ΠΡΟΤΥΠΑ

[galazia_sfaira]

Eίσαι Θεός!

[Ellaki]

Βάσω άνοιξες ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο.
Μόλις σήμερα κατάφερα να ρίξω μια ματιά στο forum μετά από καιρό και αυτό ήταν το πρώτο θέμα που διάβασα.

Τις πρώτες ημέρες του 2008 έκανα κάποια ξεκαθαρίσματα όσον αφορά τα πρότυπα και την γονεική μου οικογένεια.
Το ξεκαθάρισμα ξεκίνησε χωρίς την άμεση συμμετοχή μου και μου πήρε την μιλιά για 1,5 ημέρα.
Όταν κατάφερα να ξαναμιλήσω ζήτησα βοήθεια η οποία μου δόθηκε αμέσως και μου προξένησε την έντονη αίσθηση ότι μου αφαιρέθηκε ένα πολύ μεγάλο βάρος ενώ προστέθηκε ένας νέος στόχος.
Μου είπαν ότι έχω επιλεγεί και ότι ήρθε η ώρα να δοκιμάσω να πετάξω προσεκτικά όμως.

Τώρα παλεύω με την ανασυγκρότηση της συμπεριφοράς μου.
Χθες βράδυ μου είπαν ότι με αγαπούν και ότι είναι δίπλα μου και να προσέχω το σώμα μου.

Νίκο έχεις γράψει αυτά ακριβώς που βίωσα. Με τα λόγια σου μου έστειλες δύναμη.

Θα χαθώ και πάλι για λίγες μέρες. Θα δω την συνέχεια της κουβέντας την Τετάρτη. Είμαι σίγουρη όμως ότι η ενέργεια θα συνεχίσει να στροβιλίζεται γύρω μας και να μας επιφυλάσσει εκπλήξεις.

Σας ευχαριστώ

[Vasoula]

Μου είπαν ότι έχω επιλεγεί

Για ποιό πράγμα έχεις επιλεγεί ΄Ελλη μου?

Γενικά, για να ξέρετε, δεν επιλεγόμαστε...επιλέγουμε!!
Είναι σημαντική διαφορά...
Γιατί όταν επιλέγουμε, είμαστε και έτοιμοι γι' αυτό!!

Χθες βράδυ μου είπαν ότι με αγαπούν και ότι είναι δίπλα μου και να προσέχω το σώμα μου.

Νίκο έχεις γράψει αυτά ακριβώς που βίωσα. Με τα λόγια σου μου έστειλες δύναμη.

και εμένα...

[Ellaki]

Το έγραψα λάθος μεσ' την ζαλάδα μου
Έχεις δίκιο - έχεις επιλέξει -

[Vasoula]

[Qisan]

Βάσω άνοιξες ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο.
.....................
Τώρα παλεύω με την ανασυγκρότηση της συμπεριφοράς μου.
Χθες βράδυ μου είπαν ότι με αγαπούν και ότι είναι δίπλα μου και να προσέχω το σώμα μου.
Σας ευχαριστώ

Ας ειναι οι αλλαγες Ελλη μου απαλες για να ειναι διαρκειας ... να μην σοκαρουν το περιβαλον μας .... να γινονται με ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ ωστε να μην δημιουργουν βια ......
(Το ειπα καλα ? αναρωτιεμαι )

ΝαμασΤΕ

[Δωρουλα]

Ας ειναι οι αλλαγες Ελλη μου απαλες για να ειναι διαρκειας ... να μην σοκαρουν το περιβαλον μας .... να γινονται με ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ ωστε να μην δημιουργουν βια ......
(Το ειπα καλα ? αναρωτιεμαι )

Ενισχύω αυτά τα λόγια και αυτη την ευχή!!!Αφορά όλους μας!!!Κανένα πέρασμα και σκάψιμο του υπογείου ότι και αν φέρει είναι ανάλογο αυτού που μπορούμε να αντέξουμε!!!

