Η εμπειρία της Ζωής...

[Vasoula]

το έγραψα πριν λίγο σε ένα φιλαράκι μου...

λόγια εκφρασμένα που είναι για όλους τελικά...


μεταξύ πράξης και εμπειρίας υπάρχει μια απόσταση που ορίζει την Δύναμη και την Θέληση, σαν ιδιότητες του θεού...και την αδυναμία και επιθυμία, σαν ιδιότητες του ανθρώπου...

καταστάσεις Συνείδησης Αγάπης και Φόβου...


όλα θα είναι όμορφα όταν ξεσφίξουμε τα "πρέπει" και νιώθουμε αυθεντικά στην Αγάπη...

όταν αυτό που κάνουμε δεν το συνδέουμε με τίποτα...Απλά το κάνουμε...
Ούτε με συναίσθημα, ούτε με πράξη, ούτε με προορισμό, ούτε με ανάγκη, ούτε με φόβο, ούτε με ασφάλεια, ούτε καν με την δυνατότητα ωρίμανσης που θα πετύχουμε μέσα από αυτό...

με τίποτα όμως...Απλά το κάνουμε, γιατί έτσι νιώθουμε στην Ψυχή μας!

η πράξη δεν αλλάζει με τίποτα την Ζωή...απλά προσθέτει βάρος στην σκέψη μας και στο συναίσθημα μας...Η Ζωή δεν είναι καλή ή κακή, δεν έχει τέτοια αναγκαιότητα διαχωρισμού…Εμείς την έχουμε…

Η Ζωή είναι εδώ και εμείς μέσα της...Χρειαζόμαστε δικαιολογίες γι' αυτό άραγε?

΄Ολα θα πάνε καλά όταν νιώσουμε ότι το αυθεντικό δεν έχει περιορισμό σε χαρακτηρισμούς, ούτε ασφάλεια, ούτε δύναμη, ούτε τίποτα...παρά μόνο την βαθιά κατάσταση της αιωνιότητας!

Το αυθεντικό είναι απλά η Αλήθεια μέσα μας...
και η Αλήθεια δεν χρειάζεται επιχειρήματα...κάνει αυτό που θέλει πάντα, γιατί αυτό που θέλει δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο από αυτό που θέλει ο θεός μέσα μας...

η εμπειρία για να είναι αυθεντική, χρειάζεται να είναι γεμάτη θάρρος και αγάπη, και εκείνη την βαθιά πίστη ότι όλα είναι για εμάς ελεύθερα από τον θεό...

κανείς δεν μπορεί να μας βλάψει, όταν είμαστε στην Ζωή...
Μας βλάπτουν όταν μένουμε απ' έξω από αυτήν, φοβούμενοι το «άγνωστο» της...απλά γιατί δεν μπορούμε να δούμε ότι αυτό που φοβόμαστε είναι το «γνωστό» της τελικά…

Η λανθασμένη αντίληψη για την κατεύθυνση μας, δημιουργεί και λανθασμενες πεποιθήσεις για την ίδια την εμπειρία μας...
Αν η κατεύθυνση είναι ο θάνατος, η προέλευση δεν μπορεί παρά να είναι η ίδια...
Μεταξύ των δύο, υπάρχει η ζωή...


καλημέρα!

μια μέρα από την Ζωή με την Αγάπη είναι όλη η ζωή με τον φόβο...

http://youtu.be/JfktVRxye-Q

[Danielli]

Τι να πρωτουπογραμμισω...

η εμπειρία για να είναι αυθεντική, χρειάζεται να είναι γεμάτη θάρρος και αγάπη, και εκείνη την βαθιά πίστη ότι όλα είναι για εμάς ελεύθερα από τον θεό...

Ισως.. αυτο! που τα λέει όλα...

[Fotinoula]

μια μέρα από την Ζωή με την Αγάπη είναι όλη η ζωή με τον φόβο...

[Λιζούλα]

…τελικά ήρθε η ώρα όλα τα αγαπημένα μου τραγούδια να μου αποκαλύψουν το μήνυμά τους. Ίσως, γιατί τώρα κι εγώ αφέθηκα στο βαθύτερο νόημα… γενικώς.

Όταν ήμουν μικρή είχαμε στη βιβλιοθήκη ένα βιβλίο με τίτλο: « Ο Εαυτός μας αυτός ο άγνωστος». Το κοίταζα, το ξανακοίταζα, παρ’ όλο που ήμουν βιβλιοφάγος, αυτό το συγκεκριμένο δεν το άνοιξα ποτέ. Ήρθε όμως η ίδια η ζωή και με έβαλε στη διαδικασία να ξεκινήσω να γράφω ένα δικό μου βιβλίο με τον ίδιο ακριβώς τίτλο. Με συνοπτικές διαδικασίες έπρεπε να ξεκινήσω τις έρευνες μου για να γνωρίσω το αντικείμενο για το οποίο θα έγραφα. Κι ενώ νόμιζα ότι το είχα, με λύπη μου διαπίστωσα ότι είχα μαύρα μεσάνυχτα…

Πριν ξεκινήσω να βαδίζω στο δρόμο της αυτογνωσίας δεν ήξερα ότι ο φόβος είναι το αντίθετο της αγάπης. Δεν μου περνούσε καν απ’ μυαλό.

