μέσα της ξετυλίγεται το πιο γνωστό μυστήριο της Ζωής...
η Μύηση στην θειότητα...
και αν ρωτήσει κανείς απορημένος, τι είναι η μύηση στην θειότητα, να του απαντήσεις…
-να έχεις λιγότερα και να ΕΙΣΑΙ περισσότερα, από όσα νομίζεις ότι μπορείς!
και όταν καταλάβεις ότι δεν μπορείς να είσαι περισσότερα ή λιγότερα, από Αυτό που ΕΙΣΑΙ, τότε έχεις μυηθεί στην θειότητα...
Υπάρχει ένας θεϊκός Νόμος που δρα μέσα μας «ανεπαίσθητα»…
Ο Νόμος της Αβλάβειας…
Η βλάβη που μπορούμε να προξενήσουμε σε κάποιον άνθρωπο, δεν είναι μόνο από μια συνειδητή δολιότητα αλλά και από μια ασυνείδητη εκδικητικότητα…
΄Όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί να βιώσει την κατάσταση της Αγάπης μέσα του, τότε βλάπτει τον Εαυτο΄του και τους άλλους, μέσα από τα ασυνείδητα συναισθήματα, που ορίζουν τις ασυνείδητες πράξεις του
Και τώρα τι κατάλαβες?
Ναι σε Εσένα μιλάω…
΄Οσο και να κρύβεις την αθλιότητα σου, την κάνεις πάντα εμφανή μέσα από τις πράξεις σου…΄Όταν εκείνες δεν έχουν ούτε ίχνος σεβασμού στον Εαυτό σου κυρίως, μα ούτε σε Εμένα, αυτό που συμβαίνει είναι βλαπτικό και για τους δυό΄μας…
Και η Ψυχή θυμάται όλους τους θεϊκούς της Νόμους…
Το ότι εσύ δεν θυμάσαι ότι έχεις Ψυχή, αυτό δεν σημαίνει ότι εκείνη δεν υπάρχει μέσα στον θεό!
Αλίμονο σου ανθρωπάκο…αν σταυρώσεις τον ΄Ανθρωπο πάλι…
παρακαλάς καθημερινά να σου στείλει ο Θεός έναν άγγελο...
να σε προστατέψει και να σε βγάλει από την άχαρη ζωή σου
και όταν εισακούγεσαι
προσπαθείς να κάνεις τον άγγελο σαν όλους τους άλλους ανθρώπους που έχεις συνηθίσει...
Γιατί ξέρεις άραγε?
γιατί δεν αντέχεις την αγνότητα της Αγάπης...
και έτσι προσπαθείς να χρησιμοποιήσεις κάτι που δεν σου είναι χρήσιμο, παρά μόνο στην Ψυχή σου...
την άλλη φορά να παρακαλάς, καλύτερα, τον θεό, να σε βοηθήσει να έχεις Ψυχή, λοιπόν!
Να μάθεις να ζητάς πάντα, αυτό που έχεις πραγματικά ανάγκη!
Ν αρνηθείς όλες τις παρηγοριές-θεούς, πατρίδες, ηθικές, αλήθειες - να απομείνεις μόνος και να αρχίσεις να πλάθεις εσύ, με μοναχά τη δύναμή σου, έναν κόσμο που να μην ντροπιάζει την καρδιά σου, είπε ο Καζαντζάκης…
Αλήθεια, μερικές φορές αναρωτιέμαι…αν ξέρεις ποιος κόσμος δεν ντροπιάζει την καρδιά σου…Αυτός που ονειρεύεσαι ή αυτός που ζεις?