[Vasoula]

Οι γονείς μας είναι οι πρώτοι άνθρωποι που αντιλαμβανόμαστε ενεργειακά. Κάποιος μας ταϊζει, μας αγκαλιάζει, μας φροντίζει.
Η αρχέγονη εμπιστοσύνη μας κάνει να "δεχόμαστε" τον κόσμο, το περιβάλλον, την αγάπη εξωτερικά, έχοντας άμεση σύνδεση με την ψυχή μας. Τα μάτια μας δεν μπορούν να "εστιάσουν" σε πρόσωπα, στην βρεφική ηλικία "μιλάει" η ενέργεια...
΄Οσο όμως μεγαλώνουμε αρχίζει ο "χειρισμός"...Τα πρόσωπα, ο κόσμος που είχαμε κοντά μας, αρχίζουν να αποκτούν μορφές και η εξερεύνησή του ξεσηκώνει "θύελλα" αντιδράσεων.
Η διαδικασία του "πρέπει" και δεν "πρέπει" αρχίζει να μας βάζει στην διαδικασία του δυαδισμού και η ηθική μας εξαντλείται στο να μπορέσουμε να νιώσουμε ασφάλεια σε έναν κόσμο που μας "επιβάλλεται"...

΄Οσο αναπτύσσεται η συνείδηση, τόσο ξεχνιέται η πνευματική σύνδεση. Τα οράματα δεν έχουν θέση στον νου μας. Το ασυνείδητο αρχίζει και λειτουργεί.
Οι φυσικές αισθήσεις αρχίζουν να παιρνουν τα μηνύματα από το εξωτερικό περιβάλλον και τα πρώτα «προτυπα» αρχίζουν να αναδύονται.

Η ταύτιση με τους γονείς μας είναι απαραίτητη για να βρούμε υπόσταση σε έναν «άγνωστο» κόσμο. Αρχίζουμε να μιμούμαστε συμπεριφορές και αυτή η μνήμη μπαίνει βαθειά στο υποσυνείδητο για να αρχίσει τον διαχωρισμό και την οριοθέτηση.

Η εμπιστοσύνη μας κλονιζεται από το πρώτο «μη». Η απαγόρευση στο όνομα της αγάπης, βάζει και όρια στην δική μας…Απαγορεύω σημαίνει αγαπώ. Aγαπώ σημαίνει χειρίζομαι και διεκδικώ.

Οι αξίες χτίζονται σύμφωνα με τα πρότυπα και σ’ αυτήν την φάση ο θεός αποκτά την ιδιαίτερη θέση του «στον ουρανό», έτσι τον αντιλαμβανόμαστε, από τις επιρροές του περιβάλλοντος…Δεν έχει να κάνει αν η οικογένειά μας ήταν βαθιά θρησκευόμενη, ή απλά ακολουθούσε τυπικά τους κανόνες της θρησκείας. Στο σχολείο μας, ενισχύεται αυτή η θέση, και η επιρροή από το συλλογικό ασυνείδητο, μας κάνει αυτόματα να επεξεργαζόμαστε το καλό το κακό, το θετικό το αρνητικό, το όμορφο το άσχημο.

Η λογική μας μένει στατικά σ’ αυτό που «βλέπει» και «ακούει» και δεν εμπιστεύεται τίποτα χωρίς αποδείξεις.
Τα «θαύματα» λειτουργούν λοιπόν στα πλαίσια της «καλοσύνης» του θεού που συγχωρεί τους καλούς και αυτή η καλοσύνη αποκτά σάρκα μέσα μας, που μας εμποδίζει να καταλύσουμε τα όρια του κακού, αναζητώντας το έξω από εμάς. ΄Ετσι χωρίς να το αντιληφθούμε, στρέφουμε τον «εξωτερικο» εχθρό προς τον ίδιο μας τον εαυτό, γεμίζοντας τον με το δηλητήριο της κριτικής.

Αξιοι να αγαπηθούμε, είμαστε μόνο αν κάνουμε αυτό που αρέσει και φαίνεται καλό για όλους και σ’ αυτήν την διαδικασία, αφήνουμε «ηρωϊκά» τον εαυτό μας έξω από την αληθινή καλοσύνη που δεν έχει όρια…
Το εγώ θέλοντας να αγγίξει αυτήν την καλοσύνη, καταλύει τα όρια του εαυτού και αφήνεται να ελέγχεται από το περιβάλλον, παίρνοντας αξία από αυτό.
Οι θεϊκές ποιότητες του Εαυτού μας, μεταφράζονται στην συνείδησή μας, σύμφωνα με τον «αόρατο» κόσμο του υποσυνείδητου, αποκτώντας και τα ανάλογα συναισθήματα, που αφού επεξεργάζονται με την συνείδηση, αποκτούν «βάρος» και «όγκο» και γίνονται οι δεσμεύσεις μας στον φυσικό κόσμο, που δεν μας αφήνουν ελεύθερους να βιώσουμε, αλλά δεσμεύουν την ψυχή μας σε έναν ατέλειωτο αγώνα απόδειξης…