Ο φόβος ήταν κάτι που ήταν κυρίαρχο στη ζωή μου, με διαφέντευε. Είχα εστιάσει στο φόβο μου για το σκοτάδι και το αόρατο, όμως με μια πιο προσεχτική ματιά ανακάλυψα ότι ο φόβος μου αφορούσε τα πάντα, φοβόμουν τα πάντα, την ίδια τη ζωή. Το ανακάλυψα μέσα από μια δύσκολη διαδρομή. Μια διαδρομή που με εξανάγκασε να δω κατάματα ότι ο φόβος είχε κυριεύσει κάθε κύτταρό μου, είχε περιορίσει στο ελάχιστο κάθε αναπνοή μου, είχε δέσει την Ψυχή μου με βαριές μεταλλικές αλυσίδες. Το είδα, το αποδέχτηκα και μόνο τότε μπόρεσα να κατανοήσω το πώς θα απαλλαγώ από αυτές. Αγκάλιασα τον φόβο μου, τον άκουσα, κατάλαβα το βαθύτερο ρόλο του στη ζωή μου. «Είμαι εδώ για να σου δείξω την κατεύθυνσή μου. Ο προορισμός μου είναι το αδιέξοδο και εσύ κατάφερες και τερμάτισες! Ολοκλήρωσα την αποστολή μου.»

Με καθήλωσε τόσο πολύ αυτή η απάντηση που το μυαλό μου, που πάντα είχε μια λύση για όλα, στο άκουσμά της ακινητοποιήθηκε. Μέσα στη σιωπή του νου μια φωνή που πνιγόταν τα προηγούμενα χρόνια από τον έλεγχό του μπόρεσε και ακούστηκε καθαρά:
«Δεν είσαι αυτό που σου είπαν ότι είσαι, αυτό που θέλουν να είσαι. Ο άνθρωπος έχει απεριόριστες δυνάμεις μέσα του, μπορεί να κάνει τα πάντα, είναι ένας Θεός στη γη, είναι συνδημιουργός του Θεού. Αρκεί να το πιστέψεις, να πιστέψεις σε εσένα και να αφεθείς στη ροή»

Αποφάσισα να εμπιστευτώ αυτή τη φωνή. Κάτι μέσα μου, μου έλεγε ότι μιλούσε την Αλήθεια όσο κι αν ο νους μου με κορόιδευε. Και άφησα βήμα-βήμα την Πίστη μου να ξεδιπλωθεί, να εδραιωθεί μέσα μου. Με καθημερινές μάχες μεταξύ του λογικού και του παράλογου, του φυσιολογικού και του μη φυσιολογικού, του ελέγχου και του αφήματος, του φόβου και της αγάπης, του φόβου μου για τη ζωή και της πίστης μου στο Θεό μέσα μου. Και μέσα από κάθε μικρή ή μεγάλη μου νίκη κατάφερνα να μετουσιώνω κι ένα κομμάτι του φόβου μου σε Αγάπη.

Μέχρι που ο φόβος υποχώρησε και τώρα είναι η Αγάπη που κερδίζει έδαφος μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ.
Γιατί τα λέω όλα αυτά… Γιατί αυτό που κατάλαβα είναι ότι εμείς οι άνθρωποι λέμε ότι αποζητάμε την αγάπη και το μόνο που κάνουμε είναι να την πνίγουμε μέσα στους φόβους μας και τον εγωισμό μας. Ένα κέλυφος χρειάζεται να σπάσουμε για να την αφήσουμε να λάμψει και να απλωθεί σε όλη μας την ύπαρξη, σε όλη την πλάση. Το φως της έναι μέσα μας και περιμένει εκείνη την μοναδική στιγμή που ο άνθρωπος θα στραφεί με ταπεινότητα μέσα του και θα το αναγνωρίσει. Εκείνη τη μοναδική στιγμή που θα του «επιτρέψει» να λάμψει. Εκείνη τη μοναδική στιγμή που θα επιτρέψει στον εαυτό του να ζήσει στο ρεύμα της Ζωής, της Αγάπης αφήνοντας κάθε διάθεση για έλεγχο και αντίσταση, που θα ξεφορτώσει τον εαυτό του από όλα τα περιττά βάρη, πεποιθήσεις προσδοκίες, όρους.
Αρκεί να καταλάβει ότι έτσι κι αλλιώς όσο κι να προσπαθήσει να κατευθύνει το ρεύμα του ποταμού εκείνο θα τον οδηγήσει εκεί που πρέπει να πάει, γιατί αυτή είναι η θέληση της Ψυχής μας. Ας την ακούσουμε με θάρρος και πίστη και ας τη εμπιστευτούμε. Ας δώσουμε μια ευκαιρία στο Θεό μέσα μας να εκφραστεί , να φανερώσει την Αλήθεια του μέσα από εμάς.