Ακου λοιπόν…
« σε φοβαμαι ανθρωπακο , σε τρεμω επειδη απο σενα εξαρταται το μελλον της ανθρωποτητας. σε φοβαμαι επειδη το κυριοτερο μελημα σου στη ζωη ειναι να δραπετευεις απο τον εαυτο σου. Εισαι αρρωστος ανθρωπακο, αρρωστος βαρια , δεν φταις εσυ γι αυτο αλλα εχεις υποχρεωση να γιατρευτεις. θα χες απο καιρο αποτιναξει τα δεσμα σου αν δεν ενθαρρυνες ο ιδιος την καταπιεση και δεν τη στηριζες αμεσα με τις πραξεις σου .Καμμια αστυνομικη δυναμη στον κοσμο δεν θα ηταν ικανη να σε συντριψει αν διεθετες στην καθημερινη σου ζωη εστω και μια σταλα αυτοσεβασμο.αν συνειδητοποιουσες,πραγματικα συνειδητοποιουσες,πως χωρις εσενα η ζωη δεν θα συνεχιζε ουτε για μια ωρα.Στο ειπε αυτο ο απελευθερωτης σου ?? Σε αποκαλεσε "προλεταριο του κοσμου" αλλα δεν σου ειπε οτι εσυ και μονο εσυ εισαι υπευθυνος για τη ζωη σου κι όχι αόριστα για τη τιμή της πατρίδας και του έθνους σου »
Στο αφιερώνω…
Διάβασέ το και νιώσε τι είσαι…
http://youtu.be/77DsS32MEOo" onclick="window.open(this.href);return false;
Όχι ανώτερος, γιατί είσαι κατώτερος…δεν έχει νόημα ανθρωπάκο να τα βάζεις με τους άλλους, ενώ μπορείς να νιώσεις τον Εαυτό σου…
Δεν θέλεις να γίνεις αητός, Ανθρωπάκο. Γι αυτό σε τρώνε τα όρνεα. Φοβάσαι τους αητούς κι' έτσι ζεις κοπαδιαστά και κοπαδιαστά εξολοθρεύεσαι. Γιατί μερικά από τα κοτόπουλα σου έχουν κλωσσήσει αυγά όρνεων. Και τα όρνεά σου έχουνε γίνει οι Φύρερ σου ενάντια στους αητούς, τους αητούς που θελήσανε να σε οδηγήσουν σε μακρινότερες, πιο υποσχετικές αποστάσεις. Τα όρνεα σε δίδαξαν να τρως ψοφίμια και ν'ασαι ικανοποιημένος με ελάχιστα σπειριά σιτάρι. Σ' έμαθαν και να ωρύεσαι "Ζήτω, ζήτω, Μέγα Όρνεο!". Τώρα λιμοκτονείς και πεθαίνεις κι' ακόμη φοβάσαι τους αητούς που κλωσσάνε τα κοτόπουλά σου."
Είσαι μικρός και συνηθισμένος άνθρωπος, λάβε υπόψη σου το διπλό νόημα αυτών των λέξεων, μικρός και συνηθισμένος.
Μην τρέχεις μακριά, έχε το θάρρος να κοιτάξεις μέσα σου.
Εδώ και αιώνες άνθρωποι μεγάλοι, θαρραλέοι και μοναχικοί σου λένε και σου ξαναλένε τι πρέπει να κάνεις. Μα επανειλημμένα διαφθείρεις, συρρικνώνεις και καταστρέφεις τις διδασκαλίες τους. Επανειλημμένα παγιδεύεσαι στα αδύνατα σημεία τους. Αντί να παίρνεις για γνώμονα τη μεγάλη αλήθεια, αρπάζεσαι από κάποιο ασήμαντο λάθος τους…
Για σταμάτα ένα λεπτό ,Ανθρωπακο. Δεν θέλω να σε μειώσω, θέλω μόνο να σου δείξω γιατί μέχρι τώρα δεν κατάφερες να αποκτήσεις η να διατηρήσεις την ελευθερία σου. Δεν σε ενδιαφέρει καθόλου αυτό;;
Αφιερωμένο…σε εσένα ΄Ανθρωπε, που δεν έχεις αντίληψη παρά μόνο της ζωής που εκφράζεται από το πιο χαμηλό σου επίπεδο…Αυτό της υποκρισίας!
Μείνε μακριά μου…Δεν σε έχω ανάγκη για να αποδείξω την Αγάπη, την Ψυχή και τον θεό μέσα μου!
Δεν σε έχω ανάγκη για καμία Μνήμη…
Μείνε μακριά…
γιατί εγώ δεν σε φοβάμαι, αλλά γιατί εσύ Με φοβάσαι...προσπαθώντας να αποφύγεις τον Εαυτό σου...
