoula]

Ουδέποτε είπε αυτό. Απλά του έδειξε τις διαφορές και το σημείο που στεκόταν

ουάου! Ερμηνεύουμε με διαφορετικό τρόπο Ευούλα...



σαφώς του έδειξε την επιτυχία, μέσα από ΄τα πολυτελή κέντρα που τον πήγαινε...

και αυτό θρέφει τις ορέξεις του ασυνείδητου ανθρώπου, που οριοθετεί τους πνευματικούς του στόχους σύμφωνα με τον υλικό κόσμο...

Σου θυμίζω κάποια γνωστή που της άρεσε πολύ αυτό το βιβλίο...Τώρα ξέρω και το γιατί! Γιατί ποτέ της δεν μπορούσε να θέσει πνευματικούς στόχους...Για μένα υπάρχει μόνο ο θεός και γι' αυτό δεν συμφωνώ μαζί σου!

Ζω στον υλικό κόσμο, χωρίς να είμαι εξαρτημένη από αυτόν...΄Ισως εκεί βρίσκεται και η διαφωνία μας!

οπότε όλα καλά...

[Evoula]

Όχι, δεν είναι εκεί η διαφωνία μας... :lol:

Ούτε εγώ θέτω πια υλικούς στόχους, άρα δεν είναι αυτό που με κέντρισε. Αυτό που λες είναι το αδύναμο μέρος του βιβλίου αλλά εφ'όσον ζούμε στην τρίτη διάσταση μιλάμε με φυσικούς όρους μεν αλλά με πνευματική όραση. Μπορούμε να το δούμε από την υλική σκοπιά και να μείνουμε εκεί. Χάνουμε όμως το νόημα. Ναι, μπορεί να μιλάει για την κατάκτηση υλικών αγαθών, όχι όμως ως αυτοσκοπό αλλά ως μέσον αυτογνωσίας. Χρησιμοποιώντας τα απλά ως μέσον, για να υποδείξει το βαθμό πνευματικής ένδοιας και νοητικής σκλαβιάς που διακατέχει τον άνθρωπο. Του λέει τί μπορεί να γίνει, όχι για να έχει και να κατέχει αλλά για να Είναι.

Του δείχνει τα σίδερα της φυλακής του, συγκρίνοντάς τα με την δική του ελευθερία. Και του δείχνει τον δρόμο...

Κάποιοι μπορεί να θεωρούν λάθος το μέσον αλλά εγώ δεν έμεινα εκεί, διότι δεν με ενδιέφερε.

Η συγκεκριμένη που αναφέρεις, είχε μείνει μόνο στο πρώτο επίπεδο ανάγνωσης, αδυνατώντας να καταλάβει την ουσία, γι' αυτό και το αποθέωσε. Θεωρούσε όπως όλες οι σχολές αυτοβελτίωσης, πως φτάνει να παπαγαλίσεις κάτι και θα λύσεις όλα σου τα προβλήματα. Έτσι κι αλλιώς ο κάθε άνθρωπος βλέπει αυτό που είναι συμβατό με την ψυχοσύνθεσή του κάθε στιγμή. Εσύ μπορεί να μου δείχνεις την Μονα Λίζα κι εγώ να βλέπω την φθαρμένη κορνίζα. Δεν φταίει ο Ντα Βίντσι όμως γι' αυτό...