[Vasoula]

Λιζάκι...!!!!!

Γιατί τα λέω όλα αυτά… Γιατί αυτό που κατάλαβα είναι ότι εμείς οι άνθρωποι λέμε ότι αποζητάμε την αγάπη και το μόνο που κάνουμε είναι να την πνίγουμε μέσα στους φόβους μας

Μπορεί να με πληγώσει όποιος θέλει και όπως θέλει...
Αυτό που δεν θα αφήσω ποτέ να πληγωθεί είναι η Αγάπη!

και δυστυχώς...αυτό οι άνθρωποι το θεωρούν, λένε, θυσία!

ενώ είναι η πιο βαθιά Δύναμη του Ανθρώπου!

η αλήθεια είναι ότι το σύστημα αξιών της αγάπης στον κόσμο, περιέχει μόνο φόβο και επιθυμία! Και τα δύο αδύναμα να στηρίξουν την Πίστη και την Θέληση στον θεό...Γι' αυτό και οι άνθρωποι ελπίζουν...!!!΄

΄Οταν όμως η Ψυχή γεμίζει από φως, τίποτα δεν μπορεί πια να σταθεί σαν άποψη μέσα σου...Στέκεται μόνο όταν η άποψη γίνει κατάσταση στην Συνείδηση!
Και εκεί αναπτύσσεται η Αγάπη, που αναδημιουργει την επιθυμία σε Θέληση, και η Πίστη, που αναδημιουργει΄τον φόβο σε Αθωότητα ...

Ακλόνητα και τα δυο στον θεό...

[Θοδωράκος]

Βάσω μου...

[Emmaki]

Και εκεί αναπτύσσεται η Αγάπη, που αναδημιουργει την επιθυμία σε Θέληση, και η Πίστη, που αναδημιουργει΄τον φόβο σε Αθωότητα ...

Ακλόνητα και τα δυο στον θεό...

Βασουλα μου...

Λιζακι μου γλυκο...

[Ellaki]

μια μέρα από την Ζωή με την Αγάπη είναι όλη η ζωή με τον φόβο...

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

[ΙΩΑΝΝΑ]

Μπορεί να με πληγώσει όποιος θέλει και όπως θέλει...
Αυτό που δεν θα αφήσω ποτέ να πληγωθεί είναι η Αγάπη!

[Ταρούλα]

όλα θα είναι όμορφα όταν ξεσφίξουμε τα "πρέπει" και νιώθουμε αυθεντικά στην Αγάπη...

όταν αυτό που κάνουμε δεν το συνδέουμε με τίποτα...Απλά το κάνουμε...
Ούτε με συναίσθημα, ούτε με πράξη, ούτε με προορισμό, ούτε με ανάγκη, ούτε με φόβο, ούτε με ασφάλεια, ούτε καν με την δυνατότητα ωρίμανσης που θα πετύχουμε μέσα από αυτό...

Γιατί τα λέω όλα αυτά… Γιατί αυτό που κατάλαβα είναι ότι εμείς οι άνθρωποι λέμε ότι αποζητάμε την αγάπη και το μόνο που κάνουμε είναι να την πνίγουμε μέσα στους φόβους μας και τον εγωισμό μας. Ένα κέλυφος χρειάζεται να σπάσουμε για να την αφήσουμε να λάμψει και να απλωθεί σε όλη μας την ύπαρξη, σε όλη την πλάση. Το φως της έναι μέσα μας και περιμένει εκείνη την μοναδική στιγμή που ο άνθρωπος θα στραφεί με ταπεινότητα μέσα του και θα το αναγνωρίσει. Εκείνη τη μοναδική στιγμή που θα του «επιτρέψει» να λάμψει. Εκείνη τη μοναδική στιγμή που θα επιτρέψει στον εαυτό του να ζήσει στο ρεύμα της Ζωής, της Αγάπης αφήνοντας κάθε διάθεση για έλεγχο και αντίσταση, που θα ξεφορτώσει τον εαυτό του από όλα τα περιττά βάρη, πεποιθήσεις προσδοκίες, όρους.

Βασούλα, Λιζάκι