Παρατηρώντας το πάθος του παίκτη, μπορείς να δεις πόσο μόνος του είναι όταν έρχεται η στιγμή που πρέπει να επιλέξει το χρώμα…
Και όταν βγει το χρώμα που επέλεξε η χαρά του είναι μεγάλη, όχι για αυτό που κέρδισε, αλλά γιατί κέρδισε…
Μικρές ασήμαντες νίκες που μας δίνουν την απαραίτητη ένταση να εκτι...μάμε την στιγμή τους!
Η πηγή της στιγμής αυτής, κάθε μικρής νίκης, είναι η ψευδαίσθηση της κίνησης της ζωής, μέσα σε μια περιοριστική αυταπάτη που σε κάνει να νομίζεις ότι κινείσαι μέσα στην ακινησία σου!
Είναι δύσκολο στους ανθρώπους να συλλάβουν την ακινησία μέσα στην οποία οριοθετούν την ζωή τους, γιατί καλούνται διαρκώς να επιλέξουν το καλό ή το κακό, το σωστό ή το λάθος…Μια πλάνη μας κάνει να θεωρούμε ότι έχουμε απεριόριστες επιλογές κινήσεων, ή αντίθετα ότι είμαστε σε αδιέξοδο…
΄Όμως αν παρατηρήσουμε με μεγαλύτερη προσοχή τις στιγμές μας, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως ότι κι αν επιλέξουμε, καταλήγουμε πάντα στο ίδιο αδιέξοδο, που κλέβει τις μικρές χαρές που περάσαμε στον δρόμο μας μέχρι να φτάσουμε εκεί…
Εμπρός ή πίσω, δεξιά ή αριστερά…Ποιες άλλες κατευθύνσεις μας δίνει η ζωή μας εδώ στην Γη?
Τι περιορισμός κι αυτός!
Ξεχάσαμε το πάνω και το κάτω…΄Ισως γιατί το «κάτω» μας καταπιέζει, ελπίζουμε στο «πάνω» για να μας ελευθερώσει από την καταπίεση…
Μα όσο και να ελπίζουμε στο «πάνω», ποτέ Εκείνο δεν έρχεται να μας απελευθερώσει…ακόμα κι Εκείνο επιδρά πάνω μας περιοριστικά και σε λίγες στιγμές!
΄Ολοι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους «εικόνες» πνευματικές, που σημαίνει ώριμες να στηρίξουν το «κάτω» και να του δώσουν κατεύθυνση, στόχους και όραμα.
΄Ολοι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους τον κόσμο του θεού εν δυνάμει, έναν κόσμο που βιώνει Αγάπη και Ενότητα και που δεν αφορά μια διανοητική επιλογή, δύσκαμπτη και με όρους, αλλά μια αυθεντική έκφραση της Ζωής, χωρίς εκείνη την περιοριστική εντολή της ελεύθερης βούλησης!
Αυτή την εντολή που αντί να μας ελευθερώνει, ως όφειλε, μας περιορίζει και μας καταπιέζει να φαινόμαστε, παρά να είμαστε…
Δογματικά ακολουθούμε το σωστό, χωρίς να έχουμε νιώσει την αυθεντικότητα του θεού μέσα μας και με μιας καταλύουμε όλους τους Νόμους Του…
Γιατί αν τους εκπληρώναμε, επιλέγοντας πάντα το σωστό, δεν θα «ασθενούσαμε»…
Κάτι άλλο γίνεται εδώ…
Η υγεία μας δεν είναι σύμπτωση…όπως και η ασθένειά μας δεν είναι σύμπτωση…
Η μοναξιά μας δεν είναι τυχαία…
Η φιλοδοξία μας δεν είναι διανοητική…
Η αλαζονεία μας δεν έρχεται από συγκυρίες…
Κάτι άλλο γίνεται εδώ…
Η πίστη μας δεν αρκεί…
Η γνώση μας δεν μας αναπτύσσει
Η ελπίδα μας δεν μας κάνει αυτάρκεις
Το όνειρο δεν μας αφυπνίζει…
Κάτι άλλο γίνεται εδώ…
Η αγάπη δεν μας ενώνει…
Ο έρωτας δεν μας συμπληρώνει…
Η ευθύνη δεν μας ωριμάζει…
Η δημιουργία όλη μας περιορίζει…
Κάτι άλλο γίνεται εδώ…
Κάτι άλλο…
Γιατί άραγε όλοι περιμένουμε την στιγμή που όλα αυτά που έχουμε μέσα μας σαν θεϊκές ποιότητες, θα γίνουν πραγματικότητα κάποτε και δεν αποφασίζουμε να γίνουν Αλήθεια τώρα?
Κάτι άλλο γίνεται εδώ…
Οι Νόμοι του θεού δεν είναι γραμμένοι σε πλάκες, μου έλεγε ο Δάσκαλός μου, αλλά στην Μνήμη Σου!
Αν θέλεις να τους ματαιώσεις, τότε γράψε τους για να μην τους ξεχάσεις…
