Ξένοι...

[Annoula]

και δεν ξανακοιτάς πίσω σου

[Vasoula]

μα τώρα χωρίς πλάκα βρε Δημητράκη μου, έχει ελπίδα μια τέτοια σχέση να μείνει δεμένη?

το τρίτο πρόσωπο είναι, μεταξύ μας το λιγότερο, που μπορουσε να προκύψει...

πες στην φίλη σου να δει τον πόλεμο τον Ρόουζ, για να έχει άποψη και για το χειρότερο...

[Εφη]

Aπο την ημέρα που σας "ανακάλυψα" όλο διαβάζω και διαβάζω. Προσπαθώ να σας "μάθω" και να σας "γνωρίσω". Θα κάνω μια μικρή εξαίρεση σε αυτό το θέμα και θα γράψω δυο πραγματάκια.

Κατ'αρχήν Λευκό Κρίνο σε ευχαριστώ παρα πολύ. Με βοηθησες με μια σου απάντηση να κατανοήσω (ίσως) γιατί αντιμετωπίζω τα προβλήματα που έχω μέσα στο γάμο μου. Εδω και πολύ καιρό ρωτάω τον ευατό μου : τι μάθημα πρέπει να πάρω που δεν το καταλαβαίνω και συνεχίζεται αυτή η κατασταση. Νομίζω μου ανοιξες μια πορτα που κάπου την ψυχανεμιζόμουνα την ψιλοεβλεπα αλλά δεν το είχα σκεφτεί με αυτό το τρόπο. Σ'ευχαριστώ.

Εγω πιστεύω ότι επιλέγουμε ανθρώπους για να καλύψουμε "κενά" της ψυχής μας σε εκείνη τη φάση της ζωής μας. Το γιατί τελειώνει μια σχέση?Χμ! Θα συμφωνήσω με πολλές απαντήσεις. Αν σκεφτώ ότι πριν γεννηθούμε έχουμε προαποφασίσει ποιες εμπειριες και με ποιους θα τις ζήσουμε φυσικό δεν είναι? (οπως καταλαβατε πιστεύω ότι δε ζούμε μόνο μια φορά). Αλλη σκέψη είναι γιατί απλά ο ένας απο τους δυο ωριμασε περισσότερο απο το άλλο άτομο και πια δε μπορούν να συμβαδίσουν. Ή μπορεί ότι ήταν να μάθουν απο αυτή τη σχέση να το μαθανε.

Το ίδιο ισχύει και για τη σχέση μας με τους γονείς. Η σχέση μου με τη μητέρα μου έχει περάσει απο 3000 κύματα πριν γίνει η σχέση αποδοχής που είναι τώρα. Κάποια στιγμή είχα πει στον ευατό μου και στην ίδια : "οκ κατανοώ ότι δεν είμαι η κόρη που θα ήθελες αλλά και εσύ δεν είσαι η μητέρα που θα ήθελα. Ομως εμένα έχεις για κόρη και εγω εσένα για μητέρα οπότε ας συμβιβαστούμε και ας σταματήσουμε τους καυγάδες" Μας πήρε πολλά χρόνια όμως πραγματικά αποδεχτηκαμε και μαθαμε να σεβομαστε η καθε μια τη προσωπικότητα της άλλης. Ολα αυτά τα χρόνια μέχρι να το πετύχω αυτό την αγαπούσα ακριβώς και μόνο γιατί ήταν η γυναίκα που με έφερε στο κόσμο. Χωρίς να ζητάω παραπάνω. Δε βλέπω που είναι κακό να υπάρχουν και τα λεγόμενα "στερεότυπα" που μας έχουν "φυτέψει" στο μυαλό απο παιδιά. Αρκεί να μη μας καταδυναστεύουν. Δε ξέρω η σχέση γονέα παιδιού με "τρώει" πολύ. Γιατί εκτός απο τη μητέρα μου έχω και 2 κορίτσια και το άγχος μου είναι πάντα αυτό. " Τους επιτρέπω να αναπνεύουν? Να αναπτύσονται? Και μέχρι που πάω εγω και που εκείνες? Και το κάνω σωστά?" Ούφ μεγάλο άγχος το να είσαι γονιός.

