Σήμερα είναι μια μεγάλη εορτή της Χριστιανοσύνης!
Εορτή της συμπαντικής αγνότητας και της θεϊκής αγάπης που αγκαλιάζει τους κόσμους και τους οδηγεί στην «γέννηση» της αιώνιας ζωής.
Η Μαρία, στον κόσμο των μορφών, η μεγάλη θεραπεύτρια και η φύλακας των συνειδητών ονείρών των ανθρώπων, η μεγάλη μητέρα, σαν σήμερα αναλήφθηκε μπαίνοντας στον κόσμο εκείνο που οι συνειδητότήτες υπηρετούν με γνώση το θεϊκό σχέδιο και αφοσιώνονται στο έργο που έχει προέρθει από την θεϊκή διάνοια.
Η Μαρία, σύμβουλος και αρωγός των καρμικών συνειδήσεων των ανθρώπων, τους οδηγεί με συνοχή στην ακολουθία του δρόμου των επιλογών τους, δίνοντας τους δύναμη και κουράγιο να τις πραγματοποιήσουν. Ενσταλάζει μέσα στην συνείδησή τους το θεϊκό «νέκταρ» που χρειάζονται για να τις «θυμηθούν»
Πολλοί άνθρωποι, παρεξηγώντας την ουσιαστική «βοήθεια» της Μαρίας, θεωρούν τα θαύματά της σαν μέσον καλυτέρευσης της υλικής ζωής τους και δεν εισχωρούν στην βαθύτερη σημασία της σύμπραξής της με την ανθρωπότητα, στο να κατανοηθεί η θεϊκότητα των ψυχών μας, ώστε να ακολουθήσουμε με ταπεινότητα και αφοσίωση τον δρόμο της δικής μας αφύπνισης.
Η μητέρα έγινε για τους ανθρώπους ένα «θείο» πρόσωπο, μία ακόμα παρουσία στο «πάνθεον» των θεών και των αγίων, την τιμούν και την σέβονται σαν μια τελειότητα, που κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να φθάσει!!!
Η υλική ζωή της σ αυτήν εδώ την διάσταση που ζούμε και εμείς χαρακτηρίστηκε από αφοσίωση και ταπεινότητα και από αγάπη στον ένα και μοναδικό θεό, με τον οποίο είχε έρθει σε «κοινωνία», ενόσω ζούσε. Γνώριζε το θείο σχέδιό της, τον δρόμο της και αποδέχθηκε συνειδητά την «θυσία» της μητέρας, κουβαλώντας με υπομονή και γνώση τον δικό της «σταυρό» της λύτρωσης, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στην αφύπνιση της ανθρωπότητας, ώστε να κατανοήσει ότι η «υπόσχεση» στο φως δεν περιέχει περιορισμούς για την αιώνιο ζωή.
Η δική της ενέργεια μπαίνει στον κόσμο των μορφών και δρα μέσα από όλους τους ανθρώπους, δίνοντας τους την έμπνευση και την αγνότητα που χρειάζεται αυτή η εποχή για να διαλύσει τον «μύθο» του θεού και να υποδεχτεί τον «Χριστό» σαν εκείνη την συνειδητότητα που μετουσιώνει την ύλη σε φωτεινή πραγματικότητα και δίνει στον καθένα μας την δυνατότητα να αγκαλιάσει τον θείο Εαυτό του.
Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν υπήρξε αναγκαία η συμφιλίωση των ανθρώπων με την θεότητα, ποτέ άλλοτε η ανθρωπότητα δεν είχε τόσο μεγάλη και ουσιαστική βοήθεια για να το καταφέρει.
Η «παλιά» ενέργεια της δέσμευσης και της τυφλής πίστης, δίνει σιγά σιγά την θέση της στην νέα ενέργεια της Χριστικής συνείδησης, της ομαδικότητας και της ενότητας, ώστε μέσα από τις θεϊκές ποιότητες του ανθρώπου να αναγνωριστεί η ουσιαστική ελευθερία της διαδρομής που οδηγεί κατ ευθείαν στην «καρδιά» του θεού.
Ηρθε σήμερα η στιγμή να κατανοηθεί η σημαντικότητα του «ενός» σαν μέρος όλων μας, σε όποια διάσταση, σε όποιον κόσμο, σε όποιο σύμπαν υπάρχουμε. Και μέσα από αυτήν την κατανόηση να σταματήσουμε να θεωρούμε ξεχωριστά από εμάς οτιδήποτε υπάρχει γύρω μας. Η αντίληψη ότι το «θείο» είναι και απόμακρο αντικαθίσταται από την γνώση «εγώ είμαι μέρος του θεού, εγώ είμαι η παρουσία του θεού», επιγνώσεις που οδηγούν κατ ευθείαν στην «διάνοια» του θεού.
Η Μαρία, σαν θεματοφύλακας του καρμικού «συμβουλίου», γίνεται η έμπνευση, η διόραση, το «θαύμα» που φέρνει στις ανθρώπινες συνειδήσεις ορατότητα και σύνδεση με την συμπαντική αγάπη και γίνεται εφαλτήριο για να αφυπνιστούν οι επιλογές μας που οδηγούν κατ ευθείαν στην «αγάπή» του θεού.
Παρατηρώντας τον κόσμο που είναι μέσα στην εκκλησία, εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είναι η τελευταία φορά που βλέπω την αγωνία των ανθρώπων να «κοινωνήσουν» μέσα από σπρωξίματα και φωνές. Εύχομαι να είναι η τελευταία φορά που αντιλαμβάνομαι την πίστη των ανθρώπων «στολισμένη» με τα καλά της, να προσπαθεί να αναδείξει την συμπόνια μέσα από τον φόβο του θεού!
