Η πνευματική ενέργεια χρειάζεται και εκείνη την εσωτερική διάθεση να ανοίξεις στην οικειότητα μαζί της και να ξέρεις τι θέλεις πια να θεραπεύσεις στον εαυτό σου...
Απλά ακουμπώ τα χεράκι μου, δεν φτάνει πια στους ανθρώπους...






Συντονιστής: Emmaki
η ζωή τελικά ΕΧΕΙ νόημα.
Μηπως αντι να το αποφευγεις να το αντιμετωπισεις δημητρη?Ότι με χαλάει το αποφεύγω.
Ποτέ δεν μετριώνται στην Ψυχή μας οι "βράχοι" που χτυπήσαμε, σαν εμπειρία, αλλά μετριώνται πάντα η πίστη μας και η αντοχή μας στον θεό και στην Θέλησή μας, να γίνουμε ΄Ανθρωποι...
όπως και να γίνει, ότι και να γίνει, η Αγάπη είναι πάντα εδώ!
Αναφέρομαι κυριώς σε ανθρώπους,καί ειδικά εσύ,το ξέρεις καλά αυτό.^tasoulis^ έγραψε:..φυσικα δεν μιλαω για ανθρωπους αλλα για καταστασεις..Ότι με χαλάει το αποφεύγω.
-
ο δάσκαλός μου μού είχε πει στην αρχή του Δρόμου μου, τότε που δεν ήμουν ακόμα συναισθηματικά σταθερή, να αποφεύγω οποιον θα μπορούσε να έχει "βλαπτική" επίδραση στην συνειδησιακή μου ακεραιότητα...Αναφέρομαι κυριώς σε ανθρώπους,καί ειδικά εσύ,το ξέρεις καλά αυτό.
Κόντευα να ενδώσω... ήρθε την κατάλληλη στιγμή η επανάληψηο δάσκαλός μου μού είχε πει στην αρχή του Δρόμου μου, τότε που δεν ήμουν ακόμα συναισθηματικά σταθερή, να αποφεύγω οποιον θα μπορούσε να έχει "βλαπτική" επίδραση στην συνειδησιακή μου ακεραιότητα...
Αυτό απαιτείται, είναι η προστασία που οφείλουμε να παρέχουμε στον εαυτό μας, εφόσον αναπτυσσόμαστε!
Μπορει να λειτουργεί ο "καθρέφτης" για να παρατηρήσουμε περισσότερο τον εαυτό μας, αλλά, στην αρχή τουλάχιστον και ενόσω προσπαθούμε να ισορροπήσουμε με τις διαστρεβλώσεις μας, το πιο σοφό είναι να απομακρυνόμαστε από ανθρώπους που βγάζουν βίαια τον πιο ευάλωτο στις χαμηλής δόνησης επιδράσεις εαυτό μας...