Διαβάζοντας τις απαντήσεις σου Δημήτρη μου δημιουργηθηκε μια μεγάλη απορία : τι δικό σου απο τη παιδική σου ηλικία με τους καυγάδες των γονιών σου βρήκες μέσα σε αυτή τη σχέση της φίλης σου και "κόλησες" έτσι? Κάτι σε αγγιξε βαθεια στη ψυχή σου.

Οσο για το να φύγει ή να μείνει η φίλη σου νομίζω είναι καθαρά θέμα αυτοεκτίμησης και τι μαθηματα θέλει να πάρει στη ζωή της. Δε ξέρω αν θα έφευγα τώρα πια. Μάλλον πριν αποφασίσω αν θα έφευγα θα έψαχνα τι χρειάζεται να μάθω εγω και τι μου προσφέρει αυτή η κατασταση αν μείνω. Δε με ενοχλεί η απιστια, αλλά το ότι απομακρυνθηκαν τόσο δυο ανθρωποι που ο ένας ή και οι δυο ψαξανε κάπου αλλου για επικοινωνία. Οπου και πάλι βέβαια εκεί έχει να κάνει πάλι με το πόσο επιφανειακή είναι η επικοινωνία. Νομίζω ότι το φιλικο σου ζευγάρι δε πρέπει να έχει ψαχτεί λίγο περισσότερο ή είναι ιδέα μου?

Νομίζω ότι τα μαθηματα του καθενός είναι μοναδικα οπότε δύσκολα μπορεί να ξέρει κάποιος τρίτος τι είναι σωστό και τι όχι. Εγω τουλάχιστον δυσκολεύομαι πολύ να λέω σε φίλες, φίλους την άποψη μου γιατί πραγματικά ξέρω ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα "απο κάτω" απο αυτά που εγω βλέπω.

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Καταρχήν καλωσόρισες..
Πιστεύω πως είναι τεράστιο λάθος,να μεγαλώνει ένα παιδί μέσα σε καυγάδες καί εντάσεις.
Κάπως έτσι ήταν τα δικά μου παιδικά χρόνια, καί πίστεψέ με είναι πάρα πολύ κουραστικό καί ψυχοφθόρο..
Οι γονείς μου τσακωνόντουσαν με το παραμικρό και για τα πάντα..Για πάρα πολλά χρόνια,σχεδόν μέχρι το τέλος,το οποίο ήταν και τραγικό...
Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λές.
Αποφεύγω να δίνω συμβουλές,απλά της είπα κάποια πράγματα,που πιστεύω πως θα μπορούσαν να τη βοηθήσουν,να δεί πιο ψύχραιμα,γιατί είχε πανικοβληθεί.Δεν ξέρω πόσο και άν έχουν ψαχτεί αλλά σίγουρα το χρειάζονται..Όσο για την απιστία,προφανώς κάποιος άνοιξε την πόρτα.
Βασσούλα μου,ειλικρινά δεν ξέρω,αν έχει ελπίδες καί αν έχει καί κάποιο νόημα.

[Vasoula]

καλώς ήρθες Ζαϊρα

Συμφωνώ για τα μαθήματα, για την εξέλιξη, για τις συμφωνίες, για τα σχέδια των Ψυχών μας στο πεδίο τους, όμως δεν πιστεύω ότι όλη η Ζωή μας αποτελείται από την μοίρα.

Υπάρχουμε σαν ημισυνειδητα όντα εδώ στον φυσικό κόσμο και ο σκοπός μας είναι να γίνουμε συνειδητά όντα. Στην διάρκεια αυτή θα πέσουμε, θα χτυπηθούμε, θα απορρίψουμε και θα απορριφτούμε, θα αγαπήσουμε, θα μισήσουμε, θα περάσουμε από διάφορες συναισθηματικές καταστάσεις, όχι γιατί η Ψυχή το είχε αποφασίσει, αλλά γιατί εμείς δεν είμασταν πλήρως συνειδητοί...

Αυτός είναι ο σκοπός μας...