Εύχομαι να είναι η τελευταία φορά που η εκκλησία είναι γεμάτη από «επίδειξη» πίστης και αφοσίωσης στον άγνωστο θεό και να γίνει το θεμέλιο για ειρήνη στις καρδιές των ανθρώπων και η βάση για να αναγνωρίσουν την πραγματική αγάπη του θεϊκού εαυτού τους, που οδηγεί κατ ευθείαν στην «σκέψη» του θεού.
Εύχομαι να είναι η τελευταία φορά που η εκκλησία γίνεται απλά κτίσμα-κατοικία του θεού και να γίνει η δύναμη-κατοικία όλων των ανθρώπων. Ποτέ άλλοτε δεν ήταν η ανθρωπότητα τόσο κοντά σ αυτήν την αλήθεια. Ποτέ άλλοτε δεν ήταν οι άνθρωποι τόσο έτοιμοι να την αντιληφθούν. Ποτέ άλλοτε δεν ήταν ο θεός τόσο κοντά μας, ώστε να είναι έτοιμος να «κοινωνήσει» μαζί μας, μέσα από την «ανοιχτή» καρδιά μας και την θέληση να «ενωθούμε» μαζί του.
Και όμως δεν ήταν η τελευταία φορά
Ακόμα, 3 χρόνια μετά, ο θεός δεν έγινε εκείνη η εσωτερική Ουσία που έχει σύνθεση Αγάπης, Φωτός και Ζωής
Ακόμη της Παναγίας έμεινε απλά μια σημαντική γιορτή
Η πνευματική συνείδηση παρέμεινε για πολλούς ακόμα σε μια Πίστη χωρίς γεφύρωση, κάτω από τον έλεγχο της θεολογικής αυθεντίας
Το τοξικό συναίσθημα του διαχωρισμού της ανθρωπότητας καλά κρατεί
Δικαιωματικά άραγε ο θεός είναι χριστιανός? Και φυσικά ορθόδοξος!!!!
Πόσο μύθο θα αντέξει ακόμα η καρδιά των ανθρώπων
Πόση αίρεση?
Πόση διαστρέβλωση?
Πόσο πόλεμο?
Υπάρχει μία τυπική διαδικασία αγάπης ΄Οσα κάνεις, περιμένεις να σου ανταποδοθούν κι αν κάποιοι έχουν ξεπεράσει την ανθρώπινη ανταπόδοση, δεν έχουν ξεπεράσει την θεϊκή
Κάπου, κάποτε, ο θεός θα ανταμείψει τους «δούλους» του
Το ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να σπάσεις μια θρησκευτική πεποίθηση ριζωμένη για 2000 χρόνια, σε μια ανθρωπότητα που απλά επιβιώνει κατά τύχη
Ρίχνοντας μια ματιά στο ιντερνετ είδα μια από όλα
Ολίγον από αγγέλους, ολίγον από φως, ολίγον από αγάπη ολίγον από Ψυχή Μερίδες πνευματικότητας από μια εποχή που όλοι τρέχουν να προλάβουν
΄Όμως ο πνευματικός κόσμος, είναι αθόρυβος και υπομονετικός Περιμένει με περίσσια αγάπη να ενωθούν όλοι οι άνθρωποι κάτω από έναν θεό Και αν αυτό είναι εύκολο να το αντιληφθούμε νοητικά, η πράξη της Ζωής δείχνει ότι συναισθηματικά μας κυβερνούν τοξικά πάθη διαχωρισμού, για το ποιος είναι σωστός και ποιος λάθος
΄Όπως στο ποδόσφαιρο Πάντα φταίει ο διαιτητής .
Εδώ άραγε ποιος φταίει?
Πολλές φορές ζήτησα από τον δάσκαλο μου να μου εξηγήσει την αναγκαιότητα του θρησκευτικού διαχωρισμού
Μου είπε να μείνω στον Νόμο της Ενότητας, της Αγάπης και της Αβλάβειας
΄Όπως μου είπε να κόψω τους δεσμούς με κάθε άνθρωπο που έχει σαν επιδίωξη να επιτεθεί, να καταστρέψει, να κρίνει, ακόμα κι αν έχει ειλικρινή κίνητρα
Το ασυνείδητο, μου είπε, των ανθρώπων, αγιοποιεί ότι δεν μπορεί να αθωώσει
Μια μέρα σαν την σημερινή, εύχομαι η Αγάπη να δώσει κίνητρα στους ανθρώπους να κατανοήσουν ότι η πνευματικότητα δεν αφορά έναν μόνο τρόπο να εξιλεωθούν, αλλά είναι ο αληθινός κόσμος του Ανθρώπου
Κάποτε χρειάζεται να αφήσουμε τα πράγματα του Ουρανού να κατέβουν στην Γη, έτσι όπως αξίζει στον ΄Ανθρωπο
Και να αφήσουμε τα πράγματα της Γης να ανέβουν στον Ουρανό, έτσι όπως αξίζει στον Θεό
Και σήμερα αφήνω την καρδιά μου να «κοινωνήσει» με την Μαρία, σε έναν κόσμο που δεν έχει πανηγύρια, παρά μόνο ταπεινότητα και σιωπή
Εσείς, πως περάσατε την σημερινή ημέρα?
http://youtu.be/LgXNt_1jdUE