ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΑΛΛΟ ΦΟΒΑΣΑΙ...

[Vasoula]

να γράψεις εδώ Θοδωράκο μου αυτό που σου έγραψα...
να το διαβάσεις ακριβώς κάτω από το ποστ σου...

[Εφη]

Αν μπορέσω να αφεθώ στο να φοβηθώ...

Φοβόμαστε γενικά να ζήσουμε, μιας και μάθαμε πως ο έλεγχος είναι η μόνη ασφάλεια...

Καλουπώσαμε την ζωή και την χάνουμε...

Η Ζωή μου σε 3 προτάσεις!!!!!!20 χρόνια προσπαθώ να με πείσω ότι το να χάσω τον "υποτιθεμένο" ελεγχο (γιατί στη πραγματικότητα ΔΕΝ έχω ελέγχο πουθενά και σε τίποτα) στη ζωή μου είναι οκ. Οσο για το να αφεθώ να φοβάμαι...με τρομοκρατεί και μόνο που το διαβάζω πόσο μάλλον να το ζω. Οπου βέβαια και αυτό είναι αυταπάτη γιατί στο τέλος θα συμβούν οι καταστάσεις και θα ζήσω όλα αυτά που φοβάμαι οπότε τα αντιμετωπίζω στο τέλος.
Οσο για τη 3η πρόταση ότι και να πω θα είναι λίγο. Νιώθω θεατής στη ζωή μου.

Έχουμε και τα σύμβολα του Ρείκι, που μπορούν να βοηθήσουν στην ενίσχυση της ασφάλειας...

Ποιά είναι αυτά τα συμβολα? Εμένα στη μύηση μου 1ου βαθμού δε μου δοθηκαν κάποια συμβολα.

[ΙΩΑΝΝΑ]

τα σύμβολα Ζαίρα μου τα παίρνουμε στον δεύτερο βαθμό

[Sofoula]

Φοβόμαστε να φοβηθούμε, να πονέσουμε, να νιώσουμε το συναίσθημά μας... Αλλά είναι αυτό που είπες, αυταπάτη...

Το αν θα ζήσεις όλα αυτά που φοβάσαι... Δεν είναι απαραίτητο. Ναι, κάτι μπορεί να έχεις μέσα σου και το περιβάλλον σου θα στο φέρει σαν μάθημα, αργά ή γρήγορα. Έτσι ώστε να σου δώσει την ευκαιρία να το φέρεις μπροστά σου, να το αντιμετωπίσεις.
Όμως η ένταση με την οποία θα σου έρθει δεν χρειάζεται να είναι τόσο φοβερή όσο πιστεύεις. Τώρα και να στο πω, μπορεί να μην το νιώσεις καθόλου, αλλά έχεις Θεό μέσα σου. Υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να φοβηθεί ο Θεός?

Η Ύπαρξη φροντίζει τα πάντα, από τα βουνά μέχρι τους κόκκους άμμου στην θάλασσα, γιατί να θέλει να σου κάνει την ζωή δύσκολη?
Εσύ περιορίζεις την ζωή σου, με το να φοβάσαι να αγγίξεις το δικό σου συναίσθημα... Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί πραγματικά να σε βλάψει. Και αν το θεωρείς απαραίτητο στην αρχή, ξεκίνα να εμπιστεύεσαι, έστω και νοητικά, τον Θεό μέσα σου και να ξεφεύγεις από τους πιο παράλογους φόβους.

Είχα πολλές παράλογες φοβίες στην αρχή, θέματα που είχαν να κάνουν με τους γονείς μου. Έφευγα από το σπίτι και δεν μπορούσα να περάσω καλά, γιατί έπρεπε να έχω κρύψει όλα εκείνα τα πράγματα που δεν εγκρίνανε... Τα βιβλία που διαβάζω, τα αρχεία μου στον υπολογιστή, τα "περίεργα" ρούχα/κοσμήματα κτλ. Μέχρι και το βιβλιάριο της τράπεζας, τα αρχεία της δουλειάς μου κτλ κτλ. Οι σχέσεις μας δεν είναι καλές και δεν έχουν γίνει λίγες φορές καβγάδες για παράλογα πράγματα. Φοβόμουν μήπως χτυπήσει το κινητό μου και είναι εκείνοι, να μου πουν να γυρίσω για να με ψάλλουν. Και αυτό γινόταν τόσο συχνά που μισούσα τον ήχο κλήσης του κινητού μου. Σχεδόν κάθε φορά που το άκουγα να χτυπάει δεν ήταν για καλό, μου έφερνε κόμπο στο στομάχι αυτός ο ήχος.

Όμως δεν μπορούσα να ζω έτσι. Ειδικά όταν ένα μέρος μου αρνούνταν να δεχτεί πως ήταν "δίκαιο" να μου συμβαίνει αυτό. Έτσι, κάθε μέρα, πριν φύγω ζητούσα από την ψυχή μου καθοδήγηση. Της έλεγα πως την εμπιστεύομαι, έστω και νοητικά στην αρχή, αφού και εγώ δεν ήξερα πως να νιώσω και πως να ακούσω. Της έλεγα πως την εμπιστεύομαι, με εμπιστεύομαι και πως όλα τα "άσχημα" και τα "δύσκολα" που μπορεί να μου συμβούν, τα αποδέχομαι ως μαθήματα για την εξέλιξή μου. Αναγνωρίζω πως τα χρειάζεται η ψυχή μου και αναγνωρίζω πως, αν χρειαστεί να τα περάσω, με όποια ένταση και αν έρθουν, η Ψυχή μου, ο Θεός μέσα μου, η ίδια η Ύπαρξη θα με φροντίσει έτσι ώστε όλα να πάνε όπως πρέπει για το Ανώτερο Καλό μου.

