Είδα...

[ΓιώταΜε]

Προχθές με το που βγήκα, απ την τράπεζα ήταν σαν να έβλεπα
την ζωή αλλιώς όπως το Μάτριξ ήταν,
δευτερόλεπτα, έβλεπα τους ανθρώπους έξω να
προχωρούν λες και ήταν κατευθυνόμενοι
άλλους να προχωρούν σε πολύ αργεί κίνηση..
ήταν λες και πάγωσε ο χρόνος ... και η ανάσα ξανάρθε..

Τι θα μπορούσε να ναι αυτό; αρχίζω μήπως να χάνω λαδάκια;;;

[Vasoula]

α τι μου θύμισες τώρα Γιώτα!!

όταν βρισκόμουν στην αρχή του Δρόμου μου...και δεν μπορούσα να ισορροπήσω με τα άγρια ασυνείδητα συναισθήματα των ανθρώπων...Με κατέβαλαν, γιατί τα έβλεπα πάντα από μικρή ηλικία, αλλά δεν ήξερα πως να τα διαχειριστώ...

Ο Δάσκαλός μου μού είπε ότι αυτό που ζω στον κόσμο είνάί η πραγματικότητα, αλλά δεν είναι η αλήθεια!

και με βοήθησε να ζω στην αλήθεια...

ένα πρωί, κι εγώ όπως εσύ, βγαίνοντας από την τράπεζα (σύμπτωση?) είδα τους ανθρώπους ενωμένους με την ουσία τους!
γύρω τους υπήρχε ένα φως που δεν είχα ξαναδεί...

Από τότε άλλαξαν όλα μέσα μου!

αναγνωρίζω την πραγματικότητα και ζω στην αλήθεια...

αναγνωρίζω το ασυνείδητο των ανθρώπων, αλλά δεν με καταβάλει πια...

αλλά κυρίως δεν με επηρεάζει!!!!

εκεί θέλει προσοχή γιατί δεν αρκεί να δεις το matrix, χρειάζεται να μπορείς κάθε στιγμή να μην είσαι μέσα του!

και γμτ έχει πολλές παγίδες...!!!


άντε, καλή αρχή!

[ΓιώταΜε]

Δεν κατάλαβα καλά αυτο που με είπες δηλαδή είδα την πραγματικότητα αλλά όχι την αλήθεια;

Μη ξεχνάς είμαι μικρό παιδί ακόμα

[Vasoula]

ναι Γιώτα αυτό εννοώ...

ότι ξαφνικά βρέθηκες έξω από την πραγματικότητα και την παρατηρούσες...

άρα, συμπερασματικά, βρέθηκες για μια στιγμή στην αλήθεια...γι΄αυτό μπόρεσες και πήρες βαθιά ανάσα!

αυτήν την στιγμή, κάνε την αιωνιότητα και ακολούθησέ την!

σιγά σιγά, αφού είσαι μικρό κορίτσι, αλλά ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ!!!

[Vasoula]

αρκεί ένα λεπτό Γιώτα...

που η φιλοσοφία της ζωής θα γίνει Αλήθεια...

αρκεί ένα λεπτό...

Για να φύγεις από το "matrix" δεν χρειάζεται να επιλέξεις χαπάκι...

αρκεί ένα λεπτό...

Για να γίνεις πολίτης ενός άλλου Βασίλειου, δεν χρειάζεται να επιλέξεις μεταξύ δύο...

Αρκεί να είσαι Εσύ ο Ενας...




ας το ξαναβάλω...ίσως σε εμπνεύσει! Μόνο για Εσένα...

Αξίζει να υπάρχεις για ένα όνειρο, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει...είπε ένας φίλος μου!

Μόνό που εδώ δεν μιλάμε για όνειρο, αλλά για Αλήθεια!







Στάσου ένα λεπτό!

