Ούτε κι εγώ ξέρω γιατί...
ίσως γιατί εγώ έχω άλλα "μάτια"...
μας ζητούν να πληρώσουμε το χρέος μας...
και όσο έχουμε θα πληρώνουμε
όταν δεν έχουμε πια?
το επικίνδυνο σημείο να ξεπουληθούμε, αφορά μόνο την Ψυχή μας...και τον Θεό...
Πόσοι δεν θα καταφύγουν σε λύσεις που τους βαραίνουν, χωρίς να το καταλάβουν?
Σε λύσεις, που για να προφυλάξουν την κοσμική τους επιβίωση, θα παραχωρήσουν κομμάτια της Ψυχής τους και θα νιώθουν και ικανοποιημένοι γι' αυτό?
Θα πείσουν τον εαυτό τους ότι είναι καλά μέσα σ' αυτήν την λύση, γιατί "γλύτωσαν" το χειρότερο...
Πάντα επιλέγουμε την εύκολη λύση γμτ!!!
Μόνο στο αποτέλεσμα της λύσης...εκεί μένουμε!!!
Χωρίς να παρατηρούμε τα συμπτώματα της απώλειας του Εαυτού μας...
παντρευόμαστε, απλά για να κάνουμε ένα παιδί και μετά λέμε ότι ερωτευθήκαμε, αλλά ο άλλος άλλαξε...
δουλεύουμε για να αποκτήσουμε αξία και επιβεβαίωση και μετά λέμε ότι οι εργοδότες μας είναι απάνθρωποι...
το κράτος μας φαίνεται απάνθρωπο, αλλά για δέστε, το ανεχόμαστε...Και ξέρετε γιατί? Γιατί το κράτος είμαστε εμείς! Και έτσι όπως ανεχόμαστε το κράτος, ανεχόμαστε και την μιζέρια μας!
Θα έλεγα σε όλους, πριν "αυτοκτονήσουν" από τα "χρέη", να καθίσουν και να τα ξεπληρώσουν, πρώτα στον Εαυτό τους! Εκεί χρωστάνε, πουθενά αλλού!!!!!!!!
Πριν βουν την "εύκολη λύση", ας δούνε και λίγο ότι ο θεός δεν μας εγκατέλειψε ποτέ...!!!!!!!
Κανείς δεν ζει για την θέση στον παράδεισο Ζει γιατί οι Νόμοι του Σύμπαντος έχουν αιτία και αποτέλεσμα Αν αυτό το προσπεράσουμε τότε θα κοιτάμε πάντα το αποτέλεσμα και θα απογοητευόμαστε από την ζωή χωρίς αιτία!
Νομίζω προλαβαίνουμε να Αγαπηθούμε από την Αρχή Μας!
Σε τέτοιες δύσκολες εποχές, που κινδυνεύει η ζωή μας, φαίνεται χαζό να μιλάμε για τον Θεό
Σε τέτοιες δύσκολες εποχές, που όλα τα αγαθά έχουν καταλυθεί, φαίνεται ανόητο να μιλάμε για την Ψυχή μας
Σε τέτοιες δύσκολες εποχές, που όλες οι ελπίδες έχουν γίνει εφιάλτης, φαίνεται βαρύ να μιλάμε για την Αλήθεια
Σε τέτοιες δύσκολες εποχές, που ο άνθρωπος έχει χάσει κάθε ίχνος ελευθερίας, φαίνεται ουτοπία να μιλάμε για Αγάπη
Σε τέτοιες δύσκολες εποχές, που οι λίγοι μοιράζουν τον κόσμο, φαίνεται τρέλα να μιλάμε για Ενότητα
Ακούγεται ρομαντικό να μιλάμε για την αιωνιότητα Είναι τελικά πολλοί οι ισχυροί της στεγνής πραγματικότητας, που την κρατάνε μέσα τους σαν την μόνη αλήθεια και αφορίζουν τις Πνευματικές Ενέργειες προσπαθώντας να τακτοποιήσουν την μικρή ζωή τους!
Είναι πρώτη φορά που η Πίστη των ανθρώπων είναι τόσο προβλέψιμη
Και ίσως να είναι και η τελευταία φορά, που οι ευκαιρίες αυτής της δύσκολης εποχής ανοίγουν τον δρόμο προς τον ΄Ανθρωπο
Αλήθεια δεν ξέρω πώς να μιλήσει κανείς στους ανθρώπους για την ευθύνη τους! Τα γεγονότα τρέχουν και οι άνθρωποι τρέχουν μαζί τους, προσπαθώντας να «μπαλώσουν» τις τρύπες της ζωής τους!
Φαίνονται βαριά τα «χρέη» μας!!! Ασήκωτη η ζωή μας Πολλοί θα θελήσουν να «αποδράσουν» από αυτήν Χωρίς να γνωρίζουν ότι θα την «κουβαλήσουν» όπου και να πάνε, την αφήνουν πίσω τους, κληρονομιά στους αγαπημένους τους!
Το να χάσουμε την ζωή μας, είναι το λίγο το πολύ είναι που χάνουμε την Ψυχή μας και το περισσότερο είναι που χάνουμε τον θεό Σβήνουμε τα ίχνη του κάθε μέρα μέσα στην απώλεια του Εαυτού μας
Ουτοπία ο θεός? Ναι, έτσι είναι Γιατί η πραγματικότητα μας αφήνει «ακάλυπτους» στους κανόνες ενός παιχνιδιού, που εμείς οι ίδιοι παραβιάσαμε πρώτοι!
Ας ανοίξουμε λοιπόν την τηλεόραση Είναι το καλύτερο μέσον να ζήσουμε την ζωή μας, χωρίς εμάς!
Εσείς? πως νιώθετε με όλα αυτά?
Απαντήστε με την Ψυχή σας, όχι με τις αισθήσεις σας!
Γιατί άλλο είναι "αισθάνομαι" και άλλο είναι "νιώθω"...
η διαφορά είναι ότι στο πρώτο ζητάμε επιβεβαίωση από τις επιρροές των άλλων, ενώ στο δεύτερο, τον Λόγο έχει η Ψυχή μας!
άντε καλημέρα φιλαράκια
ο καιρός πλησιάζει που ακόμα και η εύκολη λύση θα φαίνεται βαριά και ασήκωτη...