Αυτός ο «αγώνας» αφαιρεί την εσωτερική δύναμη και την τοποθετεί στον νου, που χειρίζεται τις καταστάσεις, δραστηριοποιώντας τις φυσικές αισθήσεις, σύμφωνα με αυτά που έχει σαν απόλυτα δεδομένα, απαγορεύοντας την εσωτερική αντίληψη, σαν μη αποδεκτή…
Και εκεί έρχεται ένα γενναίο μπλοκάρισμα στο κέντρο του λαιμού, που μας αφήνει σε έναν μονόδρομο επικοινωνίας με το εξωτερικό περιβάλλον, αφήνοντας όλον «τον οργανισμό» να ηχεί και να δονείται, σύμφωνα με οτιδήποτε εξωτερικό, αναγκάζοντας μας να θάψουμε ακόμα βαθύτερα την εσωτερική μας ανάγκη, αφού δεν έχουμε αποδείξεις γι’ αυτήν, παρά μόνο την α-σθένεια.

[Vasoula]

Χάνοντας το σθένος, η ζωή μας φαίνεται βαριά και δύσκολη. Τα συναισθήματα και οι σκέψεις συνεχίζουν να δημιουργούν τα «ενεργειακά» μωρά μας, και σαν συνεπείς γονείς, είμαστε υποχρεωμένοι και να τα θρέψουμε.
΄Οσο πιο δυνατά γίνονται τα «μωρά» μας, τόσο πιο αδύναμοι εμείς σαν γονείς τους!
Και έτσι εξαντλούμε τον «οργανισμό» μας από τα ενεργειακά του αποθέματα, ώστε να είμαστε υποχρεωμένοι να «κλέψουμε» τροφή από άλλους για να τα θρέψουμε.

Τα «μωρά» αποκτούν έτσι πολλούς «τροφούς» και ενώ είναι αποκλειστικά δικά μας, νιώθουμε την συμβολή και των άλλων στο «μεγάλωμά» τους, θεωρώντας τους και συνυπεύθυνους…

Για να τα δούμε σαν δικά μας δημιουργήματα, πρέπει να συνδεθούμε μαζί τους αποκλειστικά και μόνο εμείς, αφήνοντας τους «άλλους» έξω από αυτήν την εργασία, αναγνωρίζοντας ότι αυτή η συμβολή τους δεν μας είναι απαραίτητη για να κερδίσουμε κάποια μάχη, αφού η μόνη συνεργασία που χρειαζόμαστε για αυτήν την αναγνώριση, είναι μόνο του Εαυτού μας.

[galazia_sfaira]

Και εκεί έρχεται ένα γενναίο μπλοκάρισμα στο κέντρο του λαιμού, που μας αφήνει σε έναν μονόδρομο επικοινωνίας με το εξωτερικό περιβάλλον, αφήνοντας όλον «τον οργανισμό» να ηχεί και να δονείται, σύμφωνα με οτιδήποτε εξωτερικό, αναγκάζοντας μας να θάψουμε ακόμα βαθύτερα την εσωτερική μας ανάγκη, αφού δεν έχουμε αποδείξεις γι’ αυτήν, παρά μόνο την α-σθένεια.
Wink

Επειδή πνίγομαι!

[Vasoula]

Επειδή πνίγομαι!

"Πνίγομαι...Μεγάλε Ιερέα..."
"Επέλεξε..."

[Vasoula]

Το μεγαλύτερο μπλοκάρισμα που δημιουργούν τα πρότυπα είναι στο κέντρο του λαιμού. Από εκεί γίνεται ο έλεγχος του αληθινού εαυτού, ώστε η ανάσα που παίρνουμε να γίνεται μόνο από τους πνεύμονες, να είναι κοντή και αδύναμη.