Οπότε μέχρι να μπορέσουμε να θωρούμε την Ζωή από μια ανώτερη οκτάβα, ακολουθούμε αυτό που ορίζεται σαν μοίρα, προσπαθώντας να ανακαλύψουμε το όφελος μέσα στην εμπειρία....
Σ' αυτό το στάδιο, ένας άνθρωπος παίρνει αποφάσεις που μπορεί και να μην είναι ωφέλιμες για την πρόοδό του, παρ' όλα αυτά έχέι ελεύθερη βούληση, ή νομίζει πως έχει για να επιλέξει...

Πίστη, απιστία λίγη σημασία έχει για την εσωτερική μας κατάσταση...
Οι άνθρωποι όταν δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στην πνευματική τους μνήμη, μαθαίνουν μέσα απο την εμπειρία τους. Είναι ένας τρόπος εξέλιξης κι αυτός...
Γι' αυτό λέει ο λαός "πάθημα, μάθημα"...

Βλέπεις δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να ανοίξουν στην εσωτερική τους Ζωή, και μετράνε την ζωή τους με τις συμπεριφορές των άλλων, που τους είναι δυσβάσταχτες...

Η διάλυση ενός γάμου προϋποθέτει εκείνη την ωριμότητα και την γνώση να προχωράς σε αγαθές καταστάσεις εμπειρίας, που δεν έχουν σχέσή με το τυπικό μιας θρησκείας ή μιας κοινωνίας. Αυτό μάλλον είναι μια δέσμευση που προέρχεται από το ασυνειδητο μέρος ενός ανθρώπου και όχι από το συνειδητό...Οπότε το όφελος είναι ασήμαντο όταν παραμένεις σε καταστάσεις που φθείρουν την συνείδησή σου, έστω και στο ποσοστό που έχεις κατακτήσει...

Εγώ πάντα λέω...ένας είναι ο Δρόμος του ανθρώπου, ανεξάρτητα από τις καταστάσεις που βιώνει...Να γίνει ΄Ανθρωπος!

[Λευκός Κρίνος]

Ζαίρα χαίρομαι & μακαρι να βοηθησα κάπου,και σευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Μπορώ να πω βεβαια ότι συμφωνω με τη Βάσω στο σημείο που αναφερει,ότι έχουμε ΚΑΙ ελεύθερη βούληση,μην το ξεχνάμε αυτό.Μια σχέση (ερωτικη,οικογενειακη,φιλικη,επαγγελματικη) θα πάψει να είναι αγκάθι,όταν δούμε το τυφλό σημείο μέσα μας που μας εμπόδιζε τόσο καιρό.Αν λυθεί κάτι μέσα μας,αυτομάτως λύνεται και η κατάσταση.Και προχωρούμε ελεύθεροι,έχοντας αποκομίσει πολύτιμες εμπειρίες.

[Εφη]

Λευκό κρίνο σε ευχαριστώ πολύ για όλα.Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν καταλαβα τι εννοείς με το κομμάτι του τυφλού σημείου. Μήπως μπορείς να μου το εξηγήσεις?

Βάσω τις πιο πολλές φορές που διαβάζω τις απαντήσεις σου οφείλω να ομολογήσω ότι τις διαβάζω 5-6 φορές και πάλι δε τα καταλαβαίνω όλα όσα γράφεις. Εννοώ να τα "νιώσω" όχι απλά να τα διαβάσω. Τις πιο πολλές φορές μένω με το στόμα ανοιχτό. Ξέρεις εκείνη τη φάση που το στόμα φτάνει στο πάτωμα
Το κομμάτι με την ελεύθερη επιλογή με παιδεύει χρόνια. Δε μπορώ να πω ότι το έχω καταλάβει ακόμα. Το καταλαβαίνω στο λογικό. Δεν έχω κατανοήσει το πως λειτουργεί στη ζωή μου. Αυτό είναι κάτι που το ψάχνω το τελευταίο διάστημα. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα του. ;)

Ο Δρόμος που λες του Ανθρώπου να γίνει Ανθρωπος δεν είναι μοναχικός? ή εγω έτσι πιστεύω?

Δημητρη και γω σε μια τέτοια οικογένεια μεγαλωσα. Σαφώς και σου αφήνει διάφορα. Ενα απο τα χειρότερα είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στις σχέσεις. Καθώς και το ότι μαθαίνεις μέσα στις σχέσεις να επικοινωνείς με καυγάδες. Τουλάχιστον εγω (και ο αδελφός μου αυτό κάναμε).