΄Ισως το μοναδικό αληθινό λεπτό στην Ζωή σου…
Δεν σου λέω να κοιτάξεις τα αστέρια, γιατί ίσως σου ακουστεί κοινότυπο!
Δεν σου λέω να δεις τον κόσμο, γιατί ίσως σου φανεί θλιβερό!
...
Σου λέω, να νιώσεις, σ’ αυτό το λεπτό την Ζωή που ξετυλίγεται…
Να δεις, σ’ αυτό το λεπτό, την αιώνια ματιά του θεού, και να αφουγκραστείς τις μνήμες σου…

Ένα λεπτό φτάνει…

Αρκεί να το απαιτήσεις από τον Εαυτό σου…

Να μην κρύβεσαι πίσω από την οδύνη και να κάνεις πως δεν την βλέπεις…
Να βγεις μπροστά και με θάρρος να απαιτήσεις την Ζωή Σου πίσω…

Ένα λεπτό φτάνει…

Για να ανακαλύψεις το θαύμα και την ομορφιά του να νιώθεις ανθρώπινος!

΄Ένα λεπτό φτάνει…

Για να σταματήσεις να φιλοσοφείς την Ζωή και να την νιώσεις μέσα σου!

Ένα λεπτό φτάνει…

Για να ανοίξεις τα χέρια σου και να αγγίξεις ό,τι σου έμαθαν πως δεν υπάρχει…
Να του χαμογελάσεις ξανά…
Να αγαπήσεις ό,τι σου έμαθαν να φοβάσαι…
Να το συνδέσεις ξανά με τον θεό…

Ένα λεπτό φτάνει…

Αρκεί να Είσαι εκεί…

Πολλές φορές χάνουμε αυτήν την ευκαιρία του λεπτού…
Γιατί είμαστε απόντες από την Ζωή μας, αλλά, δυστυχώς, μέσα στα γεγονότα της!

΄Ένα λεπτό φτάνει, για να νιώσεις ότι η ευτυχία δεν είναι στα γεγονότα της ζωής, αλλά στον τρόπο που νιώθεις τον Εαυτό σου στην αιωνιότητα…
Τον ΄Ανθρωπο που μας το είπε, οι μισοί τον έκαναν θεό και οι άλλοι μισοί τρελό…
Είναι αυτοί που έχασαν την ευκαιρία σ’ αυτό το λεπτό και τους πήρε η Ζωή από κάτω…και τους έγινε συνήθεια…


Ένα λεπτό…Μην το προσπεράσεις!
Μόνο για σήμερα….

[Valia]

κι εγώ βίωσα κάτι αντίστοιχο σήμερα το βράδυ γυρνώντας από τη δουλειά.. και αναρωτήθηκα το ίδιο πράγμα "μήπως αρχίζω και το χάνω?" δεν μπορω να το περιγράψω ακριβώς "τα είδα όλα σαν ένα"

[angelikik]

και δεν μπορούσα να ισορροπήσω με τα άγρια ασυνείδητα συναισθήματα των ανθρώπων...Με κατέβαλαν, γιατί τα έβλεπα πάντα από μικρή ηλικία, αλλά δεν ήξερα πως να τα διαχειριστώ...

έτσι νιώθω από παιδί ....τώρα έχουν ηρεμήσει κάπως τα πράγματα...δεν χάνω τόσο εύκολα την ισορροπία μου και νιώθω συμπόνια για τα άγρια συναισθήματα των άλλων ...αυτό που έχει τόσα χρόνια παραμείνει ακόμη πολύ έντονο είναι ο φόβος....και νιώθω πως με τραβάει κάτω σαν βαρίδι ....

[Stefanos]

Αξίζει να υπάρχεις για ένα όνειρο, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει...είπε ένας φίλος μου!
Πόσο μου αρέσει αυτό που μου προκαλεί αυτή η πρόταση, τι αγαλλίαση, ζεστασιά, αγάπη.

[Μάνος]

Ο Δάσκαλός μου μού είπε ότι αυτό που ζω στον κόσμο είνάί η πραγματικότητα, αλλά δεν είναι η αλήθεια!

και με βοήθησε να ζω στην αλήθεια...

Εξαιρετικό και πέρα για πέρα Αληθινό!!!