Οι περισσότεροι ή μιλάμε πολύ, ή δεν μιλάμε καθόλου, ή μιλάμε πολύ δυνατά, ή μιλάμε πολύ σιγά. Η ανισορροπία στην έκφραση του λόγου είναι ακριβώς γιατί αισθανόμαστε και την ανισορροπία στο εσωτερικό, που εκδηλώνεται με την ένταση, ανάλογα με το πώς αναγνωρίζουμε το «εγώ» μας.

΄Ένα «τρομοκρατημένο» εγώ, θέλει εξωτερικά να εδραιωθεί, γι’ αυτό αρχίζει και φωνάζει. ΄Οσο πιο «μαζεμένο» είναι εσωτερικά, τόσο πιο έκδηλο εξωτερικά.
΄Οσο πιο «φοβισμένο» εσωτερικά, τόσο πιο ισχυρό εξωτερικά.
‘Οσο πιο ψεύτικο εσωτερικά, τόσο πιο αδύναμο εξωτερικά
΄Οσο πιο ενοχοποιημένο εσωτερικά, τόσο πιο οργισμένο εξωτερικά.

Φράζοντας λοιπόν τον «δρόμο» της διπλής ανάσας, δεν μπορούμε να την φέρουμε στην «καρδιά», ώστε από εκεί να απλωθεί σε όλη μας την ύπαρξη, ή να βιώσουμε την «ανάσα» όλης μας της ύπαρξης. ΄Ετσι η «επικοινωνία» με τον Ανώτερο Εαυτό μας σταματά και οδεύουμε προς την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας, στην ζωή μας, στον φυσικό κόσμο, στον οποίο βρεθήκαμε, χωρίς να γνωρίζουμε γιατί.

Οι «λειτουργίες» γίνονται μηχανικά, και φυσικά η «μηχανική» κίνηση, χωρίς την πνευματική ενέργεια, κάνουν τον οργανισμό να αντλεί δύναμη από εξωτερικές πηγές ενέργειας, όπως είναι τα συναισθήματα των άλλων γύρω μας, ή η τροφή.
΄Ετσι για να «ζήσουμε» εξαρτώμεθα από τους άλλους ή από την τροφή μας. Και όσο περισσότερο απέχουμε από τον αληθινό εαυτό μας, τόσο περισσότερο δεσμευόμαστε στους άλλους ή στην τροφή, για να αναπληρώσουμε την «πνευματική» ενέργεια και την μοναξιά που δημιουργείται από την έλλειψή της.

[Vasoula]

Φυσικά, μέσα σ' αυτούς τους "άλλους" είναι και ο Θεός!
Προσπαθούμε να αντλήσουμε "πνευματική" ενέργεια από μία εξωτερική πηγή, και αυτό γίνεται με απόλυτη πεποίθηση, ενεργοποιώντας γι' αυτόν τον λόγο το νου μας, αφού συναισθηματικά δεν μπορούμε να τον αντιληφθουμε.
Η ενεργειακή βοήθεια όμως που παίρνουμε από τον νου μας, εμποδίζει το βίωμα και έτσι ο θεός γίνεται για εμάς πηγή νοητικής ενέργειας που, δυστυχώς, δεν βοηθάει την ολιστική μας αναγνώριση, και δεν διευκολύνει την πνευματική "ανάσα" να φτάσει στο βαθύτερο επίπεδο.

[galazia_sfaira]

Bάσω μου καλη επειδή τα παραπάνω είναι γα μενα όχι απολυτα κατανοητά αλλά ειναι ακριβως το "τωρα"μου.Είμαι ακριβώς στο σταδιο του να εχω κερδισει το "μερος"και να προχωράω στο ολον.Είναι μια μεγαλη αληθεια που κι αυτη μονο βιωματικά μπορείς να την κάνεις δική σου.Καταλαβαίνω την διαφορά με όσα έχω κερδισει και την ειρήνη που με διακατέχει.Αντίθετα σε αλλα μου κομμάτια που δεν τα έχω καταφέρει ακομα ,που ακόμα δεν τα εχω κανει "δικά μου",γίνεται πολεμος.Και οπως σε καθε πολεμο υπαρχουν θυματα και ευτυχώς που έχω την επίγνωση αυτών και τα βλέπω.Τα αναφέρω απλά για να πω ποσο αληθινά ειναι ολα οσα παραπάνω αναφέρεις, αλλα μόνο βιωματικά μπορείς να τα νοιώσεις.

[Vasoula]