Αν υπάρχει κάποιο επίπεδο για πνευματικότητα διαβάζοντας εδω μέσα καταλαβαίνω ότι είμαι κάπου στο 0 με 1 Το λεω αυτό μόνο γιατί θέλω την κατανοηση σας στις ερωτήσεις μου (που μάλλον θα είναι αρκετές)

[Λευκός Κρίνος]

Λευκό κρίνο σε ευχαριστώ πολύ για όλα.Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν καταλαβα τι εννοείς με το κομμάτι του τυφλού σημείου. Μήπως μπορείς να μου το εξηγήσεις?

Χμμ...ειναι εκεινο το σημειο μέσα μας,που μας εμποδίζει να δουμε την αληθεια καθαρά!Και εμείς όλο πηγαινουμε γυρω-γυρω όλοι,αλλα εκεινο δεν το ξεσκεπαζουμε..!Για να το κατανοησει καποιος,εκτιμω πως χρειαζεται να παρει αποσταση,να γινει παρατηρητης.
Για ποιο λογο μου συμβαινει αυτο?Τι μου προσφερει αυτη η εμπειρία?

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Ζαιρα δεν ξέρω αν είναι έλλειψη εμπιστοσύνης στις σχέσεις.Καί καταρχήν μιλάμε μόνο για τις σχέσεις με τον\την σύντροφο μας,ή γενικότερα για τις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους???
Με τον αδελφό σου τι σχέσεις έχεις???
Εννοείται πως αν θέλεις απαντάς???

[Vasoula]

Βάσω τις πιο πολλές φορές που διαβάζω τις απαντήσεις σου οφείλω να ομολογήσω ότι τις διαβάζω 5-6 φορές και πάλι δε τα καταλαβαίνω όλα όσα γράφεις. Εννοώ να τα "νιώσω" όχι απλά να τα διαβάσω. Τις πιο πολλές φορές μένω με το στόμα ανοιχτό. Ξέρεις εκείνη τη φάση που το στόμα φτάνει στο πάτωμα

Εντάξει Ζαϊρα μου...Δεν είσαι η μόνη! Δεν είναι οι λέξεις που σε "σοκάρουν", αλλά η διαφορετική οπτική που σου δείχνουν...
Νομίζω κάπως έτσι ξεκίνησαν όλοι οι φίλοι εδώ μέσα...
Μπορείς να τους ρωτήσεις...

Είναι πολύ δύσκολο, και το ξέρω πολύ καλά, να μπορέσουμε να ανατρέψουμε όλα αυτά που μάθαμε ότι είμαστε και ότι είναι η Ζωή μέσα σε ένα ποστ!

Θα ήθελα μόνο να σκεφτείς (και δεν το λέω εγώ, απλά εγώ το έχω τεκμηριώσει) ότι ένας άνθρωπος δεν είναι παρά μόνο 10% συνειδητός στην Ζωή του...Το υπόλοιπο 90% είναι, θεωρητικά, έξω από τον νου του, είναι ένας κόσμος υπόγειος και σιγανός, σαν να μην υπάρχει...

Η ζωή του λοιπόν βιώνεται με όσα λίγα ξέρει για τον εαυτό του...
και έτσι συνηθίζει σε έναν τρόπο ζωής που όλα κινούνται στην επιφάνεια και ορίζονται από την κοινή γνώμη και τα στερεότυπα της κοινωνικής του ζωής...

Από την στιγμή όμως που ορίζει τον εαυτό του με βάση την κοινή γνώμη, δεν μπορεί να έχει ελεύθερη βούληση, παρά για να επιλέξει μεταξύ του καλού και του κακού, χωρίς ποτε΄κανείς να του έχει τεκμηριώσει το καλό και το κακό, παρά μόνο διανοητικά και πρακτικά...
Συναισθηματικά, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε...

Η ελεύθερη βούληση "κατοχυρώθηκε" στην επιλογή του καλού, με βάση τα πρακτικά ζητήματα της ζωής, αλλά συναισθηματικά ο άνθρωπος έμεινε έρμαιο του κακού, γιατί κανείς δεν του είπε ότι δεν μπορεί΄να επιλέξει το καλό μέσα σε πλαίσια φόβου...