Δεν γίνεται να ζω κάθε μέρα όλο και πιο κομματιασμένη, εξαιτίας του περιβάλλοντός μου. Δεν γίνεται να μην απολαμβάνω την ζωή μου. Έχω έρθει για να ζήσω.!

Με βάση αυτό, σαν μια αρχική ασφάλεια, και γνωρίζοντας τον εαυτό μου όλο και περισσότερο, σιγά σιγά γίνομαι όλο και πιο ολόκληρη. Και εκεί, στην ενότητα, ο φόβος έχει όλο και λιγότερη θέση...

Ζούσα βουτηγμένη στον φόβο, ούτε καν φόβο, τρόμο και φοβίες, μέχρι που δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο αυτή η κατάσταση, μέχρι να μου πει ο Εαυτός μου "Τι άλλο φοβάσαι?"

[marialena]

Εσύ περιορίζεις την ζωή σου, με το να φοβάσαι να αγγίξεις το δικό σου συναίσθημα... Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί πραγματικά να σε βλάψει. Και αν το θεωρείς απαραίτητο στην αρχή, ξεκίνα να εμπιστεύεσαι, έστω και νοητικά, τον Θεό μέσα σου και να ξεφεύγεις από τους πιο παράλογους φόβους.

Ο μεγάλος μου φόβος ο εαυτός μου.
Σήμερα κατάφερα μια μεγάλη νίκη
περπάτησα τόσο πολύ και κατάλαβα
ότι εγώ είμαι αυτή που τρέφω την
ασθένεια μου.
Στην επόμενη ζωή η ίσως και λίγο
πριν το τέρμα της τωρινής θα τρέξω
ένα μαραθώνιο

[ALEXOULA]

Δεν γίνεται να ζω κάθε μέρα όλο και πιο κομματιασμένη, εξαιτίας του περιβάλλοντός μου. Δεν γίνεται να μην απολαμβάνω την ζωή μου. Έχω έρθει για να ζήσω.!

Αχ Σοφάκι μου γλυκό ,
έχεις έρθει για να Ζήσεις και αυτό θα κάνεις

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Σοφακι R.E.S.P.E.C.T

[Vasoula]

Σήμερα κατάφερα μια μεγάλη νίκη

αυτά είναι...

[Vasoula]

Έχω έρθει για να ζήσω

Σοφάκι καλύτερα..."Εχω έρθει για να Ζήσω"...

ένα γράμμα μπορεί να κάνει την διαφορά...

[Δωρουλα]

Σοφάκι

[Sofoula]

Ε, παιδάκια

[ARTYADIS]

Όμορφα!

[VasilisM]

Είχα πολλές παράλογες φοβίες στην αρχή, θέματα που είχαν να κάνουν με τους γονείς μου. Έφευγα από το σπίτι και δεν μπορούσα να περάσω καλά, γιατί έπρεπε να έχω κρύψει όλα εκείνα τα πράγματα που δεν εγκρίνανε... Τα βιβλία που διαβάζω, τα αρχεία μου στον υπολογιστή, τα "περίεργα" ρούχα/κοσμήματα κτλ. Μέχρι και το βιβλιάριο της τράπεζας, τα αρχεία της δουλειάς μου κτλ κτλ. Οι σχέσεις μας δεν είναι καλές και δεν έχουν γίνει λίγες φορές καβγάδες για παράλογα πράγματα. Φοβόμουν μήπως χτυπήσει το κινητό μου και είναι εκείνοι, να μου πουν να γυρίσω για να με ψάλλουν. Και αυτό γινόταν τόσο συχνά που μισούσα τον ήχο κλήσης του κινητού μου. Σχεδόν κάθε φορά που το άκουγα να χτυπάει δεν ήταν για καλό, μου έφερνε κόμπο στο στομάχι αυτός ο ήχος.

Πάντα νόμιζα πως μόνο σε μένα έχει συμβεί αυτό..! Εντάξει, τώρα ησύχασα!

Στα εφηβικά μου χρόνια, ήταν ο κυριότερος μου φόβος.. ’λλαζα κάθε εβδομάδα ήχο κλήσης..

Τραγικό!

[Vasoula]

να η ανθρώπινη αλαζονεία....Που είσαι Δημητράκη, έλα εδώ να δεις τι εννοούσα...

στο όνομα της Αγάπης πάντα!

[Fotinoula]

αυτό ναι αυτο είναι η ανθρώπινη αλαζονεία,

και καθομαι σκεφτομαι τις τελευταιες ημερες και απο εμένα και αφουγκραζόμενη και τους γύρω μου πόση ντροπή, πόσες ενοχές

δεν χρωστάμε σε κανέναν γμτ! ξεχρέωσα και με το παραπάνω τελειωσαμε

διαβαζα τα λόγια της Βασω όταν ελεγε ξεχρεωσαμε και δεν καταλαβαινα τι έλεγε

τωρα τα νοιωθω μεσα μου να φωναζουν

και όσα ψεμματα και να λεμε ίδιοι γινόμαστε αν δεν αφήσουμε κατω την σκυτάλη

Βάσίλη