Μπορείς να διαβάσεις πολλά που έχουν γραφτεί εδώ, Ζαϊρα μου, ξεπερνώντας το αρχικό σοκ!

Αυτό που θα σου πω μόνο, είναι ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται...

Ο Δρόμος που λες του Ανθρώπου να γίνει Ανθρωπος δεν είναι μοναχικός? ή εγω έτσι πιστεύω?

Ναι, έτσι είναι...αυτός ο δρόμος της πνευματικής ανάπτυξης είναι μοναχικός προς τα μέσα και "πάνω"...
απλά για να μοιραστεί μετά μέσα στους ανθρώπους προς τα έξω και "κάτω"!

Αλλιώς τι νόημα θα είχε?

Γενικά η ζωή των ανθρώπων δεν έχει νόημα, αν κάτσεις να το σκεφτείς!
΄Ομως η ζωή αυτή είναι το ένα χιλιοστό της ευδαιμονίας από αυτήν που μπορείς να βιώσεις σαν ΄Ανθρωπος συνειδητός...

Στην φαινομενική ζωή δημιουργείς τις προϋποθέσεις ευδαιμονίας που σου έμαθαν ότι χρειάζονται, χωρίς να συνυπολογίσεις ότι δεν έχεις μέτρο να την συγκρίνεις, παρά μόνο από την ένταση του πόνου και του φόβου που την βιώνεις...

Και έτσι χάνεις την εσωτερική σου ελευθερία, συγκρίνοντας την ζωή με κάτι που μέσα σου δεν είναι αληθινό, αλλά ορίζεται από την επιφάνεια της αντίστασης, γιατι απλά έτσι έμαθες!

Η Ζωή είναι ένα απεριόριστο πεδίο γνώσης...Αν μείνεις σ' αυτά που σου έμαθαν ότι είναι, θα διαφοροποιείται κάθε φορά η ένταση του φόβου σου γι' αυτήν, που θα σε παρασύρει σε μια μηχανική κίνηση αντιδράσεων για να καταφέρεις να ζήσεις έστω και μια στιγμή καλά...Κάτι όμως που δεν έχει διαρκεια μέσα σου...οπότε ούτε έξω σου θα έχει διάρκεια.

Γιατί έτσι όπως κατανοούν οι άνθρωποι την ζωή, αυτή ορίζεται από τις εξωτερικές επιδράσεις μόνο, χωρίς να σκεφτουν ότι αυτό που δημιουργειται έξω, έχει πρώτα δημιουργηθεί μέσα στα ψυχικά τους πεδία...Σ' αυτόν τον κόσμο που ούτε τον γνωρίζουν, ούτε θέλουν να τον μάθουν, γιατί τον έχουν αφήσει κι αυτόν (όπως όλα) στα χέρια των "ειδικών"...

Ευχομαι στην πορεία να κατανοήσεις περισσότερα Ζαϊρα...
Σιγά σιγά, βήμα βήμα...

[Fotinoula]

Καλώς ήρθες Ζαίρα

[Λευκός Κρίνος]

Η Ζωή είναι ένα απεριόριστο πεδίο γνώσης...Αν μείνεις σ' αυτά που σου έμαθαν ότι είναι, θα διαφοροποιείται κάθε φορά η ένταση του φόβου σου γι' αυτήν, που θα σε παρασύρει σε μια μηχανική κίνηση αντιδράσεων για να καταφέρεις να ζήσεις έστω και μια στιγμή καλά...

Tι να πω...
τα είπες όλα! ;)

[Θοδωράκος]

Στην φαινομενική ζωή δημιουργείς τις προϋποθέσεις ευδαιμονίας που σου έμαθαν ότι χρειάζονται, χωρίς να συνυπολογίσεις ότι δεν έχεις μέτρο να την συγκρίνεις, παρά μόνο από την ένταση του πόνου και του φόβου που την βιώνεις...

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Γενικά η ζωή των ανθρώπων δεν έχει νόημα, αν κάτσεις να το σκεφτείς!

’Αχ,Βασσούλα,να ήξερες πόσες φορές το έχω σκεφτεί αυτό..

[Vasoula]

εκεί που το ζητάς Δημητράκη μου, δεν θα το βρεις ποτέ!